ผมมีลูกน้องอยู่ 2 คน เป็นคนเก่งทั้งคู่ ใจผมก็อยากสนับสนุนทั้งคู่ แต่ในความเป็นจริงคงจะเลือกผลักดันได้คนเดียว หรืออาจเป็นทายาทได้คนเดียว..

คนแรก
- จบ ดร. ต่างสายงาน
- ขาดความรู้และประสบการณ์ แต่ตั้งใจที่จะศึกษาหาความรู้ตลอด ผมเองก็ไม่รังเกียจที่จะสอนงาน
- ค่อนข้างมีหัวด้านการพัฒนางาน แนะนำอะไรไปก็เอาไปปรับใช้ได้ดี ไอเดียตั้งต้นดี
- ทำงานได้รวดเร็ว แต่คุณภาพยังต้องพัฒนา จัดความสำคัญของงานได้ดี งานไหนผมทวง รู้ว่าต้องทำงานนั้นก่อน แต่งานพื้นฐานทำได้ไม่ดีนัก ช้า (เพราะขาดประสบการณ์) หลัง ๆ งานที่สั่งไปมักไม่ได้ทำตามเวลา แต่งานฉาบฉวยหรือตัวเองได้ประโยชน์ทำไวมากเกินคาด

คนที่สอง
- จบ ป.ตรี ตรงสาย
- มีความรู้และประสบการณ์ในสายงานดี ทำงานดีและเนี๊ยบ ไว้ใจได้ แนะนำอะไร เอาไปปรับใช้ได้ดีเลิศ (โดยเฉพาะถ้าเชื่อใจในตัวผม) ทำงานได้ perfect มากกว่าผมเองอีก ถ้าเชื่อที่ผมแนะนำ
- แต่ผมหงุดหงิดทุกทีเวลาจะให้ทำงาน project ใหม่ๆ จะเกี่ยงงอน ชักสีหน้าพอให้อารมณ์เสีย อยากทำงานตามหน้างานที่ได้รับมอบหมายพอ
- จัดลำดับความสำคัญของงานยาก (ยากที่จะได้เจริญเติบโตด้วยไอเดียความสร้างสรรค์ และการทำงานตามนโยบายผู้บริหาร) พองานเยอะจะเริ่มมีปัญหา ต้องให้เวลาในการทำงานมาก และมีวิธีการทำงานตามลำดับความสำคัญของตัวเอง

คิดว่าผมควรสนับสนุนคนไหนเพื่อให้เติบโตได้ดีกว่ากันครับ? กรณีอาวุโสเท่ากัน (ในเชิงตำแหน่ง)

ผมมอง 1 ฟีลเหมือนเป็นคนคิด บริหาร จัดการได้ แล้วให้ 1 สั่งงาน 2 อีกทีนึง 555

ให้งานเหมือนกันไป รอดู ผลลัพธ์

ผมมอง 1 ฟีลเหมือนเป็นคนคิด บริหาร จัดการได้ แล้วให้ 1 สั่งงาน 2 อีกทีนึง 555

ก็ลองดูครับว่า มอบหมายงาน แล้ว สบายใจ วางใจได้

ไม่ต้องกำกับ ก็เลือกคนนั้นครับ

1 จะเป็นเจ้านายที่เอาผลงานใหม่ๆ ไปเคลม โดยสั่งให้ 2 ทำ และ 2 ก็เต็มใจทำด้วย ลงตัวจัด

ตัวผมจะเหมือนคนที่ 1 เลย แนวแบบใช้ความคิด ไอเดีย ถ้าเป็นงานที่ออกหน้า พูดๆหน่อยจะชอบมากกว่างานที่ต้องทำชิ้นงาน งานเขียน ไม่เรียบร้อย ถ้าเป็นงานที่ชอบจะทำเร็วมาก ถ้าไม่ชอบจะดึงๆหน่อย

เรื่องหน้าที่ ผมไม่ค่อยคิดว่างานเป็นไปตามหน้าที่หรือเปล่า ถ้าชอบ อยากทำก็ทำ

ผมว่าคนแบบ 1 เหมาะจะเป็นผู้นำมากกว่าครับ แบบ 2 ก็นำได้ ตามหน้าที่ แต่ก็จะไม่ค่อยมีอะไรแปลกใหม่ ถ้าถึงเวลาที่อะไรอะไรไม่เป็นเหมือนเดิม หรือตันๆจะลำบาก

