ตอนผมโดนไทร์ก็เฮิร์ทแบบนี้แหละ
เดี๋ยวก็ชิน เดี๋ยวก็คิดอะไรออกเอง ค่อยๆ คิดไปครับ คนล้มเนี่ยสิ่งที่ทำให้แย่คือ
ความรู้สึกผิดนี่แหละ รู้สึกผิดกับใคร ไปคุย/ขอโทษกับเค้าเลย
ถ้าเป็นได้ ให้เค้าให้อภัยคุณ คุณจะได้ให้อภัยตัวเองได้แล้วเอาใหม่
หรือจะช่างมันไม่สนไม่แคร์ ไม่เอาตรงนี้มาทำร้ายตัวเองอีก ถ้าทำได้ก็ทำ
แต่ต้องจัดการตรงนี้ให้ได้นะครับ มันบั่นทอนจิตใจ

เกรดออกแล้วทำอะไรไม่ได้ละครับ(ยาก) กรณีผม
อาจารย์ที่ปรึกษาผมก็เตือนแล้วแท้ๆ นะ ว่ามีอะไรมาคุยได้(ก่อนเกรดออก/ก่อนสอบ)
พอเกรดออกแล้วมันยุ่งกับหลายฝ่ายน่ะครับ ไม่ใช่กับเหล่าคณาจารย์อย่างเดียว
มันรวมถึงภาควิชาคณะอื่น หรือสำนักทะเบียนที่ไม่ขึ้นกับมหาลัยด้วย

ผมโดนรีไทร์แต่ก็กลับเข้าคณะเดิมนั่นแหละครับ เรียนๆ เล่นๆ สุดท้ายเบื่อ
ลาออกไปเรียนคณะอื่นอีก 2 ทีกว่าจะจบ อุปสรรคคือไม่มีอารมณ์จะเรียน
เรียนกับรุ่นน้องแล้วบรรยากาศในห้องไม่เหมือนเดิม ทั้งๆ ที่อจ.โคตรจะเข็นผมเลย
แต่ก็เรียนไม่จบซักที ตอนไปงานเกษียณแก แกยังล้อผมอยู่เลย

อ้อ โอนหน่วยไปด้วยนะครับทุกตัวที่โอนได้ ตอนรีไทร์ครั้งแรกผมเลี่ยม
อวดดีว่าจะไม่โอนจะเอา A! แต่ตอนไปเรียนใหม่นี่โคตรน่าเบื่อ
จะพาลให้ไม่อยากเรียนไปเลย

เห็นด้วยนะ ผมก็จบช้าปีนึง แต่ฟิลตอนจบได้ใบปริญญาผมว่มันงั้นๆ ต้องหาความรู้ข้างนอกอีกเยอะ
นึกย้อนกลับไปเรียนปริญญาตรี 4 ปี รู้สึกเสียดายเวลาเลย ตอนนี้หาความรู้จากข้างนอกได้เยอะมาก ดีกว่าที่เรียนมาอีก

ส่งงานครบ สอบครบ ทำไมยังไม่จบเหรอครับ หรือสอบไม่ผ่าน เหมือน จขกท เล่าไม่หมด แถมยังไม่ครบ 8 ปีด้วย เพื่อนผมนี่ ปี 8 กันหลายคนเลยนะ อาจารย์แย่งตัวกันช่วยดันให้จบอ่ะคิดดู

ไม่ได้ซ้ำเติมนะครับ แต่การเรียนเราทำของเราเอง จะจบหรือไม่อยู่ที่เราล้วนๆ
แล้วไม่ใช่จะมาขยันเอาตอนจะจบไม่ช่วยอะไรครับ มันต้องสม่ำเสมอตั้งแต่แรก

ขอให้กำลังใจครับ ผมเคยผ่านความรู้สึกนี้มาแล้ว
แต่คนละจุดกับคุณ แต่ความรู้สึกไม่ต่างกัน

