ผมทำกิจการเกี่่ยวกับ press ชิ้นงานโลหะ อายุ 28 ครับ
เปิดกิจการนี้มา 4-5 ปีแล้วครับ ก็ประคับประคอง พยายามให้กิจการไปได้รอดเพราะในครอบครัวผม
หาเงินไม่เป็นกันซักคน

หน้าที่ของแต่ละคนมีดังนี้

1.พ่อจะบริหารภายในโรงงาน ขึ้น order , ส่งงาน , สั่งงานลูกน้อง , จ่ายเงิน (ถือเงินทั้งหมด)

2.ผมเป็นคนหาลูกค้าโทรของาน ดีลงาน เงินเดือน(20000)

3.พี่ชายคนกลาง ทำใบวางบิลเล็กๆน้อยๆ เลี้ยงหมา เงินเดือน(20000)

แล้วเกิดปัญหาที่ คุณพ่อบริหารเงิน แบบไม่มี data เขียนลงโน๊ตเอา เท่านี้ๆ ทำให้ที่ผ่านมาบางเดือนติดลบ
จนผมต้องแบกหน้าไปยืมเงินเพื่อนสนิท เพื่อนำมาหมุนในบริษัทก่อน แล้วจะชำระให้ รวมๆแล้วเกือบ 4.5 แสน

แล้วบางเดือนพ่อบริหารสินค้าแบบไหนไม่รู้
order ลูกค้าเดือนละ 10000 ชิ้น
ทำ stock 60000 ชิ้น เพราะกลัวคนงานไม่มีงานทำ


แล้วอีกเรื่องคือ งานใหม่ของลูกค้า ที่ค่อนข้างยาก แกก็บังคับกดดันให้ผมไปดีลมาให้ได้ ผมก็ไปขอมาจนได้
แต่พอทำงานจริง มันไม่ใช่แบบที่เราถนัด ทำให้ติดลบมาก

ผมเลยโทรไปบอกเขาว่า จะขอมาดูเรื่องบริหารเงินภายในให้
ได้รับการตอบกลับว่า
"มึงก็ไปเปิดเลยสิบัญชี มึงก็เปิดเองได้ ทำเลย กูจะได้พักไปขายข้าวกับพี่ชายผม เดี๋ยวกูทำรายจ่ายในบ้านให้"

ทางผมก็โอเค ไปเปิดบัญชี Kbiz มา
เพราะปัจจุบันใช้กรุงเทพ ถอนโอนจ่ายหน้าเคาเตอร์ไม่มีแอพ
เวลาเงินลูกค้าเข้าหลักแสน เขาก็จะโอนเข้า บัญชีตัวเอง และจ่ายเงินเดือน
ส่วนที่เหลือผมไม่ทราบว่าไปไหนบ้าง

ผมเลยทำ excel เสนอแผนตารางชำระหนี้
ที่จะทำให้ทุกคนได้เงินเดือนเหมือนเดิม
จ่ายชำระลูกหนี้ได้ครบยอด ถ้าทำตามแผนนี้

แกก็ว่าผม บอกทำไมมึงจะมาสอบสวนกูหรอ
เงินที่เขียนคือค่าใช้จ่ายในบ้าน (150000 บาท)
หักลบกับทุกอย่างแล้วในบริษัทเหลือ 2000 บาท

และผมก็ดูว่าค่าใช้จ่ายที่แกเขียนมันแปลกๆ
พอผมถามเขาก็บอกว่า ทำไมมึงไม่ถามหละ ทำไมมึงไม่รู้ว่าวางบิลอะไรไปบ้าง
ผมเลยโมโหบอก "ก็ไม่บอกใครมันจะไปรู้"

รายจ่ายในนั้นไม่มีเงินเดือนผมด้วยซ้ำ

ถ้าผมหักในบางส่วนที่ยังไม่จำเป็นหรือไม่ควรจ่าย
มันจะเหลือ 35000++ บาท
นี่ยังไม่ครบทุกข้อแต่โดนด่าก่อน

เช่น ค่าน้ำมันของเดือน Sep (5000)เอาเงินบริษัทจ่าย
แล้วมาเรียกเก็บจากผมที่กำลังจะดูบัญชีต่อ 5000 รวมของ oct (5000)
ค่าเงินเดือนลูกน้องเบิกไปถึงเดือน Nov
สรุปคือ แกแต่งรายจ่ายให้เยอะ เพื่อจะถือเงินเหมือนเดิม

