ปัญหาน่าจะคล้ายๆกัน นักเตะต่อสัญญา ค่าเหนื่อยแพง
แต่เล่นแบบหมดไฟ พอมีปัญหาก็ชอบมีประเด็นออกสื่อ
จริงอยู่ของน่อลแก้ไขได้แล้ว
แต่ถ้าเอา ณ ช่วงมีปัญหา คิดว่าของใครหนักกว่า

แมนยูหนักกว่าเยอะมากครับ เพราะว่าหลังบ้านไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลง ผมบอกเลยว่า ปัญหานี้ของแมนยูจะลากยาวไปอีกนานๆ

น่อลโชคดีตรงที่ฟ้าผ่าเปรี้ยงแบบไม่สนลูกใครเลย ใครมีปัญหา กูขาย ปล่อยฟรีก็ยอม ตังไม่เอาก็ได้ แต่มะเร็งต้องหมดไปจากทีม นี่คือนโยบายที่ชัดมากๆที่เป็นคำขาดมาจากหลังบ้านแน่นอน

เพราะลำพังต้าคนเดียวโค้ชหน้าใหม่พึ่งมาคุม ไม่มีทางกล้าทำแบบนั้นกับซุปตาร์ของทีมแน่นอน แต่ละคนตอนนั้น โอซิล โอบา ตัวทอปๆของวงการฟุตบอลในตอนนั้นทั้งนั้นเลย อย่าว่าแต่ทอปของทีม

เพราะงั้นผมมองว่าคำสั่งมันมาจากหลังบ้านแน่นอนถึงทิศทางในการทำทีมและคุมห้องแต่งตัวต่างๆ

มันบวกกับความโชคดีด้วยครับ ที่มันยังมีเด็กๆที่รักดีในฟุตบอลอย่าง ซาก้า สมิทโรว เอาจริงๆรวมถึง เอนเคเทียร์ด้วย

ตอนนั้นผมกลัวซาก้ามาก เพราะดังเป็นซุปตาร์แบบโดดเด่นมากๆในหมู่ดาวรุ่ง ขนาดเบียดเปเป้ที่ค่าตัวสถิติสโมสรกระเด็นไปนั่งสำรองได้ กลัวว่าจะใจแตก แต่ที่ผ่านมาน้องพิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าเลือกทางที่ถูกที่ควรจริงๆ

ส่วนของแมนยูนี่ ผมว่าอีกยาวอ่ะครับ มันไม่ใช่แค่ปัญหาจากตัวนักเตะเอง แต่มันมาจากความไม่เด็ดขาดของหลังบ้านด้วย แล้วบทจะเด็ดขาด มันก็เป็นความแบบภาวะจำยอม คือ โค้ชทะเลาะนักเตะออกสื่อ ต้องเบอร์นั้นเลยถึงจะกล้าแอคชั่นทำอะไรบางอย่าง อย่างการหั่นชื่อออก หรือ ดำเนินการปล่อยตัวออก

ไหนจะเรื่องการเปลี่ยนโค้ช ที่อยู่ๆก็ไปต่อสัญญา เทน ฮาก แล้วสุดท้ายมาปลดแม่งกลางปล้อง ทั้งๆที่ตอนนั้นมันมีช่วงพักเบรคทีมชาติตั้งเกือบสองสัปดาห์ให้จัดการเรื่องนี้ ก็ดันไม่ทำอะไร แล้วไปเอาโค้ชใหม่มาแบบสายฟ้าฟาด

แถมยังยอมให้โค้ชใหม่แหกระบบที่ซ้อมกันมาหลายปี ไม่ว่าผลงานจะดีจะร้ายยังไง เอาจริงๆถึงตรงนี้ยังมองไม่ออกเลยว่าแมนยูจะกลับมายังไง

