ตอนที่ทีมแพ้บ่อยๆ มันจะรู้สึกนอนไม่หลับยังเช้า 5555+

ดูอยู่ แต่ผมวางแผนการนอน ให้นอนเร็วขึ้น

30+ คือไม่ไหวจริงๆ​ ง่วง

1-2ปีที่ผ่านมา คู่5ทุ่มคือดูไม่ไหวแล้ว 4 ทุ่ม บางทีก็ดูไม่จบ ไม่รู้สุขภาพ หรือบอลมันไม่สนุกเหมือนเดิม

ดูดึกๆช่วงท้ายๆก็ตอนนัดชิงที่เฟอร์กี้กำหมัด ตอนนั้นก็อายุ30กว่าๆแล้วจากนั้นบางทีเปิดแล้วก็หลับมากกว่าดู จนค่อยๆห่างๆไปเอง

ตอนมีลูกครับ ทุกวันนี้ต้องลุ้นเอา ว่าตอนบอลเตะ ลูกจะตื่นมากินนมกี่โมง ละค่อยดูเอา ถ้าเวลาตรงกัน

ความรับผิดชอบในงาน มีมากกว่าการดูบอล

ตอนนี้แหละทำงาน+เชลซี ห่วยอตก ถ้า ไม่เกิน 4 ทุ่มกับหลังตี3 ผมดู

เวลาน้ำกร่อยแบบ สี่ทุ่ม เที่ยงคืน ตี1

นอนก่อนก็ไม่ได้ ตื่นมาก็เช้าเกิน ไปทำงานเลยไม่ได้ ผมไม่ดูและ

โชคดีไม่ค่อยมีกลางสัปดาห์ 555555

พออายุแตะเลข 3 ร่างกายมันอ่อนแอลงแบบอัตโนมัติเลย พอรู้ร่างกายไม่ไหว ผมก็ไม่ฝืนละ

ช่วงอายุ 45 ครับ ไม่ไหวจริงๆ

ตอนนี้ 30 ดูเกือบทุกนัดเหมือนเดิมถ้าสะดวก
วันไหนเตะดึกอีกวันก็ wfh เอา
งานผมไม่ได้ซีเรียสด้วย

37 แล้ว ดูเท่าที่ไหวครับ ถ้าคืนศุกร์หรือเสาร์มีก็ลากยาวตลอด ถ้าคืนวันอาทิตย์ส่วนใหญ่ก็จะไม่เกินตีสอง

แต่ถ้ากลางสัปดาห์เช้าต้องไปทำงานแล้วบอลเตะตีสองตีสามก็นอนครับ ตั้งปลุกเอาตื่นไม่ตื่นค่อยว่ากัน แต่ส่วนใหญ่จะตื่นมาตามที่ตั้งปลุกแล้วกะพริบตาสักทีนึง ปรากฏว่าบอลจบแล้ว หลังๆเป็นงี้ประจำ

แมนยู ยุคลุงกัล ครับ

ถ่างตาดูไม่ไหวจริงๆ

ผม 31 ยังตามดูบาซ่าทุกนัดอยู่นะ อาจจะชินแล้วด้วย ปกติก็เตะตี 2-3 อยู่แล้ว

แต่เคยมีตอนช่วงอายุ 24-26 เที่ยวบ่อยตอนนั้น ลากยาวดูบอลต่อไม่ไหว

เลยต้องอาศัยตื่นเช้ามาดูย้อนหลังเอา แต่ปัญหาคือ บางทีเห็นแชทเพื่อนทักมาแซว หรือดันเห็นสกอลก่อนนี่ทำเสียอารมณ์ไปไม่น้อย

ยิ่งพอมีลูกผมชินนอนดึกไปเลย ตอน 6 เดือนแรกซอมบี้มาก นอนวันละ 2-3 ชม. ยิ่งวันไหนมีบอล ลูกตื่นผมรับจบเลย ป้อนนม อุ้มกล่อม ดูบอลไปด้วย

ตอนนี้แอบคิดว่าถ้าสัก 35 จะยังไหวมั้ยนะ ร่างกายเริ่มมีโต้ตอบบ้างละ

ตั้งแต่เข้าวัย 30 ไม่ได้เลิกดูดึก แต่นอนก่อน ค่อยตื่นมาดู
สมัยก่อนนี่เล่นเกมรอบอลตี 2 ตี 3 สบายๆ ค่อยนอนต่อตื่น 8 อาบน้ำ ออกไปทำงาน

เดี๋ยวนี้นอน 3 ทุ่มพร้อมลูก ตื่น 3 มาดูบอล บอลจบออกไปวิ่งสักชั่วโมงนึงพอดี โคตรสดชื่นเลย