สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ คำนี้คลาสสิค ใจตัวเราเองนี่ละคือนรกที่แท้จริง กรรมมันสะสมอยู่ในนั้นแหละ คนกระทำมันก็รู้สึกอยู่ในนั้น เพียงแต่พฤติกรรมที่สนองต่อความระทมในใจนั้นไม่เหมือนกัน ผมเชื่อว่าคนมีบุญจะตระหนักได้ว่ามันระทม และไม่อยากทำกรรมนี้ต่อ แต่คนใจบาปมันไม่ละอายต่อบาปมันจะถลำลึกลงไปจนถอนตัวไม่ได้ พฤติกรรมบ้าบอคอแตกนั่นละคือผลกระทบจากความระทมในจิตใจ

ผมกลับเชื่อคำที่ว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ
อันนี้ง่ายๆเลยครับ
ทำดี ก็อิ่มเอมใจ สบายใจ
ทำชั่ว ถึงไม่มีใครรู้ ก็รู้อยู่แก่ใจตัวเอง ไม่สบายใจเอง