จะเป็นใหญ่ได้ต้องคิดเป็นครับ ฉะนั้นคนที่คิดเองเป็นและทำได้เองโดยไม่ต้องให้คำปรึกษามาก คนนั้นควรสนับสนุนต่อ

คนที่2 น่าช่วยลดงาน และงานมีคุณภาพ นิสัยอาจจะปรับแก้ไขได้ อาจจะอยู่ที่ตัวเรา ถ้าสนับสนุนอาจจะทำตัวดีขึ้น

คนที่1 ถ้าเราไม่เวลาสอนหรือไม่แนะนำอาจจะทำไม่ได้หรือไม่ดี ก็เป็นเราทำอยู่ดี

อาจจะคนที่ 2 ก่อน ถ้าไม่ไหวก็โอกาสคนที่ 1 ลองดู

ผมคิดการมีลูกน้องก็ต้องช่วยงานได้

สนับสนุนไปทางไหนครับ สมมุติอยากผลักดันให้เป็น ผบห ในอนาคต
อันนี้ หลายๆคน ที่มาทำงานประจำ ไม่ได้อยากเป็น ผบห ทุกคนครับ ลองค่อยๆดู หรือถามดูก็ได้ ซึ่งนิสัยคนแนวนี้จะคล้ายคน 2 ครับ เค้าอาจจะอยากทำเท่านี้ แค่นี้ พอจบ ไม่ได้อยากเติบโตก็ได้ ลองคุยดู

พอดีบริษัทผมมันก็มีปัญหาแนวๆนี้ มันมีคนที่เข้ามาเพื่อทำงานแล้วอยากเข้าสาย management เค้าจะทำตัวแบบนึง และ มีทั้งแบบดี และ ไม่ดี

แต่คนอีกกลุ่มนึงเข้ามาทำงานเพื่อเป็น specialist ในงานตัวเองเท่านั้น คนกลุ่มนี้จะมีการเติบโตได้เหมือนกัน CEO ผมพูดไว้ แต่จะโตได้ถึงระดับนึงตำแหน่งจะตัน แต่เงินเดือนไม่น้อย(หลักแสน) เมื่อเทียบกับความรับผิดชอบ ที่เค้าไม่ต้องมานั่งทำงานบริหาร

อาจจะต้องแยกลูกน้องออกเป็นสองสายครับ แล้วดูอีกที

คนแรกละกัน

คนสองมาชักสีหน้าใส่ ทำให้อารมเสียเปล่าๆ

คุยกับคนที่สอง บอกเขาแบบนี้แหละ ถ้าเขาปรับได้ก็ดันเลย

ถ้าปรับไม่ได้ก็ตัวเลือกถัดไป

คนทำงานดีก็ให้ทำงานต่อไปครับ ส่วนคน“เป็นงาน”ให้ไปบริหาร

คนแรกดูสอนเทรนง่ายกว่า
ที่ยังไม่คล่องเพราะขาดประสบการณ์

เดี่ยวพอเก่งแล้วก็จะขึ้นมาแทนท่าน
อันนี้ล้อเล่น หยอกๆ

ชอบสอนแบบคนแรก แค่แต่งๆตบๆให้เข้ารอยก็ไปได้ไกล

ถ้า ss มาให้เลือกต้องไม่ตอบสาระแบบที่ตอบกันไปสิ 5555

ปล. ใจไปที่คนแรกครับ เบื่อพวกชักสีหน้า

- แต่ผมหงุดหงิดทุกทีเวลาจะให้ทำงาน project ใหม่ๆ จะเกี่ยงงอน ชักสีหน้าพอให้อารมณ์เสีย อยากทำงานตามหน้างานที่ได้รับมอบหมายพอ

ก็ถ้าเค้าไม่อยากโตกว่านี้ ก็ไม่รู้จะดันทุรังเข็นทำไมครับ เหนื่อยทั้งคู่เปล่าๆ

เลือก1ครับ