คือถ้าเรียนถึงแค่ปี1 ปี2 ก็ซิ่่วได้นะชีวิตเค้า แต่ถ้าอยู่ถึงปี3-4 มันใกล้จะจบแล้วคงบอกอดทนเรียนให้จบๆไปก่อน จากนั้นจะทำอะไรก็ว่ากันไป

กดข้อ 2 ไป เพราะอ่านแล้วแมร่งขำจัดๆ

แต่ถ้าสถานการณ์จริงก็ข้อ 1 แหละครับ

ตอนมัธยม ต้องคิดให้ดี ผมคิดไว้แล้ว ถ้ามีลูกจะ Role play กับลูก เช่น
ถ้าเป็น Programmer ก็ต้องเขียนโคด ก็ให้เขียนไป ซักเดือน
ถ้าเป็น เป็นสายสุขภาพ ก็มานั่งอ่านหนังสือ แล้วมาวิเคราห์โรค ญาติๆ
ถ้าเป็น Mec Eng ก็ไปคำนวณ pipe วาด solidworks ลองไปเชื่อมท่อ

คือ คอนเซป อยากให้ลูกรู้ว่าแต่ละทาง จบมา ต้องทำอะไรบ้าง และได้ลองทำ จะได้ไม่ต้องซิ่ว และเลือกแล้วต้องไม่ลังเล เอาให้จบ

น้องสาวผมซิ่วตั้งสองรอบ สุดท้ายจบบช. เกียรตินิยม ได้เข้าbig4 ก่อนจบอีก

ถ้าเค้าแฮปปี้แล้วทำได้ดี เสียเวลาปีสองปีจะเป็นไรไป ดีกว่าเสียเวลาทั้งชีวิต

ในฐานะเด็กซิ่วผมว่าจบช้า1-2ปีไม่ได้เสียเวลาชีวิตขนาดนั้น ดีกว่าเสียเวลา4ปีอยู่ที่ๆไม่สามารถชี้ทางสว่างหลังจบมหาลัยเยอะ แล้วชีวิตทำงานจริงจบห่างกันปีนึงถึงปากจะเรียกว่าพี่น้องแต่ความรู้สึกก็เหมือนสหายร่วมรบอยู่ดี

แต่ถ้าลูกหลานมาถามเรื่องซิ่ว ผมก็คงนั่งคุยถึงสาเหตุและสิ่งที่คาดหวังกับที่ใหม่แล้วค่อยๆปรับจูนความคิดกัน เพราะบางครั้งอารมณ์อยากซิ่วก็เป็นแค่ชั่ววูบจริงๆ

ผม ผู้คุยกับพ่อไม่ได้เป็นปีๆ จนจบมามีงานทำนะแหละ 5555