ผมอายุ30กว่าแล้ว ตอนนี้ทำงานเป็นหัวหน้าทีมเล็กๆทีมหนึ่ง

ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ผมเป็นคนเงียบๆ พอดื่มเลยรู้สึกสนุกเป็นพิเศษ ยกชนเค้าไปทั่ว เบรกตัวเองไม่เคยอยู่ สุดท้ายเมาคนแรก ที่แย่คืออ้วก แล้วไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแต่เกิดขึ้นบ่อย

ทุกวันนี้ผมดื่มคนเดียวประมานอาทิตย์ละครั้ง ดื่มกับคนอื่นน่าจะเดือนละครั้ง ส่วนมากเกี่ยวกับงาน ทั้งกับที่ทำงาน กับลูกค้า แต่เหมือนเดิมมักจะติดลมจนถึงอ้วกบ่อยๆ ล่าสุดเมื่อคืนนี้เอง

คนที่ทำงานด้วยส่วนใหญ่รู้หมดแล้วว่าผมเมาทุเรศยังไง เค้าก็หัวเราะเจื่อนๆบอกไม่ได้คิดอะไร แต่ผมโคดรู้สึกแย่เลย เมาทีไรก็ด่าตัวเอง ไม่ได้เป็นเด็กแล้วนะ ครั้งหน้าต้องเบรกให้อยู่นะ แต่ก็เหมือนเดิม

ถ้าจะไม่เมาจริงสงสัยต้องไม่กินแต่แรก แต่ก็เสียดายสังคม ช่วงนี้เป็นช่วงสร้างตัวด้วย ท่านๆคิดว่าไงครับ หรือใครมีทริคกินยังไงให้ไม่เมาก็ช่วยแชร์ได้นะครับ

ถ้าเบรคตัวเองไม่ได้ ไม่ดื่มแต่แรกเลยดีกว่าครับ

ผมว่ามันง่ายกว่าเบรคตัวเองตอนที่ดื่มไปแล้วนะ

สมัยก่อนผมเป็นแบบนี้เลยต้องกินให้เมากินจนรู้สึกมันกลืนไม่ลงแล้ว ขมคอแล้ว กินจนภาพตัด ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่

ควรเลิกครับ เพื่อสุขภาพด้วยครับ

หรือถ้าเพื่อเข้าสังคมจริงๆ ต้องมีลิมิตให้ตัวเองครับ เช่น แค่ 1-2 แก้ว เท่านั้น มากกว่านั้น ห้ามเด็ดขาด

เอาจริงๆ มันไม่มีทริคอะไรหรอกครับในการดื่ม แค่กินบ่อย กินตลอด จนร่างกายชินไปเอง หรือไม่ก็อาจจะเป็นสภาพร่างกายของแต่ละคนด้วย ที่รับปริมาณแอลกอฮอล์ได้มากขนาดไหน

ส่วนตัวนะ ถ้ารู้ว่าวันนั้นจะต้องกินเยอะจริงๆ กินข้าวให้อิ่มก่อนไปกินสัก 1 ชั่วโมง

ระหว่างกิน ก็กินน้ำไปบ่อยๆ แล้วก็ ไปฉี่ครับ ไม่ต้องอั้น ปวดก็ไปฉี่เลย

ส่วนยา อะไรพวกนั้น เอาตรงๆสำหรับผมนะ ไม่ได้ช่วยเท่าไหร่หรอก ช่วยแค่ตอนตื่นมา ไม่แฮงค์มากกว่า

สังคมไม่ได้จำเป็นต้องมีแอลกอฮอล์เสมอไปหรอกครับ ถ้าจะกินเผื่อเข้าสังคมจริง ๆ ต้องปฏิเสธให้เป็นด้วย
ก่อนเริ่มกินสติครบ บอกหรือพูดให้ชัดเจนว่าเราเป็นยังไง ถ้าไม่โอเคกันก็ไม่ต้องไปดื่มด้วยกันตั้งแต่แรก

