ในบริบทของงานที่ต้องเข้า-ออกเป็นเวลา ไม่ว่าสายงานใด
การให้เกียรติต่องานที่ทำขั้นพื้นฐานสุด ๆ คือ "การมาตรงต่อเวลา" ครับ
คุณจะทำงานได้ดี ไม่ดี เต็มที่ หรือไม่เต็มที่ แต่พื้นฐานเรื่องเวลาเข้าเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด
ไม่ใช่แข่งกันมาเร็ว มาก่อนขยันกว่าไม่ใช่ แต่เป็นการมาทำงานให้ได้ตามกฏกติกาของที่นั้น

ทุกคนต่างมีภาระและหน้าที่ต้องดูแลรับผิดชอบแตกต่างกัน ก็ควรต้องรับผิดชอบ
ต่อทั้งตนเองและรับผิดชอบต่องานที่ท่านทำ ไม่ให้กระทบกัน
ไม่ใช่ใช้มาเป็นข้ออ้างหรือเรียกร้องให้ตัวเองมีสิทธิพิเศษแตกต่างจากคนอื่น
หากทุกคนนำเรื่อส่วนตัวมาอ้าง เชื่อว่าองค์กรนั้นคงไปไม่รอดแน่ครับ

และที่สำคัญอยากสื่อถึงครูในข่าวเลย คือ ยอมรับความผิดที่ตัวเองทำ
แล้วแก้ไขปรับปรุงตนเองดีกว่ามาประจานตัวเองออกข่าว

สายไม่กี่นาทีก็คือสายครับ เพราะหากไม่มีมาตรฐาน
จะกลายเป็นว่าคำว่าสายของแต่ละคนไม่เท่ากัน

กฎเค้าว่ามาแบบนั้น ไม่ได้หมายความว่าจะอ้างอะไรก็ได้นะครับ รู้ว่าขยันทำงาน เหนื่อย แต่สามารตั้งนาฬิกาปลุกให้เร็วกว่านี้ซักหน่อย หรือปลุกซ้ำๆกันตื่นสาย ไม่ใช่เอามาเป็นข้ออ้าง

แต่อันนี้มันเกี่ยวกับสายครูน่ะสิครับ คือถ้าสมมุติครูสายกันเยอะ มันจะมีปัญหาเรื่องคอยดูแลนักเรียนอ่ะครับ
แต่ตามปกติเค้าค่อนข้างที่จะอะลุ้มอล่วย อาจจะได้ปรับเพิ่มน้อยกว่าคนอื่นหน่อย ถ้าสายบ่อย
ส่วนไม่ปรับเลยผมก็เพิ่งเคยเจอ (น่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังมะแบบนี้ไม่จาก ผอ.ก็ ครูเองแหละ)
ส่วนเรื่องทำงานเกินเวลา เห็นด้วยสุดๆครับข้อนี้

เราจะไม่ยุ่ง เพราะเรามาสายประจำ

ระเบียบก็คือระเบียยฮ่ะ

ต่อให้ภาระมากมายแค่ไหน มันก็ต้องมีระเบียบฮ่ะ

เป็นครูจะให้สอนเด็กแต่มาสาย ไม่ไล่ออกแล้วยังได้สวัสดิการก็ดีแค่ไหนแล้ว