ผมเลยทะเลาะกับแกไปว่า เฮ้ย แล้วไม่ทำให้บริษัทมีเงินเหลือหละ
แกก็ร่ายยาวด่าสาดนู่นนั้นนี่ "อ๋อมึงจะไม่ให้กุซักบาทเลยว่างั้น"
"มึงจะทำต่อไหม" "กูถามว่ามึงจะทำต่อไหม?"
ผมเลยรู้ละ น่าจะคุยไม่รู้เรื่องเลย ให้เป็นเรื่องของอีกวัน

พอถึงวันที่ลูกค้าโอน ผมโทรไปบอกแกว่า โอนมาทาง Kbiz นะ
สุดท้ายแกก็ไม่โอน บอกไม่กูจะดูบัญชีเอง ละตัดสายทิ้ง พอผมจี้เยอะๆ
"กูเบื่อชีวิตที่เป็นหนี้คนอื่น หนี้เพื่อนมึงกูจะจ่ายเอง 6 เดือน กูไม่ใช่หมา กูคุยกับเด็กกูคำไหนคำนั้น
แล้วกูจะไปตายที่ต่างจังหวัด กูพอแล้ว กูไม่ได้อยากบริษัท กูเบื่อ พอถึงเวลากูก็โอนทุกอย่างให้มึง แบ่งกันคนละครึ่ง"

ผมเลยอะ อยากดูก็ดูก็ได้ แต่ขอเงินที่ยืมเพื่อนไปคืนเขาได้ไหม 9000 บาท
ของผมที่กดกู้มาให้ 12000 บาท
เขาบอก "ไว้ก่อน ยังก่อน ไม่ใช่ตอนนี้"

ผมก็ขึ้นเลย แค่ 9000 บาทยังจ่ายไม่ได้ เขาก็บอก กูจ่ายแน่ ไม่ใช่ตอนนี้

ผมเลยยื่นคำขาดขอดูบัญชี เขาบอกไม่ให้

"กูไม่ไว้ใจมึง มึงเอาแต่ตัวเอง กูจะดูเอง กูมันโง่ กูเรียนรู้ได้ กูจะทำเจ๊ง
แต่กูก็จะทำ เพราะสำหรับกูครอบครัวต้องมีกินก่อน กูจะกินคนสุดท้าย กูเลี้ยงมึงมามึงยังไม่รู้นิสัยกูอีกหรอ?
ถ้ามึงอยากทำก็พร้อมเปิดรับกลับเข้ามา"

ผมเลยหมดคำจะพูดละ ท่อน้ำเลี้ยง บริษัทแตก คือตายกันหมดแน่นอนเพราะไม่มีใครหาเงินเป็น
ขนาดโทรหาลูกค้าเขายังไม่กล้า โยนให้ผมคุยตลอด พอผมบอก เขา
"อ๋อ มึงไม่ชอบหรอ ทำไมมึงไม่บอกหละ มึงทำมากกว่ากู มึงจะมาทวงบุญคุณกู?"

ผมเลยโอเค ทำ resume รอ และ Transfer ลูกค้า ข้อมูล Contact และ อื่นๆ
เพราะก็อยากให้เขาทำก็ทำทั้งหมด

ขอบคุณที่ให้พื้นที่บ่นกับระบาย

ประกันสังคมผมยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ ลูกค้าว่า ตำหนิ งานมีปัญหาผมรับจบหมด
เคยมีโปรเจคด่วนผมนั่งถึง 00.00 แต่ตัวเขาขึ้นไปนอนบนบ้าน
ลูกค้าโทรมาถามงานตอน 13:00 ปิดเครื่อง นอน

ณ เวลานี้แกก็ยังให้ผมช่วยในบางส่วน ซึ่งผมก็ยังช่วยแค่ติดต่อ project ที่ยังค้างอยู่ให้จบหมด
เพราะไม่อยากให้ลูกค้าต้องมารับรู้ ผมทำหน้าที่ของผมให้มันจบ


เลยคิดว่าจะไปทำอย่างอื่นครับ แต่ยังโลเลอยู่บ้าง
เพราะก็เสียดายบริษัทเพราะผมปั้นขึ้นมาด้วยใจล้วนๆ แล้วถ้าผมไป ตายกันหมดแน่นอนทั้งบ้าน


ที่คิดไว้ก็คงไม่ขายรถเข็นมือ 2 เอามาโมใหม่ใช้ของ ในโรงงาน
กับทำงานประจำ ซึ่งผมอยากทำงานและค่อนข้างชอบด้านบริหาร
จริงๆก็ทำได้หมด แต่ขายไม่เก่ง พูดไม่เก่งเฉยๆ (แนะนำได้ครับ)

