ระวังเรื่องกระดูกกระเดี้ยวด้วยนะครับ ถ้าไม่ได้เล่นมานาน สนุกมันสนุกแน่ แต่ถ้าเกินกำลัง นี่หอบแดก พักแปปเดียวก็หาย แต่ ถ้าซ้น หักอะไรมานี่ เรื่องใหญ่เลย ผมเองก็อยากได้ฟิลนั้นเหมือนกัน เมื่อก่อน เตะทั้งบอล ตะกร้อ เล่นบาส กับเพื่อนมันสนุกจริง พอมีครอบครัวแล้ว ไม่ได้จับเลย ว่าจะซื้อลูกบอล ไปฝึกสกิลให้ลูกอยู่

เคยกลับมา 2 ครั้ง ครั้งนึงไม่มีเวลา กับอีกครั้งเจ็บจนเบื่อเลยเลิก

ทั้ง 2 ครั้ง เล่นแค่ 5 นาทีแรกจะตายหายใจไม่ทัน

เช่าสนามสัปดาห์ละ 2 ครั้ง เล่นอยู่หลายเดือนกว่าจะกลับมาเล่นให้ครบเวลาได้

จากคนเคยเตะอาทิตย์ละ2-3ครั้ง ครั้งละ2ชม. ห่างไป7-8ปี กลับมาเตะครั้งแรก คือวิ่งได้5นาที หน้ามืดหายใจไม่ทัน ปวดเข่า

ตอนนี้กลับมาเตะกับรุ่นน้องอาทิตย์ละวัน แรกๆก็ไม่ไหว ตอนนี้เริ่มวิ่งได้เยอะ อึดขึ้น แต่วิธีการเล่นก็เปลี่ยนไป ยืนหลังเน้นประคอง ไม่วิ่งเยอะ สังขารไม่ไหว

ตี้แตกไปตอนโควิด เลยเปลี่ยนไปวิ่งกับตีแบทแทน

กลับมาเล่น จ-ศ ยังปวดขาอยู่เลยขนาดเล่นบ่อยๆ

วิ่งเหยาะๆ สลับสปิ๊นเร็วๆ สัก ชม + บอดี้เวทสักเดือนนึง ไปเล่นสบายเลยครับ

อายุ น่าจะไล่ๆกับผม เล่นคล้ายๆกัน จริงจังตอนมหาลัย และลากยาวมานิดๆ และเล่นแบบ เดือนละ 3-4 ครั้ง

ปีที่แล้วผมเจ็บหนักมาก หยุดไป 1 ปี กายภาพล้วนๆ เพิ่งกลับมาวิ่งได้และเล่น(ไม่ได้แข่งมีแต่บอล VIP 11 คน) แบบเต็มเกม 120 นาที มาสองเดือนแล้ว

มีวิ่งลู่ กับ เล่นกำลังขา+ต้นขา บ้างครับ แรกๆ โคนขาหนีบและหลังปวดมาก ไม่ได้วิ่งนาน

ส่วนเรื่อง ขาไม่ไปตามความคิด เป็นทุกคนครับ อ่อนซ้อมและร่างกายที่ร่วงโรย
ลองไปหาคลิป สอนเล่นบอลอายุ 40 up ดูครับว่าต้องปรับเปลี่ยนการเล่นยังไง (พี่ๆทีมชาติสอนได้ดีเลย)

เล่นไปทั้งอย่างงั้นแหละครับ เดี๋ยวร่างกายกลับมาเข้าที่เอง

ผมกลับมาเตะกับน้องที่ทำงานหลังจากไม่ได้เตะนาน ขนาดวอมด้วยการวิ่งทุกวันก่อนไปเตะตั้งอาทิตย์นึง สรุปเตะเสร็จปวดเข่าสัสๆ เรามันเฒ่าแล้วจริงๆ

เคยครับ หมดสภาพ เลี้ยงบอลไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว

สมองอะแล่นอยู่ แต่เนื้อตัวมันจะไม่ตอบสนอง งุ่มง่ามไปหมด กลายเป็นคนเตะบอลไม่เป็นไปเลย

ปัจจุบัน ไม่ได้โดนลูกฟุตบอลเลย เป็นเวลา 1 ปี 5 เดือน ครับ

เสี้ยนชิบหายยยย

เหมือนผมแหละ วัยเดียวกัน


สปรินท์ทีเดียวเห็นดาว

แต่ระวังเรื่องเข่า เรื่องกล้ามเนื้อแบบที่ท่านก่อนหน้าไว้ด้วยนะครับ