1. เอเชีย–แปซิฟิก: ช่องแคบไต้หวัน (Taiwan Strait)

เบื้องหลังความตึงเครียด: จีนแผ่นดินใหญ่ยืนยันอธิปไตยเหนือไต้หวัน ขณะที่สหรัฐฯ และพันธมิตร (ญี่ปุ่น, ออสเตรเลีย) สนับสนุนความมั่นคงและประชาธิปไตยของไต้หวัน

คู่สงครามสมมุติ:

ฝ่าย “ฝ่ายอำนาจจีน” (People’s Liberation Army of China)

ฝ่าย “กองกำลังพันธมิตรอเมริกา–แปซิฟิก” (U.S. Indo-Pacific Command ร่วมกับกองทัพญี่ปุ่นและออสเตรเลีย)

เหตุผลทางยุทธศาสตร์: ไต้หวันคือจุดศูนย์กลางห่วงโซ่อุปทานเซมิคอนดักเตอร์ หากจีนยึดสำเร็จ จะเขย่าเศรษฐกิจโลกและสิทธิ์ทางทะเลในทะเลจีนใต้ได้อย่างมหาศาล



2. ยุโรปตะวันออก–บอลติก: เขตชายแดนยูเครนและกลุ่มบอลติก

เบื้องหลังความตึงเครียด: รัสเซียกระชับอิทธิพลทางทหารในยูเครนต่อเนื่อง ขณะที่ NATO ขยายขอบเขตและฝึกซ้อมร่วมอย่างต่อเนื่อง

คู่สงครามสมมุติ:

ฝ่าย “กองทัพรัสเซีย” (Russian Armed Forces)

ฝ่าย “นาโต้” (NATO Combined Forces, โดยเฉพาะสหรัฐฯ, เยอรมนี, และสหราชอาณาจักร)

เหตุผลทางยุทธศาสตร์: การยึดครองดินแดนยุทธศาสตร์ เช่น รัฐบอลติก(ลัตเวีย, ลิทัวเนีย, เอสโตเนีย) จะตัดเส้นทางซัพพลายและเสริมแผนการป้องกัน NATO’s Eastern Flank


3. คาบสมุทรเกาหลี

เบื้องหลังความตึงเครียด: เกาหลีเหนือทดลองอาวุธนิวเคลียร์และขีปนาวุธในระดับที่เป็นภัยต่อเกาหลีใต้และญี่ปุ่น

คู่สงครามสมมุติ:

ฝ่าย “กองทัพประชาชนเกาหลีเหนือ” (Korean People’s Army)

ฝ่าย “กองกำลังพันธมิตรสหรัฐฯ–เกาหลีใต้–ญี่ปุ่น” (U.S. Forces Korea ร่วมกับ Republic of Korea Armed Forces และสิทธิ์ทางทหารของญี่ปุ่น)

เหตุผลทางยุทธศาสตร์: หากสงครามลุกลาม จะส่งผลกระทบต่อการขนส่งทางทะเล และอาจแพร่ขยายเป็นสงครามนิวเคลียร์ย่อยได้



4. อินเดีย–ปากีสถาน (Kashmir)

เบื้องหลังความตึงเครียด: ความขัดแย้งดินแดนคาบสมุทรแคชเมียร์ระหว่างอินเดียและปากีสถานที่มีอาวุธนิวเคลียร์อยู่กับสองฝ่าย

คู่สงครามสมมุติ:

ฝ่าย “กองทัพอินเดีย” (Indian Armed Forces)

ฝ่าย “กองทัพปากีสถาน” (Pakistan Armed Forces)

เหตุผลทางยุทธศาสตร์: การปะทะกันอาจลุกลามเป็นสงครามนิวเคลียร์ย่อย และส่งผลกระทบต่อเส้นทางพลังงาน และเสถียรภาพในเอเชียใต้



