ตามจากเรื่องที่เป็นกระแสอยู่ตอนนี้
สมมุตินะครับ
มีพระองค์นึง เป็นพระเก๊ แต่เซียนบอกว่าแท้ เพราะนู้นนี่นั่นขึ้นมา พร้อมให้เพื่อนหรือคนในวงการดังๆบอกว่า องค์นี้แท้วะ
คนธรรมดาหรือพวกเกือบเซียน ก็ต้องมองว่าองค์นี้แท้ใช่ไหม

- ผมพึ่งรู้ว่าวงการพระไม่มีตัวกลางและไม่มีสิ่งการันตีให้ได้ 100% นอกจากเชื่อเซียนพระ ตอนแรกเห้นเป็นวงการที่เงินสูงมากๆ นึกว่าจะมีแบบข้อมูลทางวิทยาศาสตร์เป็นแหล่งอ้างอิงได้
- ผมเข้าใจคนที่บอกว่าเก๊นะ พูดดูมีหลักการ ดูเป็นข้อโต้แย้งได้ว่ามันไม่แท้ยังไงบ้าง วิธีการพิมหรือประวัติการสร้างก็ตาม สำหรับผมที่ไม่รู่เรื่อง ดูเป็นข้อโต้แย้งที่ดี แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยเห็นของจริงอยู่ดี แต่ผมมาติดตรงที่เขาบอกเก๊เพราะความหนาบาง พอพิสูจน๋ได้ว่าหนาบางไม่เกี่ยว ก็ไปเล่นเรื่องอื่นแทน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เถียงแทบตาย
- ส่วนฝั่งที่บอกว่าแท้ ผมดูว่าใช้ประสบการณ์เป็นข้อแก้ต่างเยอะ และมันคงมีจุดที่เซียนมองกันแล้วว่าไอจุดนี้แหละที่ทุกคนใช้เป็นมาตรฐานเดียวกันคือเรื่องตัวตัดเป็นตัวเดียวกัน ผมหาเหตุผลที่เขาจะเอาพระเก๊มาบอกแท้ไม่ออก เพราะถ้ามันเก๊ประวัติมันก้ไม่มี ดูมันไม่มีข้อแก้ต่างเหมือนองค์อื่นอะๆ คงไม่เอามาเล่นให้ตัวเองเสียมั้ง

ฟังแล้วสนุกดีครับ อยากให้ที่บ้านที่ของแร์ๆสักองค์จะปล่อยให้หมดบ้านเลย 55555

ถ้ามาบอกว่าแท้ขอซื้อ5ล้านผมไม่สนหรอกว่าเก๊หรือแท้ผมขาย

คร่าวๆนะ

1.วงการพระเครื่องฯ นี่มีหลายลีค เก๊ แท้ ขึ้นอยู่กับ แต่ละลีค
จะใช้เกณฑ์ไหนมารับรอง ปกติเขาไม่ตีกันข้ามลีค ลีคไหนก็รับรองราคากันเอง
จะวิทยาศาสตร์ จะจับพลัง จะกล้อง1000x กล้องอิเล็กตรอน สายตำรา สายมรดก เลือกลีค
เอาตามชอบใจเลย แต่ขออย่าตีข้ามลีคพอ

2. การซื้อขาย แบ่งเป็น 3 แบบ
2.1- เซียน กับ เซียน อันนี้คือซื้อ-ขายขาด เก๊ แท้ วัดฝีมือกันไปเลย
2.2- เซียนขาย-ลูกค้าซื้อ แบบนี้ถ้ามีปัญหา ลูกค้าคืนของ ได้ตังคืน
ถ้าไม่มีปัญหาอยากคืนก็มีหักกี่% ตกลงกันตั้งแต่แรกไว้เลย
2.3- เซียนซื้อ-ลูกค้าขาย ถ้าลูกค้าขายแล้ว ซื้อคืนราคาขายไม่ได้ ต้องซื้อคืนราคาเซียน

ถ้ามาบอกว่าแท้ขอซื้อ5ล้านผมไม่สนหรอกว่าเก๊หรือแท้ผมขาย

คร่าวๆนะ

1.วงการพระเครื่องฯ นี่มีหลายลีค เก๊ แท้ ขึ้นอยู่กับ แต่ละลีค
จะใช้เกณฑ์ไหนมารับรอง ปกติเขาไม่ตีกันข้ามลีค ลีคไหนก็รับรองราคากันเอง
จะวิทยาศาสตร์ จะจับพลัง จะกล้อง1000x กล้องอิเล็กตรอน สายตำรา สายมรดก เลือกลีค
เอาตามชอบใจเลย แต่ขออย่าตีข้ามลีคพอ

