ถ้าแพงก็คือไม่คุ้ม

ขึ้บกับบริบทการใช้ ถ้าใช้อธิบายเฉยๆก็เข้าใจได้ เพราะแต่ล่ะผลิตภัณฑ์ มีกลุ่มลูกค้าต่างกันไป เค้าก็ทำสินค้ามาขายกลุ่มเป้าหมายเค้า ถ้ากลุ่มเป้าหมายเค้ายังสนับสนุนอยู่ เค้าก็ยังอยู่ได้ แม้คนส่วนใหญ่หรือคนบางกลุ่ม จะไม่เคยซื้อสินค้านั้นเลยก็ตาม

แต่ถ้าเอามาใช้ในบริบทอื่นก็ตามแต่เจตนา เสียงสะท้อนมันออกมาจากทุศทิศทางแหละ กับบางสินค้า/บริการ คนที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายก็อาจจะสะท้อนมาในมุม รวยอย่างเดียวไม่ได้ต้อง...ด้วย รสชาติ รสนิยม มันหาตรงกลางยากในบางจังหวะ

เวลาออกจากปากคนที่ไม่มีเหตุผล เถียงข้างๆคูๆ ขี้อวดแต่เหมือนคางคกขึ้นวอมีปัญญาซื้อแต่ไม่มีปัญญาใช้ก็ไม่ค่อยชอบ แต่เอาจริงๆมันก็ค่อนข้างจริงอะ

ก็จริงตามนั้นถ้าไม่สามารถซื้อได้ในงบประมาณของตัวเอง แต่พวกไม่ติดป้ายราคานี้ขอยกเว้น

เห็นด้วยแต่ไม่ทั้งหมด แพงไม่แพงอยู่ที่ willingness to pay ซึ่งแต่ละคนก็แตกต่างกัน บางทีเราก็เป็นหนึ่งใน target เค้านั่นแหละ แต่บางคุณค่าเราไม่ได้รับรู้หรือไม่สนใจ เราก็คิดว่ามันไม่คุ้ม

ใช่ผมใช้กับทุกเรื่องด้วย เคยไปกินก๋วยเตียวเรือร้านนึง
ผ่านบ่อยเลยลองกินคนเยอะชห. พอไปกิน รสก็ไม่ได้มีแต่หวานกับเผ็ช เนื้อก่อนิดนึง น้ำไม่มีเลย ตั้งแต่นั้นเลยคิดว่าเค้าคงไม่ได้ขายเราเราคงไม่ใช่ลูกค้าเค้า

แทบไม่มีอะไรที่ทำมาขายผมเลยมั้ง รู้สึกว่าทุกวันนี้ข้าวของอะไรก็แพงไปหมด

เรื่องจริงครับ

จริงมันคือหลักการตลาดเลย

Targeting = เป้าหมายหลักในการสื่อสารการตลาด = คนที่พร้อมจ่าย

ผมเฉยๆ อะ คำว่าคุ้มค่าของคนเราไม่เหมือนกัน ผมตีหรี่ 5000 เหมาสองคน 2 ชม. คนอื่นบอกไม่คุ้ม แต่ผมว่าคุ้ม
แต่ไอโฟน 40k ผมว่าไม่คุ้ม ผมคิดว่า ดรอย 10k พอละ ใช้ทิ้งๆขว้างๆ คุ้มกว่า

ส่วนตัวคิดว่าประโยคนี้ ไม่ควรใช้กับทุกสินค้าที่มีราคาสูง อย่างในกรณีของ iphone ก็ไมไ่ด้มูลค่าสูงมากจนซื้อไม่ได้ เหมือนอย่างบ้านหรู หรือรถสปอร์ต อย่าง iphone ก็ยังสามารถ พูดถึง value ของ feature การใช้งานที่ดีกว่าได้

Iphone ที่ผมเห็นอีกอย่างคือ คนซื้อกลุ่มนึงอ่ะ มันไม่ได้มีเงินหรอก บางคนเงินเดือน 1หมื่น กู้มาผ่อน5ปี เพื่อซื้อมือถือ แล้วต้องเป็น Pro max ด้วยนะ เหมือนเน้นหน้าตาอ่ะทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้มีเงิน ก็อยู่แบบนั้นแหละสุดท้ายก็ไม่มีเงินเก็บ ลงทุนก็ไม่ได้ แต่มือถือต้อง ไอโฟน กาแฟต้องสตาร์บัค

ก็น่าจะจริง สำหรับผม เวลามีคนพูดแบบนี้ใส่ผมก็จะเห็นด้วยเพราะผมคิดว่าจ่ายราคานั้นแล้วมันแพงเกินไปจริงๆ ถถ สรุปคือตรูจนแหละ

สำหรับคนมีลูกให้ลองเทียบโรงเรียนเอกชนทั่วไปกับโรงเรียนอินเตอร์จะเห็นภาพได้ชัดเลย

ผู้ปกครองบางคนไม่เคยมีโรงเรียนอินเตอร์ในตัวเลือกเลยเพราะมันแพงเกินไป แม้ว่าคุณภาพดีแค่ไหนก็ตาม แต่พ่อแม่บางส่วนก็พยายามจะไปให้ถึงเพราะลูกจะได้คุณภาพการเรียน ได้ภาษา ได้สังคมที่ดี และพ่อแม่จะได้อยู่ในสังคมดีตามไปด้วย

ดังนั้น มันจึงมีเส้นแบ่งอยู่ว่าใครคือกลุ่มลูกค้าของโรงเรียนอินเตอร์ ซึ่งมันก็มีเยอะซะด้วย บางโรงเรียนดูโปรไฟล์ผู้ปกครอง สัมภาษณ์เด็กสัมภาษณ์ครอบครัว วางเงินจองกันล่วงหน้าปีสองปีเลย ส่วนคนทั่วไปที่ไม่ใช่ลูกค้าหลักของโรงเรียนอินเตอร์ก็มีไม่น้อยที่อยากจะก้าวไปให้ถึงตรงนั้น (อาจจะเทียบกับคนที่ต้องเก็บเงินเป็นปีเพื่อซื้อไอโฟนออกใหม่ หรือยอมผ่อน 24 เดือน)

ดังนั้น ค่าเรียนปีละล้านของโรงเรียนอินเตอร์จึงเอาไว้ขายให้ผู้ปกครองรวยๆ ซึ่งไม่ใช่คนทั่วๆ ไป คำกล่าวจึงเป็นจริงตามที่เขาว่าครับ

ถ้าแพงแสดงว่ากำไรเยอะ

ถ้าอยู่ในระยะที่พอจ่ายไหว ถูกแพงนี่วัดยาก
ซื้อมาใช้งาน ซื้อมาแล้วชอบ ใช้แล้วรู้สึกดี ถึงจริงๆมันราคาสูงเราก็รู้สึกไม่แพงอยู่ดี