คิดว่า อยู่ที่อะไรครับ

ครอบครัว > ตัวเด็ก > โรงเรียน

อยู่ที่บ้านครับ ครูสอนให้ตาย ที่บ้านไม่สนใจก็เท่านั้น

ผมมองที่บ้านเป็นหลักครับ

การเตรียมพร้อมพื้นฐานชีวิต และไหวพริบของเด็ก ให้เริ่มเรียนรู้อยากถูกต้องตั้งแต่ก่อนเขาเกิดลืมตามาในโลก เป็นสิ่งจำเป็นในการปูพื้นการเรียน
คุณไม่วางพื้นให้เขา ปล่อยทิ้งไปวันๆแล้วโยนภาระให้ระบบไว้ก่อน ผมมองเป็นการโทษคนอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความบกพร่องของผู้ปกครองเป็นอันดับแรกครับ

ตอบจากคนที่มีลูก ครูมีหน้าที่สอนตามหลักสูตร เด็กเปรียบเมือนเมล็ดพันธุ์ที่แตกต่างชนิดกันออกไป

ลูกผมเป็นเด็กที่พูดภาษาอังกฤษได้ตั้งแต่สามขวบจากสื่อที่ผมให้ดู

ทุกวันนี้ 9 ขวบ เรียนหลักสูตรสองภาษา อะไรที่เป็นไทยจ๋าๆจะไม่เข้าใจแปลไม่ได้โดยตรง

ภรรยาผมก็จะสอนอีกครั้งทบทวน จะให้ไปทุ่มกับโรงเรียนนานาชาติเลยก็ไม่ไหว

พ่อแม่ก็ต้องช่วยอีกทาง ที่โรงเรียนครูประเมินผลจากการสอบอย่างเดียว

หลายปัจจัยประกอบกันหมดครับ แต่ผมว่าสำคัญสุดคือที่บ้านนิแหละ สามารถจัดการปัจจัยเหล่านี้ได้อย่างไรบ้าง

บ้านครับ บ้านเป็นสิ่งแวดล้อมรอบตัวเด็กที่อยู่และใช้เวลากับเด็กมานานที่สุดในช่วงวัยนั้น

ถ้าภาระอยู่ที่บ้าน งั้นคนที่อยากจะยกระดับสังคม ไม่มีโอกาสทางสังคมที่แค่ปากกัดตีนถีบเลี้ยงลูกให้รอดไปวันๆยักยากคงโดนสังคมข้างบนกดขี่ ดูถูกเหยียดหยาม สารพัดละ ว่าเลี้ยงลูกได้พื้นฐานแย่

บ้านคือที่ปลอดภัยสำหรับลูก แม่สอนให้รัก พ่อสอนให้รอด

ไม่งั้นเราจะมาพูดเรื่องความเท่าเทียมทางการศึกษาทำมะเขืออะไร ถ้าทุกอย่างวัดกันที่บ้าน

ไม่ได้มีลูกนะ แต่คิดว่า เกิดจากครอบครัว/บ้าน ก่อนเลย -- ต่อมาค่อย ครูและโรงเรียน

ครอบครัว อันดับแรก แน่นอนที่จะต้องปลูกฝังค่านิยมต่างๆให้เด็ก

ก็มีเหตุผลนะ

แต่ผมว่ามันต้องประกอบกันหมดนะ

หลักๆ คือ ครอบครัว และ ระบบการศึกษา (ครูและระบบการโครงสร้างการศึกษา)

ถ้ายังไม่พร้อมดูแลเขาในเรื่องพื้นฐาน ก็ควรตัดใจอย่ามีให้เขาลำบาก

ถ้าดูแลพืเนฐานได้แล้ว ส่งลูกเข้า รร รัฐทั่วไปได้

ก็อยู่ที่ระบบการศึกษาของประเทศ ว่าจะนำพาประชากรที่เป็นอนาคตของประเทศไปทิศทางใด

ตอนนี้ผมว่าต้องพัฒนาทั้งสองอย่างเลย

ปัญหาหลักของประเทศคือ พวกชนชั้นนำ และโครงสร้าง

มันเชื่อมโยงเป็นเครือข่ายแมงมุมทั้งหมด

หัวมัน ห ล้วนๆ ไม่สนอนาคตเด็กและประเทศ

พระเจ้ากำหนด

ความเท่าเทียมทางการศึกษา หมายถึงคุณภาพของแต่ละโรงเรียนมีคุณภาพที่ดีเท่าๆกัน

แต่พื้นฐานของเด็กเล็ก ครอบครัว เป็นสถาบันแรกที่ปลูกสร้างเด็กขึ้นมาก่อนเข้าโรงเรียนครับ


เด็กเข้า ป.1 2 คน

คนแรกเป็นครอบครัวที่

มีเวลาทำกิจกรรมกับลูก พาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์ สวนสาธารณะ หาหนังสือนิทานมานั่งอ่านด้วยกัน มีเวลาพูดคุยกัน

สอนลูกด้วยคำศัพท์ง่ายๆในชีวิตประจำวัน เล่นของเล่นพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก


คนที่สอง

ทิ้งเด็กไว้กับ มือถือ ไอแพต เปิดการ์ตูน เปิดติ๊กตอก แล้ว พ่อแม่ไม่มีเวลามาเลี้ยง



เผลอๆ ไอ้เด็กคนที่ 2 ฐานะการเงินจะดีกว่าเด็กคนแรกด้วย คิดว่าเด็กคนไหน พื้นฐานการเรียนจะดีกว่ากันหละ

บ้านและเด็ก เด็กไม่เอา สอนอย่างไงให้ตายก็ไปไม่ได้

ผมเป็นครูนะ สอนอนุบาล-ป.6
ครอบครัว 50
เด็ก 30
คร+รร 20
เริ่มต้นคือพ่อแม่ควรมีเวลาให้กับลูก สอนการบ้าน ให้ความอบอุ่น สอดส่องดูแลเด็ก ให้ความสำคัญกับเด็กมากๆนะครับ เพราะถ้าเด็กมีภูมิคุ้มกันที่ดี พอมาเจอเพื่อน มาเจอสังคม ก็ไม่ไหลไปตามเพื่อน เพราะพ่อแม่สอนมาดี เด็กจะตั้งใจเรียน ขยัน มีมารยาท ถ้าครอบครัวไม่อบอุ่นผมมองจะรู้เลยว่าเด็กคนนี้มีปัญหาครอบครัวแน่นอน ฝากคนเป็นพ่อแม่ อย่าเพิ่งปล่อยนะครับ รอให้น้องโตพอจะคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลก่อนค่อยปล่อย สังคมสมัยนี้มีโชลเชี่ยล เรายิ่งต้องควบคุมดูแล ผมเป็นครูผมก็พยายามสั่งสอนให้เด็กโตไปเป็นอนาคตของชาติที่ดี จากใจผมสอนเด็กในชุมชนแออัด เด็กส่วนใหญ่มากจากครอบครัวที่มีปัญหา แต่เด็กบางคนอยู่กับตายาย ฐานะยากจน แต่ตายายคนสมัยก่อนเขาสอนเด็กดี เด็กก็มีความรับผิดชอบ เพราะงั้นผมให้สถาบันครอบครัวเป็นหลักเลยครับ