มหาลัยผมคุยแค่ไม่กี่คนเอง

เอ๊ะเราเรียน รร เดียวกันรึป่าว

มหาลัยนะสำหรับผม​ ต่างคนต่างใช้ชีวิต

(อาจจะด้วยคำพูดต่างๆของคนในกลุ่ม​ ชอบดูถูก​ หรือแขวะบ่อยๆ​ พอจบ ผมก็ถอยออกมา​ ก็กลายไม่ติดต่ออะไร​ จนถึงทุกวันนี้)​

ส่วนประถมมีไลน์กลุ่ม​พุดคุยถามสารทุกข์สุกดิบ

กันตลอด​ เพียงแต่หาเวลาเจอกันไม่ได้

แต่เพื่อนที่ทำงาน​ กินข้าวด้วยกัน​ คุยงานคุย
เตะบอล​ กินเหล้าด้วยกัน

คุยแต่กับเพื่อนมหาลัย
มัธยมนานๆที เป็นคนๆไป ส่วนใหญ่จะตัดขาดละเป็นช่วงที่ผมไม่ชอบที่สุดเลย

มัธยมครับ โตมาเหมือนเค้าเลือกเฉพาะคนที่สามารถสร้างคอนเนคชั่นกับตัวเองได้เท่านั้น มีแค่คนเดียวมั้ง ที่ไปอยู่เดนมาร์ก แล้วยังติดต่อกับผมอยู่

ที่เหลือ มาเห็นเราทำงานห้าง ทักด้วยก็เหมือนไม่อยากทัก แถมมองหัวจรดเท้าเลย


ส่วนเพื่อนประถมผมนับว่าเป็นเพื่อนที่ดีเลยละ เห็นเรายังวิ่งข้ามถนนมาทักทาย เจอที่ทำงานยังทัก งานแต่งงานอะไรก็ชวนกันหมด

ยังมีติดต่อบางคนกับทุกช่วงวัยนะ แต่กดโหวตประถมไปเพราะรู้สึกว่าได้เจอกันน้อยสุด

ไม่มีครับ ผมมีเพื่อนที่คบทุกช่วงวัย อนุบาล ประถม มหาลัย

เพื่อนตั้งแต่อนุบาลยังคบติดต่อกันมาเป็น 20-30 ปีละ

แต่ทุกช่วงก็มีทั้งที่คบกันแปปๆแยกย้ายก็ไม่ติดต่อกันหรือเลิกคบไปเลยก็มี

ประถม มัธยม มหาลัย ส่วนใหญ่ยังติดต่อกันครับ

ส่วนเพื่อนที่ทำงาน ลาออกแล้วคือจบเลย ทำงานมาสิบกว่าปี มีติดต่อจริงๆ จังๆ แค่ 3 คน เองมั้ง สาเหตุที่ยังติดต่อและคบหากันเรื่อยมาเป็นเพราะ เคยช่วยเหลือยามลำบากกันมา ยามที่คนอื่นทำเป็นไม่เห็น

เพื่อนสนิทผมอยู่ครบทุกช่วงวัยเลย แค่แยกย้ายกันไปด้วยปัจจัยใดๆก็ตาม

เพื่อนประถม ผมติดต่อน้อยสุดเพราะผมเรียนประถมที่บ้านนอก แต่ทุกครั้งที่กลับบ้านไปจะแวะไปเจอทุกครั้ง เพื่อนผมมันก็ทำนาอยู่นั่นล่ะ มีคนนึงที่มาอยู่ในกทม.ก็คุยกับมันเรื่อยๆนะ ถ้าเห็นมันลงรูปหลานไรงี้

เพื่อนมัธยม ด้วยความที่เพื่อนผช.ในห้องผมมีแค่ 12 คนเอง ผช.เลยสนิทกันทุกคน สนิทยันผญ.เลย กลุ่มไลน์มีอะไรมาคุยเรื่อยๆนะ นัดเจอทุกรอบตามวันเทศกาลหยุดยาว นี่ก็เพิ่งนัดเจอกันมา

เพื่อนปวช-ป.ตรี กลุ่มสนิทผม 13 คนก็แยกย้ายกันไปตามหน้าที่การงานน่ะแหล่ะ อันนี้คุยกันทุกวันในกลุ่มไลน์ วันไหนว่างๆก็ออนดิสคอร์ดมานั่งคุยกัน ดิสคอร์ดตอนดูบอล พวกอยู่กทม.นี่นัดเจอกันเรื่อยๆ มีนัดเตะบอลทุกวีค นัดดื่มมีทุกเดือน บางเดือนดื่มถี่จนเงินจุ๊งก็มี นี่เพิ่งนัดกันไปเที่ยวกลุ่มใหญ่กลางเดือนนี้เลย

ประถม แทบจะหายสาปสูญไปเลย
เจอกันเฉพาะตอนเรียน ไม่ได้นัดเที่ยวไหน ช่วงนั้นยังให้ที่บ้านมารับ-ส่ง ป่านนี้มีครอบครัว รูปร่างเปลี่ยนไปตามวัยจนแทบจำไม่ได้ละ

มีแต่เพื่อนม.ปลาย ที่ยังติดต่อกัน ยังนัดรวมตัวกันอยู่ ถึงเจอกันไม่บ่อย ยังมีเรื่องพูดคุยกันได้ตลอด

ม.ต้น มหาวิทยาลัย แยกแล้วแยกเลย ไม่ได้ติดต่อกันอีก

สำหรับผมประถม - มัธยม หลายๆคนเป็นเพื่อนๆที่เห็นหน้ากันมาตลอด อาจจะไม่ได้สนิทเหมือนสมัยก่อน แต่ก็โตในสภาพสังคมใกล้เคียงกัน เลยไม่ค่อยมีปัญหาในการคบหา

ผมไม่ค่อยติดต่อ เพื่อนประถมคับ มันแบบไม่ได้สนิทใจมาก เพื่อนมัฐยม มหาลัย มันทำให้เราอยากไปเรียน

มันเป็นสังคมจริงๆ

* น่าจะวัยประถมครับ ผมเหลือคนเดียวเองมั้ง ที่ยังติดต่อกันทุกวัน นอกนั้นก็ตามทางของใครของมัน จริงๆถ้าติดต่อได้ อยากติดต่อเพื่อนสมัยอนุบาลครับ นึกไม่ออกชื่อไรบ้าง ไม่รู้จะไปหาจากแห่งหนตำบลไหนเลย


แล้วผมเรียน โรงเรียนสวนเด็ก ในกรุงเทพอะ ไม่มีฐานข้อมูลอะไรให้ค้นเลย

ประถม บางคนที่เคยสนิทมากๆ พอขึ้นมัธยมย้าย รร.ก็ขาดการติดต่อกันไปเลย

เพื่อนที่ทักมาชวนมำธุรกิจ กับยืมเงิน