1. พันธมิตรทางการทูต–ทหารของไทย

ไทยมีสนธิสัญญา Bilateral Security Agreement กับสหรัฐฯ มาตั้งแต่ปี 1962 (หนุนโดย SEATO ในอดีต) จึงยังมีความสัมพันธ์ด้านการทหารและฝึกซ้อมร่วมกับกองทัพสหรัฐฯ อย่างต่อเนื่อง

ในขณะเดียวกัน ไทยก็พยายามรักษาความสมดุลด้วยการเสริมความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ–การค้ากับจีน เช่น โครงการระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) และร่วม Belt and Road Initiative

ผลกระทบเชิงยุทธศาสตร์: หากสงครามเกิดขึ้นในเอเชีย–แปซิฟิก (เช่น ไต้หวัน) ไทยอาจถูกกดดันให้สนับสนุนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งระหว่างสหรัฐฯ หรือจีน เพื่อรักษาผลประโยชน์ความมั่นคงและเศรษฐกิจ

2. ความมั่นคงทางภูมิรัฐศาสตร์และเส้นทางคมนาคม

ช่องแคบมะละกาและทางเดินทะเลอันดามัน–อ่าวไทย เป็นเส้นเลือดใหญ่ในการค้าระหว่างเอเชียตะวันออกกับยุโรป ตะวันออกกลาง

หากจีนปิดล้อมหรือกดดันทางทะเลใดทางทะเลหนึ่ง ไทยอาจต้องร่วมมือกับพันธมิตร (เช่น กองทัพเรือสหรัฐฯ, ญี่ปุ่น, อินเดีย) เพื่อรักษาเสถียรภาพและเส้นทางการค้า

ผลกระทบเชิงยุทธศาสตร์: การมีส่วนร่วมทัพเรือหรือการเปิดใช้ฐานทัพไทยเป็นจุดยุทธศาสตร์จะเป็นข้อพิจารณาหลัก

3. บทบาทใน ASEAN และความร่วมมือภูมิภาค

ไทยในฐานะสมาชิก ASEAN มีบทบาทปานกลางในการประสานงาน “ASEAN Centrality”

ข้อจำกัดของ ASEAN คือไม่มีกลไกบังคับใช้ข้อผูกมัดทางทหาร แต่สามารถเสนอ “แนวทางทูตเชิงรุก” ผ่านโครงการ East Asia Summit หรือ Regional Comprehensive Economic Partnership (RCEP)

ผลกระทบเชิงยุทธศาสตร์: ไทยอาจใช้เวที ASEAN เป็นทางออกทางการทูตเพื่อประนีประนอม และลดความรุนแรงในภูมิภาคไม่ให้ลุกลามจนเป็นการสู้รบใหญ่



1. ทำเลที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ของไทย

ตำแหน่งเชื่อมระหว่างมหาสมุทรอินเดียกับมหาสมุทรแปซิฟิก ผ่านช่องแคบมะละกาและเส้นทางอันดามัน–อ่าวไทย

ใกล้แนวชายฝั่งทะเลจีนใต้ ซึ่งถือเป็น “ทางเดินชีวิต” (sea lines of communication – SLOC) สำคัญของการค้าโลก

พรมแดนบกเชื่อมกับพม่า ลาว กัมพูชา มาเลเซีย จึงเป็นศูนย์กลางลำเลียงและลอจิสติกส์ทั้งทางบกและอากาศ

2. ความเป็นไปได้ที่ไทยจะกลายเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญ

ฐานทัพร่วม (Joint Base): หากสหรัฐฯ หรือพันธมิตรแปซิฟิกต้องการกระจายกำลังในภูมิภาค ไทยอาจเป็นทางเลือกสำหรับการตั้งฐานทัพหรืออุปกรณ์สนับสนุนทางอากาศและเรือดำน้ำ

ศูนย์ซ่อมบำรุง–ลอจิสติกส์: สนามบินหลัก (ดอนเมือง–สุวรรณภูมิ) และท่าเรือแหลมฉบัง–มาบตาพุด สามารถรองรับการส่งกำลังบำรุงและเสบียงได้รวดเร็ว

