การอิจฉาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกคนอยู่เเล้ว เเต่เวลาเกิดขึ้นเรารับมือกับความรู้สึกนี้ยังไงกันบ้างครับ

ทำชีวิตให้ดีกว่าเพื่อนเป็นวิธีรับมืออย่างหนึ่ง

ทำชีวิตให้ดีกว่าเพื่อนเป็นวิธีรับมืออย่างหนึ่ง

ส่วนตัวไม่นะ โดยเฉพาะเพื่อนสนิทนี่ไม่เลย ซาบซึ้งไปกับมันมากๆ

แต่ถามว่าเคยอิจฉาเพื่อนที่ได้ดีกว่าไหม ตอบว่ามี ส่วนใหญ้เป็นเพื่อนทั่วไป เช่น บ้านมันรวยกว่า ทำธุรกิจรายได้เป็นสิบๆ ล้าน หรือได้เที่ยวต่างประเทศ หรือแม้แต่ได้เมียสาวสวยกว่า ฯลฯ

การแก้ไขมันเลยเคสบายเคส สมมติรวยกว่า เราก็จะไม่เดินตามเขาครับ ไปอีกทางดีกว่า ก็พยายามไม่เห็น หลายๆ ครั้งก็ปิดการมองเห็นไป ทางที่เราทำแล้วไม่ต้องไปอิจฉาเขา ตั้งใจ focus กับงานเรา พอเราไม่มีเวลาคิด เราก็จะไม่อิจฉาเขา

ตอนแรกผมเลือกที่จะไม่สนใจชีวิตเค้าเลยครับ รับรู้ได้แต่ไม่เก็บมาคิด ไม่งั้นความอิจฉามันจะเกิด แล้วมันจะเป็การกดดันตัวเราเอง

เพื่อนผมหลายคนมีบ้านมีรถดีๆ ขับ ผมก็เลือกที่จะมองข้ามไป คิดแค่ยินดีกับเค้าพอละ

ให้เอาเพื่อนมาเปรียบเทียบกับตัวเองเยอะๆๆครับ ถ้ายิ่งเป็นแค่พนักงานเงินเดือนต๊อกต๋อย ยิ่งต้องทำเลย
เข้าไปส่องไอจี เข้าไปส่องเฟสมัน โอโหมันออกรถใหม่อีกแล้ว มันไปเที่ยวต่างประเทศอีกแล้ว
มันพาเมียมันไปกินหรูรูฟท๊อปอีกแล้ว
เอามาถ่มถุยตัวเองเยอะๆครับ ดูเช้า ดูเย็น ดูก่อนนอนเลย

แล้วไปจบที่หมอจิตเวชครับ สู้ๆนะจัฟ

กับเพื่อนนี่ไม่มีเลย มีแต่ดีใจด้วยตลอด เห็นคนดีๆได้ดี เห็นคนขยันได้ดี แล้วเราก็ดีใจกับเขา


เคยอิจฉาแต่คนที่เราทำงานด้วย (คนละแผนก) แล้วรู้ว่ามันห่วยแค่ไหน
เราทั้งคิดทั้งเสนอไอเดีย รวมทั้งออกแรง แต่สุดท้ายมันได้ดีคนเดียว (เพราะเป็นเจ้าของโปรเจค)

สุดท้ายก็ช่างมัน หลัง ๆ อยากได้อะไรมาบอกละกัน
ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็บอกว่าไม่ได้ ไปคิดหาวิธีมาใหม่

เปลี่ยนความอิจฉา เป็นความยินดีแทน

กลับมามองตัวเองว่าทำไมยังไปไม่ได้เท่าเค้า
พัฒนาตัวเองครับ

อิจฉาได้ แต่อย่าริษยาก็พอ

อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา
พยายามอย่าไปเปรียบเทียบ ทุกคนหันแต่ด้านดีให้คนอื่นเห็นทั้งนั้น
โซเชียลทำให้คนจิตตกกันหนักมาก

เสริมภูมิคุ้มกัน

ถ้าภูมิดีไม่ม่อิจฉาหรอกครับ

ผมขี้อิจฉายอมรับเลย ทำยังไงก็ไม่หาย มันมีวิธีเดียวที่หายขาดสำหรับผมคือต้องชีวิตดี มีความสุขจนเราพอใจ พอเราพอใจแล้วเราจะไม่อิจฉาเลย ไม่ว่ามันจะดีมากขนาดไหน โชคดีที่ตอนนี้ผมทำได้

ไม่งั้นก็วิธีแบบชั่วคราวต้องไปเห็นอีกด้านของเขา ถ้าเห็นอีกด้านก็อาจจะไม่อิจฉา เช่น มีคนบอกคนนี้รวย คนนี้ดีจัง แต่วันๆเขาไม่ว่างเลยนะ ได้นอนน้อยมาก พอผมเห็นเขานอนน้อยผมก็ไม่อิจฉาแล้ว

เราไม่ควรเอาชีวิตตัวเองหรือคนรอบข้างไปเปรียบเทียบกับใครทั้งนั้น ใช้ชีวิตให้มีความสุขในแบบที่เราเป็นอยู่ดีที่สุดแล้วครับ

ศึกษาธรรมะครับ โดยเฉพาะหลักพรหมวิหาร 4 คือ

1. เมตตา คือ ความรักใคร่ ความปรารถนาจะให้เขาเป็นสุข
2. กรุณา คือ ความสงสารเมื่อคนอื่นตกยากมีทุกข์
3. มุทิตา คือ ความยินดี ในเมื่อเห็นคนอื่นได้ดี
4. อุเบกขา คือ ความเป็นกลางต่อทุกข์สุขของสัตว์ ไม่เอนเอียงด้วยความชอบหรือชัง

หรือไม่ก็พิจารณาครับ เพ่งไปที่ความรู้สึกอิจฉา เอาสมาธิไปจับมัน พิจารณามันว่า หากเราได้เรามีอย่างเพื่อน มันจะทำให้เรามีความสุขมากไหม ชีวิตเราดีขึ้นมากไหม สุขนั้นจะอยู่ไปกับเราตลอดไหม เดวมันก็เบื่อ เดวมันก็หมดไป เป็นไปตามกฏไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนครับ

มองที่ตัวเราเองดีกว่า หาความสุขจากสิ่งที่มี

ยินดีกับเค้าคับ

ก็แค่ยินดีกับเขา แล้วก็ใช้ชีวิตปกติครับ ถ้าปล่อยวางได้ก็ดีขึ้นเอง