นั่งวิเคราะห์สังเคราะห์ว่าทำไม เราไปญี่ปุ่นแล้วเราประทับใจทุกสิ่งทุกอย่าง แบบดราม่าๆ ปรัชญาๆ

ไปญี่ปุ่นเป็นครั้งที่3
ครั้งแรกไปตอนฐานะยังไม่ค่อยดี เป็นหนุ่มน้อยทำงานโรงงาน คุมค่าใช้จ่ายทุกอย่าง(มีแตกวันสุดท้ายรูดบัตรเครดิตรัวๆ กับนั่งแท็กซี่ เพราะรองเท้าพัง) สนุกดี ตื่นเต้นไปซะทุกอย่าง กลับมาทำงานใช้หนี้และเก็บเงินไปต่ออีกรอบ แต่ก็โดนโควิดยาวๆ
ครั้งที่สองไปกับทัวร์ ไปงานวันนึงเที่ยว4วัน ไม่สนุกเพราะทัวร์เค้าเอาใจเรามากไป เดินทางด้วยรถบัส กินร้านอาหารที่จัดแจงเอาไว้แล้ว บางร้านเอาไว้รับทัวร์อย่างเดียว แต่มีวัน freeday ก็ได้เดินเล่น เล่นตู้กาชาปอง ตู้คีบ อะไรก็ว่าไป ใช้เงินไม่เยอะ ประทับใจไปอีกแบบ
ไปล่าสุดปีนี้ ไปแบบพร้อมมากๆ ทั้งเครื่องบิน โรงแรม สวนสนุก พิพิธภัณท์ แลกเงินไปเยอะพอสมควร แต่การเดินทางทั้งหมดเป็นรถไฟ-เดิน ช่วยเหลือตัวเอง100% วางแผนหลวมๆเหลือที่ให้เจอประสบการณ์อื่นๆบ้าง ดูรีวิวนิดเดียว ร้านอาหาร90%ไม่ไปตามรีวิวเลย หิวที่ไหนกินที่นั่น
ได้อาบน้ำในโรงอาบน้ำสาธารณะ sento ด้วย แก้ผ้าหมด อาบน้ำกับผู้ชาย10กว่าคนพร้อมๆกัน 555

เอาบทเรียนมาวิเคราะห์ว่าทำไมเราถึงมีความสุข ทั้งๆที่ผมก็เที่ยวเล่นในเมือง ไม่ได้ไปดูธรรมชาติอะไรมากมาย

ผมมองว่ามันเป็น factory reset ให้ตัวเองกลับมาเป็นมนุษย์ แบบที่เมืองไทยให้ไม่ได้
รัฐให้เกียรติประชาชน offerสิ่งที่ดีที่สุดให้ประชาชน ทั้งโครงสร้างพื้นฐาน ระบบระเบียบ สิ่งปลูกสร้างสร้างมาให้มนุษย์ปุถุชนใช้งานจริง ไม่เหมือนสถานที่ราชการหรือสถานีรถไฟฟ้าเมืองไทยบางแห่งที่ใจแคบไม่อนุญาตให้คนเข้าใช้งานห้องน้ำ อยากใช้งานต้องของกุญแจวิเศษก่อน เรียกว่า fail by design แต่แรกเลย บางที่ใจดีให้ใช้ แต่เสีย30-50%(สนามราชมังคลาฯ เป็นตัวอย่างที่ดีเลย)
ทางเท้าเรียบเนียน สะอาด เดินได้ยาวๆพร้อมกระเป๋า30นิ้ว 2ใบ


ประชานให้เกียรติกัน ต่อคิว ต่อแถว ขับรถตามกฎ ไม่โดนรถย้อนศร รถเบียดไหล่ทาง ฝ่าไฟแดง ขับบนฟุตบาท หรือวัยรุ่นตู้ทึบมาชนท้าย กู้ภัยย้อนศร-ฝ่าไฟแดง
พูดน้อย เงียบสงบ ไม่ทิ้งขยะ มีขี้เมาโวยวายบ้างตามสถานที่ท่องเที่ยวกลางคืน