ตอนนั้นของน่อล พอเริ่มดรอปโอซิล ผมนี่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์เลยนะ ว่ามันต้องแบบนี้ มีปัญหานอกสนามมาก ไม่ต้องเล่น เล่นตามโค้ชสั่งไม่ได้ ไม่ต้องเล่น ฟอร์มห่วย ไม่ตั้งใจ ไม่ทุ่มเท ไม่ต้องเล่น

สุดท้ายน่อลบินสูงได้ เพราะเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้หมดนี่แหล่ะครับ แล้วให้มันเป็นเรื่องของฟุตบอลอย่างเดียว มันพลิกสุดกู่เลยนะ ปีก่อนหน้าวืดทอป 4 ฟอร์มลุ่มๆดอนๆ ปีถัดมานึกว่าจะทำได้แค่เพียงลุ้น UCL เหมือนเดิม แม่งฉีกไปมีโอกาสลุ้นแชมป์ลีกเลยซะงั้น

แมนยูต้องเคลียร์ปัญหานี้ให้ได้โดยเร็ว ซึ่งไม่มีทางทำได้อะ นักเตะที่สอยมาใหม่ แม่งก็แพง แต่ใช้การไม่ได้อีกหลายตัวเลย แล้วกรานาโช่อ่ะ บอกเลย ทีมไหนมีนักเตะแบบนี้อยู่ แม่งไปไหนไม่รอดหรอก นักเตะมายด์เซ็ทแบบ ร๊อคสตาร์ กูต้องยิง กูต้องเด่น กูจะเล่นเอง กูคือพรี่โด้ แต่ฝีตีนไม่ถึงครึ่งของเค้า นักเตะแบบนี้ ยากครับ ที่จะพัฒนาตัวเอง หรือ พาทีมไหนได้ เล่นเพื่อตัวเองอย่างเดียว โคตรเกลียดเลยประเภทนี้

แมนยูดูจะหนักกว่า เพราะใช้เงินมั่วมากมานาน
ความกดดันนักเตะแมนยูก็ค่อนข้างสูง ทำไรนิดๆหน่อยๆ เป็นข่าวแล้ว

น่อลหนักตรงต้องตัดทิ้งไเลย

แมนยูหนักกว่าเยอะมากครับ เพราะว่าหลังบ้านไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลง ผมบอกเลยว่า ปัญหานี้ของแมนยูจะลากยาวไปอีกนานๆ

น่อลโชคดีตรงที่ฟ้าผ่าเปรี้ยงแบบไม่สนลูกใครเลย ใครมีปัญหา กูขาย ปล่อยฟรีก็ยอม ตังไม่เอาก็ได้ แต่มะเร็งต้องหมดไปจากทีม นี่คือนโยบายที่ชัดมากๆที่เป็นคำขาดมาจากหลังบ้านแน่นอน

เพราะลำพังต้าคนเดียวโค้ชหน้าใหม่พึ่งมาคุม ไม่มีทางกล้าทำแบบนั้นกับซุปตาร์ของทีมแน่นอน แต่ละคนตอนนั้น โอซิล โอบา ตัวทอปๆของวงการฟุตบอลในตอนนั้นทั้งนั้นเลย อย่าว่าแต่ทอปของทีม

เพราะงั้นผมมองว่าคำสั่งมันมาจากหลังบ้านแน่นอนถึงทิศทางในการทำทีมและคุมห้องแต่งตัวต่างๆ

มันบวกกับความโชคดีด้วยครับ ที่มันยังมีเด็กๆที่รักดีในฟุตบอลอย่าง ซาก้า สมิทโรว เอาจริงๆรวมถึง เอนเคเทียร์ด้วย

ตอนนั้นผมกลัวซาก้ามาก เพราะดังเป็นซุปตาร์แบบโดดเด่นมากๆในหมู่ดาวรุ่ง ขนาดเบียดเปเป้ที่ค่าตัวสถิติสโมสรกระเด็นไปนั่งสำรองได้ กลัวว่าจะใจแตก แต่ที่ผ่านมาน้องพิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าเลือกทางที่ถูกที่ควรจริงๆ

