มองปัญหานี้ในเชิงปัจเจก ถูกต้องแล้วครับ คือไม่ต้องช่วยก็ไม่ผิด

แต่ถ้ามองในการบริหาร ถ้าเป้าหมายคือลดความเหลี่ยมล้ำ และสร้างฐานคนชั้นกลางให้เยอะขึ้น คนรวยไม่ต้องช่วยคนจนครับ แต่รัฐต้องออกแบบให้ คนรวยจ่ายภาษี ให้เยอะที่สุดที่จะทำได้ และป้องกันการเลี่ยงภาษี และลดการผูกขาดให้ได้มากที่สุดครับ แล้วอัดทรัพยากรเข้าการศึกษา การศึกษาเท่านั้นที่จะเพิ่มคนชั้นกลางให้มากขึ้น และถ้าตามที่ท่านโพสทั้งแนวคิดและการใช้ชิวิตคือคนชั่นล่างหาเช้ากินค่ำครับ มันแก้ในรุ่นนั้นไม่ได้แล้ว ต้องมาดักที่รุ่นลุกของเค้าครับ ด้วยการศึกษาที่ดีและมีคุณภาพเท่านั้น

ซึ่งทั้งหมดนี้มันอาศัยการกระจายอำนาจ ล้วนๆครับ ถึงจะทำให้วัฎจักรนี้ดีขึ้น ทำแบบศูนย์รวม แก้ปัญหานี้ไม่ได้ ิยิ่งเหลื่อมล้ำ ยิ่งจน

อันนี้มองแบบแก้ปัญหาส่วนรวมนะครับ แต่ถ้ามองแบบปัจเจกแบบท่าน ไม่ต้องช่วย ไม่ต้องรู้สึกผิดครับ เลือกคนช่วยได้ ดูคนที่มีแวว พัฒนาตัวเองได้ก็พอครับ

ผมว่าการจ้างงานที่เป็นธรรม ค่าแรง ภาระ เวลาเหมาะสม นี่เป็นการช่วยรูปแบบนึงแล้ว

ผมคิดมาเสมอว่า อยากจะสานต่อธุรกิจ จ้างคนไทยให้เยอะและจ่ายให้ดีที่สุด เท่าที่ทำได้ และทำส่งออกไปนอก เอาเงินเข้าประเทศ

ทำแบบนี้ ถือว่าคนรวยช่วยคนจนแล้ว ผมคิดงี้ เพราะ คิดมาเสมอว่าการแจกเงินไม่ใช่การช่วย แต่มันคือการกระทืบซ้ำ ยิ่งทำให้คนวนเวียนอยู่กับความจน

ไม่ต้องคิดเรื่องจริยธรรมหรืออะไรพวกนี้หรอก เอาง่ายๆก็ได้

คนจนอะมันคือฐานแรงงานของคนรวยอยู่แล้ว แต่ในฐานแรงงานพวกนี้มันก็ต้องมีคนที่ฉลาดพอจะมาป้อนแรงงานทางสมองอยู่บ้าง ไม่งั้นคนรวยมันจะเอาอะไรมาเป็นแรงงานสมองป้อนให้โรงงานตัวเองอะ? หุ่นยนต์แม่งก็ต้องพึ่งพาแรงงานคนอยู่ในช่วงแรกๆ มันทดแทนไม่ได้ 100% หรอก (อย่าเอาโรงงานปั้นเกี้ยว CP มาแย้ง แรงงานคนมันก็ไม่ได้น้อยขนาดนั้น)

ฉะนั้นแล้วกุศโลบายในการบริจาคเพื่อลดหย่อนภาษี ก็เพื่อจะให้ตลาดแรงงงานมันยังมีส่วนที่เป็นกำลังทางสมองอยู่บ้าง ไม่ใช่ 100% กลายเป็นแรงงานไร้ฝีมือ (ใช้คำนี้ละกันน่าจะตรงจุดกว่า) กินค่าแรงวันละ 300-400 บาทไปวันๆงี้ บริษัทไม่นานก็ล้มพอดี

อาจจะอธิบายแล้วฟังงงๆหน่อย แต่ถ้าคิดภาพตามน่าจะไม่ยาก คือให้เงินช่วยคนจน -> คนจนมีโอกาสในการพัฒนาตัวเองมากขึ้น -> มาเป็นแรงงานฝีมือหรือแรงงานทางสมองมากขึ้น -> บริษัทหมุนต่อไปได้เรื่อยๆ
ประมาณนี้น่าจะพอเก็ทภาพ

ปล. อย่าไปติดภาพว่าคนจนเนี่ย 100% มันคือพวกใช้เงินเผาไปกับเหล้าบุหรี่ตลาดล่างอะไรแบบนั้น

ตามหลักโลกใบนี้ตอนนี้ก้เปนแบบนั้นอยุ่แล้วหนิ ผ่านภาษีที่จ่ายไง ถ้าไอคนนั้นมันไม่โกงรายได้ โกงภาษีอะนะ

ให้คนรวยมาช่วยคนจน แล้วจะมีรัฐบาลไว้ทำไมครับ คิดแค่นี้พอ

2มุมมองครับ มันถึงมีสังคมนิยมกับทุนนิยมไง คนรวยใช้ทรัพยากรของประเทศมากกว่าคนจนอยู่แล้ว อันนี้มุมมองสังคมนิยม มุมมองทุนนิยมก็อย่างที่ท่านว่าเลยคนรวยเหนื่อยหนักกว่าคนจนทำไมต้องช่วย
แต่มุมมองผมผมเกลียดคนจนที่ก่อปัญหามากกว่า เช่นไม่มีเงินแต่ขับรถประมาทรึไอ้พวกที่ชนน้องการ์ตูน รึเคสตบหน้าพยาบาลก็ได้ ผมโคตรเกลียดเลย

