ไม่เกี่ยวกับความสำเร็จหรอก ตอนเด็กทำอย่างกับดูบอลทั้งฤดูกาล ใครได้แชมป์ไม่ค่อยรู้หรอก
เชียร์เพราะความมันส์ต่างหาก แผนการเล่น การบุกที่ทะลุทะลวง การโกงความตาย ฯลฯ

อย่างตอนเด็กยังชอบลิเวอร์พูลเลย ฟาวเลอร์ โอเว่น แม็คก้า แม็คอลิสเตอร์ ขอให้หนุกเป็นพอ

เชียร์เพราะชอบไม่มีเหตุผลอื่น

สำหรับผม จุดเริ่มต้นไม่สำคัญ
สำคัญที่ปัจจุบัน ความรักนั้นมั่นคงแค่ไหน
ชนะ ชนะด้วยกัน
แพ้ แพ้ด้วยกัน
ต่อให้ดิ่งลงเหว ก็พร้อมที่จะจูงมือกัน ดิ่งเหว ไม่ว่าข้างหน้ามันเป็นยังไงก็ตาม
นี้คือนิยามการเชียร์ทีม ทีมหนึ่ง

เฮสกีสากระดับตำนาน เรียกได้ว่าเว่นได้ดีเพราะมีเฮสกีให้

ผมเริ่มเชียร์ ตั้งแต่ แชมเปียนส์ ลีก 1999 ตอนนั้น แบบว่า "เชี่ย เมิ่งกลับมาได้ไงวะ " หลังจากนั้น ก็ตามมาตลอด จนถึง ยุคจตุรเทพ แมนยู รุ่น1 อะ เฟล็ชเชอร์ ริชาร์ดสัน ซิลแวต บราวน์ ไรพวกนั้น แบบว่าโดนเพื่อนถากถาง.....ก็ตามเชียร์ มาเรื่อยๆ รู้ตัวอีกที "หัวใจก็ผีแดง" ซะละ

ผมเชียร์ผีเพราะเบคแฮ่มตามสไตล์เด็กชายสมัยนั้น นี่พูดเลย

ต้องสมัยที่ พี่เบ็คเดาะกระป๋องน้ำอัดลม ยี่ห้ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ โคตรเท่เลย

ใครจะเชียร์มานานแค่ไหนไม่สำคัญ ผมรู้แต่ว่า ผมเกลียดแมนยู

โดนเรื้อนเป็นครั้งแรกในชีวิต 555

เพราะลีลาของน้ากิ๊กส์ กับความเท่ของลี ชาร์ป

ส่วนที่ว่าเชียร์ทีมไหนเพราะความสำเร็จ ผมเฉย ๆ นะ

ทีมไหนมีสไตล์การเล่นเพื่อชัยชนะ ก็เป็นธรรมดาที่จะได้รับความสำเร็จ

มันก็ยุคใครยุคมันนะ รุ่นผมมีผมคนเดียวแมนยู เพื่อนในห้องที่เหลือลิเวอร์พูลซะค่อนห้อง

