หลีกเลี่ยงครับ เลี้ยงเองดีสุด เลี้ยงให้เหมือนเพื่อน

ผมแชร์ ปสก. ส่วนตัวผมเลยนะ ตอนเด็กผมเป็นแบบนี้เลย

1.พ่อแม่ผมไม่มีเวลาให้ คือส่วนใหญ่ยายกับป้าผมเป็นคนเลี้ยง

2.ย่ากับป้าผมตามใจกว่าแบบสุดๆ

แค่ 2 อย่างอะครับผมก็ไม่อยากอยู่กับพ่อแม่ละ จะนอน-เล่น-กินข้าวกับยายกับป้าตลอด

ขนาดผมหลับไปแล้วพ่อแม่มาอุ้มผมไปนอนด้วย ตื่นมาไม่เห็นยายผมร้องไห้เดินไปหายายอะ

ของผมนี่ไม่มีทางแก้นะ พอโตมาถึงจะรู้เรื่องและค่อยๆดีขึ้น

ถามว่าเด็กแล้วทำไมจำได้ พ่อแม่เล่าให้ฟังตอนโตครับ เลยนึกถึงตัวเองเลย

ถ้าคุมปู่ย่าไม่ได้ แล้วไม่ได้เลี้ยงเอง 100% (พ่อหรือแม่คนใดคนหนึ่งอยู่บ้านเลี้ยงลูก) ผมว่าจัดการยากครับ
ต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่งจริงๆ

1. คุมปู่ย่าให้ฟังเรามากขึ้น ปรับความเข้าใจ ยอมผ่อนหนักผ่อนเบา
2. พ่อหรือแม่เลี้ยงลูกเอง

ถ้าไม่งั้นก็ยากที่จะแก้ครับ

ลูกผมก็ติดย่ามาก เหตุผลคือเวลาไปรับแล้วให้กินไอติม กลับมาบ้านเปิดทีวี ให้ดู สุดท้ายผมให้แม่ผมไปรับแค่ 2 วันต่อสัปดาห์ เพราะตามใจหลานมากเกินไป

เด็กมันไม่ซับซ้อนครับ ต้องการเวลาและการเอาใจใส่และชอบที่มีคนตามใจ และส่วนใหญ่คิดว่าเวลาปู่กับย่าเลี้ยงก็น่าจะตามใจนี่ล่ะ มีคนโอ๋ มีคนซัพพอร์ทเอาใจตลอด มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ

ส่วนมุมของพ่อแม่ เวลาอยู่ด้วยก็น้อยอยู่แล้ว ยิ่งเป็นคนดุหรือใช้เหตุผลมากเกินไป เด็กยิ่งวิ่งหนี เด็กมันรู้เรื่องนะเรื่องเหตุผล แต่คุณห้ามความรู้สึกเด็กไม่ได้หรอก เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่ตรรกะ คุณอาจใช้เหตุผลไปอ้างไม่อยากให้เด็กติดปู่กับย่า แต่ในมุมเด็กเขาไม่ได้คิดไรซับซ้อนขนาดนั้น เขาสบายใจกับใครเขาก็อยู่กับคนนั้น

ส่วนเหตุผลที่คุณไม่อยากให้เขาติดปู่กับย่ามันก็น่าจะเป็นเหตุผลเรื่องความน้อยใจล้วนๆ ถูกมั้ย ไม่แปลกที่เด็กจะไม่เข้าใจหรือไม่อยากทำตาม เพราะในมุมเขา คุณก็เหมือนคนดุตลอด คอยแต่จะให้เขาทำตามที่คุณอยากให้ทำ(ถึงแม้ในมุมคุณจะคิดว่าสิ่งที่ทำมันคือการตามใจเขา)

ถ้าให้แนะนำ ลองลดเหตุและผลลงให้มากๆ และคิดแบบเด็กๆดูครับ น้อยใจคุณก็บอกว่าตรงๆว่าน้อยใจ แต่ไม่ต้องถึงขั้นทำให้เขารู้สึกผิด ก็หาเวลาให้เขามากขึ้น ทั้งคุณและภรรยาอย่ารับบทคนดุทั้งคู่ ถ้ามีคนดุอีกคนก็ต้องโอ๋ เด็กวัยนี้ต้องให้เวลามากถึงมากที่สุด

