สมัยเรียน สู้หมด สุดสัปดาห์เล็กใหญ่ ดูหมด แต่แมตกลางสัปดาห์ผมติดนิสัยนอนเร็วแล้วตื่นมาดู ตั้งแต่เด็กๆ

สมัยทำงานได้สักพัก สู้สุดๆแค่วันเสาร์ วันอาทิตย์เต็มที คู่23.30 ต้องเป็นแมนยู หรือบิ๊กแมต ส่วนแมตกลางสัปดาห์ สมัยทำงานนี้ตื่นมาเฉพาะแมต บางทีดูได้ 5นาทีหลับ ตื่นมากลางเกม ผมก็ปิดทีวีเลย ไม่ฝืน

ตอนง่วง

เลิกนานละ ไม่สนุกเหมือนก่อน แต่ก่อนตามทุกแมท

สู้แหละ เพราะทีมฟอร์มดีก็อยากดูให้ครบ แต่ถ้าเกมส์คาราบาวคัพ FA Cup เตะดึกมากก็จะไม่ดู

แต่มีเกมส์ฤดูกาลนี้ที่ไปเยือนนิวคาสเซิล กินเบียร์ ดูบอล สรุปหลับคาจอ รูปเกมส์แบบง่วงมาก

พอเข้า 35+ นี่ 5 ทุ่มง่วงล่ะ
ตื่น 6 โมงเช้ามาออกกำลังกายกับดูไฮไลท์แทน
บอลโลกครั้งหน้านี่เข้าทางเลย ออกกำลังกายตอนเช้าไปด้วย ดูบอลไปด้วย

ผม 30 ต้นๆก็ยังไม่เลิกครับ
แต่ปีหลังๆมาถ้าเตะตี 3 นี่ต้องอาศัยนอนก่อนแล้วตื่นมาดู รอไม่ไหว ถ้าเร็วกว่านั้นก็รอ

แต่จะดูเฉพาะสำคัญจริงๆ
คือถ้าไม่ใช่แมนยู ส่วนใหญ่ผมไม่รอ หรือไม่ตื่นมาดู

อยากจะบ่นเรื่องนี้หนักๆเลย ชีวิตที่เลือกย้ายประเทศมาอยู่ออสเตรเลีย เวลา GMT+11 แม่มทรมานกับการดูบอลอังกฤษมากๆ โชคดีที่ทำงานแบบชิลๆไม่ต้องตื่นเช้า ส่วนตัวบอลเตะ ตี2-3 ดูได้ตลอด นานๆทีจะได้ดูคู่ก่อนเที่ยงคืน คือสวรรค์มากๆ

ตอนเทนฮากคุม

คู่ตี2-3 ถ้าไม่บิ๊กแมทช์จริง ๆ ตัดทิ้งไปได้เลย จิตใจไหว แต่สังขารไม่ไหวแล้ว

จบมหาลับ ทำงาน ดูแค่นัดสำคัญ/ไม่ดึกมาก

บอลสำคัญ แต่เงินสำคัญกว่า

หลังเริ่มทำงาน ไม่ไหวจริงๆ

หลักสี่แล้ว เกินเที่ยงคืนไม่ไหวจริงๆครับ

ตอนทำงาน เสียสุขภาพ เสียภาพลักษณ์ มานั่งสัปหงกที่ทำงาน ทรมาณด้วย นอนดีกว่า บอลมันแข่งทุกปีตื่นมาดูไฮไลท์เอาก็ได้

น่าจะตอนมาทำฟรีแลนซ์ 4-5ปีแล้วมั้ง คือทำงานเสร็จก็นอน เช้าดูผล บางทีก็กดดูไฮไลท์

แมนยูยุคมูริญโย่ รู้สึกว่าความอินในฟุตบอลมันหายไป กล่ยเป็นแค่ตามดูผล จนสุดท้ายคือแทบไม่รู้เรื่องฟุตบอลเลยตอนนี้ทั้งๆที่ตอนวัยรุ่นนี่บ้าจัดๆ