ยิ่งดราม่ายิ่งขายดี ของแทร่

จบที่คำว่าค่าฝีมือ ค่าชื่อเสียงนี่แหละครับ ตีราคากันยาก ดังนั้นขายราคาสูงยังไงก็ใช้คำตอบนี้เป็นทางลงได้เสมอ

วัตถุดิบ เห็นของร้านแกมาตั้งแต่ยังไม่ดังเมื่อ 20-30 ปีที่แล้วจนตอนนี้ ต้องยอมรับว่าเลือกใช้แต่ของดีคัดมาดีมาก เป็นวัตถุดิบเกรด A จริงๆ

แต่ต้นทุนวัตถุดิบรวมโสหุ้ยต่างๆนาๆ ขายราคาเท่าที่แกขาย ก็ต้องบอกเช่นกันว่ากำไรงามมาก มากๆๆๆๆ

ใครพอใจจ่ายก็ตามสบายครับ ผมไม่คอมเมนท์อะไร
แต่ส่วนตัวผมขอผ่านดีกว่า

ต่อให้ผมรวยโคตรๆก็ไม่กินอะ เอาเงินไปโทมาฮ็อก กะ แฮมอิเบริโก้ดีกว่า


พูดไปก็เท่านั้น คนกินไม่บ่น คนบ่นไม่กิน

ผมดูรายการ brief ของ codey ตอนปูม้า เจ๊ไฝแกออเดอร์ตรงจากแหล่งก้อนใหญ่สดจริงดีจริง ตัวอย่างใหญ่ ปูม้าแถวตะวันออกมีแต่ตัวเล็ก ๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน เนื้อแทบไม่มี

แต่เรื่องราคาผมว่าร้านค่อนข้างจัดการแย่นะ ไม่แจ้งราคาก่อนจะทำ common sense ยังไงเป็นเราวัตถุดิบมาแรงจะขายแพงก็ต้องแจ้งลูกค้าก่อน

อีกหน่อยในเมนู ก็จะเขียนเหมือนพวกร้านอาหารทะเลว่า "ราคาตามน้ำหนัก"

ต้องมีเงินเหลือกินเหลือใข้ขนาดไหน

ถึงนึกอยากกินอาหารที่จานละพันกว่าบาท

ราคาในFB

ปรกติพิเศษเค้าจะคิด+30-40%ของอาหาร นี่ล่อไป3เท่า

ไม่น้าาา สรรพากร จะมาเก็บเจ๊ไฝเต็มเม็ดเต็มหน่วยไม่ได้น้าา

ไปเก็บพวก พนง ออฟฟิศนู้นน

ถ้ามีตังเหลือๆ ผมอยากลองนะ
คนคาดหวังว่าจะอร่อยขนาดไหนเหรอ อาจจะมีเจ้าที่ทำโคตรอร่อยเลยแต่คุณขาย 4000ไม่ได้ไง
เพราะว่าคุณไม่ใช่เจ้ไฝ