[RE: กองทัพภาคที่ 2 รายงาน ที่ภูผี ฝ่ายตรงข้ามตายไป 100 คน]
MarveliuS พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
MarveliuS พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
MarveliuS พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
MarveliuS พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
MarveliuS พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
nothingluv พิมพ์ว่า:
KJKrono พิมพ์ว่า:
คนที่ดีใจกับสะใจผมอยากรู้จริงๆคุณเห็นชีวิตคนเป็นอะไร หรือเริ่มมองคนกัมพูชาไม่ใช่มนุษย์กันแล้ว??
คือไม่ได้ดีใจที่มันตายเยอะ แต่ถ้ามันตายเยอะก็เท่ากับทหารไทยเราปลอดภัยเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น สงครามครับอย่ามาทำพระเอก คุณเปิดสงครามเท่ากับคุณพร้อมที่จะฆ่าอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด โลกสวยค่อยรอหลังจบสงครามครับ
ถ้างั้นทหารเราจะปลอดภัยมากขึ้นที่สุดเมื่อคนกัมพูชาตายทั้งประเทศถูกไหมครับ?? ถ้าคิดแบบคุณคนกัมพูชายิ่งตายมากเท่าไหร่เรายิ่งควรดีใจ ถูกไหมครับ??
ถ้าคนที่คุณรัก หรือตัวคุณเอง ไปรบแนวหน้า คุณจะ ห่วง ทหารเขมร มั้ยครับ
ทหารไทยที่ไปรบ เขาก็มี พ่อแม่ ลูกเมีย พี่น้อง เพื่อนฝูง รออยู่ข้างหลัง สรุปคุณห่วง ทหารเขมร มากกว่า ทหารไทย กับประชาชนไทย ชายแดนหรือครับ?
ปล. ผมไม่ได้ดีใจเวลา คนตาย ผมไม่อยากให้ประชาชน ไทย และ เขมร เสียชีวิต แต่ทหาร เขมร เมื่อ ถืออาวุธมาพร้อมรบ ผมก็ต้องเอาใจช่วย ทหารไทย และ แช่ง ทหารเขมร เป็น เรื่องธรรมดา ของเลือดเนื้อเชื้อไทย ที่ต้องห่วงคนไทย ไม่ใช่ละแวก
ผมไม่ได้ห่วงเขา ผมเสียใจกับเขา และเสียใจกับทั้งสองฝ่ายแหล่ะครับ พูดตามตรงนะผมว่าความคิดที่แบบว่า อีกฝ่ายต้องตายเราถึงจะปลอดภัย อะไรแบบนี้เนี่ย มันเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามทุกสงครามแหล่ะครับ คุณคิดแบบนี้ อีกฝ่ายก็คิดแบบนี้สุดท้ายก็ต้องฆ่ากันให้ตายไปข้างนึง และประวัติศาสาตร์ก็บอกแล้วว่าสุดท้ายมันก็ฆ่าให้อีกฝ่ายหมดไปไม่ได้หรอกครับ ฮิตเลอร์ก็เคยคิดจะฆ่าคนยิวให้หมดไปเพื่อความปลอดภัยของชนชาติเยอรมัน แต่สุดท้ายฆ่าหมดได้ไหมก็ไม่ได้ ตอนที่แค่เริ่มต้นผลกระทบยังไม่ตกถึงคุณ แต่ถ้าสงครามเกิดจริงๆ คุณลองนึกถึงตอนสงครามโลก บ้านช่องเสียหายคนรักตายไปข้าวยากหมากแพง ถ้าคุณไม่ใช่คนกุมอำนาจที่จะได้ประโยชน์จากการรบชนะจริงๆ คุณเป็นแค่พลเรือนธรรมดา หาเช้ากินค่ำในพื้นที่มีสงคราม พอถึงจุดนึงคุณจะไม่สนหรอกครับว่าใครจะแพ้ชนะ ขอแค่ให้สงครามมันจบๆไปสักที ผมจะสื่อว่า เราจะปลอดภัยที่สุดคือตอนที่ไม่เกิดการฆ่าฟันกันเลยต่างหาก ไม่ใช่การที่อีกฝ่ายยิ่งตายเยอะเท่าไหร่เรายิ่งปลอดภัยครับ ถือว่าแชร์ความเห็นละกันครับคุณจะเห็นต่างก็ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ
ถ้าไม่มีการตาย แล้ว หยุดความขัดแย้งได้ โลกเรา ก็คงไม่มีสงครามเลย ในประวัติศาสตร์
คุณ ก็เห็นว่า ผู้นำเขมร เขา ไม่ได้สนใจเรื่อง การสูญเสีย ไม่ว่า ทหารเขมร ประชาชนเขมร หรือ ประชาชนคนไทย ซะที่ไหนกัน
ผมถามคุณแค่นี้ ถ้าคุณ เป็น ทหารไปแนวหน้า หรือ คนที่คุณรักเป็นทหารไปแนวหน้า คุณจะคิดได้แบบที่คุณคิดแบบนี้มั้ยครับ ถ้าในเมื่อ ผลกระทบ ยังไม่ตกถึงคุณ คุณก็พูดได้
มันก็แค่ มุมมอง ของคุณ ที่ ณ เวลา นี้
คุณยังไม่ได้เป็นผู้ได้รับผลกระทบ แต่กลัว ผลกระทบ ในอนาคต ถ้าสงคราม ขยายขอบเขต แต่ ทหารไทย ที่ไปรบ เขามีคนข้างหลังรออยู่นะครับ
ส่วนตัวผมไม่ได้บ้าสงคราม ผมไม่ได้ ชอบความรุนแรง แต่อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้ว เราโดนรังแก ด้วยความไม่ชอบธรรม เราควรใช้ความเด็ดขาด เพื่อให้จบ อย่างรวดเร็ว ดีกว่า ยื้อกันไปยื้อกันมา แล้ว เขมรตายหลักพัน เราตายหลักร้อย หรือ จะทวีคูณยิ่งขึ้น ตามความยืดเยื้อ ของสงคราม
ถ้าคุณห่วงทหารที่ไปรบ ยิ่งไม่ควรอยากให้เกิดการฆ่าฟันกันอีกครับ เพราะยิ่งฆ่าอีกฝ่ายเยอะ อีกฝ่ายก็จะยิ่งอยากฆ่าเราเยอะ มันเป็นสัจธรรมอยู่แล้วครับ ลองนึกภาพตามนะครับถ้าพรุ่งนี้เราบุกฆ่าฝ่ายกัมพูชาไป 100,000 คน อย่าว่าแต่ทหารเขาเลยครับ ประชาชนชาวกัมพูชาที่อยู่ในประเทศเราหรือตามชายแดนยิ่งแค้น ยิ่งจะลุกขึ้นมาก่อการร้าย หรืออะไรก็ตาม ใครที่จะตายก่อนครับ ทหารไทยที่อยู่ตามชายแดน และประชาชนไทยตามชายแดนนั่นแหล่ะครับ ยกเว้นคุณคิดว่าจะฆ่าคนกัมพูชาได้หมดประเทศ
ทหารที่ไปรบ เขาหวงแหน แผ่นดิน และ ปกป้องประชาชน ชายแดนครับ
เอาง่ายๆ ถ้าคุณ ยกบ้านและที่ดิน ทรัพย์สินที่คุณมี ให้ เขมร ฟรีๆได้ ผมจะเชื่อคุณ ว่า การใช้กำลังไม่เกิดประโยชน์
คุณอยาก ยกบ้าน หรือ ที่ดิน หรือทรัพย์สิน ของคุณ ให้ ต่างด้าวฟรีๆมั้ยละครับ ถ้า แรงงานเขมร บอกอยากได้บ้านคุณจังเลย เอาหินปาใส่บ้าน เอาไฟเผารอบบ้านคุณ ปีนกำแพงเข้ามาถ่ายรูปเซลฟี่ แล้วโพสนี่บ้านเรา เมื่อคุณโดนแบบนี้ แล้วคุณยอม ยกบ้านใ้ห แรงงานต่างด้าวได้ ผมจะเชื่อ ใน จุดยืน ของคุณครับ
