ความคิดที่ว่า"ออกมาไม่รู้ทำอะไร ไม่รู้จะไหวไหม" นั่นแหละครับยึดท่านไว้อยู่ ไม่ใช่ครอบครัวหรือความสัมพันธ์อะไรเลย

ออกมาแล้วสู้จนเหนื่อยกายแค่นอนก็หายครับ แต่เหนื่อยใจทนไปก็ไม่หายครับ สู้ๆครับ

ส่วนเรื่องวิธีผมว่าในนี้น่าจะแนะนำไปเยอะแล้ว ท่านจะคิดหาข้อมูลเยอะแยะ ถามจนได้คำแนะนำจากในนี้มากมาย แต่ถ้าไม่ทำ = ไม่เกิดครับ

ภายในปีนี้จะหาทางไปสำรวจดูครับ ขอบคุณครับ

อาจจะเป็นความรู้สึกที่สบายกายมากแต่ไม่สบายใจมากๆ ครับ เลยชั่งใจทำใจว่าออกไปแล้วไม่สบายกายแต่สบาบใจ อันไหนจะดีกว่ากัน

ผมเข้าใจนะเรื่องทำงานกะที่บ้าน แล้วก็เรื่องปัญหาสุขภาพจิต

ยิ่งเจ้าของคือคนเจน Baby นี่หนักเลย คุยด้วยโคตรยาก

เช่าหอ ทำงาน

หลายๆท่านแนะนำมาหมดแล้ว ผมเข้ามาให้กำลังใจครับ
ที่แน่ๆ ออกจากที่เดิมมาก่อนเลยครับ

จะลองสำรวจดูครับ คิดว่าต้องหาที่ชัวๆไม่งั้นโดนเก็บค่ามัดจำแล้วส่วนใหญ่เป็นรายปีด้วย ขอบคุณครับ

ลองไปทำเซเว่น ไปทำงานตามร้านต่างๆดูไหม หาประสบการณ์ให้ตัวเอง ไปเจออะไรใหม่ๆ

หางานทำที่สามารถเลี้ยงตัวเองให้อยู่ได้เดือนต่อเดือนก่อนครับ พนักงาน 7-11 ปั้มน้ำมัน เด็กเสิร์ฟ พนักงานตามร้านอาหารต่างๆ ประหยัดๆทำอาหารกินเอง ยังไงก็อยู่ได้ครับ อยากให้แยกระหว่างสิ่งที่ทำให้ตัวเองอยู่รอด กับสิ่งที่เติมเต็มจิตใจเรา ช่วงแรกๆอาจจะลำบาก แต่เชื่อผมท่านจะผ่านไปได้ครับ ขยันเข้าไว้ครับ คนขยันอยู่ไหนก็ไม่อดตายครับ พอท่านตั้งหลักสักพักค่อยมาดูก่อนก็ได้ว่าจริงๆ ชอบอะไร รักอะไร แล้วก็ต่อยอดกับสิ่งนั้น ช่วงนี้ก็เหมือนการออกมาใช้ชีวิตครับ ค้นหาตัวเอง

ทำไมถึงไปอยู่วัดไม่ได้หรอครับ