ห้องน้ำโดยเฉพาะของเอกชน ออกแบบมาให้มนุษย์ใช้งาน เข้าห้องน้ำในงาน expo ที่มีคนเข้างานวันละหลายแสนคน สะอาดกว่าห้องน้ำห้าง-ปั๊มน้ำมันทุกที่ในเมืองไทย (ยิ่งเทียบกับหมอชิตที่ผมเคยไปตกส้วมมาเมื่อ15ปีก่อน สะท้อนใจเลยว่าจ่ายเงินค่าเข้า5บาทให้ป้านั่งเก็บเงินหน้าห้อง เพื่อเจอห้องน้ำที่แม้แต่คนไร้บ้านก็ยังบ่น ต้องกายกรรมขั้นสูงเพื่อขับถ่าย)
แม่บ้านญี่ปุ่นจะเข้าทำความสะอาดทีก็ตั้งป้ายแจ้งเตือน (ผมเคยโดนนั่งถ่ายหนักในปั๊มน้ำมันชื่อดังขนาดใหญ่ๆสวยๆในไทย โดนแม่บ้านสาดน้ำทะลุพื้นห้องน้ำมา ละอองน้ำชิ่งกระเด็นเข้าปาก)

ภาพรวมมันคือการเอาศํกดิ์ศรีความเป็นมนุษย์กลับคืนมา ศํกดิ์ศรีที่เมืองไทยเราเหยีบย่ำกันเองตลอดเวลา แค่10นาทีในถนนเมืองไทยทันทีที่ออกมาจากสนามบินสุวรรณภูมิ เราก็ถูกทำลายหมดแล้ว ทางด่วนโดนรูดไหล่ทางมาแล้วปาดเข้า ตบไฟสูงใส่เราอีก

ที่ญี่ปุ่น ถึงแม้ว่าจะต้องเดินเท้าวันละหลายหมื่นก้าว ขึ้นรถไฟฟ้าเอง กลับรู้สึกว่ามีคุณค่ามากกว่าการขับรถคันละหลายล้านแล้วโดนเบียด-ปาด-ชน แบบที่เราคาดการณ์อะไรไม่ได้เลย
ทั้งๆที่เมืองไทย เราเป็นผู้บริหารระดับกลาง-สูง มีรถแพงๆ บ้านแพงๆ ไปไหนมาไหนมาเจ้าหน้าที่ของบริษัทจัดแจงอะไรให้หมด น้ำ-กาแฟเสริฟถึง ที่จอดรถล็อคไว้ให้ ..... กลับไม่ได้รู้สึกภูมิใจเลย


และผมไปในช่วงพีคสุดๆของเมืองไทย คือ ช่วงข่าว สตง. สว. ทุนจีน พระราม2 เสาไฟโซลาร์ อบจ.ยิงกันตาย , ผู้สมัครสท.ขับรถไล่ชนคน , ชั้น14 ,อุทยานไล่คนอนุรักษ์อออกเพราะทำตามกฎ ฯลฯ
เป็นช่วงที่ประชาชนผู้เสียภาษีไม่อยู่ในสมการใดๆ นั่งดูข่าวตาปริบๆ

สรุปแบบดราม่าๆ คือไม่ได้ไปเที่ยวครับ ไปเอาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์กลับคืนมา ไปทำ factory reset ปีละ 7-10วันก็ยังดี ครับ

ท่านเขียนยาวมาก จับใจความได้ประมาณนี้ใช่ไหมครับ

หยอกๆ 55




ความรู้สึกเวลาไป ญป มันคือไปเที่ยวจริงๆแหละครับ ประเทศโคตรจะปลอดภัย ไม่ต้องกังวล ได้เรียนรู้ ทุกอย่างสะดวก

