ถ้าต้องการแค่ใช้ในการพูดคุยกับคนประเทศนั้นให้รู้เรื่องเวลาไปเที่ยว ท่านว่าฝึกภาษาไหนยากกว่า

ไม่เคยเรียนจีนกลาง (แต่ได้ จีนแต้จิ๋ว)
ภาษาญี่ปุ่น ซับซ้อนกว่า
ผันเยอะ มีหลายรูป part of speech ก็ต่างจากภาษาไทย (คนพม่า เรียน ญี่ปุ่น จะง่ายกว่า เพราะ part of speech คล้ายกัน แต่ญี่ปุ่นก็ผันเยอะอยู่ แบบ た form, て form, ない form etc.)

ส่วนตัว ญี่ปุ่น N3 ส่วนภาษาจีน พอเดาความหมายได้ เพราะ รู้คันจิ

ได้ภาษาญี่ปุ่น เห็นตัวอักษรจีนก็พอรู้ความหมาย

ได้ภาษาจีน เห็นญี่ปุ่นก็พอรู้ความหมาย

แต่ออกเสียงไม่เหมือนกัน

เอาระดับสนทนา การใช้งานในชีวิตประจำวันทั่วไปนะครับ ผมเคยเรียนพวก Pimsleur แบบเก่าที่เป็นไฟล์เสียงฟังเอา (ไม่ได้เป็นแบบแอพปัจจุบัน)

ผมเรียนญี่ปุ่น ประมาณ 2-3 เดือน พอตอนไปเที่ยว หลายปีก่อนโน้นละ พอดีไปพวกเมืองเล็กไม่ใช่เมืองใหญ่ๆ คุยอังกฤษแล้วเค้าพูดไม่ได้กัน ก็เลยลองพูดญี่ปุ่น ปรากฏว่าเค้าฟังออก สนทนากันได้เฉย พวกถามทาง ซื้อของ อะไรแบบนี้ พอได้ สบายอยู่

แต่กับจีน ผมพยายามเรียนเหมือนกัน เคยลองพูดคุยกับคนจีนในหมู่บ้าน แทบจะทั้งหมดจะฟังไม่ออก สรุปคุยอังกฤษกันรู้เรื่องกว่า (ฮา)

ก็เลยรู้สึกว่า จีนค่อนข้างยากกว่าครับ สำหรับผม

จีนกะไทยคล้ายกันวางคำมั่วได้ ไม่มีการผันverb คนไม่เก่งก็เรียนได้ง่ายๆ2-3เดือนพูดได้แล้ว

ญี่ปุ่นรูปประโยคเยอะ ซับซ้อน ผันverbหลากหลาย มีรูปเต็มรูปย่ออีก โคตรยาก

Grammar ญี่ปุ่นยากกว่ามาก การเขียน การพูด การเรียงประโยค ฯลฯ

จีน grammar ค่อนข้างไปทางง่าย คล้ายไทย กฎไม่ยุ่งยากเหมือนพวกกลุ่มภาษา romance

แต่จีนฟังพูดค่อนข้างยากในช่วงแรกถ้าจะเอาให้เป๊ะ เพราะคำเสียงซ้ำกันเยอะและคน native พูดค่อนข้างเร็วและไม่ชัดถ้อยชัดคำ

+ เสียงพยัญชนะกับสระของจีนหลายๆตัวไม่มีในภาษาไทย เล่นกับรูปปากและการใช้ลิ้นค่อนข้างเยอะ ทำให้คนไทยเวลาออกเสียงถ้าอ่านแบบห้วนๆตามเสียงไทยคนจีนจะฟังไม่ออก ไม่ออกแบบไม่ออกเลย เดาก็ไม่ได้ด้วยแม้เสียงใกล้เคียงกัน

เช่น huo กับ hua ถ้าเราอ่านแบบภาษาอังกฤษภาษาไทยเราก็จะออกว่า หัว แต่จีนคือ หู-โว กับ หู-วา คนละอย่างกัน ประสบการณ์ตรงผมเลยคือ เคยไปปักกิ่งจะไปเยี่ยมเพื่อนที่มหาลัย Tsinghua ขึ้นแท็กซี่บอกไป มหาลัยชิงหัว พูดอยู่นานมากคนขับก็ฟังไม่ออกซักที จนเปิดชื่อภาษาจีนให้ดูถึงอ๋อว่าคือ ชิง-หวา ในใจผมก็งงว่าออกเสียงต่างกันแค่นิดเดียวคือคุณพี่จะฟังไม่ออกเลยหรอฟระ

หรือ อีกตัวอย่างคำง่ายๆอย่าง xiexie ที่แปลว่าขอบคุณ บางคนออกเสียง เซี่ยเซี่ย บางคนออกเสียง เชี่ยเชี่ย คือจริงๆมันไม่ถูกไม่ผิดทั้งคู่ เพราะตัว x ภาษาจีนมันอยู่ตรงกลางของ ช กับ ซ ของไทย มันต้องเอาลิ้นดันฟันล่างเวลาพูด ปัญหาคล้ายๆ ch กับ sh ในภาษาอังกฤษที่คนไทยออกผิดและงงว่าต่างกันยังไง เช่น Sherry กับ Cherry

แต่ใดๆพวกนี้ผมว่ามันเรียนมันฝึกกันได้ แค่หลายๆคนที่เริ่มเรียนไม่ค่อยให้ความสำคัญ ไปเน้นท่องจำคำศัพท์เอาซะมากกว่า (น่าจะเพราะเน้นเอาไปสอบ) ทั้งๆที่ถ้าต้องเอาไปใช้จริงกับคน native เรื่องการออกเสียงโคตรสำคัญ

ส่วนตัวผมเลยคิดว่าญี่ปุ่นยากกว่ามากครับ

ญี่ปุ่นยากกว่าแน่นอนครับ

ตัวอักษรมี 3 แบบ
แถมตัวคันจิมีการออกเสียงที่แตกต่างกัน คำเดียวกันแต่ออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
แล้วแต่บริบทของเหตุการณ์
การผันแปรกริยา
การใช้คำทางการตามมารยาท ตามลำดับความอาวุโส ผู้น้อยผู้ใหญ่

แต่จีนก็ไม่ได้ง่าย
เพราะจีนมีแยกสำเนียงหรือภาษาตามถิ่นพื้นที่ เช่นจีนกลาง จีนแต้จิ๋ว ฮกเกี้ยน กวางตุ้ง แคระ
ถ้าไปเที่ยวบางที่อาจจะคุยจีนกันไม่รู้เรื่องเพราะเค้าใช้คำถื่นหรือภาษาถิ่นแตกต่างจากที่เรียน