มีกระเด็นไปอาร์เซน่อล สเปอร์ส วิลล่า อย่างละคนสองคน

แต่ก็ดูบอลกันสนุก แพ้ชนะก็บลัฟกันเอาฮา

สำหรับผมนะ ดูบอลไม่คิดอะไรมาก อย่าเล่นพนันบอลเท่านั้นพอ

เชียร์หงส์เพราะโอเว่น speed 9 อะ 14 ผ่านไปกลายเป็นเกียดเว่นเข้าใส้ซะอย่างนั้น

บอกตามตรง เชียร์ แมนฯยูไนเต็ด เพราะ เบ๊คส์
ตอนเด็กๆ ไม่เคยสนใจฟุตบอลเลย จนกระทั่ง ป.4 เห็นกระเป๋าของเพื่อนติดสติ๊กเกอร์ทีมฟุตบอลใน พรีเมียร์ลีก อังกฤษ
เลยถามเพื่อนว่า มันสติ๊กเกอร์อะไร ไม่เคยเห็น เพื่อนเลยบอกว่า เป็นโลโก้ทีมฟุตบอล
ตอนนั้นไปสะดุดตากับโลโก้ทีมๆนึง คือ แบล๊คเบิร์น โรเวอร์ส เพราะ เห็นมีรูปดอกกุหลาบสีแดงอยู่กลางโลโก้ แล้วมันสวย ก็เลยชอบ
พอลองถามเพื่อนว่า ทีมนี้คือทีมอะไร เก่งหรือเปล่า?
เพื่อนก็บอกว่า ทีมนี้อยู่บ๊วย ไม่ค่อยเก่ง
ผมก็สงสัยว่า บ๊วยคืออะไร (ด้วยความเป็นเด็ก) ดูๆไปสักพักก็เห็นตราโลโก้ปีศาจแดง ก็เลยถามเพื่อนอีกทีว่าทีมอะไร
เพื่อนก็บอกว่า แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เป็นทีมที่เก่งมากๆ
ผมก็เลยสนใจ แถมตอนนั้นก็อยู่ช่วงฤดูกาล 1998/99 ซะด้วย ข่าวยิ่งกระพือใหญ่ว่าทีมนี้เก่ง ชนะมาตลอด
และผมก็ไปสะดุดตานักเตะคนนึง หัวทองๆ หน้าตาหล่อเหลา ท่าเตะไม่เหมือนใคร ฟรีคิกอย่างแม่น มารู้ว่า อ่อ เดวิด เบ๊คแฮม
ก็เลยสนใจและตามเชียร์ แมนฯยูไนเต็ด ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แถมยังโชคดีที่ได้ดู ทริปเบิ้ลแชมป์ ของ แมนฯยูไนเต็ด อย่างยิ่งใหญ่

ทันดู มาร์ค ฮิวจ์ ช่วงปลายๆครับ

แต่ตอนนั้นชอบ เซาท์แฮมตัน มากกว่า เพราะมี นักเตะพ่อมดในลายเซ็น

เปลี่ยนมาเชียร์แมนยูจริงจัง จำไม่ได้ว่าเพราะอะไร ช่วงนั้นแมนยูเพิ่งได้ แอนดรูว์ โคล มา

จำได้ว่ายังติด คัพไทร์ เล่นบอลถ้วยไม่ได้ หลังจากนั้นก็เชียรเรื่อยมาและจะตลอดไป

ถามว่าเชียร์เพราะความสำเร็จไหม ตอบว่าำจำไม่ได้ ..

แต่น่าจะเป็น คาแรคเตอร์ ของทีมมากกว่าถ้วยรางวัล เพราะตอนนั้นเพิ่งเปลี่ยนชื่อจาก D1 ได้ไม่นาน

ตามก็องโต้มาจากลีดส์
ก็องโต้อยู่ลีดส์เชียร์ลีดส์ ย้ายมาแมนยูเชียร์แมนยูด้วย
ก่อนแมนยูจะได้แชมป์EPLซะอีก อันนี้พูดได้แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความสำเร็จ
และที่สำคัญ เหตุผลเหมือนจขม ด้านสายเลือดเหมือนกัน แต่พ่อเราปีศาจแดงโดยแท้จ้า

ผมไม่สนใจมากนะ

เพราะทุกคนที่เชียร์บอลในบ้านเราเนี่ย ก็ชียร์กันจากความสำเร็จ จากชื่อเสียงของทีมนั้นๆกันทั้งนั้น

90 % ของแฟนบอลในบอร์ดก็เป็นแฟนทีมยักษ์ใหญ่แหละ

ส่วนใหญ่เราเริ่มดูบอลกัน นับหนึ่งตั้งไข่ ชื่อแรกๆที่จะลอยเข้าหูมาก็ทีมดังๆ ซึ่งทีมเหล่านี้ก็มีความสำเร็จประดับทีม จะมาก จะน้อย จะถี่แค่ไหนก็อีกเรื่องนึง

เราไม่ได้เชียร์กันแบบแฟนท้องถิ่น ซึ่งอันนั้นจะเชียร์ตามจิตสำนึกจริงๆ

ก็สนปะไรล่ะ

ปล.สำหรับแฟนทีมที่ไม่ได้อยู่ในกระแสนั้นก็ถือว่า เป็นตัวของตัวเองดี แต่ย้ำว่าเชียร์เป็นทีมเบอร์หนึ่งในใจนะ หลายคนก็ทำเชียร์ทีมนอกกระแสให้ดูเก๋ไปงั้น ผมว่าไม่ใจเท่าไหร่ (สำหรับคนพวกนั้น)

ให้เป็นแมนยู ก็เชียร์อ่ะ ต้องขอบคุณ อังเดร แคนเชลสกี้ ที่ทำให้เชียร์แมนยู จนถึงทุกวันนี้