จดจำเวลาดีๆที่ได้อยู่ด้วยกันครับ มันเป็นสัจธรรมอ่ะครับ

ผมเลี้ยงหมามาหลายรุ่น ก็ทำใจได้แล้วว่ามันต้องจากกันในวันนึง

แต่วันเวลาที่ได้ดูแลเค้ามันคือช่วงเวลาที่ดีมากๆแล้ว

สิ่งที่ช่วยผมได้มากที่สุดคือเลี้ยงตัวใหม่ครับ

ไม่มีวิธีทําใจครับ เวลาเท่านั้นเลย วันนึงเราจะดูรูปเขา ดูคลิปเขาที่เราเคยถ่ายไว้ โดยไม่เสียใจได้ครับ จะเป็นแค่ความคิดถึง

เก็บเป็นความทรงจําของชีวิตเราไปครับ

ของผมก็ 10 กว่าปีพึ่งจากกันไป เหลือไว้แค่ลูกๆเค้า ทางที่ดีหาตัวใหม่มาเลี้ยงครับ น้องจากไปในวัยที่สมควร เราก็ทำดีที่สุดแล้ว เหลือไว้ให้คิดถึงกันในความทรงจำนะครับ

พยายามไม่ดูครับ แต่อดไม่ได้ถึงมากๆ ยิ่งภาพตอนที่เค้าร้องตอนอยู่ รพ นี่ติดตามากๆ

หมาผมจากไปหลายปี 3-4 ปีละ ซึ่งมันก็ทำใจได้แหละ แต่ให้ถามทุกครั้งผมก็ยังไม่โอเคทุกครั้ง

ผมเลี้ยงในบริเวณบ้านนะ (แต่ไม่ใช่ในตัวบ้าน) ซึ่งหมาผมโดนยาเบื่อแน่ๆ ซึ่งคนในบ้านไม่ได้วางยาเบื่ออะไรไว้ ก็ไม่รู็ว่าใครเอาเข้ามา อาจจะหนู แมว หรือตัวอะไรก็ได้

ซึ่งนั้นแหละครับ ผมเลยไม่กล้าเลี้ยงตัวใหม่

ยังไงก็....ขอให้ดีขึ้นไวๆนะครับ เดียวมันก็ผ่านไปครับ

จริงๆยังมีอีก 2 ตัวครับ แค่ตัวนี้เป็นตัวแรก มันเลยผูกพันมาก

เวลาเท่านั้นแหละครับ ที่จะทำให้เราผ่านไปได้

หมาผมตายไปจะครบ 3 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันมา 17 ปี ยังคิดถึงมันอยู่เลย บางวันยังเปิดดูรูปเก่าๆในโทรศัพท์

วันที่มันจากไป ร้องหนักมาก ตอนมันเพิ่งตายก็ร้อง ตอนจะเข้าเตาเผาก็ร้อง กลับมาบ้านร้องอีก เพราะอยู่คนเดียวเมียไปธุระต่างจังหวัดต่อเลยหลังเผา เลยฟุ้งซ่าน มองไปที่ที่มันนอนประจำเลยคิดถึง

พูดแล้วก็คิดถึงไอ้ขาว

บ้านผมเป็นหมาจร แมวจรทั้งหมด ผมคิดเสมอว่าพอเราเอามันเลี้ยงแล้วมันน่าจะเป็นชีวิตที่สุขสบายสำหรับพวกมันแล้ว ที่อยู่มาทุกวันนี้กำไรชีวิตล้วนๆ ถ้ามันจากไปมันก็คุ้มสุดๆแล้ว ไม่ขาดทุนเลย ขออย่างเดียวคือให้มีเวลาบอกลากัน ขอแค่นั้นพอ

เสียใจด้วยครับ ของผมน้องจากด้วยมะเร็งเมือ่ 2 ปีก่อน ยังทำใจไม่ได้จนวันนี้

ก่อนหน้านี้เคยเลี้ยงแมวจร แล้วงูเหลือมมารัดแล้วคนแถวบ้านช่วยไม่ทัน
ร้องไห้อีกกว่าญาติเสีย คิดเอาไว้ว่าจะไม่สรรหาอะไรมาอีกแล้ว จะได้ไม่เสียใจตอนจากกันอีก
แต่แม่ผมก้ไปเก็บหมามา แล้วคนเลี้ยงก็คือผม