เลิกเหอะครับ ภาระคนอื่น ช่วงสร้างตัวที่ท่านว่า ไม่ต้องดื่มก็ได้ครับ แต่ถ้าดื่มแล้วเรื้อนแบบนี้ เดวช่วงสร้างตัวมันจะเจ๊งเอานะครับ ที่เขาเกรงใจเพราะคุณเป็นหัวหน้าหรอก แค่นั้นแหละ เมาแล้วเรื้อนขนาดเพื่อยังไม่เอา เหลือแต่พ่อแม่แค่นั้นแหละ ลูกเมียยังหน่าย

ดื่มแบบทิ้งตัวเลยเหรอ

เวลาออกไปดื่ม ผมก็ดื่มเยอะ

แต่จะมี mindset อยุ่ว่า เมาห้ามเป็นภาระใคร เมาต้องกลับบ้านเองได้

พอตั้งธงในใจไว้แบบนี้ พอดื่มจนถึงจุดนึ่ง มันจะเอ๊ะในใจแล้วว่า เต็มแล้ว ไม่ดื่มแล้ว

ได้ผมกับท่านหรือเปล่าไม่รู้นะ อันนี้แชร์ในมุมของผมเอง

เหมือนท่านก็มีคำตอบในใจอยู่แล้วนิครับ

อยากได้ยินว่าไงอะครับ เดี๋ยวผมพูดให้ฟัง

ผมก็อ้วกตลอด แต่อ้วกบ้าน เมาแล้วชิบหายกว่าคุณเยอะ อยากเลิก แต่เลิกไม่ได้ มีแต่คนพาไป เพราะเมาแล้วมันแบบคุณนั่นละ 55555+ ใครๆก็อยากไปกินด้วย
ก็พยายามให้มันมี เดือนละวันพอ อะไรๆ แบบนี้ มีทุกวีคไม่ไหว ตายๆ

เปลี่ยนมาเป็น เหล้า เบียร์ ไวน์ ราคาแพงๆ

รับรองดื่มได้น้อยลง จนไม่อ้วกแน่นวล

ต้องรู้จักหักห้ามใจตัวเองครับ คิดว่ากำลังจะไม่ไหวแล้ว ก็ขอตัวกลับก่อนเลย การกลับก่อนไม่ได้น่าเกลียดอะไร

เลิกดื่มยังไงมันก็ดีกว่าอยู่แล้วทุกกรณีครับ
ไม่เห็นต้องหาเหตุผลที่จะต้องดื่มต่อเลย

ก็ต้องเบรคตัวเองให้ได้
ผมเป็นคนที่เชื่อว่าเหล้าไม่ได้สามารถสั่งการคนได้มากขนาดนั้น ไม่ใช่ว่ามีแอลกอฮอล์แล้วระบบออโต้ไพล็อตทำงาน
เรื่องที่ว่าจะต้องคุมตัวเองให้ได้ว่าต้องกินแค่ไหน เมาแค่ไหน มันอยู่ที่เราไม่ได้อยู่ที่เหล้า

อย่างผมถ้ากินเพราะงานไม่ได้ไปเที่ยว 3-4 แก้วผมก็ปล่อยแช่แล้วครับ จิบเดียววาง ใครไม่ทักก็ไม่กิน
อาจจะด้วยว่าเวลาผมกินด้วยงานมันก็ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้น อยากกลับบ้านไปดูหนังไปนอนมากกว่า

แค่หยุด ชีวิตก็เปลี่ยนผมทำได้มา10กว่าปีแล้ว มีเงินเหลือเก็บ พุงยุบ สุขภาพดีขึ้นหน้าอ่อนกว่าเพื่อนในรุ่นเดียวกันที่ยังดื่มกันอยู่ เลี่ยงไม่ได้ก็โซดาน้ำบีบมะนาวหน่อยเหล้าไม่ต้อง เบียร์ไม่แตะ เน้นกับแกล้มจบทุกสิ่ง

ปัจจุบันเพื่อเลิกตามแล้ว เปลืองกับแกล้ม