[RE: เมื่อคืนอยู่เวรครับ นอนชั่วโมงเดียว ไม่คิดจะลาออกครับ]
RoboKop พิมพ์ว่า:
Rinsama พิมพ์ว่า:
RoboKop พิมพ์ว่า:
Rinsama พิมพ์ว่า:
RoboKop พิมพ์ว่า:
Rinsama พิมพ์ว่า:
คิดถึงตัวเองย้อนไป15+ปี
ทำงานอยู่เวรวันเว้นวันครับ 48ชม. คือทำงาน 36ชม. วันอยู่เวรคือไม่ได้นอน อยู่รพ.ศูนย์ เซิ้งทั้งคืนลงเวร8โมงเช้าก็คือราวเช้าต่อ เสร็จงานส่งเวรตอน 5โมงเย็น เคลียล์งานเสร็จก็คือ 6โมงเย็น แล้วก็กลับไปนอน แล้วก็วนcycle ใหม่
อยู่เวรแบบนี้ ทั้งหมด 1ปี 6 เดือน ตามโปรแกรมของแพทย์ใช้ทุน
555 คุณดูดิแม่งคิดได้เนาะ ปล่อยแพทย์ใช้ทุนทำงานเป็นวัวเป็นควายขนาดนี้ โดยตั้งใจให้เป็นแบบนี้
เราก็ทำไปเรื่อยๆอะนะ ไม่ได้คิดอะไรมาก อดทนตั้งใจ ยังเด็กร่างกายก็ยังพอไหว แถมไม่มีตัวเลือกอะไรอยู่แล้ว ก็ทนทำงานไป กับลาออก ซึ่งไม่คิดอยู่ในหัวอยู่แล้ว เราอยากเรียนต่อ โอกาสเรียนต่อแทบเป็นศูนย์ถ้าลาออก เพราะคงไม่มีโรงเรียนไหนรับแพทย์ใช้ทุนที่ลาออก
ทำงานหนักมาตลอด เหนื่อยชิบหา- มีวันหนึ่งคือผมเหนื่อยมาก ก็ราวPICUกับattending แล้ววู้บเป็นลมหมดสติ ไป1-2วิ ดีว่าเข่าลงก่อน ไม่ได้หน้าทิ่ม หน้าอกชนเตียงคนไข้ เป็นแผลช้ำใหญ่เลย
สตาฟแม่ง หันกลับมายิ้มบอก หลับในรึไง แล้วก็ราวต่อ เพื่อที่จะได้ราวให้เสร็จแล้วพรี่แกจะได้กลับบ้าน
พอราวเสร็จคนที่เขามาถามคือแพทย์ใช้ทุนรุ่นพี่ แล้วก็พยาบาล รู้สึกแย่มาก อารมณ์ตอนนั้นคือรู้สึกว่าเราทำไม่ดีด้วยนะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดอะ ทุกวันนี้ยังรู้สึกแค้นอยู่เลยเราโดนabuse ขนาดนี้เลย สุดจัด
นิยังไม่ได้เล่าถึงตอนไปเรียนต่อ รร.แพทย์มันก็มีความสันขวานในระดับหนึ่งอีก โดยเฉพาะ fellow
ไอ้พวกสตาฟ หรือ พวกไม่ได้ทำงานพวกนี้มันไม่ได้เห็นคุณเป็นคนหรอก จะโขกจะสับ ทำห่านอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ทำงานไม่ดี ดูแลคนไข้ผิดพลาด พวกนี้ก็ด่า ชี้นิ้วโทษแพทย์ตัวน้อยๆนั้นแหละ งานหนักทำไม่ไหว เขาก็ชี้นิ้วว่าพวกคุณมันไม่เอาไหว ขี้เกียจ
ตอนนี้ไม่ได้เป็นหมอแล้วใช่รึเปล่า หันมาทำอะไรแทนครับ
เป็นหมอครับ
อ่าว นึกว่าเลิกเป็นหมอไปเลย แสดงว่า รพ ที่อยู่ไม่มีเรื่องแบบที่เล่า หรือ ในกระทู้นี้แล้วใช่รึเปล่าครับ
จบเด้น ผมก็กลับไปทำงานต่อที่เดิมที่เล่าเนี่ยแหละ แต่ผมอยากเรียนต่อสาขาที่เขาไม่อยากได้ ก็เลย ไม่มีทุนให้ ผมก็เลยลาออกเพื่อมาเรียน ซับบอร์ด
พอจบ fellow ผม suffer มากก็เลย ก็เลยเดินทางไปทั่วพักใจ ไปดูงานต่างประเทศไปเยอะหลายที่ กลับมาไปทำงานภาคเหนือ ภาคอีสาน (สมัยผมเริ่ม งานเอกชนต่างจังหวัดหาง่าย เลยทำได้) สุดท้ายลงใต้ เจอภรรยาก็เลยอยู่รพ.ที่อยู่ปัจจุบันตอนนี้
