น่าสนใจครับ ก่อนอื่นต้องเรียนว่าปัจจุบันระดับทีมมันใกล้เคียงกันมาก แพ้ชนะเป็นเรื่องของจังหวะ ทีมท่านอาจถูกจำในฐานะแชมป์ แต่ถ้ามันไม่มีสไตล์หรือสตอรี่ให้เกาะเกี่ยว ท่านจะชนะแต่ไม่ถูกจดจำ เป็นต้นว่า ที่ท่านชนะบาร์เยินในปี 99 มันจะไม่ถูกพูดถึงมากขนาดนี้เลย หากว่ายูไนเต็ดไม่ได้ยิงสองลูกช่วงทดเวลาและเป็นแชมป์

ทีมที่น่ากลัวไม่ใช่ทีมที่ชนะ แต่มันคือทีมที่ไม่ยอมแพ้ ไอ้หัวใจแบบนี้แหละมันคือคุณค่าและเครื่องหมายการค้าของยูไนเต็ด

ปล. ผมแฟนลีดส์ และผมเชียร์ลีดส์เพราะหัวใจแบบนี้ โอเคว่าเราอาจไม่ใช่แชมป์ เราไม่ชนะ เราแพ้ แต่เราไม่ยอมแพ้ 6-2 กับยูไนเต็ด ผมไม่เสียใจเลยนะ นัดนี้เรายิงได้สอง นัดหน้าเราจะยิงสาม

 

จริงครับ



 

อ่านทุกคห. นะครับ คือนิสัยผมชอบเขียนอะไรน้ำท่วมทุ่งแบบนี้แหละครับ
จริงๆก็ยังสนุกกับทุกๆนัดที่แมนยูแข่งอยู่ และเชียร์ทั้งโค้ชและนักเตะเหมือนเดิม

กระทู้นี้มันเป็นแค่ความฝันที่ผมมีมาตั้งแต่ยุคป๋านั่นแหละครับ ตอนฟานกัลมานี่โคตรดีใจเลย หวังว่าวันนึงนักเตะจะจูนกันติด แต่ก็นะ จบแบบที่รู้กัน

พอช่วงนี้หลายคนเริ่มพูดถึงเรื่องพาสชั่น เรื่องใจ เรื่องบรรยากาศในห้องแต่งตัว มันเลยมีแว่บขึ้นมาว่าแบบ อีกแล้วหรอวะ ทำไมแค่ฝีเท้าล้วนๆมันไม่พอสำหรับทีมเรา

นึกไปถึงดิมาเรียที่แฟนผีทุกคนด่ามันจมดิน แต่ขนาดใจมันอยู่ไหนไม่รู้ ขนาดมันเจ็บออดๆแอดๆลงเต็มๆแค่ครึ่งฤดูกาล มันยังแอสซิสได้ 10 ลูกในยุคที่นักเตะคนอื่นทำเป็นแต่แปะบอลอยู่หน้าโกลล์ตัวเอง

 

ผมเชื่อว่า ฝีเท้าล้วนๆไม่พอสำหรับทุกทีม ที่อยากได้แชมป์
ไม่งั้นป๋าคงเสกแชมป์มาไม่ได้ด้วย เฟลทเชอร์ โอเชีบ เวสบราวน์ หรอกครับ
คลอปป์เองก็สร้าง ไวจ์นัลดุม เฮนโด้ มาติป มิลเนอร์ให้เฉิดฉาย

นักเตะที่ผมพูดมาฝีเท้าดีกว่าคนอื่นรึเปล่าเมื่อเทียบกับนักเตะระดับโลก ก็ไม่ แต่เค้าเป็นคีย์หลักของทีมหลายปีเลยนะ
กาแลคติกอสมาดริด ที่รวมโคตรแข้งรวมกัน ผมก็ไม่เห็นจะประสบความสำเร็จเท่าไหร่
ถ้าวัดแค่ฝีเท้า ค่าพลังใน FM ตอนนั้นยืนหนึ่งในโลกด้วย  

ทุกทีมมีประวัติศาสตร์ และ ปรัชญา ความเชื่อในแนวทางของตัวเองเหมือนกันหมดแหละครับ บาร์ซ่านี่ก็คือรับอิทธิพลมาจากโยฮัน ครัฟท์เต็มๆ หลังจากนั้นก็เลยใช้แนวทางโค้ชแบบปรัชญานี่กันมาตลอด เราถึงจะเห็นได้ว่าบาร์ซ่ากับโค้ชฮอลแลนด์ นักเตะฮอลแลนด์ตัดกันไม่ขาดจะมีมาเรื่อยๆ เป๊บ นี่ก็ใช้ปรัชญาของ อาจารย์หลุยส์ฟานกัล เอามาพัฒนาต่อยอดให้เป็นโมเดิร์น เดี๋ยวอีกหน่อยซาบี้กลับมาผมว่าก็จะกลับมาสู่ตำรานี้ที่สืบทอดกันมาครับ  

อยากจะบอกว่าบ่นอะไรของท่านครับ ดูแคลนทีมตัวเองจัดๆ

ตอนแพ้บาร์ซ่าต่างดาวนั่นคือเข้าชิง 3 ครั้งใน 4 ปีนะ ตอนนั้นน่ะพร้อมชนทุกทีมยกเว้นบาร์ซ่าต่างดาว แล้วทีมอื่นๆมีทีมไหนตบบาร์ซ่าต่างดาวได้บ้าง
ถ้าไม่มีบาร์ซ่าต่างดาว สถิติแชมป์ UCL อาจจะกลายเป็น 4 จาก 20 ปีแล้วก็ได้

แล้วมิลานผีกาก้าอ่ะ คนจำผีกาก้ากันได้เพราะกาก้าโดดเด่น แต่รูปเกมพอกันนะ ลองกลับไปดูใหม่
บาเยิร์นปู่จุ๊บก็สูสีแพ้ตามปกติของเกมฟุตบอล
มาดริดซีดานเจอกันตอนไหนครับ จำไม่ได้

แล้ว 4-3-3 เนี่ยเซอร์ใช้มาตั้งแต่โด้รูนเตฟที่ได้ UCL ก่อนโดนบาร์ซ่าต่างดาวตบอีก ไม่ใช่โดนตบแล้วถึงเปลี่ยน

ผมว่าท่านจำผิดหลายจุดมากๆอ่ะ

แล้วอยากให้ทีมได้แชมป์แบบชิลๆด้วยฟอร์มระดับปกติ
ถามหน่อย นอกจากบาร์ซ่าต่างดาวที่ 20-30 ปีจะมีครั้งเนี่ย มีทีมไหนทำได้แบบที่ท่านว่าบ้าง
แล้วคิดเหรอว่าบาร์ซ่าต่างดาวเล่นกับเราแล้วชิลๆใช้ฟอร์มปกติก็ชนะได้
ที่ตบเรา 2 รอบน่ะ ทั้ง 2 นัดนั้นเป็นนัดที่บาร์ซ่าเล่นได้สมบูรณ์แบบแบบโคตรพีคเลยด้วยซ้ำ ถึงสกอร์จะไม่ได้ยิงยับ 6-0 7-1 แต่การเล่นของทุกคนในบาร์ซ่ามันพีคสุดแล้ว



ปกติไม่ค่อย civil war นะ ผมก็ทีมโอเล่
แต่อ่านแล้วหงุดหงิดจริงๆ เหมือนพยายามเอารูปแบบความสำเร็จของทีมอื่นมาครอบทีมเรา แล้วบอกว่าทีมเราต้องได้อย่างงั้นอย่างงี้ๆๆสิ