อยู่ๆมีรถขับปาดหน้า เกือบเบียดเเล้วห่างไม่ถึงคืบ เเล้วผมก็ตีเเซงขึ้นไปตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางไอ้คันคู่กรณีก็ลงมา
ผม : ปาดหน้าทำไม
คู่กรณี : มุงมาจี้ตูดกูทำไม
ผม : กุจี้มุงตอนไหน มีกล้องมั้ยเอากล้องมาดู เเต่มุงมาปาดกุเกือบเข้าข้างทางเลยนะ
คู่กรณี : ให้ลงมาดูกล้อง
ลงไปปุ้ป มันจับเเขนจับไหล่เหมือนจะเอา พร้อมทั้งมีไม้เท้า 3 ขาเป็นอาวุธ
คู่กรณี 2 ก็เดินมา : อย่ามีเรื่องเลย เขามียศอะไรโตๆ จำไม่ถนัด 555
ผม : ป้าไปบอกคนขับรถป้า ว่าผมไปจี้ตอนไหน เเล้วจี้มีสิทธิ์มาปาดผมมั้ย โอเคเดี๋ยวผมจะโทรเรียกประกัน
คู่กรณี 2 ป้า : โอเค ไปๆ จะได้จบ ป้าอ้างว่าเป็นอะไรเกี่ยวกับ ฬ นี่ล่ะจำไม่ได้
คู่กรณี 1 : เหมือนทำท่าจะเอาไม้ 3 ขา จะฟาดรถผม เเล้วทำท่าเดินไปที่รถไปที่ลิ่นชักฝั่งคนนั่ง เหมือนจะหยิบอะไรไม่เเน่ใจ
ผม : ก็ค่อยๆขับออดไป ใจก็อยากรู้ว่ามันจะหยิบอะไรขึ้นมา

ปล่อยให้มันไปเจอ คนจริง จะได้จบๆ

คนแบบนี้ เดียวมันก็โดนเองแหละ

ส่วนผมถ้าเจอแบบนี้ ผมไม่ลงไปหรอก

ขึ้นลำรอเลย แต่ถ้ามันจะตีรถก็ปล่อยมันตีไป มีหลักฐาน

ค่อยไปเอาเรื่องทีหลัง

ไม่ทำไรทั้งนั้นแหละครับ

ถ้าชนก็เรียกประกัน จบ

ถ้าจะแทรก รอขอเข้าอย่างมีมารยาทก็ให้เข้า

ชีวิตนึงเจอมันแค่ 1 นาทีไม่จำเป็นต้องลงไปเสี่ยงตายหลอก

ไม่ว่าเราจะถูกหรือผิด ปล่อยได้ปล่อยดีกว่าครับ ไม่ต้องลงไปหรอก

ตอนนี้มีลูกแล้วผมคงต้องใจเย็นสุดๆแหละครับ ถ้าเกิดจะมีเรื่องจริงๆ ผมคงยกมือไหว้ขอโทษแบบยอมเลย ไม่พยายามยามมีเรื่องแน่ๆ ไม่คุ้มๆ ถ้าตัวคนเดียวนั่นอีกเรื่อง 555

บีบแตร แล้วก็ทางใครทางมัน

เคสแบบนี้ถ้ามีของแล้วคิดจะสวน อย่าลงจากรถครับ ให้กล้องบันทึกภาพ+เสียงให้หมด
เกิดลงไปมีมุมอับไม่เห็นภาพหรือได้ยินเสียงทำไรมาเสียเปรียบครับ

ไม่ทำอะไร คงด่าแค่ในรถ เพราะไม่ได้ชน หรือเฉี่ยว

เชื่อผมเถอะ การเอาเวลาชีวิต มาแลกกับคนขับรถแบบนี้ มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกครับ

เผลอๆ มันเสียมากกว่าเวลาด้วยซ้ำ ปล่อยมันไปชนเสาไฟฟ้าตายเหอะ

ช่างมันครับ ผมนึกถึงคนขับรถใหญ่ที่โดนปาดประจำ ที่ผมโดนยังน้อยกว่าเยอะ
ชีวิตแค่ขับรถไปทำมาหากิน แล้วก้ขับกลับบ้านเจอครอบครัว ปาด10ครั้งไปเลยครับ ผมไม่ถือ ขอแค่ให้ผมเบรคทันก้พอ ขกมาเคลมประกัน

ผมถือคติว่าเวลาและความปลอดภัยของเรามีค่าเกินกว่าจะไปยุ่งกับพวกนี้ อย่างมากแค่ด่าในรถก็พอ

อีกอันคือถ้าเรามีแนวโน้มผิดหรือก้ำกึ่งๆ อีกฝ่ายอารมณ์แรง ไหว้ลูกเดียวครับ ให้มันจบๆกันไป

ถ้ามันไม่เกิดเหตุก็ปล่อยไปครับ ไม่คุ้ม เกิดเหตุก็เรียกประกันเอา ไม่คุ้มจะเอาชีวิตไปเสี่ยงแค่ไม่กี่นาที

ถ้าไม่ชนรถผม ก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ ผมก็ขับต่อไป
รถยนต์มันก็แค่รถครับ
ถ้าชนแต่ไม่ได้อันตรายภึงร่างกายเรา ก็เรียกประกัน
เอาใบเคลม แยกย้ายไปซ่อม
ก็ไม่ได้เครียดอะไร
แล้วถามว่าเคยโดนชนมั้ย ก็เคยทั้งเค้าชนเรา เราชนเค้า
แต่พอโดนปุ๊บคำแรกที่ผมพูดหลังลงจากรถเลยคือ
"ไม่เป็นไรครับรถมีประกัน อย่าซีเรียสครับ ให้ประกันเค้าทำงานบ้าง ไหนๆเราก็จ่ายเบี้ยประกันละ"

ผมบ่นในรถครับ แล้วก็ปล่อยไป เดี๋ยวนี้แตรก็พยายามเลี่ยงไม่ใช้ ถ้าไม่ใช่ฉุกเฉินจวนตัวอันตรายจริง ๆ

ชีวิตมีอะไรให้เครียดกว่าเรื่องนี้อีกมาก ปล่อยให้มันจบไปแค่นั้นครับ

ผมบ่น+สบถ แต่ถ้าโดนตัดหน้าแบบเชี่ยจริงๆ ก็มีบีบแตร

แต่ถ้าให้บวกนี่ไม่เอาละครับ ยิ่งอายุเยอะขึ้นยิ่งรู้สึกว่ารักษาชีวิตตัวเองไว้ดีกว่า เราไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายจะคลั่งมากน้อยแค่ไหน

พวกสันดานเสีย พวกเฮียโดยไม่ต้องมีเหตุผล มันมีจิงๆ นะ

อย่างผมตอนขับรถก็จะคิดว่า เราขับอยุ่ในเลน เราไม่ผิด จนเจอเหตุการณ์ที่เด็กแว้นเซมาชนประตูฝั่งคนนั่งแล้วมันโมโหตบกระจกมองหลังข้างซ้ายรถผม ผมกะแฟนถึงกะมองหน้ากันว่า มันเป็นเฮียอะไร เซเอง โมโหเอง ลำบากเราต้องไปเคลมอีก

พอต้องเสียเวลาชีวิตกะคนพวกนี้ที่เราไม่รุ้มันจะเฮียเลเวลาไหน ผมเลยเซฟตัวเองด้วยการมองทาง มองสภาพแวดล้อมดีๆ แก้ที่ตัวเองง่ายกว่าต้องไปแก้ที่นิสัยพวกแม่มเยอะคับ