แต่ถ้าคุณ ถามใจตัวเองแล้ว บอก รับไม่ได้ จะยกให้ได้ยังไง นั่นแหละครับ ที่ทหาร เขาออกไปรบ เพราะ เขาปกป้อง อธิปไตย เราไม่ได้ไปรุกรานเขานะครับ เราปกป้อง อธิปไตย ของแผ่นดินไทยครับ
ถ้าคุณจะยืนยันจุดยืนคุณ ก็ทำได้นะครับ ยกบ้าน ให้ ต่างด้าวเข้าไปอยู่ฟรี เมื่อไหร่ ผมจะเชื่อครับ ว่าคุณ มีมนุษย์ธรรม ต่อ มนุษย์ทุกชีวิต บนโลก จริง
ก่อนตอบเมื่อกี้ผมพิมพ์ถามคุณเพิ่มไป เลยขอถามคุณอีกครั้ง เพื่ออยากให้คุณเห็นภาพว่าทำไมการฆ่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นผลดีต่อทหารที่อยู่ตามชายแดน
ผมถามคุณกลับนะ ถ้าลูกคุณไปออกรบเป็นทหารไทยอยู่ชายแดนอยู่ คุณอยากให้สงครามไม่เกิด ถ้าเกิดแล้วก็อยากให้สงครามจบไวๆ หรือคุณอยากให้ลูกคุณบุกเข้าไปฆ่าคนกัมพูชาให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ??
โอเค คุณเปิดประเด็นเรื่องผืนแผ่นดิน ซึ่งผมว่าตัวอย่างที่คุณยกมาไม่ค่อยเมคเซ้นต์เท่าไหร่ พื้นที่ที่เป็นที่พิพากษ์ระหว่างประเทศ กับบ้านคนที่เป็นปัจเจกบุคคลมันมีปัจจัยที่ต่างกันเยอะมาก แต่ผมพอเข้าใจที่คุณจะสื่อ คือคุณจะสื่อเรื่องผืนแผ่นดินไทยตรงช่องบกที่เป็นที่พิพาษกันใช่ไหมครับ แน่นอนว่าการปกป้องอธิปไตยเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่วิธีไหนต่างหากที่ดีที่สุดจริงๆ สำหรับผมวิธีที่สูญเสียน้อยที่สุดคือวิธีที่ผมเชียร์ที่สุด
เอาจริงๆผมไม่เชื่อนะว่าฮุนเซนเริ่มเรื่องครั้งนี้เพราะอยากได้ผืนแผ่นดินใดๆ ผมเชื่อว่าเป็นเกมส์การเมือง ที่จริงผมว่าสามารถจบด้วยการเมืองได้
แต่ถ้าคุณถามสุดโต่งขนาดว่าผมจะยอมเสียดินแดนไหม ผมก็จะจิตนาการที่คุณสมมติมา สมมตินะ ถ้าที่ดินที่เสียไป สามารถทำให้ทหารไทยหรือคนไทยที่ตายไป ฟื้นขึ้นมาได้ หรือขาทหารที่เสียไปงอกมาใหม่ได้ ผมยอมเสียได้ คุณอาจรักผืนแผ่นดินมากกว่าชีวิตคน แต่ถ้าคุณลองนึกว่าทหารที่ตายหรือทหารที่เสียขาไปเป็นลูกคุณ แล้วคุณต้องเลือกระหว่างดินแดนตรงนั้น กับชีวิตลูกคุณ คุณจะเลือกผืนแผ่นดินหรือชีวิตลูกคุณครับ??
ไม่ว่า ขา ของทหารเรา เสียไปก่อน การรบจะเริ่มอีกนะครับ นั่นไง โลกยูโทเปีย ที่คุณ ฝันใฝ่ เรายังไม่ได้ทำอะไร ก็โดนลอบกัดขาขาดไปแล้ว
ทหารเราขาขาด ประชาชนเรา ตายจาก bm-21 ที่ยิง มาตก คุณ ยังจะบอกว่า ยกแผ่นดิน ให้เขมรไป จะได้จบๆไม่ต้องมีการรบ นองเลือดว่างั้น?