2. การซื้อขาย แบ่งเป็น 3 แบบ
2.1- เซียน กับ เซียน อันนี้คือซื้อ-ขายขาด เก๊ แท้ วัดฝีมือกันไปเลย
2.2- เซียนขาย-ลูกค้าซื้อ แบบนี้ถ้ามีปัญหา ลูกค้าคืนของ ได้ตังคืน
ถ้าไม่มีปัญหาอยากคืนก็มีหักกี่% ตกลงกันตั้งแต่แรกไว้เลย
2.3- เซียนซื้อ-ลูกค้าขาย ถ้าลูกค้าขายแล้ว ซื้อคืนราคาขายไม่ได้ ต้องซื้อคืนราคาเซียน

วงการนี้ก็เหมือน วงการอื่นๆแหล่ะ เช่น เสื้อบอล เสื้อวงดนตรี แค่มันเป้นพระเครื่อง

พระแท้ดูที่ตัวตัดตามที่ประธานฯเค้าพูดถูกแล้วครับ ตอนดูแฟนพันธ์แท้พระเครื่อง บอยพูดไว้ชัดเจนเลย ตอนนั้นยังไม่ค่อยมีคนรู้เท่าทุกวันนี้ ไปถามรง.ทำพระหรือเหรียญที่ระลึกอะไร เค้าก็ตอบแบบเดียวกันแน่

คนด่าไม่ซื้อเพราะอะไรก็ตามแต่ ส่วนที่ซื้อกลับโดนเค้าเอามาด่ากลางไลฟ์สด มันถึงเป็นเรื่องแบบนี้ ปกติจะเล่นพระแท้หรือเก๊ เค้าก็ไม่ยุ่งกัน ลูกค้าคนละกลุ่ม คนธรรมดาแบบเราไปให้ดูหรือเอาไปถามเค้าว่าซื้อพระจากคนนี้มาแท้มั้ย เค้าก็ไม่ดูให้ครับ ไม่อยากมีปัญหากัน

จริงวงการเครื่องดนตรีก็เป็นหลังๆแต่เครื่องดนตรีมันดูง่ายหน่อย

เล่นสายไหน ซื้อขายกันสายนั้นครับ
จบทุกปัญหา สำคัญคือดูว่าเขารับผิดชอบได้มั้ย

ดูตัวตัดนี่แหละครับ คือข้อมูลทางวิทยาศาสตร์

แม่พิมพ์เดียวกันรอยตัดยังไงก็เหมือนกัน ทำปลอมไม่ได่

พระ แท้ ไม่แท้ ไม่ต้องเถียงให้มากความครับ เพราะ เงินที่จ่ายมา เงินแท้ ใช้ได้จริง
เอาแค่เรามีแบบที่เค้ายอมจ่ายมั้ย จบ เลยครับ

จะเป็นนักเล่า นักอธิบาย ตั้งข้อสังเกต แบบโคนัน ได้หมดแหละ แต่คุณซื้อมั้ยถ้ามีแบบนั้นมาขายคุณ คุณซื้อเท่าไหร่ วัดกันที่ขายได้และได้เท่าไหร่ ล้วนๆครับ ไม่ต้องซิกแซกไปเรื่องอื่นๆเลย

อ๋าาเข้าใจแล้วครับ
ในมุมที่ผมบอกว่าควรมีสิ่งตัดสิน(วิทยาศาสตร์) เพราะจากในรายการมันเถียงกันไม่จบจริงๆ 55555 คือมันควรมีอะไรที่มันฟันได้เลยฉับๆ จบ

ทุกวงการ มันก็ตามที่มาของการผลิตนั่นแหละ

รถยนต์ นาฬิกา เสื้อกีฬา ฯลฯ ถ้ามันมีที่มาจากโรงงานอุตสาหกรรมที่มีมาตรฐาน มันก็ตรวจเช็คย้อนหลังได้ตามระบบ

พระเครื่องมันโขลกมากับเบ้า วัดใครวัดมัน ทำเสร็จทุบเบ้าทิ้ง ไม่ได้มีมาตรฐานอะไร จะหา reference ก็ยากอ่ะ ใช้ความเชื่อไปนั่นแหละ

ว่าไปแล้วก็นึกถึง วงการเสื้อบอลไทย

ปีก่อนๆ ผมรู้สึกว่า เงียบกริบ ไม่ค่อยมีคนเล่นละ

เหมือนปีนี้ กระแสจะเริ่มดี พ่อค้าเสื้อบอลไทย เปิดร้านกันหลายเจ้าเลย ดูแล้วเสื้อกลับมามีราคาขึ้นกว่าปีก่อนๆ

คือผมไม่ได้อยู่วงการพระนะ แต่พอจะเข้าใจที่เซียนพระหลายๆ คนจะสื่อในวันนี้ เพราะผมเคยคลุกคลีกับวงการแม่พิมพ์

สรุปคือการจะดูว่าพระไหนแท้ไม่แท้มันมีวิธีดูหลายจุด แต่ส่วนใหญ่หลายๆ คน
จะให้ความสำคัญมากที่สุด ก็ที่ขอบพระ เพราะมันเหมือนเป็นสิ่งที่ลอกเลียนได้ยากมากๆๆ เหมือนลายนิ้วมือคนเรา

