สมมุติว่ามีคนยื่นร้องต่อศาลว่ารักษาการณ์ไม่สามารถทำได้ แล้วศาลตีความว่าทำไม่ได้ ความผิดครั้งนี้จะร้ายแรงขนาดไหนครับ

ต้องตีความคำว่า รักษาการณ์ ก่อนครับ

แพทองธาร ถูกตัดสิน พ้นสภาพนายกรัฐมนตรี

จุดนี้ที่เป็นปัญหา ถ้านายกถูกสั่งพัก หรือ หยุด นายกรักษาการณ์ มีอำนาจยุบ

แต่พอพ้นสภาพ คำว่า รักษาการณ์ ต้องถูกวินิจฉัย ว่า มีอำนาจปฏิบัติหน้าที่ หรือไม่

ตอนให้ยุบไม่ยุบ ดื้อเสียเหลี่ยม ทั้งขึ้นทั้งล่อง

คนจะจมน้ำ ฟางเส้นเดียวก็ต้องคว้าไว้ ถึงแม้จะไม่ช่วยอะไรเลยก็ตาม

ตามรัฐธรรมนูญ อยู่ที่ king ยอม ลงนามไหม แค่นั้นจบ

ถ้าท่านลอร์ดให้ยุบ ก็ยุบได้หมดแหละ

มันไม่ได้จบแค่นั้นสิครับ ถ้ายื่นแล้ว King ลงนาม

แล้วรัฐธรรมนูญ ถูกตีความ ว่า ผิด ไม่มีอำนาจ คิดเลยว่าใครจะติดคุกบ้าง

ผมว่า ผลจะ move on ถ้าลงนามก็ไปต่อ แต่ใครจะมายื่นตรวจสอบว่า คนยื่นยุบมีสิทธิ์ตามกฎหมายมั้ย

รัฐธรรมนูญไม่ได้เขียนว่าห้ามยุบสภาเลยแม้แต่บรรทัดเดียว

เพราะรัฐธรรมนูญเขียนว่าเป็นอำนาจของ King เท่านั้น

มีเขียนสิ่งที่ห้ามไว้ชัดเจน มีเขียนไว้ชัดเจนอยู่แล้ว

ถ้าตีความว่าไม่มีอำนาจ คนติดคุกก็ไอ้ภูมิธรรมตัวเดียวแค่นั้นแหละ ตายๆไปได้ก็ไม่ส่งผลอะไรกับประเทศหรอก

รัฐธรรมนูญ อำนาจคนยื่น ระบุไว้ 2 ข้อ

1.อำนาจของกษัตริย์ มีพระราชอำนาจ อนุมัติลงนาม

2 อำนาจ นายกรัฐมนตรี ในการยื่น ฎีกายุสภา ตรงนี้และที่ถกเถียง ในเมื่อนายกตัดสินพ้นสภาพ
คำถามคือ ภูมิธรรมมีอำนาจนายก รักษาการณ์หรือไม่ ตรงนี้แระครับ ที่หลายฝ่ายเขากังวล

ไม่เคยเจอใคร พรรคการเมืองในอดีต เสี่ยงรอความคำตัดสิน

ว่าตามเจตนารมณ์ รธน.60 นายกรักษาการณ์ไม่มีอำนาจยื่นยุบสภา ทันที ที่คำสั่งศาลให้นายกพ้นสภาพ

ซึ๋งทั้งคณะรัฐมนตรี

มาตรา 169 กำหนดว่า คณะรัฐมนตรีที่พ้นจากตำแหน่งยังคงต้องปฏิบัติหน้าที่ต่อไป “แต่จะกระทำการเฉพาะเท่าที่จำเป็น”

หลักการตีความของนักกฎหมายรัฐธรรมนูญและแนวปฏิบัติที่ผ่านมา คือ รักษาการ ไม่มีอำนาจใช้ดุลพินิจเชิงการเมืองที่ส่งผลใหญ่หลวงต่อระบบการเมือง เช่น

การแต่งตั้งโยกย้ายใหญ่

การทำสัญญาระยะยาวผูกพันประเทศ

การเสนอร่างกฎหมายสำคัญ

และ การกราบบังคมทูลขอยุบสภา

เมื่อวาน
เห็นข่าวช่องอัมรินทร์
สัมภาษณ์คนร่างรัฐธรรมนูญ ปี 60
ยืนยันว่ายื่นยุบได้

ส่วนจะยุบหรือไม่
ขึ้นอยู่กับ kingครับ

ไม่เชิงครับ จริงๆจะพูดได้เต็มปากจริงๆจะเป็นว่า

หลักการหยุดปฏิบัติหน้าที่ของนายก ไม่มีที่ไหนบน
โลกใบนี้ทำ ยกเว้นที่โรมาเนีย แต่ของโรมาเนียเขียน
แบบสุดๆ ไม่ต้องมาเถียงอะไรกันเลย ใครต้องทำอะไร
ของเขาเขียนจนจบ

