ถึงคุณ KJKrono ข้อความสีน้ำเงิน ข้างล่าง เป็น คำถามที่คุณถามถึงผม ไม่อยากให้ quote จนรก ขึ้น reply ใหม่กันดีกว่า


คุณตอบไม่ตรงคำถาม โอเคผมตอบคุณก่อน ถ้าสถานณการประจันหน้ากันตรงๆ ผมอยากให้ลูกผมสู้แน่ๆ แล้วมันไม่ขึ้นอยู่กับว่าผมอยากหรือไม่อยากด้วย สถานณการณ์ที่คุณถาม ถ้าเป็นมนุษย์ทั่วไป เป็นใครก็สู้ครับ ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับความอยากของผมเลย

ผมถามซ้ำอีกครั้งสำหรับคำถามของผมคือ

คำถามแรก

ถ้าลูกคุณไปเป็นทหารผู้น้อยถูกเกณฑ์ไปชายแดนอยู่ตอนนี้ คุณอยากให้สงครามจบไวๆ หรืออยากให้ลูกคุณถูกผู้บัญชาการสั่งการให้ไปบุกฆ่าทหารกัมพูชาให้ได้เยอะๆครับ?? คุณคิดว่าแบบไหนปลอดภัยกับลูกคุณที่เป็นทหารที่อยู่ชายแดนมากกว่ากัน??

คำถามที่สอง

ข้อนี้ที่จริงไม่ค่อยตรงกับประเด็นตอนต้นเท่าไหร่ แต่คุณเปิดประเด็นเรื่องที่ดินมาก่อน ผมเลยขอถามกลับ
คุณบอกว่าคุณรักดินแดนมากๆจะไม่ยอมเสียที่ดินให้ชาติใด แต่คุณก็บอกว่าคุณรักชีวิตทหารไทยที่เสียไปตรงชายแดน คุณรู้สึกเสียใจกับทหารไทยหรือความสูญเสียของคนไทยที่ชายแดน ผมแค่อยากรู้ว่าคุณรักอะไรมากกว่ากัน ถ้าต้องเลือกระหว่างชีวิตทหารตรงชายแดน กับ ผืนแผ่นดิน?


ตอบคำถามแรก ผมอยากให้สงครามจบให้ไวที่สุด โดยการ ชนะในการรบ สมรภูมิชายแดน ให้ไวที่สุด ไม่ให้ยืดเยื้อ ไม่งั้น ผู้บริสุทธิ์จะยิ่งได้รับ ผลกระทบ จากการสั่งการ โดยผู้นำประเทศ หน้าโง่ ที่ไม่เคยคิดถึงประชาชน และ ที่สำคัญ ปัจจุบันเป็น fact เราไมไ่ด้ บุกเข้าไป ในพื้นที่ ประชาชนของเขมร เราฆ่าทหารเขมร ที่บุกเข้ามาในพื้นที่ทับซ้อน ok นะ คุณโลกสวย ถ้า เขารับคำสั่ง ผู้นำประเทศเป็น คลื่นมนุษย์มา ผมก็จะสอน ลูกผม ให้ฆ่า คนที่รุกล้ำ อธิปไตย และ คิดทำร้าย ลูก และทหารเพื่อนลูก

ตอบคำถามที่สอง ผมเลือกแผ่นดิน เพราะ ถ้ามีคนคิดแบบคุณ เยอะๆ เราคงต้องไป ล่องเรือ ในมหาสมุทร เพราะใครรุกราน ก็พร้อมยกแผ่นดินให้เขาไปหมด และคุณ ก็อย่าคิดแทน ทหาร ที่ไปชายแดนว่าเขา อยากฆ่าประชาชนเขมร เขาก็แค่ ปกป้องอธิปไตยของชาติ ตราบใด เขาไม่บุกเข้าไป ฆ่าประชาชนเขมร แบบ นานกิง หรือ ฮิตเลอร์สั่งฆ่าชาวยิว ทหารไทย ไม่ได้ทำอะไร รุนแรงเกินกว่าเหตุ เข้าใจนะมันเป็น fact ตอนนี้ขอบเขต ที่ทหารไทย ทำมันก็แค่นี้


ผมไล่อ่าน reply ของคุณ มันเหมือน คนโลกสวย ที่หวัง สังคมยูโทเปีย คุณจะอ้าง ว่า มนุษย์ เหนือกว่า สัตว์ ตรงมีการสื่อสาร มันไม่ควรเกิดสงคราม ประทานโทษ เราสื่อสาร กับ เขมร มาสักพักแล้วนะครับ มนุษย์ สื่อสาร กับ มนุษย์ มันควรจะเข้าใจ ถ้า การสื่อสาร ไม่ช่วย ให้เกิด สันติสุข มันก็ต้องจบ ที่การต่อสู้ นี่มันเป็น สัจธรรมของ สิ่งมีชีวิต

