แค่ย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ก็ชีวิตเป็นสุขแล้วครับ

ต้องดูก่อนอ่ะว่าท่านออกมาแล้วตั้งเป้าว่าออกมาเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น

หรือออกมาแล้วไม่อยากสู้แล้ว อยากจากไป

คนในนี้ผมว่าเอาใจช่วยให้ท่านสู้หมดแหละ

ต้องดูว่าท่านมีความสามารถอะไรในกรใช้หาเงินเลี้ยงชีพ

อย่างน้อยมีกำลัง มีแรง มีจิตใจที่อดทน ซื่อสัตย์มั้ย

งานที่ใช้แรง เหนื่อย แต่มีข้าวกิน มีที่หลับที่นอน

ลำบากกาย แต่อย่างน้อยน่าจะสบายใจกว่าที่เดิม

แต่ถ้าท่านไม่ได้จะออกมาสู้ มันจะหาทางไปไม่ได้เลย

แบบที่ท่านเป็นตอนนี้แหละ

คนซื่อสัตย์ อดทนอ่ะ ทำงานที่ไหนก็อยู่ได้

ยังไงเงินมันก็ต้องมีเพื่อใช้ชีวิตต่อ

ขออนุญาติพูดแรงนิดนึงนะครับ จริงๆแล้วปัญหามันอยู่ที่ตัวท่านเองนะครับ ในเมื่อท่านอยากออกมาจากปัญหาแต่ท่านเลือกที่จะไม่ทำอะไรเลย แล้วทนอยู่อย่างนั้น แต่กลับมาบอกคนอื่นๆว่าอยากหาทางออก แต่จนปัญญา มันไม่ใช่นะ อันนี้มันเรียกว่าไม่อยากพยายามจะแก้ไขมากกว่า ได้แต่ทำตัวเป็นเหยื่อไปวันๆ

ทางออกมีเยอะแยะเลยครับ เพื่อนๆแนะนำไปบ้างแล้ว

1. เริ่มจากการเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมก่อนเลย ถ้าเราอยากออกจากปัญหา เราต้องออกจากสิ่งแวดล้อมที่เป็นปัญหาก่อน ภาวะอารมณ์ มุมมองในการใช้ชีวิตจะเปลี่ยนไป

2. ท่านอ้างว่าไม่มีความสามารถอะไร ถ้าอยากออกมาจริง ทนทำงานอีกซักหน่อย ยันสิ้นปีก็ได้ เก็บเงินให้เยอะกว่าที่ผ่านมา แล้วออกมาเลย ไปหางานที่ไม่ต้องใช้สมองมากก็ได้ งานรับจ้างทั่วไปหรือพวก 7-11 ก็ได้ โรงงานทั่วไปก็มี เอาให้ไกลๆจากที่บ้านไปเลย เริ่มต้นชีวิตใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่

3. ถ้ายังไม่อยากทำงานจริงๆ ก็ไปอยู่สถานปฏิบัติธรรมครับ ไปปฏิบัติธรรม ขัดเกลาจิตใจตัวเอง มีหลายที่ที่ไม่เสียค่าใช้จ่าย หรือบางที่เค้าให้บริจาคตามกำลังศรัทธา ท่านก็บริจาคแค่นิดหน่อยได้ ปฏิบัติไปเรื่อยๆ เดี๋ยวใจก็แข็งแรง

ผมก็ยังย้ำคำเดิมนะครับว่าตอนนี้ท่านไม่ได้อยากแก้ปัญหาอย่างจริงจัง ถ้าคิดจะแก้แบบจริงๆจังๆเมื่อไหร่ก็ทำตามคำแนะนำด้านบนและตามเพื่อนๆท่านอื่นได้เลย

หางานใหม่ให้ได้ก่อน ได้งานแล้วค่อยไปหาที่อยู่

ส่วนตัวผมไม่รู้ว่าท่านเจออะไรบ้าง และท่านทำอะไรอยู่ แค่อยากบอกว่า ถ้าท่านจะออกมาอยู่คนเดียว
1. ทนเก็บเงินให้ได้สัก 20 - 30 k ก่อนก็ได้แล้วค่อยออกมาครับ ทนมา 10 -20 ปี แล้วทนอีกนิด
2. หาที่ ๆ อยากไป งานที่ท่านคิดว่าจะทำได้ ด้วยตัวเอง
3. สู้ ๆ นะครับ การอยู่คนเดียวไม่น่ากลัวอย่างที่คิดครับ ถ้าออกมาแล้วเหงาลองหาแมวจรมาเลี้ยงสักตัวครับ

ออกไปตามหมู่บ้านชนบทบนเขาครับ ไปสอนหนังสือ เจอธรรมชาติ เจอชาวบ้านธรรมดา น้ำใสใจจริง

จิตใจท่านจะค่อยๆถูกฮีลครับ

ถ้าเป็นผมนะ จะเขียนก่อน นั่งคิดลอย ๆ มันยาก
เช่น ออกเลย ออกไปทำไร เงินพอไหม จะทำงานไหน หรือจะเที่ยวไปก่อน หรือ หางาน งานไร ได้งานแล้วค่อยออก ไรงี้

ผมเคยหนีออกจากบ้านช่วงเมษาเตรัยมของอย่างดีเจอแดดเมืองไทยแปปเดียวอดทนไปกลับบ้านไปนอนห้องแอร์ดีกว่า

ไม่รู้ว่าท่านทำงานอะไร ถนัดทางไหน แต่เห็นด้วยว่า อาจจะต้องเฟดตัวไปให้ไกลๆเลยดีกว่า โลกเราไม่ได้แคบแค่บ้านเราเอง ผมบอกได้แค่อดทนเก็บเงินได้สักก้อนแล้วไปเลย คือผมก็ไม่รู้ไงนะ เป็นผมคงวางแผนเก็บเงินแล้วออกมาคงทำนานแล้ว ผมคงไม่ทนมาหลายปีเพราะมันมีแต่ชีวิตจะแย่ลงครับ ชีวิตเป็นของเรา ใช้แบบที่เราคิดว่ามีความสุข

เอ้ย กดผิดไม่ได้จะเรื้อนน เป็นกำลังใจให้ครับ

เป็นโรคซึมเศร้า อยู่คนเดียวยิ่งแย่นะ

ลองไปวัดไหม

อันนี้ตอบจริงจัง

ลองออกไปทำอะไรที่ใช้เวลาข้างนอกนานๆก่อนไหมครับ คุณสามารถรับงานฟรีแลนซ์ แล้วเอาโนตบุคออกไปนั่งทำข้างนอก หรือบ้านเพื่อนได้ไหม

ไม่ทราบว่าเรียนจบอะไรมา แต่ถ้าพอมีพื้นฐานบ้างไม่ว่าเรื่องอะไร
ลองขึ้นดอยไปช่วยทำงานที่โรงเรียนชนบทดูครับ ไปช่วยเด็กชาวเขา ช่วยชาวบ้าน
แลกกับค่ากินอยู่เล็กน้อยดู
เปลี่ยนตัวเองจากเป็นผู้รับ ไปเป็นผู้ให้ดูครับ แล้วจะคิดอะไรได้บ้าง ว่าชีวิตมันมีค่า

ไปอยู่ในที่ๆเห็นคุณค่าของคุณ ดีกว่าอยู่ที่เดิมครับ สู้ๆ

ถ้าไม่ไหว ก็ออกมาครับ

ช่วงแรก ระหว่าง หางาน

ก็ขออยู่วัดก่อนก็ได้นะครับ

ได้งานแล้วค่อยเช่าที่พัก

สู้ๆ ครับ