แต่ๆๆ พระของบอยอาจจะมาจากแม่พิมพ์เดียวกันกับของแท้ แต่อาจจะไม่ใช่พระที่มีซีเรียลนัมเบอร์

นึกภาพง่ายๆ เหมือนมีอาร์ติสชื่อดังทำอาร์ททอยขายลิมิเต็ดแค่ 20 ตัว คนทั่วไปรับรู้ว่าตัวนี้มีแค่ 20 ตัว
แต่หลังบ้านดันเอาโมลไปผลิตซ้ำ อาจจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่เราไม่มีทางรู้ได้

ทีนี้ก็อยู่ที่คนส่วนใหญ่แล้วจะให้ค่าอะไรแบบนี้ไหม

มันก็เป็นเรื่องความเชื่อมาแต่ไหนแต่ไรแล้วอะครับ
พระแท้พระเก๊ ยังไงก็แล้วแต่มันขึ้นอยู่กับว่าวงการพระยอมรับไหม
ถ้าวงการไม่ยอมรับมันก็ไม่มีราคา เอาไปขายมันก็ไม่มีใครซื้อ

หรือพระที่อยู่นอกตำราปัจจุบัน พระแท้ แต่ไม่เล่นกัน ไม่รู้ราคา มันก็เยอะครับ
เพราะวงการพระยุคก่อน เค้ากั๊กกัน ไม่มีการเผยแพร่ความรู้ สุดท้ายคนในยุคตาย ความรู้เรื่องพระมันก็ตายตาม
สุดท้ายเซียนพระยุคปัจจุบันดูไม่เป็น มันก็ไม่มีราคา พระเหล่านั้นจึงขายกันตามความพอใจ หลักร้อยหลักพัน ไม่มีราคา

เรื่องพระในยุคปัจจุบัน มันจึงเป็นเรื่องของเซียนพระยุคปัจจุบันที่เป็นคนกำหนดขีดเส้นขึ้นมา
โดยการทำตำราขึ้นมา เพื่อกำหนดมาตรฐานว่าแท้เป็นแบบไหน เมื่อมีการขีดเส้น มีหนังสือ มีหลักฐาน
เมื่อวงการยอมรับตามนั้น จึงเกิดเป็นมาตรฐานว่าอะไรแท้ อะไรปลอม ไม่ได้ต้องเชื่อเซียนอย่างเดียว

กรณีนี้ก็เช่นกัน มาตรฐานได้ถูกกำหนดแล้วว่านี่คือพระแท้ครับ เดี๋ยวเค้าก็เอาไปทำตำรา ออกหนังสือ
เพราะใครมีพระนี้เอาไปขายได้ นั่งในรายการนั่นก็4-5คนแล้ว หรือจะทีมบอย อีกเป็นสิบๆเซียน
เพราะงั้นไม่ว่าจะอะไรยังไง พระองค์นี้ได้รับการยอมรับไปแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมาเถียงอะไรกันอีก
ต่อให้ปลอมแล้วยังไง ใครมีแล้วขายได้ในราคากลางที่5ล้าน มันจะเป็นพระปลอมได้ยังไง

แท้ เก๊สำหรับผมถามวัดถามผู้สร้างครับ ถ้าเสียงเหล่านั้นยืนยันว่าอะไรก็ให้เอาตามนั้นเพราะเขาสร้าง
อีกเรื่องคือ นับยังไงว่าแท้ โดยมีเหตุการณ์สมมติดังนี้
กรณี 1 มีวัดจัดสร้างพระมาเนื้ออัลปากา 1000 องค์ ตอนทำปั๊มเผื่อไว้ 100 องค์กันพลาด พอคัดพระเสร็จจึงนำเข้าพิธีปลุกเสก 1000 องค์ ส่วน 100 องค์ไม่ได้ปลุกเสกแต่กรรมการแอบเก็บไว้ จะนับ 100 องค์นั้นว่าแท้ได้ไหม

กรณี 2 วัดสร้างแต่ไม่ได้สร้างเนื้อทองคำ ลูกศิษย์มีตังเลยเสนอออกทองคำ ทำแขวนแขวนเฉพาะตัวเองและพวกไม่กี่เหรียญ แต่เนื้อทองคำนี้เข้าพิธีนะ แต่วัดบอกเนื้อนี้วัดไม่ได้สร้างเขาฝากปั๊มฝากเข้าพิธี

กรณี 3 ลูกศิษย์เป็นคนมีทุนทำวัตถุมงคลไปให้หลวงพ่อปลุกเสก ทำมา 200 เล่ม แบ่งวัดจำหน่าย 100 เล่ม อีก 100 เล่มลูกศิษย์เก็บไว้เอง ซึ่งการสร้างชุดนี้ไม่ได้เป็นดำริของหลวงพ่อ และวัดไม่ได้จัดสร้าง

ส่วนมากพระที่เป็นปัญหากันเยอะๆก็เป็นพระที่ผู้สร้างเสียไปหมดแล้ว หรือเป็นการสร้างแบบไม่มีบันทึกนี่ล่ะ