คุณไป ดูสัตว์ ทุกสายพันธุ์ บนโลก แทบทุกชนิด มีการต่อสู้แย่งชิงเสมอ มันเป็นธรรมชาติ ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง ผมไม่ได้บ้าสงคราม และไม่ชอบความรุนแรงย้ำอีกครั้ง แต่ การที่เรา พยายามสันติ ทุกวิถีทาง แล้วไม่ใช่ทางออก ส้นตี.. ก็อาจจะช่วยให้เกิด สันติ ได้มากกว่า น้ำลายครับ


ตราบใด ทหารไทย ไม่ได้ บุกเข้าไปฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เขา และเลือกโจมตี ในพื้นที่ทับซ้อน และทำลาย ข้าศึกติดอาวุธ ผมจะไม่คิดว่า สิ่งที่ทหารทำ เป็นความรุนแรงแต่อย่างใด มันคือ การโต้ตอบอย่างเท่าเทียม แอคชั่น = รีแอคชั่น ทหารเขมร สมควรแล้วในสิ่งที่ได้รับ

 

ผมถามคุณแค่นี้ ถ้าคุณ เป็น ทหารไปแนวหน้า หรือ คนที่คุณรักเป็นทหารไปแนวหน้า คุณจะคิดได้แบบที่คุณคิดแบบนี้มั้ยครับ ถ้าในเมื่อ ผลกระทบ ยังไม่ตกถึงคุณ คุณก็พูดได้  

คำถามแรกของผมมาจากที่คุณบอกว่า



ซึ่งผมเห็นด้วยกับคุณว่า ยิ่งถ้าคนที่ผมรักเป็นแนวหน้า ผมต้องอยากให้สงครามจบไวที่สุดอยู่แล้ว โดยผมไม่สนด้วยว่าต้อง ชนะโดยการรบ หรือการเมือง หรืออะไร แค่ขอให้จบไวๆ ลูกผมปลอดภัย ผมถามหน่อย ทำไมคุณต้องเน้นว่าอยากให้จบด้วยการรบเท่านั้นด้วยหล่ะครับ?? ถ้ามันจบโดยการเจรจาคุณไม่ดีใจหรอครับที่ลูกคุณจะปลอดภัย??

ส่วนคำถามที่สองเมื่อกี้คุณตอบว่าเลือก "ดินแดน" ขอถามต่ออีกนิดว่า ถ้าทหารที่ต้องเสียชีวิตไปนั้นเป็นลูกของคุณ หรือตัวคุณเองหล่ะ คุณก็ยังเลือก "ดินแดน" มากกว่าชีวิตถูกไหมครับ?? อยากรู้ความเห็นคุณเฉยๆครับไม่มีถูกผิด ขอบคุณครับ  

ตอบ
ไม่ต้องเป็นลูกผมหรอก ถ้าเป็นผม ก็ยอมตายได้ ถ้าไม่เสียคำว่าดินแดน ที่บรรพบุรุษ เรา สร้างมา ถึงผมจะสายตายาวแล้ว อ้วนแล้ว ถ้าถึงเวลา ที่กองทัพ ขาดกำลังพล ผมจะไม่หนี ทัพเด็ดขาด ได้เป็นแค่ คนแบกกระสุนปืน ตามหลังทหาร ผมก็จะไป
ดีกว่าทนเห็น สักวันนึง หลานที่น่ารักของผม สองคน จะไม่มีแผ่นดินอยู่ เพราะ เรายอม ให้ ข้าศึก เคลมแผ่นดิน เข้ามาเรื่อยๆ
ok นะครับ

 