แต่ละที่มันก็มีปัญหาทั้งนั้นแหละ
แต่ไอ้ปัญหาแพทย์ใช้ทุนโดน abuse จากทั้งระบบการใช้ทุน การเรียนต่อ แล้วก็ถูกabuseจาก senior staff ในรพ. แล้วก็ความกดดัน ความคาดหวังที่มีแบบผิดๆ ต่อแพทย์ใช้ทุน ผ่านมา 2ทศวรรษแล้ว เหมือนเดิมเป๊ะๆ ไม่ได้ถูกดูแลหรือแก้ไขแม้แต่น้อย
ขอบคุณครับ ผมก็สงสัย ในเมื่อทุกคนก็ต่างรับรู้ว่ามันไม่ดี แล้วทำไมยังทำแบบเดิมต่อๆ กันมา มันคือหลักสูตรเหรอครับ หรือเป็นวิธีการสอนหมอใหม่ที่ทำต่อๆกันมาเฉยๆ เหมือนเป็นตัวตายตัวแทน
แต่ละรพ.หลักสูตรแพทย์ใช้ทุน/แพทย์พี่เลี้ยงไม่เหมือนกัน
แต่ทุกรพ.จะเอาบางสิ่งมาหลอกล่อให้ยอม แพทย์จบใหม่ที่ไปอยู่ ส่วนใหญ่ก็จะต้องคิดเรื่องเรียนต่อ หรือ เลือกรพ.ในจ.ใกล้บ้าน
งานมันหนัก เคสหนัก แพทย์ทำงานไม่ไหว แพทย์ในแผนกรู้
แต่คนที่งานไม่หนักก็คือคนไม่ทำงาน เขาก็ไม่ได้อยากจะทำงานเพิ่ม ทุกคนที่มีอำนาจเลือกได้ ก็เลือกที่จะไม่ทำงาน
โยนต่อกันไปเป็นทอดๆ แพทย์จบใหม่ตัวเล็กๆ มันก็ไม่มีปากไม่ทีเสียงใดใด เขาก็เลยโยนงานมาให้ ปีใหม่คนใหม่ก็โยนต่อ
ตัวตายตัวแทนก็หาง่าย เพราะบังคับใช้ทุนอยู่แล้ว แพทย์ที่ยังอยู่ พอได้เขยิบขึ้นไปจาก แพทย์จบใหม่ขยับไปเป็น staff ก็ไม่อยากไปแก้ไข เพราะเดียวงานเข้า
ต้องไปช่วยงานเด็กๆมันอีก ทำงานน้อยเงินก็เท่าเดิม ทำงานเยอะเงินก็เท่าเดิม
หมอที่อยู่รอดจากตรงนั้นมันไม่มีใครอยากแก้ เอาเวลาไปทำงานที่ได้เงินดีดีกว่ส ก็ไปทำเอกชนกัน หรือไปเปิดคลินิก
ไม่ได้จะพยายามทำงานในรพ.เพิ่ม งานมันล้นให้น้องๆทำไป ไม่แคร์
อย่าอ้างเรื่องสอนน้องหมอ พวกนี้รอแค่ด่า สอนมันต้องมาอยู่ข้างเตียงรักษาคนไข้ พวกนี้แว้บมาแว้บไป แล้วก็ปล่อยน้องๆทำงานวอร์ดไปนั้นแหละ ถ้าเกิดเรื่องพวกนี้ก็จะด่าโยนความผิดให้น้องๆไป
จริงๆอยากพูดเรื่องเงินด้วยว่าเงินแพทยฟ์ใช้ทุนเนี่ย ออกหลังสุดในกลุ่มแพทย์นะ รพ.มันขาดทุน ตกเบิกกันหมด คนซวยก็ตัวเล็กตัวน้อย
ไปดูได้ค้างเงินแพทย์เนี่ย ตัวเล็กๆโดนก่อนทั้งนั้น ผมก็โดนค้างหกเดือน แสนห้า รพ.ไม่มีจ่ายผอ.บอกถือว่าบริจาคใฟ้รพ.ละกัน 555 (สุดท้ายก็ได้นะ เพราะเราไม่ยอมแต่กว่าจะได้เงินก็ข้ามปี)
แก้ได้ แก้วันนี้ก็ยังได้ทั้งสั้นกลางยาว มีวิธีเยอะ แต่ไม่ใช่แค่ในกระทรวงหรอกที่ต้องแก้ หมอทุกคนในรพ.รัฐคงต้องปรับตัว แต่ให้เดาก็คงงจะอกแตกตายกันหมดแหละมั้งเพราะไม่อยากทำงาน
Talent bringt dich an den start, Einstellung ans ziel.
พรสวรรค์นำคุณไปที่จุดเริ่มต้น ทัศนคตินำคุณไปสู่เส้นชัย