ขออภัยก่อนเลยอันดับแรกครับ

ก็ผมไม่เคยเจอแบบครอบครัวคุณจริงๆ ครับ
ผมเพียงรู้สึกตะขิดตะขวงใจ เพราะเห็นคุณใช้คำสบถกับญาติผู้ใหญ่ที่บอกว่ารักแค่นั้นครับ
ประมาณว่าถ้าคุยกับพ่อจริงๆ เขาฟังเอง อาจจะไม่มีอะไร
แต่ผมแค่ไม่เคยเจอแบบที่เอ่ยแทนตัวถึงพ่อตัวเอง ให้คนอื่นฟังโดยใช้สรรพนามแบบนี้แค่นั้นหล่ะครับ

ก็เพราะไม่เข้าใจบริบทความเป็นบ้านคุณนั่นแหละครับ เลยพิพม์แสดงความเห็น ความรู้สึกผมลงไป

ขอโทษอีกครั้งครับ ที่สงสัยในความผูกพันของคุณ ก็มันอดคิดไม่ได้นิครับ

เป็นกำลังใจให้ท่านและครอบครัวครับ
ของผมผ่านมาแบบไม่ได้ยื้อ ไปแบบฉุกละหุกทั้งนัน

แต่ช่วงที่ไม่สบายก็ได้ช่วยดูแลกันเต็มที่เท่าที่ทำได้ละครับ

ใช้ชีวิตตอนที่ยังอยู่ด้วยกันให้ดีที่สุด เวลาต้องจากกันจะได้ไม่มีอะไรเสียดายครับ

ครอบครัวผมอยุ่กันอย่างเพื่อนครับเดินกอดคอกัน ลูบหัว ลูบหน้า จับมือ กอดแขน
กลางคืนก็นอนกอดกัน กอด หอมแก้มกัน ในที่สาธารณะ กวนตีนกันทั้งบ้านครับ
จนหลายๆครอบครัวอิจฉาครับ การพูดการจาก็จะสนิทกันประมาณนี้แหละ
มารยาทมีเสนอ แต่ไม่มีการถือตัว ใส่หัวโขนขนาดนั้น

แขกๆญาติๆเพื่อนๆที่มาเยี่ยม เขาก็รู้ดีครับ ว่าบ้านผมเป็นแบบนี้กันหมด
แต่ไม่เคยมีการด่า ไอ้ ห ไอ ส ไอ้ ค ใส่กัน อันนั้นเกินไป 55+

คำว่าแม่งนี่เล็กน้อยมากครับ

ถ้าให้มอร์ฟีน เค้าจะไม่ทรมานและจะเสียแบบสงบครับ แบบ oxygen ตก แล้วก็หยุดหายใจไปเอง

ใช่เลยครับ ที่คุยกับหมอเวรไว้ เอาจากมู้นี้ก็รอที่บ้านผมพร้อมใจกันยืนยันเท่านั้นแหละ

ตอนแม่ผมเป็นมะเร็ง อาการโคม่า ผมก็เซนต์ยินยอมในใบ
หมอให้มอฟีน โดส30 ไม่เกิน3วัน ก็หลับไม่ตื่นเลย