ปล. ข้อความ = ตามด้วยสีแดง คือ ความคิดเห็นต่างที่ผมโต้แย้งคุณ  

1.บริบทมันต่างกันคุณก็พยายามจะโยงให้เขมรมาบุกบ้าน มาแทงผมอยู่ได้นะ หุหุ ยกตัวอย่าง เรื่องบุคคลมันมีปัจจัยเรื่องกฏหมายที่ เรื่องระหว่างประเทศไม่มี ส่วนเรื่องระหว่างประเทศมีปัจจัยเรื่องการเมือง ที่เรื่องของบุคคลไม่มี = แต่สิ่งหนึ่ง ที่เหมือนกัน คือ การเคารพสิทธิ์ของผู้อื่น ในบริบทนี้ เขมร ก็ต้องเคารพใน mou ที่พื้นที่ทับซ้อน ถูกต้องมั้ยครับ การ เปรียบเทียบ เขมรบุกบ้านคุณ คือ สิ่งที่ผมอยากให้คุณรู้สึก ถึง "สิทธิ์" ที่ถ้าสักวันคุณถูก ละเมิดสิทธิ์ แล้วได้รับผลกระทบโดยตรง คุณยังจะตอบเอาหล่อ หาสันติสุข ในฝัน คุณได้อยู่หรือไม่ ซึ่งคุณก็ หลีกเลี่ยง ที่จะตอบ ผมมาตลอด ว่าถ้ามีต่างด้าว ยึดบ้านคุณ คุณจะทำยังไงครับ กรณี ตำรวจ มาบอกให้ออก เขาก็ไม่ออก ถ้าจะใช้กำลังก็จะ ละเมิด อุดมคติตัวคุณเอง ผมล่ะอยากรู้ ว่าเกิดเหตุขึ้นจริง จุดยืนในใจของคุณจะเหมือนเดิมมั้ย ถ้าได้รับผลกระทบด้วยตัวเอง ไม่ใช่ อย่างตอนนี้ ที่นั่งอยู่หน้าคอม ที่บ้าน ที่ไม่ใช่ จังหวัดติดชายแดน ที่เขมร จะมาเคลมแผ่นดิน

2.เอาแรงงานต่างด้าวมาบุกบ้านผมอีกแล้ว หุหุ เอาเถอะ การเมืองก็คือการเมืองครับ มันไม่ไว แต่มันสูญเสียน้อยกว่า ยังไงผมเชื่อว่าสุดท้ายเรื่องนี้ก็ต้องจบด้วยการเมือง ไม่ใช่การฆ่ากัน คุณจะเชื่อว่ามันต้องฆ่ากันให้ตายไปข้างก็แล้วแต่คุณละกันครับ = เพราะ สงคราม มันบีบ ให้ต้องเจรจา ทางการเมือง ไม่ใช่ การเจรจาทางการเมือง เป็น ปัจจัยหลัก ในการยุติความขัดแย้งครั้งนี้ เอาง่ายๆ ถ้าคุณ มีวุฒิภาวะ และสติดีพอ ไอที่คุณท่องๆๆ มันเป็นเรื่องการเมือง ควรเจรจา ทางการเมือง แล้ว ทำไม มันถึงมาจุดนี้ได้ ถ้า การเจรจา มันแก้ปัญหาได้จริง? (ผมตอบแทนให้ได้เลย ว่า การเจรจา ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด คือ คนยื่นข้อเสนอ มีอาวุธ ที่คุณไม่อาจปฏิเสธ)

3.คือคุณถามผมว่าผมรู้สึกอย่างไร ผมตอบคำถามคุณว่า ผมเสียใจ คุณก็ไม่พอใจกับคำตอบผมอีก ผมต้องรู้สึกโกรธแค้นและอยากจะฆ่าคนเขมรเหมือนคุณ คุณถึงจะพอใจถูกไหมครับ?? = ไม่ต้องมาโกรธแค้นแบบผม ผมไม่ใช่ ผู้นำทางจิตวิญญาณ ผมแค่ บอกว่า คุณท่องแต่คำว่าเสียใจ กับ เจรจาๆ กับ กลุ่มคน ที่ไม่ต้องการเจรจา และแสวงหาความรุนแรง ผมแค่ หวังว่า จะไม่มีเหตุการณ์ บริบท เดียวกันนี้ เกิดขึ้นกับชีวิตคุณ ไม่งั้น คุณคงจะเสียทุกสิ่ง ในชีวิต ยอมให้ ผู้ไม่หวังดี สมประสงค์ทุกสิ่งพลัน นั่นเอง... ส่วนตัวผม ผมขอเป็นคนที่ปกป้องสิทธิ์ตัวเอง ถ้ามีโจรบุกรุกบ้านผม ผมยิงมันตาย ดีกว่า ให้ผม หรือ คนในครอบครัวผมตาย