ผมถึง บอกไง ถ้ามีคนบุกยึดบ้านคุณ คุณก็ไม่ต้อง ทำอะไรนะ ยกให้เขาไปเลยฟรีๆ แจ้งความไปตำรวจเอาปืน มายิงโจร ก็นองเลือดอีก ทุกชีวิตมีค่า
ผมบอกได้คำเดียว ว่า คุณ มันก็แค่ คนที่ กลัวผลกระทบ ในอนาคต จนลืม ปัจจุบัน คุณแค่ ยังไม่ได้เป็น ผู้สูญเสีย คุณเลย กลัวว่าสักวันคุณอาจสูญเสีย
แต่คุณ เคยเข้าถึง ประชาชน ที่ตาย ใน 7-11 มั้ย ว่าเขาผิดอะไร ที่ต้องสูญเสีย ครอบครัว และคนที่เขารัก ถ้า ไม่มีการตอบโต้ กลับไป ปล่อยให้มันยิง เข้ามาเรื่อยๆ เอากองกำลัง บุกยึดดินแดนเราไปเรื่อยๆ จนวันนึง มันบุกยึดถึงหน้าบ้านคุณ คุณถึงจะตื่น จากฝัน ว่า นี่แหละโลกที่คุณปรารถนา?
คุณยังไม่ตอบคำถามที่ผมถามไปทั้ง 2 คำถามเลยนะครับ
ผมอยาก ให้ ลูกของผม ขับไล่ ทหารเขมร ออกจาก พื้นที่ ทับซ้อนให้หมด ถ้าใคร ถืออาวุธ มารุกราน ฆ่าให้หมด เพราะไม่งั้น มันก็ฆ่า ลูกผมเช่นกัน
ผมถามกลับ ว่า ถ้าลูกคุณ ไปอยู่แนวหน้าทหารไทย คุณจะบอก ให้ลูก คุณ ลุกขึ้น ตะโกน บอกให้ ทหารเขมร วางอาวุธ แล้วถอยกลับ ไปมั้ยละครับ ผมถามคุณกลับแค่นี้ ว่าถ้าลูกคุณ อยู่แนวหน้า คุณจะสอนลูกคุณอย่างไร
ตอบกลับผมด้วยละ อยากรู้จริงๆ ว่า ถ้าเป็นลูกคุณจริง จะยอม ให้ลูกคุณตาย ให้เขมร เอารองเท้าแตะ ย่ำหน้าศพ มั้ย
คุณตอบไม่ตรงคำถาม โอเคผมตอบคุณก่อน ถ้าสถานณการประจันหน้ากันตรงๆ ผมอยากให้ลูกผมสู้แน่ๆ แล้วมันไม่ขึ้นอยู่กับว่าผมอยากหรือไม่อยากด้วย สถานณการณ์ที่คุณถาม ถ้าเป็นมนุษย์ทั่วไป เป็นใครก็สู้ครับ ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับความอยากของผมเลย
ผมถามซ้ำอีกครั้งสำหรับคำถามของผมคือ
คำถามแรก
ถ้าลูกคุณไปเป็นทหารผู้น้อยถูกเกณฑ์ไปชายแดนอยู่ตอนนี้ คุณอยากให้สงครามจบไวๆ หรืออยากให้ลูกคุณถูกผู้บัญชาการสั่งการให้ไปบุกฆ่าทหารกัมพูชาให้ได้เยอะๆครับ?? คุณคิดว่าแบบไหนปลอดภัยกับลูกคุณที่เป็นทหารที่อยู่ชายแดนมากกว่ากัน??
คำถามที่สอง
ข้อนี้ที่จริงไม่ค่อยตรงกับประเด็นตอนต้นเท่าไหร่ แต่คุณเปิดประเด็นเรื่องที่ดินมาก่อน ผมเลยขอถามกลับ
คุณบอกว่าคุณรักดินแดนมากๆจะไม่ยอมเสียที่ดินให้ชาติใด แต่คุณก็บอกว่าคุณรักชีวิตทหารไทยที่เสียไปตรงชายแดน คุณรู้สึกเสียใจกับทหารไทยหรือความสูญเสียของคนไทยที่ชายแดน ผมแค่อยากรู้ว่าคุณรักอะไรมากกว่ากัน ถ้าต้องเลือกระหว่างชีวิตทหารตรงชายแดน กับ ผืนแผ่นดิน??
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