ไปเที่ยวต่างประเทศมา พอกลับมา ช็อคกว่าอากาศที่ร้อนระอุ คือ มารยาทบนท้องถนน

ทำไมมันต่างกันขนาดนี้ ประเทศเจริญแล้วมันเป็นแบบนี้สินะ ทุกคนเคารพกฏ ให้เกียรติคนเดินเท้า

ไปออสมาขับรถโคตรสบาย โอเคกฏเยอะจริงๆ ความเร็วนี่กำหนดแทบจะต่างกันทุกแยก แต่คนทำตามหมดออกนอกเมืองกำหนด 90 คือขับ 90 ทุกคนจริงๆ เส้นไหนกำหนด 110 ก็ 110 กันยาวๆ ไม่มีช้ากว่า แทบจะไม่ต้องแซงเลย ไม่มีแช่ขวา

นอนโรงแรมนี้2คืน ผมอาบน้ำที่ห้องพักแค่ครั้งเดียว คือตอนก่อน check out
นอกนั้น อาบsento หมดเลย

เจอญี่ปุ่นไม่คิดอะไร สูสีๆ
เจอฝรั่งเข้าไป โอ้ มันพกอะไรมาครับเนี้ย 555

ผมก็คิดแบบท่านนะ แต่พอผมได้ไปขับมาจริงๆ ผมว่าผมขับแบบเลี้ยงความเร็วไม่ให้เกินลิมิตแล้วนะ
แต่ดันมีหลายคันแซงผมไปเต็มเลยยย ก็ยัง งง ว่าเอ๊ะ คนมันเคารพกฎแน่หรออ

สำหรับผมการไปต่างประเทศคือการปลดปล่อย ไม่มีใครรู้จักเรา และเราไม่รู้จักใคร

เราทำอะไรก็ได้ทุกอย่างที่ไม่ผิดกฎหมายประเทศเขา ไม่ต้องมามีคนชี้ว่าเหมาะสมหรือไม่แบบบ้านเรา

การไปอยู่ญี่ปุ่นรอบสุดท้าย 3 เดือนไม่อยากกลับเลย ต่างจากการไปครั้งแรกแค่ 1 เดือน คิดถึงบ้านทุกวัน

บ้านเมืองเค้าดีจริงๆแหละครับ

แต่ผมไม่ค่อยถูกจริตกับญี่ปุ่นไม่รู้ทำไม

ชอบอย่างเดียวคือไปเล่น snowboard หลายๆวัน

ตอนเที่ยวในเมืองคือ เบื่อจนไม่รู้จะเบื่อยังไง

เที่ยว ไต้หวัน ฮ่องกง เกาหลี ก็ความรู้สึกเดียวกัน คือเบื่อมาก

ญี่ปุ่นใครไปก็ต้องอยากไปซ้ำเรื่อยๆ คือ นอกจากจะร้อยพันเหตุผลอย่างที่คนเคยไปจะซึบซับแล้ว การได้ไปอยู่ในสถานที่ที่เหนือกว่าสังคมปัจจุบันของคนไทยมันคือคำตอบที่ชัดที่สุดแล้วจริงๆ ขยายความอีกนิดหน่อยก็คือไม่ได้จะด้อยค่าสังคมไทยนะเพราะยังไงมันก็บ้านเมืองของเรา แต่ญี่ปุ่นมันเกินความคาดหมายและดีจริงในการไปท่องเที่ยว

ต้องไปอยู่หรือทำงานแบบพลเมืองเค้าก่อนครับ อาจจะคิดว่าเมืองไทยคือสวรรค์ก็ได้

ไม่ได้พูดเอง ผมมีเพื่อนญี่ปุ่นหลายคนที่เสพติดเมืองไทย อยากอยู่เมืองไทยตลอดเวลาเช่นกัน