4.ก็เป็นอีกครั้งที่ปนกันระหว่างเรื่องระหว่างประเทศกับเรื่องปักเจก คือถ้าเป็นเรื่องบุคคล อยุ่ดีๆมีคนวิ่งถือมีดเข้ามา ใครจะไปยอมให้ย่ำยีครับ มันก็ต้องป้องกันตัวอยู่แล้ว เป็นสัญชาติญาณมนุษย์เลย แต่สำหรับเรื่องของประเทศ การกระทบกระทั่งตามชายแดนของแต่ละประเทศเกิดขึ้นบ่อยๆและจบลงด้วยสันติภาพก็มีเยอะแยะไปในโลกนี้ครับ หรือแม้แต่การยั่วยุของฝ่ายนึงแล้วจบลงด้วยการเจรจา มันก็มี ถ้าทุกประเทศในโลกยึดหลักว่าใครยั่วแล้วต้องตอบโต้ให้เด็ดขาดทุกครั้งไป สงครามโลกคงเกิดเป็น 10 เป็น 100 ครั้งไปแล้วครับ เรื่องของประเทศมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเอาอารมณ์มานำครับ = คุณ นี่ไม่ตามข่าวเลย หลับหูหลับตา มืดบอด ตลอด มันไม่ใช่แค่ยั่วยุ ทหารขาขาด ประชาชนเสียชีวิต มันเป็น facttttttttttt ย้ำว่า facttttt ไม่ใช่ ความเชื่อ มันคือความจริง มันไม่ใช่แค่ยั่วยุ คุณ นี่เข้าใจอะไรยากจริงๆ ปัจเจกบุคคล ผมถึงเคารพความคิดคุณไง ว่าคุณพร้อม ยอมทุกอย่าง ถ้าโจร จะเอา จะพร่ำพูดแต่เสียใจ ถ้าโจรมันฆ่าเมียคุณ ลูกคุณ ผมก็ไปยุ่งความคิดคุณไม่ได้ แต่นี่มันคือ [color=red]ประเทศ มันไม่ใช่บ้านของคุณ มันคือประเทศ ที่ประชาชน ทุกคนเป็นเจ้าของ เขามีสิทธิ์หวงแหน ถึงแม้ เสียงข้างน้อยอย่างคุณ เต็มใจถวาย ให้เขมร คุณก็ต้องเคารพเสียงส่วนมาก เรื่องผลประโยชน์ระหว่างประเทศ เป็นของส่วนรวม คุณอย่าเอาความคิด แบบ ปัจเจก ของคุณ มายัดเยียด ให้สังคมครับ ส่วนความคิด ปัจเจกผม ผมไม่ได้ยัดเยียดให้คุณครับ [/color]

แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ถ้าสุดท้ายคุณจะยึดว่า ความโกรธ เกลียด แค้น เป็นทางออกของเรื่องต่างๆในชีวิตคุณผมก็เคารพแนวทางการดำเนินชีวิตของคุณครับ ขอแค่ผมอย่าบังเอิญไปเจอกับคนแบบคุณในชีวิตจริงเลยละกัน แหะๆ ไม่ได้ส่วนตัวนะครับ แค่ไม่อยากเจอคนที่เต็มไปด้วยความโกรธ เกลียด แค้น หน่ะครับ ดึกละครับขอตัวไปนอน ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนครับ  

ก็ถ้าเน้นไปที่ยุทโธปกรณ์ผมก็เห็นด้วยครับ และถ้ามันสุดวิสัยและมีคนตายไปไม่ว่าฝ่ายไหน ผมก็เสียใจกับสิ่งที่เกิดครับ ผมแค่ตั้งคำถามกับคนที่สะใจครับว่า ยังเห็นคนกัมพูชาเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า  

1.เสียใจและไม่ควรเกิดขึ้น

2.เป็นเรื่องการเมืองและควรเจรจาด้วยการเมือง ยึดประโยชน์ที่ วิน วิน ทั้งสองฝ่าย เป็นหน้าที่ของฝ่ายการเมือง

3.ไม่เป็นลูกผมก็เสียใจ ถ้าเป็นลูกผมยิ่งเสียใจ

4.ผมคงไม่สอนให้ไม่ยิง และถึงผมสอนให้ไม่ยิง ถ้าเป็นเหตุการณ์ซึ่งหน้าเป็นใครก็สู้ เพราะฉนั้นเรื่องที่คุณ สมมติมา มันไม่เมคเซ็นต์ คุณชอบเอาเรื่องมหภาค มาปนกับเรื่องปักเจก สำหรับผมมันเทียบกันไม่ได้ครับ

ผมตอบคุณมาหลายคำถามแล้ว ผมถามคุณ 2 คำถาม รบกวนกลับไปตอบหน่อยครับ ไม่มีถูกผิด ผมแค่อยากรู้ความคิดเห็นคุณ