จขกท อย่าคิดแทนครับ แค่นั้นเอง ที่คุณพิมพ์ว่าเครียดเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็เครียด อย่าคิดแทนครับ ทุกคนไม่ได้เป็นแบบนั้น พอเข้าใจแล้วก็จะรู้ว่าทำไมถึงมีหมอทางด้านนี้

ปล.ขนาด จขกท พิมพ์ว่าอย่าว่าผมนะสงสัยจริงๆเลยมาถาม ผมก็รู้สึกหมั่นไส้แล้วอ่ะ

บางทีมันเป็นที่ร่างกายไงครับ ไม่ใช่แค่ความคิด อย่างแพนิคก็เกิดขึ้นจากระบบประสาทอัตโนมัติไวต่อสิ่งกระตุ้น

หรืออย่างญาติผม สารเคมีในสมองเค้าหลั่งผิดปกติก็ต้องได้รับยาตลอดนะ ไม่งั้นควบคุมตัวเองไม่ได้เลย

เรื่องโรคซึมเศร้ามีคนอธิบายไปละ
ผมเอาเคสปกติทั่วๆ ไปละกัน ผมเคยดูซีรีย์เรื่องนึงชื่อ ยมทูตล้างนรก พระเอกคือลูซิเฟอร์ในคัมภีย์ไบเบิล คือพระเอกก่อกบฎเลยโดนพระเจ้า(พ่อ) เนรเทศไปปกครองนรก เนื้อเรื่องคือพระเอกหนีมาอยู่บนโลกมนุษย์ใช้ชีวิตแบบมนุษย์ พระเอกมักชอบไปปรึกษากับจิตแพทย์ของตัวเอง แน่นอนว่าพระเอกไม่ได้ป่วยแบบโรคซึมเศร้า แต่บางทีเหมือนแกไม่เข้าใจตัวเอง ว่าตัวเองทำไมทำพฤติกรรมแบบนี้ไปทำไม หมอก็จะเจียรไนให้ว่าคุณทำแบบนี้ เพราะจริงๆ แล้วคุณคิดแบบนี้ เช่น ช่วง ep แรกๆ พระเอกใส่ใจ ตามติดนางเอก แต่เขาไม่รู้ตัว หมอก็จะบอกว่าคุณกำลังให้ความสนใจนางเอกนะ หรือเอาเคสโลกจริงทหารเมกาก็ต้องรับการปรึกษาตลอด เพราะบางทีเกิดความเครียดไม่รู้ตัว ต้องคอยให้หมอดูแล บำบัดเนี่ยแหละครับ

การรักษาทางจิตเวลไม่ได้มียาที่กินแค่วันเดียวเพื่อรักษาอาการนะครับ

มันมียาที่จำเป็นต้องกินทุกวันเพื่อทำการรักษาเป็นปีๆ บางคนต้องเทคยาหลายปีก็มี

รวมไปถึงมันยังมียาระงับอาการชั่วคราวให้เราสามารถใช้ชีวิตในแต่ละวันไปได้ด้วยครับ

เพราะอาการที่เกิดขึ้นอย่างเช่น ใจสั่น มือสั่น เหงื่อออก ใจเต้นเร็ว ที่เกิดจากสภาวะทางจิตมันไม่สามารถรักษาได้ด้วย พาราเซตามอล
และหมออายุรกรรมเองก็ไม่สามารถที่จะจ่ายยาพวกนี้ได้เช่นเดียวกัน

การพบจิตแพทย์ก็ไม่ใช่แค่รับยากินก็จบ มันมีการติดตามอาการ ปรับลดเพิ่มตัวยา เปลี่ยนตัวยาอีกมากมาย ซึ่งต้องให้แพทย์ประเมินจากอาการของผู้ป่วยครับ

อ้อแล้วก็การป่วยพวกนี้ มันไม่ได้เกิดจากความคิดเพียงอย่างเดียว มันเกิดจากสารเคมีที่หลั่งในสมองมันทำงานผิดปกติด้วย

ตามความเข้าใจผมนะ อาการป่วยมันมี 2 แบบ ป่วยกายกับป่วยใจ การป่วยกายมันมองออกง่ายเพราะมีอาการชัดเจนอย่างที่ท่านยกตัวอย่าง มันเลยไปหาหมอทั่วไปแล้วพักผ่อนหรือหายามากินให้บรรเทาอาการเองได้ แต่อาการป่วยใจเนี่ยหลายครั้งเราเองไม่รู้ตัว ร่างกายมันไม่ได้ส่งสัญญาณอะไรบางคนรู้ตัวอีกทีก็ป่วยมากแล้ว ถ้าแก้ด้วยตัวเองไม่หายก็ต้องไปหาหมอเฉพาะทางถูกมั้ยครับ ให้เค้าช่วยหาสาเหตุ ช่วยแก้ได้

