แย่ทั้งคู่

ผมว่าการโดนอวยเกินจริงแย่กว่าด้วยซ้ำ ถ้ามองในแง่ความสำเร็จ
เพียงแต่มันเป็นสิ่งที่แย่ที่มีความสุขมาบังหน้า ทำให้รู้สึกเป็นเรื่องถูกต้อง

ดูถูก เป็นปมให้เด็กมากกว่า เชื่อว่าทุกบ้านโดยปกติทั่วไปก็อวยลูกตัวเองเป็นธรรมดาอยู่ละ อยู่ที่อวยเว่อร์แค่ไหน ถ้าอวยมากเกินไปก็เสียเด็กได้ แต่ยังมองว่าเรื่องดูถูกแย่กว่าอวยเกินตัว

ส่วนตัวคิดว่าอวยเกินจริงแย่กว่านะ คือมันทำให้เข้าใจผิดๆ คิดว่าตัวเองเก่งและดี และทำให้เหลิงหลงตัวได้

ส่วนดูถูกเกินจริงก็ไม่ดีหรอก แต่ถ้าคนที่เก่งถึงโดนดูถูกบ้าง แต่ยังไงมันก็ยังเก่งอยู่ดี บางคนอาจจะเก็บคำดูถูกมาเป็นแรงผลักดันก็ได้

เอาจริงๆมันก็ไม่ดีทั้งคู่ อะไรที่มันมากไปก็ไม่ดีทั้งนั้น

ถ้าอวยเกินจริง หมายถึงระดับ

เชื่อมจิต / ตาทิพย์ > อันนี้แย่กว่าเยอะครับ เพราะส่งผลในวงกว้าง แถมมีประวัติติดตัวแต่เด็ก พอโตมาคิดว่าเขาจะคิดยังไง คนในสังคมมองเขายังไง จะมีชีวิตยังไง


ส่วนโดนทางบ้านดูถูก > ผลก็เกิดกับตัวเด็กอย่างเดียว วันนึงถ้าโตมาแยกตัวออกมาจากบ้าน สังคมก็ไม่ได้ดูถูกเขานิ ตรงกันข้าม โลกภายนอกอาจเป็นสีสันที่ต้องการกว่าด้วยซ้ำ

อวยเกินจริงไปเจอโลกภายนอกก็ถูกตบๆให้เข้าที่เอง มันมั่นใจมันไปทำนู่นนี่ต่อให้พลาดก็เป็น process การเรียนรู้ไป

แต่คอยดูถูกมันขาดความมั่นใจไปเลย ต่อให้เก่งก็ไม่กล้าโชว์ฝีมือ หัวดีแต่ขาดทักษะ

อวยลูก ยังพอมีความอบอุ่นในครอบครัว พลังสนับสนุนจากพ่อแม่นะครับ แต่ดูถูกลูกนี่ ผมมองไม่เห็นข้อดีเลย ความอบอุ่นในครอบครัวไม่มี การพูดคุยกันต้องเป็นเรื่องยาก การแสดงออกเรื่องความรักยิ่งไปกันใหญ่ ปลายทางยังไงเด็กก็แหลกสลายแน่ๆๆ แต่อวยนี่ ผมยังพอเห็นทางรอดบ้างนะครับ

อันนี้เอาภายในครอบครัวนนะครับ ไม่นับปัจจัยภายนอกแบบ ลูกฉันเป้นคนดีย์ อะไรแบบนี้

แต่ถ้าเด็กกลับมาพร้อมเกรดสองนิดๆ นั่งอวยกันเองหัวเราะกัน ไม่ดุด่า ผมว่า ไม่รู้ซิการอวยก็เป็นจิตวิทยาอย่างนึง แล้วค่อยเสริมอย่างอื่นให้ ยังพอไปได้

แต่ถ้าลูกลับมาเกรดสองนิดๆ พ่อแม่นั่งด่าลูก บ่นลูก แล้วไปด่าให้คนอื่นฟังอีก หรือเปรียเทียบดูถูกผมมองไม่เห็นความสุข ณ ขณะนั้นเลย อนาคตผมว่าส่วนใหญ่เสียสูญ พวกที่ดิ้นขึ้นมาได้

แบบพ่อแม่เลวๆ ทำร้ายดุด่า ลูกได้ดิบได้ดี มันมีน้อยมาก ต้องมีแรงผลักดันในชิวิตเยอะจริงๆ เช่น ถ้าพ่อด่า แม่ต้องซัพ หรือมีน้องให้เป็นแรงกระตุ้น หรือมีพี่ที่ดีเป็นตัวอย่าง

ถ้าแบบต้องเลือก ก็อวย แต่ถูกต้องเสมอนี่ อันนี้อันตราย แต่ในการอวยผมว่า มันสอดแทรกได้ไม่ต้องสุดโต่ง

แต่ถ้าแบบมีช้อยที่สาม มันก็ต้องบาลานซ์กัน แต่ผมจะไม่มีทางดูถูกลูกตัวเองเด็ดขาด อย่างมากดุ ตักเตือน

การดูถูก ไม่อยู่ในตัวเลือกของผมแน่นอน

อวยลูก อีกทางนึงเหมือนสร้างกำลังใจ สร้างความมั่นใจให้ลูก

แต่การดูถูกลูก มันคือการบั่นทอน และด้อยค่าลูก ลูกจะไม่มีความมั่นใจ เพราะจะคิดว่าตัวเอง ทำไม่ได้หรอก

เพราะงั้น ผมว่าการดูถูกแย่กว่าการอวย

เคยทำงานกับคนที่โดนพ่อแม่ ผู้ใหญ่อวยเกินจริงไปอยู่ บอกเลยว่าวันไหนไม่มีพ่อแม่แล้ว ลำบากจัดๆ5555555

ต้องแยกอวยกับสปอยออกจากกันก่อน

ผม ระบบ ดูถูก ครับบบบ พ่อ แม่ ผม แบบ คนละยุคเลย ตอนนี้ แกแบบ 70++ ไม่ค่อยพูดชื่นชม ต่อหน้า เน้น บ่น ดูถูก แต่เด็กๆๆอาจน้อยใจ อิจฉาเพื่อนๆที่ พ่อ แม่ ดูรักๆ แต่ผมสายนักกีฬาแต่เด็ก เลย โดนโค้ชด่า พ่อ แม่ ด่า เลย ชินชาไปละ 5555

ไม่ดีทั้งคู่นั่นแหละครับ

เจ้านายผมสายอวยลูกอวดลูกเว่อวังบังคับลูกเรียนหนังสือหนักสุดท้ายจบโทจริงแต่ทำงานไม่ได้ สุดท้ายหนีไปบวชไม่สึกแล้วตอนนี้

บ้านผมเลย ลูกเก่งขนาดไหนแม่ไม่เคยชม แต่พอเป็นลูกคนอื่นชมเอาๆ จนตอนนี่ลูกคนที่เค้าชมเอาๆสุดท้ายไปไม่รอดสักราย

ถ้าเลือกได้ขออวยครับ อย่างน้อยยังมีคนซัพพอร์ทเราทั้งๆที่เราไม่ได้เก่ง แต่สักวันเราจะเก่งแน่ๆ