ส่วนของแมนยูนี่ ผมว่าอีกยาวอ่ะครับ มันไม่ใช่แค่ปัญหาจากตัวนักเตะเอง แต่มันมาจากความไม่เด็ดขาดของหลังบ้านด้วย แล้วบทจะเด็ดขาด มันก็เป็นความแบบภาวะจำยอม คือ โค้ชทะเลาะนักเตะออกสื่อ ต้องเบอร์นั้นเลยถึงจะกล้าแอคชั่นทำอะไรบางอย่าง อย่างการหั่นชื่อออก หรือ ดำเนินการปล่อยตัวออก

ไหนจะเรื่องการเปลี่ยนโค้ช ที่อยู่ๆก็ไปต่อสัญญา เทน ฮาก แล้วสุดท้ายมาปลดแม่งกลางปล้อง ทั้งๆที่ตอนนั้นมันมีช่วงพักเบรคทีมชาติตั้งเกือบสองสัปดาห์ให้จัดการเรื่องนี้ ก็ดันไม่ทำอะไร แล้วไปเอาโค้ชใหม่มาแบบสายฟ้าฟาด

แถมยังยอมให้โค้ชใหม่แหกระบบที่ซ้อมกันมาหลายปี ไม่ว่าผลงานจะดีจะร้ายยังไง เอาจริงๆถึงตรงนี้ยังมองไม่ออกเลยว่าแมนยูจะกลับมายังไง

ตอนนั้นของน่อล พอเริ่มดรอปโอซิล ผมนี่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์เลยนะ ว่ามันต้องแบบนี้ มีปัญหานอกสนามมาก ไม่ต้องเล่น เล่นตามโค้ชสั่งไม่ได้ ไม่ต้องเล่น ฟอร์มห่วย ไม่ตั้งใจ ไม่ทุ่มเท ไม่ต้องเล่น

สุดท้ายน่อลบินสูงได้ เพราะเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้หมดนี่แหล่ะครับ แล้วให้มันเป็นเรื่องของฟุตบอลอย่างเดียว มันพลิกสุดกู่เลยนะ ปีก่อนหน้าวืดทอป 4 ฟอร์มลุ่มๆดอนๆ ปีถัดมานึกว่าจะทำได้แค่เพียงลุ้น UCL เหมือนเดิม แม่งฉีกไปมีโอกาสลุ้นแชมป์ลีกเลยซะงั้น

แมนยูต้องเคลียร์ปัญหานี้ให้ได้โดยเร็ว ซึ่งไม่มีทางทำได้อะ นักเตะที่สอยมาใหม่ แม่งก็แพง แต่ใช้การไม่ได้อีกหลายตัวเลย แล้วกรานาโช่อ่ะ บอกเลย ทีมไหนมีนักเตะแบบนี้อยู่ แม่งไปไหนไม่รอดหรอก นักเตะมายด์เซ็ทแบบ ร๊อคสตาร์ กูต้องยิง กูต้องเด่น กูจะเล่นเอง กูคือพรี่โด้ แต่ฝีตีนไม่ถึงครึ่งของเค้า นักเตะแบบนี้ ยากครับ ที่จะพัฒนาตัวเอง หรือ พาทีมไหนได้ เล่นเพื่อตัวเองอย่างเดียว โคตรเกลียดเลยประเภทนี้

ผมว่าแมนยู ยุคก่อนนี้ยึดติดกับคำว่า สตาร์ เกินไป

ยุคไหนๆ ไม่ว่านักเตะจะเล่นดี สมควรย้ายมาหรือไม่ แต่ทีมจะซื้อสตาร์ค่าเหนื่อย ค่าตัว แพงๆมาเสมอ

ผมคิดว่าคงเพราะภาพลักษณืแบรนด์ของแมนยูด้วย จะให้ใช้แต่ดาวรุ่ง หรือ พวกโนเนม นี่คงไม่เอา