ศูนย์สกัดการคุกคาม: การตั้งระบบตรวจการณ์ทางทะเลและอากาศ เพื่อเฝ้าระวังการเคลื่อนย้ายกำลังเรือรบจากช่องแคบมะละกาไปยังทะเลจีนใต้

สรุปโอกาส: ไทยมีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกเลือกเป็น “hub” ด้านลอจิสติกส์และสายต่อการส่งกำลังของฝ่ายพันธมิตรในเอเชีย–แปซิฟิก

3. ผลกระทบทางการทหารที่อาจเกิดขึ้น

การใช้ฐานทัพไทยเป็นเป้าหมาย

ฐานทัพร่วมอาจกลายเป็นเป้ารับการโจมตีทางอากาศหรือขีปนาวุธ

ไทยต้องเสริมระบบป้องกันภัยทางอากาศ (air defense) และระบบเรดาร์ให้ครอบคลุมมากขึ้น

การตึงเครียดตามแนวชายฝั่ง

เขตเศรษฐกิจจำเพาะทางทะเล (EEZ) อาจกลายเป็นพื้นที่เผชิญหน้า (sea skirmish)

กองทัพเรือไทยอาจต้องเพิ่มกำลังเรือตรวจการณ์และเรือฟริเกต

ภาระลอจิสติกส์และบุคลากร

การรับ–ส่งกำลังพลและอาวุธหนักสร้างภาระนโยบายงบประมาณ

อาจเกิดแรงกดดันทางสังคมและการเมืองเมื่อมีการเคลื่อนกำลังผ่านพื้นที่ชุมชน

ความเสี่ยงจากภัยคุกคามทางไซเบอร์

ระบบสื่อสารทางทหารและโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะอาจถูกโจมตี disrupt หรือ espionage

จำเป็นต้องลงทุนใน cybersecurity และฝึกอบรมบุคลากร



1. ฝ่ายที่คาดว่าจะเปิดฉากโจมตี
จากสมมติฐานในสถานการณ์ “ความตึงเครียดสูงสุด” ในภูมิภาคเอเชีย–แปซิฟิก และไทยถูกใช้เป็นฐานลอจิสติกส์ของฝ่ายพันธมิตร ต้นเหตุของการโจมตีครั้งแรกน่าจะเป็น จีน ด้วยเหตุผลสำคัญดังนี้

ความพยายาม “ตัดกำลัง” ช่องทางสนับสนุนทางอากาศและทะเลของสหรัฐฯ และพันธมิตรในไทย

ต้องการกดดันให้ไทยถอนการสนับสนุนฐานทัพและเส้นทางลำเลียงเพื่อชะลอการบุกเข้าไต้หวัน

แสดงศักยภาพทางขีปนาวุธระยะไกลต่ออเมริกาในเอเชีย–แปซิฟิก

เรื่องจริง เมกา อาจจะจับมือ รัสเซีย กินยุโรปก็ได้

นอกจากเมกา จีน ตอนนี้ประเทศอื่นๆแทบไม่มีความพร้อมเลย

ทั้ง อาวุธ ทั้งเงินทุน

แล้วโปรเมกา โปรรัสเซีย จะเอาหน้าไปไว้ไหน

แนะนำ หลักการเขียน prompt หน่อยได้ไม๊ครับ ว่าต้องไปอ่านหนังสืออะไร บทความ หรือคลิปไหน

ปกติตอนนี้ผมเขียน prompt เหมือนพิมพ์ข้อความใน google สังเกตุเห็นว่ามีกำหนดบทบาทของ AI ด้วยซึ่งผมไม่เคยทำมาก่อนเลย

ผมเรียนจากกลุ่ม Chatgpt Prompt Engineer ใน Facebook ครับ

Prompt ของผมเองก็ยังหยาบมากๆ ถ้าเทียบกับของท่านอื่นๆ การกำหนด role ให้ AI มีแนวโน้มที่ AI จะแสดงผลได้ดีขึ้นครับ

เข้าใจท่าทีรัฐบาลที่ทำให้เราขัดใจเลย