คนอื่นบอกไปหมดละ พูดถึงอาการที่คุณบอกว่ามันเป็นนามธรรมละกัน มันเป็นรูปธรรมกว่าที่คุณคิดนะ

อย่างผมเองก็เคยไปหาหมอเพราะเครียดมาก แบบผมคิดเรื่องเดิมซ้ำๆไม่รู้จบซักที ฟุ้งซ่านจัด ก็ส่งผลต่อร่างกาย ทำงานเสร็จกลับห้องก็นอนไม่อยากทำอะไรอย่างอื่น ตื่นกลางดึกบ่อย กินข้าวก็คลื่นไส้ เพื่อนเจอหน้ากันก็บอกว่าดูเหม่อๆตอบสนองช้าลง

เค้าก็ให้ยาปรับเซโรโทนินเนี่ยแหละ ซึ่งพอกินยาก็ช่วยให้คิดน้อยลงมากนะแบบปลงๆได้มากขึ้นสำหรับผม เรื่องสุขภาพก็กินนอนได้ดีขึ้น

เวน ผมขอโทษจริงๆครับ ที่ทำให้ท่านคิดแบบนี้ คือผมคิดอะไรก็พิมพ์ออกไปแบบนั้นเลย ไม่ได้มองว่าตัวเองเก่งเจ๋งอะไร อาจมีถามบ้งๆเอ๋อๆบ้าง ในตอนที่ผมอยากถามอะไร แต่ผมไม่รู้จะถามที่ไหนดี

ขอตอบในฐานะที่เคยเรียนจิตวิทยามาแล้วฝึกงานมา2โรงพยาบาลในฐานะนักจิตวิทยาคลินิกละกันนะครับ

เวลาเราเครียด คุณว่าเราเครียดเพราะอะไรครับ กังวัล หาทางออกไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไง ส่งผลให้กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระวนกระวายใจ ขจัดความคิดนี้ออกไปไม่ได้ ใช่ไหมครับ?

ตอบในมุมการให้คำปรึกษ(counseling) เปรียบเทียบง่ายๆเวลาเรามีปัญหาทางด้านความคิด ในสมองเรามันจะเหมือนไหมพรมที่มันพันกันอยุ่ มันยุ่งเหยิง ไม่รู้จะแกะตรงไหนบางทียิ่งแกะยิ่งพันกันไปใหญ่ ในมุมการให้คำปรึกษานักจิตจะช่วยเราคลี่ไหมพรมเหล่านี้ออกมาทีละเส้นจากที่มันพันกันอยู่มาวางไว้ตรงหน้าคุณ แล้วให้คุณดูว่าตอนนี้ปัญหามันมีแบบนี้ๆนะ คุณจะได้เห็นภาพที่มันชัดขึ้น เมื่อเห็นปัญหาชัดขึ้นแน่นนอนย่อมหาทางออกได้ง่ายขึ้น(โดยไม่ชี้นำ)

สำหรับความเครียดเล็กน้อยนานๆไปมันก็สะสมได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันไม่ได้หายไปมันลงไปอยู่ในจิตใต้สำนึกเราแล้วพร้อมระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ เมื่อสะสมมากๆก็อาจจะกลายมาเป็นโรคอื่นๆตามมาได้ (ซึมเศร้า/ไบโพล่า 9ล9)

นี่คือประโยชน์ของการไปหาหมอในการให้คำปรึกษานะครับ ส่วนใครที่เป็นหนักกว่านี้ไม่อยู่ในความเป็นจริงแล้ว คุยไม่รู้เรื่องก็จำเป็นต้องรักษาด้วยการบำบัดครับซึ่งมีหลากหลายวิธีมากในปัจจุบัน

จิตแพทย์=รักษาคนไข้ด้วยการจ่ายยา
นักจิตวิทยา=รักษาคนไข้ด้วยการบำบัด ไม่สามารถจ่ายยาได้เพราะไม่ใช่หมอ แต่จะทำงานร่วมกัน เป็นส่วนนึงในการวินิจฉัยอาการผู้ป่วยส่งให้หมอ วินิจฉัยยังไง? ผ่านการทำเทสที่ได้มาตรฐานที่ทั่วโลกใช้กันครับ เช่นการให้ดูรูปแล้วให้บอกว่าเป็นรูปเหมือนอะไร การลากเส้นต่อจุด เทสวัดไอคิว เป็นต้น