ทีนี้พอผลงาน มันไม่ได้ตามเงินที่จ่ายไป มันเลยลากยาวมาจนถึงปัจจุบัน จะแก้ปัญหาทีก้ขยับตัวยาก เพราะเงินหมดไปกับพวกนี้เยอะ

ถ้าทำแบบนั้นแฟนบอลต้องทำใจนะครับ

ตอนตัดโอบา โอซิล ออก ฟอร์มทีมดิ่งเลยนะ แถมซื้อตัวตอนแรกได้พวก เซตดริก เปา ยืมเซบายอส เกรดc เลยนะ ตอนนั้นแฟนด่าต้าหนักมาก เปิดฤดูกาลถัดมา โดนแมนซิถล่ม จนแฟนในสนามเฮเวลาแมนซิยิงได้อะ แฟนบอลถามหาแต่โอบา โอซิลทุกนัด

แต่ตอนนั้นหลังบ้านเลือกที่จะเชื่อใจอาเตต้า ความอดทนต้องสูงมากๆ แฟนบอลถล่มทุกทิศเลย มันไม่ใช่ง่ายๆเลยครับ

อาร์เตต้า ช่วงแรกเป็นไงบ้าง ผมกำลังหาข้อมูลอ้างอิงเทียบกับโล้นลอนดอนอยู่ว่าปี 2 ปี 3 จะสามารถพัฒนาขึ้นได้มั้ย เลยอยากรู้ว่า อาร์เตต้า ปีแรกๆนี่หนักเท่าโล้นมั้ย

ไม่เหมือน ปัญหาเขาคือเสริมทีมแบบอิงชาตินิยมด้วย
ชอว์ แมคไกว วานบิส ซานโช่
หวังดันดาวรุ่งสโมสร
การซื้อนักเตะอื่นๆ ต้องให้เขามาเล่ากันเอง เพราะดูจากทุ่มซื้อมาร์กซิยาล ดึงป๊อกบากลับ
เหมือนมันอมความคิดภาพอะไรไว้สักอย่าง ไม่รู้ว่าเขาคิดถึงแบรน92หรือเปล่า

พอมาถึงเทนฮาก มาเรื่องปัญหาสร้างระบบ
ผมให้น้ำหนักเรื่องพยายามสร้างพื้นฐานทีมจากเด็กเก่า
มันก็เอามาใช้ไม่ได้ ทุ่มๆไปก็เสียเปล่า
เพราะฐานเด็กก็คนละเบสิก นักเตะใหม่ไม่ห่วยก็เจ็บ

ก็จะมาหนังซ้ำกับอโมริมทำระบบของตัวเองอีก

จะว่าแมนยูหมดไฟ ผมว่านักเตะมันก็ต้องท้อกับผลลัพธ์ทีมนั้นแหละ
ไม่งั้นเทนฮากมันจะทำคว้าแชมป์มาได้ยังไงละ

ที่ๆทำๆอยู่ มันเป็นเรื่องการจัดการทีมที่งงๆ
ผมไม่เชื่อว่า คาเซมิโร่ อิริคสันจะปล่อยจอยนะ

มันตามคุณภาพ แล้วแฟนแมนยูก็ไปด่าแบบเหมารวม
เพราะทีมตัดนักเตะปัญหาออกไปหมดแล้วนิ


---
น่อล คุณจะเอาแค่นักเตะ2ตัว ไปโยงเขาดื้อๆ มันก็ดูใจร้ายไปหน่อย

โอซิลพยายามทำตัวเหนือสโมสร พยายามงัดกับเจ้าของทีม
พลาดไปต่อสัญญา เพราะเวนเกอร์ขอ

โอบามันก็ไม่ได้ทะเยอทะยานอะไรขนาดนั้น ผมว่ามันก็เป็นของมันแบบนั้นอยู่แล้ว
อาร์เตต้าไปขอให้ต่อ ก็เพราะมันท๊อปฟอร์ม ยิงแบกทีม
แล้วจะให้มันเป็นกัปตันงี้