จริงๆถ้าตัดเหตุผลเรื่องคุณน้อยใจออกไป การที่เขาติดปู่กับย่ามันก็ไม่ได้แย่นะ มีคนช่วยเลี้ยง แต่ถ้าคุณกลัวว่าคุณจะสอนเขาไม่ได้ ผมว่าเหตุผลที่คุณสอนแล้วเขาไม่ฟัง ไม่ใช่ว่าเขาติดปู่กับย่ามากเกินไปหรอก ต่อให้เขาติดคุณ แต่วิธีการสอนคุณมันไม่ทำให้เขารู้สึกเชื่อถือ ปลอดภัยที่จะทำตาม เขาก็ไม่เชื่อฟังคุณอยู่ดี

ลองนั่งทบทวนแล้วคิดอะไรแบบเด็กๆดูบ้างครับ อย่าคิดแบบผู้ใหญ่เกิน น้อยใจก็คือน้อยใจ แค่นั้นแหละ ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้ง 5 มาเพื่อให้เขาเลิกติดปู่กับย่า สู้ไปทำให้เขาติดคุณกับภรรยาคุณมากขึ้นดีกว่า ไม่จำเป็นว่าเขาต้องติดแค่ปู่กับย่าสักหน่อย เหมือนคุณไปบอกให้เขาเลือกระหว่างปู่กับย่าหรือคุณกับภรรยาอ่ะ ใครมันจะเลือกได้ ครอบครัวทั้งนั้น ลองเปลี่ยนมุมมองใหม่ครับ

มีเพิ่มอีกคนครับ ช่วยได้จริงๆ

ผมแค่รู้สึกแปลกใจว่ามันเปลี่ยนไปแบบรวดเร็วจนสงสัยอย่างนึงคือ คุณเคยมีอะไรกันตอนลูกหลับไหมครับ บางทีเขาอาจจะเข้าใจเป็นการทำร้ายร่างกายกันเลยกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ก็ได้หรือเคยทะเลาะกันแรงๆมั้ย เพราะจากที่เล่าเหมือนไม่กล้าอยู่กับพ่อแม่ ถ้าไม่มีปู่หรือย่า ก็เลยคิดว่าน่าจะกลัวอะไรบางอย่างครับ แค่คาดเดานะครับเผื่อจะมีประโยชน์

เป็นกำลังใจให้ครับ

พ่อแม่ทำอะไรให้ลูกกลัวหรือเปล่า

+1 ให้เม้นนี้ครับ ลูกสาวผมตอนนี้7ขวบติดผมหนึบมาก ขี้อ้อนพ่อด้วย เพราะนิทานก่อนนอน30นาทีนี่แหล่ะครับ

เจ้าคนเล็กผมเพิ่งผ่านช่วงแบบนี้ครับ อ.1 เมื่อปีที่แล้ว
จะนอนกับอาม่า (แม่ผม) ตลอด

เข้าใจว่าด้วยบริบทบ้านท่าน เราก็ยังต้องให้ผู้ใหญ่ช่วยดูแลให้อยู่ บางอย่างเราเข้าใจสิ่งที่ควรทำ แต่อย่าถึงขนาดทะเลาะกันถ้าทำไม่ได้ครับ เช่น การไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดเวลา หรือการที่ผู้ใหญ่เลี้ยงแบบเอาใจ (บ้างนะครับ ไม่ใช่ทุกอย่าง)

สิ่งที่ผมทำปีที่แล้วคือ
ตกลงกันให้แน่นอน ชัดเจน เรื่องการดูจอ ขนม
พยายามกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อมาชวนเค้าเล่น อ่านหนังสือในห้องนอนเรา
ถ้ากลับมาไม่ทัน คุยกับลูกและผู้ใหญ่ว่าขอไปอุ้มมานอนกับพ่อแม่
เช้าก็ชวนเล่นก่อนพาไป รร. เอง

ตอนนี้งอแงน้อยลงมากแล้วครับ อย่ากดดันตัวเองมากครับ
ค่อยๆ ปรับไปครับ แต่ละบ้าน แต่ละคน ไม่เหมือนกันครับ

เกริ่นก่อนครับ ผมมีลูกคนเดียวตอนนี้ 6 ขวบ ป.1

ก่อนมีลูกผมคิดว่าต้องมีเวลาให้เขาเป็นอย่างมาก

ทำอะไรให้เขาเองทุกอย่าง เพราะผมฝังใจว่า

ตอนเด็กๆพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ วันนึงที่ผมมีลูกจะมีเวลาให้เขา