ล่าสุดคุณยาย 13ปี เป็นตัวแรกที่ได้ส่งเค้าจนหมดลมหายใจ
เป้นครั้งแรกที่เสียใจแต่ไม่ฟูมฟายเพราะความสุข ความน่ารัก กวนตรีน ที่ได้รับจากเค้า ใน13ปี
มันมีค่ามากกว่าจะมาเสียใจ

พึ่งเข้าใจคำว่า ให้เสพย์ความสุขกับการเดินทางให้มากกว่าปลายทางที่จะไป ก็คราวนี้แหละ
ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต

พิมพ์ไปก้น้ำตาซึมนะ แต่ก็ยิ้มได้ หวังว่าสักวันจะได้เจอกันแบบในซี่รี่ยืเกาหลีอ่ะ

ฮึบๆไว้คับ

กดแผล่บให้ไม่ได้อ่ะ คอมออฟฟิสปุ่มแผล่บมันหายไปด้านข้าง แต่กด เรื้อนให้ได้นะ ถ้าจะเอาอ่ะ

ผมผู้ไม่เสียน้ำตาให้สิ่งใดเลย แต่ทุกครั้งที่น้องไป ไม่ว่าจะหมา หรือ แมว นึกถึงมันแล้วก็น้ำตาคลอทุกที เมื่อ2 เดือนที่แล้ว แมวที่บ้านแม่ก็เพิ่งเสีย พอนึกถึงมันก็เศร้า แต่ก็ต้อง move on ต่อไปทยังมีอีกหลายตัวที่ต้องดูแลไปเรื่อยๆ

เวลาจะเยียวยาเองครับ ผมใช้เวลาประมาณ 1 ปีกว่าจะรู้สึกว่าทำใจได้ ช่วงแรกๆ นี่ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยครับในแต่ละวัน

เลี้ยงหมาตัวใหม่ก็ช่วยได้นะครับ อาจจะไม่ได้ช่วยให้หายเศร้าจากต้นเหตุ แต่ความน่ารักและความซนของหมาเด็กก็ช่วยให้เราหยุดคิดเรื่องเศร้าๆ วนไปวนมาได้ครับ ลองดูครับ

ขอบคุนทุกกำลังใจครับ ตอนนี้ก้พยายามเลี้ยงอีก2 ตัวให้ดีที่สุด อีกตัวหนึ่งก้แก่แล้วเหมือนกัน

ลูกผมเสียด้วยโรคมะเร็ง

รักที่สุด และ เข้าใจความรู้สึกของท่านดี

แต่จะบอกว่า เวลาคือสิ่งที่จะเยียวยาจิตใจของท่าน

ถ้าตอนนี้อยากร้อง ร้องให้พอ เศร้าให้พอ

พรุ่งนี้เริ่มใหม่ ถ้าอยากเห็นความรักของท่านกับน้องหมา งอกเงยต่อไป

ผมแนะนำให้เอาร่างน้อง หรือ เถ้ากระดูกน้องไปปลูก หรือฝังไว้ใต้ต้นไม้

ความรักของท่านที่มีให้น้อง จะค่อย ๆ เติบโตไปพร้อม ๆ กับต้นไม้

เผื่อท่านจะสบายใจมากยิ่งขึ้น

อยู่ให้ท่านเห็น และนึกถึงในทุกช่วงเวลา

ใช้ Slot ที่ว่าง หลังจากน้องกลับดาวแล้ว

Adopt ตัวอื่นมาเลี้ยง น้องก็จะได้บุญตรงนี้ด้วย

หรือ ไปทำบุญให้หมาจรตามวัด

อย่าเสียใจกับการที่เขาจากไป

ความสุขคือสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน มีพบ ก็ต้องมีจาก

แต่สิ่งที่เราทำได้คือ รักให้มากที่สุด ดูแลเขาให้ดีที่สุด

เพราะวันที่จากกัน จะได้ไม่ต้องมีคำว่า ถ้า ๆๆๆ ... ครับ

มีพบ มีพราก มีจากลา ธรรมดาของชีวิต ไม่มีใครหนีพ้น

ตอนที่เค้าอยู่เราเลี้ยงดูแลเค้าที่สุดเท่าที่เราทำได้นั่น และส่งเค้าถึงสุดปลายทางของชีวิต ก็ไม่ต้องมีอะไรมานั่งเสียดายแล้ว

ตอนนี้ก็นึกถึงช่วงเวลาดีๆ ระหว่างท่านกับน้อง และจดจำให้เป้นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของท่าน