ต้าเนี่ย โชคดีตรงน่อลยุคนั้น แทบจะลืมความสำเร็จกับเป้าหมายไปละ ได้ลุ้น Top4 ก็ถือว่าดี จบที่6ที่7ก็ไม่เป็นไร กว่าจะจูนทีมได้ก็ 3ปี ถามว่าหนักใหม คุณภาพทีมมันได้แค่นั้นจริงๆ ต่างตรง ต้าใช้ตังเยอะเพราะทีมมีทิศทางดีขึ้นแล้วมันก็ ดีขึ้นเรื่อยๆ ต่างกับแมนยู ฮากใช้เงินเยอะผลงานดันแย่ลง สะงั้น

สิ่งที่แตกต่างและสำคัญมากสำหรับสองเคสนี้คือบอร์ดครับ ของปืนบอร์ดสนับสนุนให้ตัดพวกสตาร์นิสัยไม่ดีออกเลย

แล้วเน้นคนที่เล่นเพื่อสโมสรจริงๆ ส่วนแมนยูบอร์ดไม่เข้มแข็งพอ จริงๆตอนมูรินโญ่มาก็ชี้ให้ดูหมดแล้วว่าตรงไหนคือปัญหา แต่ตัดทิ้งไม่หมด

เอาแบบในเชิงแทคติคตอนปีแรกเนี่ยครับ ต้า กับ มาเรสก้า เทียบกันเป็นยังไงบ้าง เอาพวกแท็คติค การแก้เกม การเปลี่ยนตัว การใช้ตัวสำรอง อีโก้ ความดันทุรัง อะไรพวกเนี้ย

ผมอยากหาตัวเทียบว่าโค้ชหน้าใหม่ที่มีปัญหาเหล่านี้ในปีแรกจะสามารถแก้ไขและพัฒนาขึ้นมาได้มั้ยในปีถัดๆไป

เพราะจากที่เชลซีมันตั้ง โล้น มานี่ดูยังไงก็เหมือนอยากทำตาม อาเตต้าโมเดล

แถมแผนงานจากที่ โล้น มันสัมภาษณ์คือ ปีนี้บอร์ดไม่ตั้งเป้าหมาย แต่ปีหน้าต้องการันตีท็อป 4 ปีถัดไปต้องลุ้นแชมป์ ผมเลยคิดว่าบอร์ดมันคาดหวังให้เป็นแบบ อาร์เตต้า แน่เลย ศิษย์เป็ปเหมือนกันด้วย

โอซิล?

แมนยูยังไม่เห็นทางจะดีขึ้นเลยนะ

แมนยูหนักกว่าเยอะ แค่เจ้าของทีม ก็ทิ้งขาดทุกทีมละ

ขอตอบด้วยนะครับ เปรียบเทียบต้าปีแรกไม่ได้ครับเพราะปีสองปีแรกต้ายังไม่เริ่มสร้างทีมเลยครับ แกเข้ามารื้อระบบหลังบ้าน กว่าจะซื้อมาสร้างทีมจริงๆก็ปีที่3 ชุดนักเตะ โอเดการ์ด,โทมิ,ไวท์,แรมเดล ซึ่งปีนั้นเห็นพัฒนาการชัดเจนมากๆครับ แต่สุดท้ายด้วยประสบการณ์นักเตะก็หลุดท็อป4จบอันดับ5
ถ้าเทียบก็คงต้องเทียบปีที่3ของต้า ซึ่งผมว่าก็พอๆกันนะกับมาเรสก้าเพราะมีช่วงฟอร์มดีก็ดีน่าใจหาย พอหลุดก็หลุดยาวๆ4-5นัดถึงจะกลับมา พอปีถัดไปน่อลถึงก้าวกระโดดจากที่แฟนๆขอแค่ติดท็อป4แต่ไปไกลถึงขั้นลุ้นแชมป์ได้ครับ