แต่ความต้องการของผมคือ อยากมั่นคง และ รวย ซึ่งสองอย่างนี้มันสวนทางกัน
ตอนนี้ก็ยังใช้เวลาคิดอยู่ครับในระหว่าง Transfer งานและลูกค้าให้พ่อผมไปคุยบ้าง ก็ไม่ค่อยคุยหรอกครับ
ยังโทรหาผมกันอยู่เลย ผมโทรหาเขาก็ตอบปัดๆ ตัดสาย แต่ก็ใจเย็นลงเยอะ


ปล. บ้านคนจีน ผมลูกคนเล็ก พี่คนโตสุดย้ายออกไปคอนโด ทำงานประจำของเขาแล้ว ไม่ได้ติดต่อ ส่งเงินอะไรมา

ปล2. ผมถือหุ้น 80% แถมติดหนี้สรรพากรอีก เพราะพ่อผมไม่ยอมจ่าย = =

ผมเข้าใจเลยครับ เป็นกำลังใจให้

ในมุมของผม ต้องรีบตัดครับ เรื่องครอบครัวกับเรื่องธุรกิจ ตามทฤษฎีมันตัดกันได้ แต่ตามความจริงมันตัดกันไม่ขาดหรอกครับ ผมเองก็เจอคล้ายๆกัน พี่ชายช็อตบัญชี เอาเงินลูกค้าไปเล่นปั่นบาคาร่า เสียหายไปสี่ล้านกว่าบาท มันไม่สำนึกผิดด้วยซ้ำ

เดาคนตั้งผิดคน

ทะเลาะกับพ่อเรื่องกงสีนี่นึกถึงอีกคนก่อนเลย

ปล. เฟดตัวเองออกมาเถอะ พ่อคุณห่วยทั้งบู๊และบุ๋นเลย ปัญหาทางเทคนิคก้ห่วย ปัญหาหลังบ้านก้ห่วย ดูแล้ววันหน้าไงก้ไม่รอด อีโก้สูงด้วย ผมว่าทางใครทางมันดีกว่า

ผมแค่สงสัยตรงที่ทำไมเลือกทำธุรกิจขึ้นรูปโลหะหว่า อายุกิจการก้พึ่งเริ่มในรุ่นคุณเอง ที่บ้านใครชำนาญงาน press ขึ้นรูปสุด? แต่ผมว่าไม่ใช่พ่อคุณแน่ๆ

เป็นแบบนี้ต่อไปจนเค้าอ้าปากไม่ไหวแหล่ะมั้ง แต่กงสีนี่ถ้าหัวไม่ยอมปรับนี่เหนื่อยนะ เห็นใจเหมือนกันแต่ก็ต้องทำใจแหล่ะคับ พี่คนโตนี่คือออกไปตั้งแต่แรกๆเลยป่ะ

เมื่อเสนอให้ดูเรื่องบริหารเงินภายใน ได้รับการตอบรับเชิงลบและถูกด่าว่า "มึงจะมาสอบสวนกูหรอ"

แค่นี้ก็ไปต่อยากแล้ว ไม่อยู่กับความจริง

เป็นปัญหาที่น่าปวดหัวมาก คนแก่ที่ชอบทวงบุญคุณกับไม่ยอมฟังใครเนี่ย คิดว่าข้าเจ๋งตลอด

แยกออกมาเปิด บ. เองเป็นทางที่ดีที่สุด คนเป็นพ่อเค้าจะมีหัวโขนความเป็นพ่อ แยกไม่ออกหรอกว่าเรื่องส่วนตัว

หรือเรื่องธุรกิจ ออกมาทำเองแล้วจ่ายเงินเดือนให้พ่อ(ผมเรียกค่ากตัญญูละกัน) ให้เท่าที่ไหว ถ้าเค้าอยากได้เพิ่ม

ให้เค้าไปหาเองครับ

เงินมันคมนะครับ เงินมันตัดได้ทุกอย่าง ตัดความเป็นพ่อเป็นแม่ เงินตัดพี่ตัดน้องได้ แยกออกมาก่อนมันระเบิด