ทีนี้สมมุติว่าอ่ะ เรายอมรับ ผมเน้นว่า “ถ้ายอมรับ” มัน
มีช่องว่างให้ถกกันได้ว่า ถ้านายกถูกสั่งหยุดปฏิบัติหน้าที่
แล้วต้องมีคนรักษาการ ตรงนี้ผมจะพูดได้ไม่เต็มปากว่า
รักษาการมีอำนาจถวายคำแนะนำ ถึงตรงนี้ ผมเน้นหน่อย
โรมาเนียเป็นสาธารณรัฐกึ่งประธานาธบดีนะครับ ต่อนะครับ
ผมเพียงเห็นว่า ก้อมี แต่ถ้าจะบอกว่ารักษาการไม่มีกรณีนี้ ผมก้อ
ตงแต่บอกว่า เป็นทางไหนก้อได้ เพราะมันดันมีนายกสองคน
ซึ่งผมบอกแล้วว่า แทบไม่มีที่ไหนบนโลกใบนี้ทำ

แต่พอมีนายกแค่คนเดียว ไม่ว่าจะเรียกว่าอะไร และเอาจริงๆนะ
ถ้าจะให้ผมตีความแบบละเอียดคำต่อคำ ในกรณีที่นายกพ้นจาก
หน้าที่แบบนี้ รักษาการทำแม่งได้ทุกอย่าง ดูจากรธน.มาตรา
103, 167, 168, 169, 182 ถ้าจะบอกว่ารักษาการไม่มีอำนาจ
มันต้องตีความแบบ ขยายความโคตรๆเลยละ ไม่มีพูดถึงอะไร
เลยที่เกี่ยวกับรักษาการ ห้ามทำอะไรบ้าง โดยเฉพาะคำว่า ยุบสภา
ไม่มีพูดถึงสองคำนี้โยงกันเลย

นอกจากหลักการตีความกฎหมายมหาชนแล้ว หลักการที่ว่าเรามี
นายกตลอดเวลา ไม่เคยมีแม้แต่วินาทีเดียวที่ประเทศไทยไม่มีนายก
ก้อจะอธิบายลำบาก

เพราะงั้น เมื่อเรามีบุคคลที่ทำหน้าที่ในฐานะนายกรัฐมนตรีตลอด
และไม่มีกฎหมายบัญญัติชัดเจนว่า ห้ามบุคคลนั้นทำเกี่ยวกับเรื่อง
ยุบสภา มันไม่มีข้อสงสัยเลยว่าทำได้ไหม พวกปรมาจารย์ด้านกฎหมาย
มหาชนในไทยอย่างอ.วรเจตน์ อ.วิษณุ อ.บวรศักดฺ์ ทุกคนบอกว่า
รักษาการมีอำนาจถวายคำแนะนำ ซึ่งมีเพียงอ.บวรศักดิ์ที่ติ่งไว้ว่า
อาจจะไม่เหมาะสม ซึ่งมีตรงนี้แหละที่ผมเห็นไม่ตรงกับอ.บวรศักดิ์
ผมไม่อยากเอาหลักการมาถกเพราะมันจะยาว คำว่าเหมาะสมไหม
ผมว่ากฎหมายไม่ได้บอกอะไร เพราะงั้นทางกฎหมายไม่สนใจว่า
มันจะเหมาะสมไหม ได้คือได้ ไม่ได้คือไม่ได้ นึกถึงเทพีเธมิสครับ
เทพีที่มีผ้าปิดตา มือถือตราชั่งและดาบ เราจะไม่เอาอคติใดๆมาปนเลย
ทุกอย่างเสมอภาคกัน ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพื่อความยุติธรรม
ไม่สนใจว่าเหมาะสมไหม สนใจแค่ว่าหลักกฎหมายมีว่าอย่างไร แค่นั้น

และเอาจริงๆถ้าจะถกเรื่องความเหมาะสม อ่ะ ผมอยากใช้อำนาจของผม
ตอนนี้เลยได้ยิ่งดี ผมเห็นว่าเหมาะสม ส่วนคนอื่นๆจะเห็นว่าไง อันนี้ผม
ไม่ก้าวล่วง แต่อย่างที่ผมบอกข้างบน ผมไม่ดูเรื่องความเหมาะสม เมื่อ
กฎหมายบอกว่าได้ ผมก้อว่าได้ รักษาการมีอำนาจเต็ม

ปัญหา คือ มาตรา 169 “…แต่การปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวจะกระทำได้ เฉพาะเท่าที่จำเป็น” การตีได้หลากหลายแท้

ไม่ใช่ครับ ต้องอ่านให้ครบ 169 บอกว่า ครม.ที่พ้นจากตำแหน่งตาม 167(2) และต้อง
ปฏิบัติหน้าที่ต่อไปตาม 168 ต้องปฏิบัตหน้าที่ต่อไปตามเงื่อนไข….

