ตอนนี้ 37 ย่าง 38 ปี เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ กำลังจะแต่งงานปลายเดือนหน้า ไม่ได้มีงานประจำ อยู่จังหวัดเล็กๆ ในภาคเหนือ ไม่มีหนี้ เงินรายได้ไม่ได้มากมายอะไร ส่งหมูจากโรงเชือดเข้าตลาดเช้า ปลูกผักเลี้ยงวัว มีฟาร์มวัวบนพื้นที่ 12 ไร่ มีสวนมะยงชิดอีก 1 สวนที่สามารถขายได้ประมาณ 50,000-80,000 บาท/ปี(ช่วงเดือนมีนา-เมษายน) เปิดร้านขายขนมปังไปวันๆ มีพอร์ทหุ้นรวมๆ ประมาณ 700,000.- มีเงินค่าหัวพ่อแม่ในอนาคต(ถ้าพ่อแม่เสีย อีกประมาณ 4-5 ล้าน ) มีประกันชีวิตค่าหัวเป็นแบบตายแล้วคนข้างหลังได้อีก 1 ล้านบาท(ส่งมาแล้ว 11 ปีเหลือส่งต่ออีก 9 ปี) มีที่ดินที่พ่อแม่โอนให้เรียบร้อยแล้วตีมูลค่ารวมทุกผืนประมาณ 5 ล้าน คำถามคือทำไมไม่ใช้ชีวิต ทุกวันนี้ผมก็เหมือนใช้ชีวิตอยู่แล้ว เคลียร์ฟาร์มวัวเสร็จ 08.30 น. ก็มาดูร้านขนมให้แฟน(แฟนทำผมเป็นคนขาย) ถึงบ่าย 3 ครึ่ง(ถ้าขายหมดก่อนก็ฟรีจนถึง 4 โมง) สัปดาห์นึงหยุด 2 วัน อยากไปเที่ยวไหนก็ไป อยากปิดร้านเมื่อไหร่ก็ปิด อยากไปเที่ยวเมื่อไหร่ก็ไป ผมไม่กินเหล้ากินเบียร์ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ชอบเที่ยวต่างประเทศ คำถามคือ ผมเดือดร้อนอะไรกับการใช้ชีวิต ผมไม่เดือดร้อนอะไรเลย ถ้าผมจะตายวันนี้วันพรุ่งนี้ ผมก็ไม่รู้สึกเสียดาย หรือมีห่วงอะไร เพราะผมใช้ชีวิตคุ้มอยู่แล้วในทุกๆ วัน

 

โคตรเกลียดชุดความคิดพวกนี้เลย มีลูกเพื่อให้ตอบแทนบุญคุณ มีลูกเพื่อให้มาเลี้ยงตัวเองตอนแก่ มาคอยส่งเงิน มาช่วยทำงาน  

ผมเองก็ไม่ชอบความคิดนี้หรอก แล้วก็ไม่เคยสอนลูกๆว่าต้องมาดูแลผมกับเมียตอนแก่

แต่อย่าลืมว่าเราอยู่ในประเทศที่แม่งมีสวัสดิการให้คนแก่แค่เดือนละ600

ถ้าเราเป็นพนง.กินเงินเดือนธรรมดาๆ ต้องมีเงินเก็บหลังเกษียณเท่าไหร่ถึงอยู่ได้ยันแก่ตาย

แล้วบ้านพักคนชรามันก็ไม่ได้ฟรี เข้าไปมันก็มีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน

ทุกวันนี้พ่อผมเสียแล้วก็พาแม่มาอยู่ด้วย ไม่ได้คิดว่าเป็นการตอบแทน หรือเป็นหน้าที่

แม่ผมก็ไมใช่ว่าไม่มีเงิน เงินเก็บแกอยู่ได้ยัน100สบายๆ แกวางแผนหลังเกษียณไว้เหมือนกัน

แต่ผมคิดว่าเราห่วงแก ถ้าให้แกอยู่คนเดียวผมไม่สบายใจ เอาแกมาอยู่ใกล้ตัวดีกว่า มีอะไรช่วยเหลือกันได้

คือไม่ได้หมายความว่าทุกคนต้องทำตามแบบผมนะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์ส่วนตัว

ผมเข้าใจทุกคนมีความคิดไม่เหมือนกัน มีปัจจัย มีภาระหน้าที่ไม่เท่ากัน

มีลูกก็ไม่ได้การันตีว่าจะมีคนดูแลตอนแก่เหมือนกัน ลูกเลวๆเราก็เห็นกันเยอะแยะ

แต่คือเราแม่งอยู่ในประเทศที่มีสวัสดิการให้คนแก่แค่600ไง

ถ้าประเทศเรามันยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยังมีสวัดิการให้คนแก่แค่นี้อยู่

การวางแผนหลังเกษียณแค่ว่ามีลูกมาคอยดูแล หรือไปอยู่บ้านพักคนชรา ผมว่ามันตื้นเกินไป