น่าเห็นใจ และน่าปวดหัว

จะทิ้งไปหางานใหม่ก็ไม่ได้ ธุรกิจครอบครัว

ถ้าออกไป โดนว่าเนรคุณอีก

ครอบครัวที่ไม่ใช่เซฟโซน นี่เหนื่อยใจตลอดเวลาจริงๆ

เป็นผมคงออกไปหางานใหม่ของตัวเองแล้วครับ

ไม่รู้จะแนะนำอะไรให้เลย

จากใจคนทำกงสีมาก่อน เราเปลี่ยนเค้าไม่ได้ครับ
ถ้าเราไม่เปลี่ยน เราก็เดินออกมาครับ มันมีสองทางแค่นั้น

ผมเติบโตมากับการทำงานประจำ แล้ววันดีคืนดีก็ได้กลับเข้าไปช่วยกงสี (เราไม่ได้อยากนะ แต่มันก็เพราะสถานการณ์ด้วย) แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ไหว คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากครับ ดีลกับพ่อแม่ ญาติพี่น้อง มันไม่เคยง่าย มันมีเรื่องอารมณ์มาเกี่ยวข้องมากกว่าแค่งานเสมอๆครับ

แต่ถ้าคุณเก่ง ชอบบริหาร กลับมาทำงานบริษัทก็ได้ครับ ขยัน ทำงานเป็น แปบๆก็เติบโต เด๋วก็ได้บริหารเหมือนเดิมครับ ถึงตอนนั้นความมั่นคงมันก็กลับมาเองครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ร้านขายยาๆๆ

ออกมาครับ ตัดความสัมพันธ์ ในฐานะ หัวหน้า ลูกน้อง ผู้ถือหุ้น บริษัท ออก เหลือไว้แค่สถานะพ่อลูกพอ ถ้าเอาเซฟๆ ไม่อยากโดนตัดสัมพันธ์ที่หลัง ก็เคลียหนี้แล้วปิดบริษัทไปเลย อาจจะโดนจิกกัดและยืมตังแทน

พ่อคุณ พี่น้องคุณก็คน เขามีชีวิตของเขาเอง คุณก็คนและมีชีวิตของคุณเอง เลือกอะไรก็ต้องรับผลกันเอง ไม่ต้องไปคิดแทนทำแทนให้ปวดหัว

เรื่องทะเลาะกับพ่อแม่หัวแข็งมีทุกบ้านแหละ ยิ่งมีเรื่องธุรกิจมาเกี่ยวข้องยิ่งหนัก ผู้นำเป็นคนยุคเก่าหัวรั้นไม่รับอะไรใหม่ๆ บริษัทก็ค่อยๆ ตายไปตามเวลา

เป็นกำลังใจให้ครับสู้ๆ

แต่เหมือนมู้บนบอกว่า มีเคสร้านยาเจอหนักกว่าท่านอีก
น่าจะ User ลงท้าย 93 อะไรเนี่ยแหละ

โลกมันเปลี่ยน พ่อคุณตามไม่ทัน แล้วรุ่นนี้ไม่ยอมรับว่าตัวเองไม่ทันโลก ต้องบริหารใหม่ ไม่ยอมรับว่าวิธีตัวเองมันไม่เวิคแล้ว ผมเข้าใจ

เพราะอากงผม เริ่มกิจการนี้ครับ แกเสียไปแล้ว ญาติๆผมก็ฮุบ บ.ใหญ่เรียบร้อย
เครื่องค่อนข้างเยอะมากครับ แต่เครื่องพวก 25T - 500T ไม่ได้ใช้งาน เพราะไม่มีลูกค้า

ผมเคยทำขาแก๊สในตลาดขายมาก่อน แล้วคิดว่าทำแบบนี้ต่อไป คงไม่รวยแน่
เห็นเครื่องก็เลยลองโทรของานจากลูกค้าดู


press ขึ้นรูปชำนาญสุดคือ ช่างในโรงงานครับ พ่อผมก็พอรู้บ้าง แต่ออกแบบไม่ได้
ปัจจุบันใช้ supplier ในการทำแม่พิมพ์ส่วนผมปั๊มขึ้นรูปให้ ครับ

หยุดได้ควรหยุดครับ งานอะไรที่ทำแล้วเกิดแต่หนี้ คนรับผิดชอบส่วนใหญ่มันเป็นตัวคุณด้วย ปิดแล้วแยกไปทำอะไรก็ได้คนเดียวดีกว่า

ให้พ่อเปิดร้านขายข้าวกับพี่ไปตามที่เค้าพูด
(ผมอ่านไม่จบ อ่านแค่นี้ก็คิดว่าไม่ควรอยู่ต่อแล้ว)