ที่ผมไม่ได้ทำงานต่อสายนี้เพราะคนไทยคิดแบบนี้แหละครับ เครียดนิดเครียดหน่อยไม่ไปหาหมอ อาชีพนี้เลยไม่สำคัญในไทยเท่าไหร่รวมถึงรายน้อยก็น้อยตามไปด้วย แต่ตอนนี้ยอมรับว่าคนตระหนักมากขึ้นแล้ว ในต่างประเทศใครทำประกันแล้วอยากปรึกษาแพทย์ปรึกษาฟรีนะครับไม่ต้องจ่ายเงินประกันจ่ายให้เลย

อีกอย่างบ้านเราคนไปปรึกษาหมอ เดินออกมาจากโรงบาล คนชอบมองว่าเป็นคนบ้า แต่จริงๆเรื่องนี้มันเป็นเรื่องปกติครับ เหมือนเราเจ็บป่วยทั่วไปนั่นแหละครับ แค่เปลี่ยนจากร่างกายมาเป็นจิตใจ ความคิด อย่างที่คุณบอกว่ามันเป็นนามธรรมนั่นแหละครับ

บางคนใช้ชีวิตในสังคมไม่ได้นะครับถ้าไม่พบหมอจิตเวช การที่คุณแก้ปัญหาได้เองไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะทำได้ทุกคนนะ ไม่งั้นโลกคงสงบสุขไปแล้ว

ไม่กินยา หมอเขาก็มีแบบฝึกหัดให้ทำ

จิตเวทย์เนี่ย ไม่ได้มีแค่โรคเครียด หรือ บ้า นะครับ

อาการมันมีเยอะมาก แพนิค ซึมเศร้า ฯลฯ

มันมีวิธีบำบัด วิธีฝึกต่างกันเลย ต้องแยกโรคให้ออกก่อน แล้วรักษา

เพราะคุณไม่ได้ป่วยก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องไปหาทำไม
เหมือนเป็นไข้ คุณยังรู้ว่าเวลาป่วยอาการมันเป็นยังไง

ฉะนั้นอย่าตัดสินอะไรจากสิ่งที่เราไม่เคยรู้ ไม่เคยเป็น เพราะจะเท่ากับว่าเราเอามาตรฐานตัวเราเองเป็นที่ตั้ง

คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ความเครียดและความรู้สึกทุกประเภทมันไม่ใช่นามธรรม แต่เกิดจากฮอร์โมนที่ร่างกายสร้างขึ้นมา

ในคนปกติ ฮอร์โมนก็จะสร้างและหยุดได้เองอัตโนมัติ

แต่ในคนป่วยมันไม่ใช่ อย่างคนป่วยซึมเศร้า เกิดจากร่างกายสร้างฮอร์โมนเครียดออกมาตลอดเวลา แม้ในเวลาปกติที่ไม่ได้มีเรื่องเครียด แต่คนป่วยก็ยังรู้สึกทุกข์ใจ เป็นหนักๆเข้า อาการก็จะร้ายแรงไปตามลำดับ เริ่มมีหูแว่วบ้างิประสาทหลอนบ้าง ไปจนถึงขั้นคิดสั้นในที่สุด

ทีนี้หมอจิตเวชจึงจำเป็นมากสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้ เค้าจะจ่ายยาที่ช่วยลดการสร้างฮอร์โมนเครียดให้แก่ผู้ป่วย แล้วก็แนะนะวิธีการรักษา ปฏิบัติตัว รวมถึงปรับ mind set การใช้ชีวิตใหม่ด้วย

ย้ำอีกครั้ง ความรู้สึกทุกอย่างล้วนเกิดจากฮอร์โมน มันไม่ใช่นามธรรมหรือจิตปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น

ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจเลยครับ เคยแอบคิดด้วยว่าทำไมจิตใจถึงอ่อนแอกับปัญหาในชีวิตจัง