มันมีสองจุดใหญ่ๆนะครับ
1. มาตรา 103, 182 พออ่านแล้วถ้าจะตีความว่า เฉพาะนายกฯเท่านั้นที่รับสนอง
พระบรมราชโองการ ทั้งๆที่ 182 เขียนชัดว่า รัฐมาตรีรับสนอง อันนี้ผมไม่อยาก
ลงลึก เพราะมันวิชาการจ๋าๆ และมันไม่ได้เปลี่ยนอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในสาระสำคัญ
ผมจึงบอกแค่ว่า กฎหมายให้นายกถวายคำแนะนำ และรับสนองพระบรมราชโองการ
ได้ แม้จะคันปากอยากถกว่า ใครก้อได้ที่เป็นรมต.ก็ตาม แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวยากเกิน
และเมื่อ 169 จะบัญญัติว่า ห้ามครม.ตาม 167(2), 168 ทำอะไรบ้าง เมื่อให้แล้วก้อคือ
ให้ มีอำนาจ ถ้าจะยกเว้นอะไรก้อต้องบัญญัติให้ชัด เมื่อใน 169 ไม่มีตรงไหนที่พูดถึงเรื่อง
การยุบสภา คำถาม เมื่อมาตรานี้มีเจตนารมย์ ห้ามในเรื่องสำคัญๆที่อาจะส่งผลเสียได้ ห้าม
ครม. 167(2), 168 ปฏิบัติเด็ดขาด ทำไมไม่บัญญัติถึงคำว่า ยุบสภาเลย ตกลงมันสำคัญ
หรือไม่ แต่ไม่ว่าจะยังไง สำคัญไม่สำคัญจริงๆก้อไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมีว่า เมื่อไม่ได้บัญญัติ
ชัดเจนว่าห้ามเรื่องยุบสภา ทำไมเราจะตีความว่าห้ามล่ะ อันนี้ผมหรือนักกฎหมายหลายๆคน
ยอมไม่ได้ เพราะหลักห้ามตีความแบบขยายมันมีเพื่อควบคุมมิให้ผู้อยู่ในอำนาจ ใช้อำนาจตาม
อำเภอใจ เพราะแหล่งที่มาของอำนาจพวกนี้คือตัวบทกฎหมาย ถ้าเรายอมให้มีการตีความแบบ
ขยายได้ เท่ากับเรายอมให้พวกผู้อยู่ในอำนาจใช้อำนาจตามอำเภอใจได้ ฉันจะตีความแบบขยาย
ยังไงก้อได้ ตามที่ฉันต้องการ ซึ่งคงไม่มีใครอยากให้เป็นเช่นนั้น มั้ง

2. 169 บัญญัติว่า ครม.ที่พ้นจากตำแหน่งตาม 167(2) และต้องปฏิบัติหน้าที่ต่อไปตาม 168
ต้องปฏิบัตหน้าที่ต่อไปตามเงื่อนไข…. ซึ่ง 167(2) บัญญัติว่า รมต.ทั้งคณะพ้นจากตำแหน่งเมื่อ
(2) อายุสภาสิ้นสุดหรือยุบสภา ส่วนที่เราคุยกันจะเป็นกรณี 167(1) ซึ่ง 168(1) ห้ามว่า ห้ามนายก
ที่พ้นตำแหน่งตาม 170 จะกลับมาปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้ ง่ายๆก้อคือ ห้ามอุ้งอิ๊งปฏิบัติหน้าที่รักษาการ
ในตำแหน่งนายก แค่นั้น สรุปง่ายๆ 169 ใช้กรณี 167(2)ประกอบ168 ซึ่งกรณีร้อนตอนนี้มันไม่ใช่
มันเป็นกรณี 167(1) ซึ่ง 188(1) ห้ามแค่อุ้งอิ๊งคนเดียวที่ห้ามกลับมา

เพราะฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพวกปรมาจารย์ทั้งหมดที่ออกมาให้ความเห็นจึงบอกตรงกัน
ทุกคนว่า รักษาการมีอำนาจเต็ม

ไม่ครับ 169 ใช้กรณี 167(2) ประกอบ 168 เท่านั้น

ไม่รวมถึงกรณี 167(1)

และอีกประการ 169 ไม่ได้บัญญัติถึงเรื่องยุงสภาเลย
การจะตีความขยายมันคือหลักต้องห้ามของกฎหมาย
มหาชนครับ เพราะมันเท่ากับยอมให้มีการตีความตาม
อำเภอใจ และเมื่อกฎหมายมีการตีความตามอำเภอใจได้
ก้อเท่ากับผู้อยู่ในอำนาจสามารถใช้อำนาจตามอำเภอใจได้
ครับ Absolute power, absolute monarchy ได้ง่ายๆ
เลยแบบนั้น จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพวกปรมาจารย์ทาง
กฎหมายมหาชนที่ให้ความเห็นจึงบอกตรงกันทุกคนว่า
รักษาการมีอำนาจเต็มครับ