ไม่ต้องมาช่วย แต่อย่ามาเอาเปรียบก็พอ มะละกอขายลูกละ 20 ยังจะต่อเหลือลูกละ 10 พอเข้าซื้อของเซเว่นไม่เห็นมันต่อราคาสักคำ 25 สตางค์มันยังต้องจ่าย

ช่วยนี่หมายถึง ช่วยใครก็ไม่รู้เหรอ ถ้าแบบนั้นไม่จำเป็นต้องช่วยเลย ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องไปช่วย ตอนเราลำบากก็ไม่เห็นจะต้องไปรอขอให้ใครมาช่วย

แต่ถ้าญาติพี่น้อง ที่จนกว่าหรือมีปัญหาก็แล้วแต่กรณีไป

"ต้อง" คำนี้มันไม่น่าใช่ เพราะเหมือนเป็นการบังคับ

จริงๆน่าจะเป็นทางเลือกมากกว่า ใครมีเยอะแล้วอยากแบ่งปัน ช่วยเหลือคนอื่น สร้างบุญ สร้างความสบายใจก็แล้วแต่

หมายถึงควรเก็บภาษีถูกๆประมาณว่าภาษีเป็นสิ่งลงโทษคนขยัน แต่เป็นรางวัลของคนขี้เกียจ

อย่างเบบี้บูมหลายคนก็ไม่เห็นด้วยกับการเก็บภาษีที่ดินนะเพราะตัวเองที่ดินเยอะ

มันไม่ใช่ว่าคนจนทุกคน จนเพราะเที่ยวเยอะครับ
คนจนบางคนจนเพราะต้นทุนชีวิตมันไม่มี เกิดมาจนเลย
ถ้าเลือกได้บางคนก็ไม่ได้อยากเกิดมาด้วยซ้ำ
ปกติคนรวยช่วยคนจนผ่านรัฐบาลอยู่แล้ว ซึ่งก็คือการเก็บภาษีมาพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ
โดยเฉพาะการช่วยให้ได้รับการศึกษา การช่วยให้ได้มีงานทำ และได้รับผลตอบแทนที่ดี

อยากให้ทุกคนเข้าระบบครับ ใครไม่ยื่นภาษี ตัดสวัสดิการ
ใครจะขายกับข้าวข้างทางก็จับขึ้นทะเบียน หาบเร่แผงลอย ขึ้นทะเบียนให้หมด ค่าขึ้นทะเบียนก็ไม่แพงอาจจะ500บาท
ถ้าลงทะเบียนแล้วก็บังคับเปิดบัญชีกับภาครัฐ 4-5ธนาคาร อะไรว่าไป ใครใช้ก็มีเงินออมแถมให้ ถอนได้ตอน55+ หรืออายุน้อยกว่านั้นก็โดนหักเป็นส่วนๆ

คนรวยที่จ่ายภาษีก็ควรได้อะไรที่จับต้องได้ เช่นการเข้าถึงแหล่งเงินทุนได้สะดวกกว่า เพราะจ่ายเยอะ บลาๆ หรืออัตราดอกเบี้ยกับจำนวนปีที่ชำระขึ้นอยู่กับภาษีที่เสีย อะไรพวกนั้น

ไม่ต้องครับ

อันนี้เป็นมุมมองที่เห็นแก่ตัวโคตรๆครับ คือ BCG เคยทำวิจัยออกมา คนรวยน่ะ ใช้ทรัพยากรเยอะกว่าคนจนเยอะนะครับ พื้นที่บนถนน ไฟ น้ำ อาหาร CO2 emission ก็มากกว่า (ต่อให้เราจะจ่ายมากกว่าก็ตาม แต่คุณ"ใช้"มากกว่า) ฉะนั้นมันจะต้องจ่ายมากกว่าก็ถูกต้องแล้ว

แล้วมันไม่เกี่ยวกับขยันหรือขี้เกียจเลย เอาง่ายๆ รปภ.คนนึงทำงานวันละ 12 ชม.นะ ทำมากกว่าพนักงานออฟฟิศหลายคนด้วยซ้ำ จะบอกว่าเค้าขี้เกียจ ? มันก็ไม่ใช่ มันคือโอกาสของการเข้าถึงการศึกษาและอื่นๆต่างหาก ที่เค้าอาจจะไม่สามารถเขยิบชนชั้นของตัวเองจากตรงนั้นไปได้

ฉะนั้น ใครที่พูดว่าภาษีคือลงโทษคนขยัน รางวัลของคนขี้เกียจ เป็นแนวคิดแบบทุนนิยมที่ชัดเจนและอเมริกันจ๋าๆมาก และอันนี้ผมว่าตื้นเขินทางสังคมอย่างมาก (ถ้ามองจากเลนส์แบบรัฐสวัสดิการแบบผม)

ส่วนในกรณีของเบบี้บูม ที่ดินเป็นทรัพยากรที่มีจำกัดนะครับ ฉะนั้นจะต้องเสียภาษีมากกว่าเพราะคุณครอบครองทรัพยากรมากกว่าคนอื่นก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วนิครับ ไปดูสิงคโปร์สิ เก็บภาษีที่ดินโคตรแพง ยุโรปก็เหมือนกันครับ

เบบี้บูมก็ไม่ได้พูดถูกต้องเสมอไปนะครับ

คนรวย(นายทุน) กับคนรายได้สูง อันนี้ต้องเเยกกันไม่เหมือนกัน

ประเด็นหัวข้อ เหมือนก็เหมือนถามว่าชอบทุนนิยมหรือสังคมนิยม