ตอนนี้ของคุณผมไม่ทราบว่าโดนไทร์เพราะอะไร เรียนครบ 8 ปี อันนี้เหนื่อยหน่อย ควมรู้สึกมันสะสมเกินไป
หรือเกรดไม่ถึงโปรขั้นต่ำ 4 เทอม
ถ้าเป็นอย่างหลังก็ทำใจว่ายังไงคุณก็ต้องไทร์ โอนหน่วยกิจ แล้วก็ไปตั้งต้นใหม่ครับ

ความคาดหวังที่ถาโถม ทำให้คุณรู้สึกผิด
ไปขอโทษทุกๆคนครับ ว่าคุณทำอะไรไม่ดีมา ถึงมาอยู่ตรงนี้
เอาความรู้สึกผิดโยนออกไปบ้างครับ สารภาพให้หมด อย่างน้อยคุณรู้ตัวแล้วว่าผิด ยอมรับความจริง เราจะได้ไม่กดดันตัวเองจนเกินไป เก็บไว้มีแต่จะระเบิดออกครับ

ปกติมหาลัยจะไม่ให้เด็กไม่จบถ้ามันไม่สุดๆจริงๆนะครับ เพราะมันมีผลต่อการประเมินคุณภาพของมหาลัย
แต่อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้วก็ให้ผ่านไป ขอให้หาที่เรียนใหม่ แล้วอย่าทำผิดพลาดแบบเดิมแล้วกันนะครับ
สู้ๆ

เดี๋ยวนะงง ท่านบอกตั้งใจทำทุกอย่างครบถ้วน แต่อยู่ดีๆ ถูกเรียกให้ไปลาออก แปลกๆนะครับ ถ้าจะมีพฤติกรรมแย่ก็เป็นไปได้ หรือ เกรดต่ำมากๆ

อาจารย์ที่ปรึกษาผมหน้าหม้ออะ ตอนทำโปรเจค เวลามีปัญหาไม่ค่อยจะตอบ ติดนู่นนี่นั่น แต่กับเพื่อนผู้หญิงนะ ถึงกับพาไปลงพื่นที่ด้วยตัวเอง โคตรลำเอียงอะ

ทำแบบนี้ตั้งแต่ทอมแรกๆ ก็ไม่ต้องมานั่งเสียดายวันนี้
ก็ถือว่าเป็นบทเรียนละกันครับ

ครบโควต้า 8 ปีเหรอ

คณะไม่ชอบเหรอครับ แต่ผมเชื่อพลังใจคนนะ ถ้าเอาจริงๆ ตัดเรื่องเที่ยว เรื่องเน็ตออกให้หมด ต้องรอดสิ

4 ปีไม่จบนี่ให้ออกเลยเหรอครับ ผมว่าไม่ใช่ละ ลองหาทางไปคุยกับสำนักทะเบียนอะไรดูมั้ย เพราะปกติได้ 8 ปีนะครับ

เข้าหาผู้ใหญ่ อาจารย์ คณบดี เลยครับ ต้องขอความเห็นใจแล้วแหละ ลงซ่อมเกรดเป็นบางรายวิชา หรืออะไรก็ได้ ขอให้เกรดเพิ่มมาอีกหน่อย ให้สามารถจบได้ เพื่ออนาคตของลูกศิย์ ผมว่ายังพอมีทางอยู่ครับ สู้ๆ

เราเรียนรามนะคะ คุณลองเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยไหมคะ ของเราอีกเทอมจะจบตอนสอบตกโดนแม่บ่นกระจายแต่ก็ผ่านมาได้

ถ้าต้องการคำปรึกษาอย่างจริงจัง เตรียมข้อมูลเรื่องการเรียนและเกรดให้พร้อม แล้ว PM มาคุยกันได้ครับ

ผมทำงานอยู่ในวงการการศึกษา และให้คำปรึกษากับนักศึกษาที่มีปัญหาอยู่ตลอดครับ น่าจะพอพูดคุยและให้คำแนะนำอะไรที่เป็นประโยชน์ได้ครับ