พูดงี้เชื่อเหอะถ้าคุณเป็นพวกไม่แหกกฎอยู่แล้ว

และได้ทำงานพวก International company ในประเทศญี่ปุ่น ก็ = สวรรค์เหมือนกันอะ

เห็นด้วยกับท่านจริง ๆ ครับ
ไปญี่ปุ่น (=ประเทศพัฒนาแล้ว) แม้ญี่ปุ่นจะไม่ได้ Perfect ไปเสียทุกอย่าง
แต่ทำให้เรารู้สึกถึงคุณค่าการใช้ชีวิตเลยครับ แบบง่าย ๆ ที่ควรจะเป็น
- ทางเดินเท้าที่มีไว้เดิน ไม่ใช่จอดมอไซต์ ขายของ
- สวนสาธารณะเล็ก ๆ ใกล้บ้าน ที่ไม่ใช่ที่มั่วซุ่มแก๊งเด็กแว๊น
- ขนส่งสาธารณะ ที่ไม่ใช่อยู่แค่หัวเมือง
- ค่าครองชีพ ที่ไม่ได้สูงหากเทียบรายได้
- การให้เกียรติในงานที่ทำ จะ พนง ทำความสะอาด หรือทำงานออฟฟิศ ราชการ
ทุกคน คือ คนขับเคลื่อนประเทศ
- ความสะอาดที่ทุกคนทำเป็นกิจวัตร ขนาดเราเป็นต่างชาติก็พร้อมทำ
- มารยาทความสงบ ไม่โวยว้าย และการให้เกียรติกันในสังคม

สมัยอยู่ บ.ญี่ปุ่น หัวหน้าญี่ปุ่นเคยสะท้อนให้ฟังไว้ว่า
คนไทย ทำงานยาก ๆ กว่าจะได้เงินระดับหนึ่ง
คนญี่ปุ่น ทำงานง่าย ๆ ก็ได้เงินแบบอยู่ไม่ลำบากแล้ว

แต่ก็จะมีชาวชาติที่ไปทำงานญี่ปุ่นแล้วทำตัวเละเทอะ ไม่เคารพกฏสังคมตรงนั้น
จนชาวญี่ปุ่นได้แสดงความคิดเห็นไว้ว่า
อยากให้ประเทศที่คุณมาทำงานสร้างตัว เป็นแบบที่ที่คุณมาหรอ ? ก็มีเช่นกันครับ

อันนี้ไม่นับผมไว้คนนึงละกัน 555

คือผมไปได้นะ ชอบอาหารด้วย แต่ถ้าให้ต้องไปซ้ำเรื่อยๆไปมั้ย ก็คงตอบว่าไม่แหล่ะครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันนะ แต่พวกที่ๆไปซ้ำได้บ่อยๆสำหรับผมนี่คือยุโรป หลายคนอาจจะเกลียดปารีส แต่ผมไปฝรั่งเศสแทบจะทุกปีเลย ตั้งแต่ปี 2012 น่าจะเว้นแค่ปี 15 20 21 แค่นั้น (ทำงานแล้วเที่ยวต่อ) แต่ผมไม่เคยเบื่อหรือเกลียดเลย เพราะถ้าออกตจว.บ้านเค้า มันมีอะไรหลายอย่างที่ผมชอบมากกว่า ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ธรรมชาติ อาหาร ที่ถูกจริตผมมากกว่าญี่ปุ่นมั้ง

แต่ใดๆแล้วก็ดีกว่าเมืองไทยทั้งนั้นครับ 555

ผมกลับกัน

ผมไปทำงานยุโรปมาสักระยะ โคตรรักเมืองไทยเลย

4-5ข้อที่ว่ามา โคตรคุ้มกับภาษีที่เสียไปจริงๆครับ

ผมไปโรงอาบน้ำ แก้ผ้าตามเค้าเลย ไม่ต้องเขิน
ทุกคนหลบสายตากัน .... จบ!! ต่างคนต่างอยู่

ไปกับทัวร์ไทย ก็พากันถวิลหาห้องส่วนตัว สุดท้ายเจอโรงแรมทุนจีนในญี่ปุ่น ทำเลียนแบบญี่ปุ่น แต่มันไม่ใช่อ่ะ 555