อย่างผมเองทั้งสังคมรอบตัวคนรอบข้าง ผมเติบโตมาดีมากๆด้วยความรักความอบอุ่น

จนประถมคุณพ่อผมเสีย ผมก็แบบเราเข้าใจ เราไม่ได้มีปมหรือคิดแง่ลบอะไรมากมาย

จนมหาลัยคุณแม่ผมเสีย ตอนนั้นคนรอบข้างก็ทึ่งกับผมมากว่าทำไมผมถึงดูไม่เป็นไรเลย ยังอยู่ได้ ถ้าเป็นเค้าเค้าอยู่ไม่ได้แน่ๆ

จริงๆผมก็เสียใจร้องไห้ แต่จิตใจผมเข้มแข็งพอที่ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ยังมีเป้าหมายมีสิ่งที่อยากทำ

ผมเลยไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมคนอื่นจิตใจอ่อนแอได้ขนาดนั้น และคิดว่าทุกปัญหาแก้ไขได้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับใจเราเอง

จนกระทั่งผมเริ่มทำงาน ได้เจอกับคนที่โตมาคนละอย่างกะเราแถมยังสังคมคนละแบบสุดๆ

มันทำให้โลกผมมืดลงได้ ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนอื่นถึงคิดร้ายง่าร้ายกลั่นแกล้งรังแก โกหก หรืออะไรต่อกันได้ขนาดนั้นเพราะแค่เรื่องงาน หรือเรื่องผลประโยชน์ตัวเอง

พอโดนกับตัวเองผมเลยเข้าใจเลยว่า ผมเองก็กลายเป็นคนที่จิตใจอ่อนแอได้เหมือนกัน

จนต้องกินยาคลางกังวลเพื่อให้นอนหลับได้อยู่ตอนนี้ เพราะบริบทแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน

ปัญหาของแต่ละคนมันหนักไม่เท่ากัน ถ้าเค้าจิตใจย่ำแย่หรือผ่านไปได้ยาก มันก็ไม่ใช่เพราะเค้าอ่อนแอหรือแย่กว่าใคร

ตอนนี้ผมเข้าใจ respect และเป็นกำลังใจให้ทุกคนมีความสุขในชีวิตมากๆเลยครับ สำคัญสุดๆ

ต่อให้สุขภาพกายดียังไง แต่ไม่มีความสุข เครียดมากทุกวัน ก็ตายห่าไวอยู่ดี

ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจ จนผมเครียดจัดไปหาหมอสรุปเป็นโรคซึมเศร้า กินยาแล้วอาการเครียดมันดีขึ้นจริงๆไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย

เหมือนตอนแรกแล้ว โรคพวกนี้มันเกิดจากสารเคมีในสมองผิดปกติ ยาพวกนี้มันช่วยระงับประสาทได้จริงๆนะ อย่างผมเป็นโรคหลับยากด้วย

ได้ยามากินช่วยเรื่องนอนหลับลึกหลับนานได้ดีมาก ของแบบนี้ต้องลองไปเองถึงจะเข้าใจ ผมไปเอายาคนที่ไปหาหมอจิตเวช

ส่วนใหญ่ดูปกติทั้งนั้น ไม่เหมือนคนป่วยจิตเลยมีทั้งวัยทำงาน และ วัยรุ่น ยันคนแก่ เรื่องปกติมากๆ

จำเป็นต้องมีเพราะสภาพร่างกายและจิตใจคนเราไม่เหมือนกัน ลักษณะผมให้ไปเป้นหมอจิตเวชน่าจะเข้าทาง เพราะที่ผ่านมามีคนมาปรับทุกข์กับผมเยอะมาก ผมก็คิดว่าตัวเองรู้สิ่งที่จำเป็นมาพอสมควรน่าจะรอดจากเรื่องภาวะกดดันทางจิตใจต่างๆได้ แต่พอวันนึงเป็นซึมเศร้าขึ้นมาถึงรุ้ได้ทันทีว่ามันเกิดจากสารเคมี แต่ผมก็ไม่หาหมอไม่กินยานะ พยายามอดทนไม่ให้ตัวเองทำอะไรบ้าๆแล้วหาทางออกด้วยตัวเอง ซึ่งสุดท้ายมันก็หลุดไปได้ด้วยกำลังใจของเราเอง แต่ก็ใช้เวลาเป็นปี ขนาดคิดว่าตัวเองใจแข็งมากๆแล้วแต่พอป่วยจริงก็อาการหนักเลย ดังนั้นหมอพวกนี้ถึงจำเป็น ถึงไม่ใช่กับเราแต่ก็ยังมีคนอีกจำนวนมากที่ต้องการครับ