ทุกอย่างควบคุมได้หมด ไม่เคยให้ดูมือถือ เกมส์

นอน 2 ทุ่ม ทุกวัน พาออกกำลังกาย ทำกับข้าว

ทำทุกอย่างแทบจะแทนภรรยาด้วย สุดท้ายก็

สามารถสอนเขา วางแนวทางเป็นคนดีให้เขาได้

ปล.สิ่งที่ผมกำลังจะบอกคือ ใครเลี้ยงก็ติดคนนั้นครับ

การปล่อยให้ผู้ใหญ่เลี้ยงข้อดีอย่างเดียวสำหรับผม

คือการที่เรามีเวลามากขึ้นเยอะมาก แต่ข้อเสียนี้แทบจะ

มากเช่นกันเช่น สอนไม่ได้ ถูกตามใจจนเคยตัว

ดูโทรศัพท์มือถือ พานอนด้วยกันก็ไม่ได้ ฯลฯ

วันนึงผู้ใหญ่ที่เลี้ยงเขาไปก่อนพ่อแม่อย่างเราตามลูปเวลา

แต่ลูกโตมาพร้อมกับสิ่งที่ไม่ถูกต้องหลายๆอย่าง

แน่นอนทำให้เราคุมยากเลยครับ

ปกติครับ ถ้ายังเอากลับมาเลี้ยงเองไม่ได้ ก็ต้องปล่อยไปครับ รอเค้าโตแล้วจะคิดได้เอง

ผมไม่รู้นะว่าปัญหามันคืออะไร จากข้อมูลที่คุณให้มามันน้อยเกิน ผมไม่รู้ว่าคุณเปลี่ยนไปยังไง แม้แต่คุณเองก็ไม่รู้

แต่ลูกคุณรู้ การที่ลูกคุณติดคุณมากๆ แล้วอยู่ดีๆจะไม่เอาเลยอันนี้แปลว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป

ทีนี้การแก้ปัญหาคือ พยายามดึงความสนใจของลูกมาให้ได้ เช่นตอนลูกกลับมาก็มาเล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้ลูกฟัง

เรื่องใหม่ๆมันมักจะกระตุ้นความอยากรู้ของเด็กได้เสมอ เช่นวันนี้ไปเจอหมากำลังเดินอยู่แล้วก็เล่าไปเรื่อยๆ ลูกเขาก็จะอยากรู้

มันเหมือนเปิดเบบี้ชารค์หนึ่งตอนอ่ะครับ แต่เป็นคุณเล่าแทน และถ้าคุณเล่าเรื่องไม่เก่งก็เปลี่ยนเป็นอ่านนิทานแทน

เข้าใจนะครับว่าทำงานมีเวลาจำกัด

ผมเห็นคนรอบข้าง ครอครัวไหนปู่ย่า ตายายเลี้ยงนี่ ส่วนมากเด็กมีปัญหาไม่ทางใดก็ทางนึง

เข้าใจว่าคนแก่มีเซ็ตความรู้เก่า เลี้ยงเด็กสมัยนี้ไม่เป็นแล้ว

กับตามใจทุกอย่าง เด็กจึงไม่รู้ขอบเขต

ต้องแก้ 2 ทาง ลูก 1 ทาง พ่อแม่ 1 ทาง ผมไม่รู้ว่าพ่อแม่ท่านเลี้ยงดูลูกยังไงครับ แต่เด็กทุกคนจะชอบอยู่กับผู้ใหญ่จริงๆ ไม่ชอบอยู่กับพ่อแม่ ผมก็เจอนะ แต่ของผมดีอย่าง พ่อแม่ฝั่งแฟนไม่ตามใจอะไรมาก ไม่ติดจอด้วย อย่างมาก คือ ดูทีวีด้วยกัน ผมว่าท่านพยายามทำต่อไปเหมือนเดิมก็ได้ครับ หรือว่าเน้นย้ำเรื่อง ช่วงเวลาคุณภาพเหมือนที่ท่านอื่นบอก พอมาอ่านแล้วนึกถึงตัวเอง ผมมาให้กำลังใจท่านนะครับ