ไปพักดีกว่า อยู่เวรทำงานไป ก็ไม่มีคนเห็นค่าอะไรหรอก
ทำงาน 8 ชมพอ ถ้าคนไม่พอ ก็ช่างแม่ง ใครป่วยจะเป็นจะตาย ก็ปล่อยไปเหอะ
ถือว่าซวยเองที่ดันป่วยนอกเวลา

เก่งแค่ไหน นอนไม่พอ แล้วมาตรวจ ถ้าผิดมาเนี่ยชิบหาย บางคนพิการบางคนเสียชิวิต

ขึ้นเวร ward กับ ER เนี่ย เคส MM มาประจำ

คนไข้ พ่อแม่ ครอบครัว หรือ ตัวท่านเอง

อยากมารับการรักษากับหมอที่อดหลับอดนอน

หรือ กับหมอที่ได้นอนเต็มอิ่มล่ะ?

เห็นหน้าก็แหวะละ

แทนที่มึงจะคิดว่าวิธีช่วยหมอ พยาบาล จนท.สาธาฯ ให้มีคุณภาพการทำงานที่ดี เหมาะสม

เสือกมาโรแมนติกไซส์ความผิดในระบบ ความเหนื่อยล้าของบุคลากร

พิสูจน์ได้ชัดเลยว่าหมอโง่ๆแม่งเยอะฉิบหาย

ไอ้ที่ได้เป็นหมอก็ไม่ได้แปลว่าฉลาดด้วย

ใครถาม คิดว่าตัวเองสำคัญอะไรขนาดนั้น

HUMAN ERROR มะนสำคัญนะ
ผมไม่ต้องการสักนิดคนนอนน้อย บอกว่าขอทุ่มเทเพื่องาน
หากพักผ่อนไม่พอ มีโอกาสทำพลาด คนไข้ชีวิตอยู่ในมือเรา
ผมไม่สนับสนุนคนนอนน้อย

เบี้ยวจัด

มันต้องเป็นเรื่องที่ชื่นชมเหรอที่หมอได้นอน 1 ชม มันต้องด่่าแล้วว่า่ทำไมหมอได้นอนน้อยขนาดนี้ ตายได้เลยนะนอนน้อย

พูดได้ หค. มาก อมย.
ไม่ควร romantizided อ่ะ
ในฐานะเคยไม่นอน 36 ชม ติด (เวรเยินมาก แบบไม่ได้งีบ แล้วก็ต่อนั่นนี่โน่น)
สิ่งที่จะเกิด คือ
- การรักษาที่ error ได้
- อุบัติเหตุ ที่จะยิ่งทำให้เสียบุคลากร เข้าไปอีก (หมอใช้ทุน มีหลับใน ตายทุกปี)

คิดถึงตัวเองย้อนไป15+ปี
ทำงานอยู่เวรวันเว้นวันครับ 48ชม. คือทำงาน 36ชม. วันอยู่เวรคือไม่ได้นอน อยู่รพ.ศูนย์ เซิ้งทั้งคืนลงเวร8โมงเช้าก็คือราวเช้าต่อ เสร็จงานส่งเวรตอน 5โมงเย็น เคลียล์งานเสร็จก็คือ 6โมงเย็น แล้วก็กลับไปนอน แล้วก็วนcycle ใหม่
อยู่เวรแบบนี้ ทั้งหมด 1ปี 6 เดือน ตามโปรแกรมของแพทย์ใช้ทุน
555 คุณดูดิแม่งคิดได้เนาะ ปล่อยแพทย์ใช้ทุนทำงานเป็นวัวเป็นควายขนาดนี้ โดยตั้งใจให้เป็นแบบนี้

เราก็ทำไปเรื่อยๆอะนะ ไม่ได้คิดอะไรมาก อดทนตั้งใจ ยังเด็กร่างกายก็ยังพอไหว แถมไม่มีตัวเลือกอะไรอยู่แล้ว ก็ทนทำงานไป กับลาออก ซึ่งไม่คิดอยู่ในหัวอยู่แล้ว เราอยากเรียนต่อ โอกาสเรียนต่อแทบเป็นศูนย์ถ้าลาออก เพราะคงไม่มีโรงเรียนไหนรับแพทย์ใช้ทุนที่ลาออก

ทำงานหนักมาตลอด เหนื่อยชิบหา- มีวันหนึ่งคือผมเหนื่อยมาก ก็ราวPICUกับattending แล้ววู้บเป็นลมหมดสติ ไป1-2วิ ดีว่าเข่าลงก่อน ไม่ได้หน้าทิ่ม หน้าอกชนเตียงคนไข้ เป็นแผลช้ำใหญ่เลย
สตาฟแม่ง หันกลับมายิ้มบอก หลับในรึไง แล้วก็ราวต่อ เพื่อที่จะได้ราวให้เสร็จแล้วพรี่แกจะได้กลับบ้าน

พอราวเสร็จคนที่เขามาถามคือแพทย์ใช้ทุนรุ่นพี่ แล้วก็พยาบาล รู้สึกแย่มาก อารมณ์ตอนนั้นคือรู้สึกว่าเราทำไม่ดีด้วยนะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดอะ ทุกวันนี้ยังรู้สึกแค้นอยู่เลยเราโดนabuse ขนาดนี้เลย สุดจัด
นิยังไม่ได้เล่าถึงตอนไปเรียนต่อ รร.แพทย์มันก็มีความสันขวานในระดับหนึ่งอีก โดยเฉพาะ fellow

ไอ้พวกสตาฟ หรือ พวกไม่ได้ทำงานพวกนี้มันไม่ได้เห็นคุณเป็นคนหรอก จะโขกจะสับ ทำห่านอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ทำงานไม่ดี ดูแลคนไข้ผิดพลาด พวกนี้ก็ด่า ชี้นิ้วโทษแพทย์ตัวน้อยๆนั้นแหละ งานหนักทำไม่ไหว เขาก็ชี้นิ้วว่าพวกคุณมันไม่เอาไหว ขี้เกียจ

นึกภาพคุณต้องนั่งเครื่องบินที่คนขับนอนมาแค่ชั่วโมงเดียว

ตอนนี้ไม่ได้เป็นหมอแล้วใช่รึเปล่า หันมาทำอะไรแทนครับ

แก้ปัญหานี้ยังไงดีครับ

สงกรานต์รดน้ำดำหัวฉ่ำพ่อทักกี้อยู่เลยนะคุณหมอ