จะแนะนำลูกยังไงดีครับ

ถามลูกก่อนว่าอยากซิ่วเพราะอะไร
เรียนแล้วไม่ใช่ทาง, ยากเกินไป, มีปัญหาเรื่องเพื่อน หรืออะไร
แล้วค่อยว่ากันตามสถานการณ์

ถ้ารับฟังเหตุผลแล้ว แนะนำแล้ว ลูกยังตัดสินใจเหมือนเดิม ก็ต้องตามนั้นครับ

สุดท้ายแล้วมันคือชีวิตเขาครับ เขาต้องค้นหาตัวเองและเลือกเอง เราทำได้แค่แนะนำจากประสบการณ์ที่เราผ่านโลกมาเยอะกว่าแค่นั้น

ถามความมั่นใจว่าเพราะอะไร เรียนไม่ไหว หรือไม่ชอบ
แล้วร่วมคุยกับเขาถึงแนวทางหลังจากซิ่ว

เสียเวลาไหม ก็ใช่

แต่ก็คุ้ม ถ้าเทียบกับชีวิตที่เหลือของเค้า

แนะนำแค่ว่า"ตัดสินใจให้ดีนะ" แล้วเคารพการตัดสินใจของเขา
ส่วนขอคำปรึกษา ขอข้อมูล อยากคุยอยากระบาย หรืออยากให้ซัพพอร์ตอะไรแบบไหน พร้อมทำให้ได้หมด

ด้วยว่าผมเลี้ยงลิงๆทุกคนมาแบบนี้ สอนให้ทุกคนมีความคิดวิจารณญาณตั้งแต่เด็ก ทุกคนคิดและเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง ซึ่งเมื่อทางเลือกที่เขาเดินไป เขาคิด/ตัดสินใจแล้วว่ามันไม่ใช่ ก็ต้องเคารพความคิดของเขาครับ

เป็นผมผมจะถามก่อนว่าซิ่วเพราะอะไร เพราะความชอบ/ไม่ชอบ สังคม หรือเพราะเรื่องเรียน

1. ถ้าซิ่วเพราะเรียนแล้วไม่ชอบ ก้ให้ซิ่วออกมาหาตัวเอง หาข้อมูลสิ่งที่จะเลือกให้เยอะขึ้นเพราะด้วยระบบการศึกษาปัจจุบันมันยากมากที่จะค้นหาสิ่งที่ชอบในเวลาเรียนเนี่ย มีเวลา 1 ปีเต็มที่เลยอยากลองลองทำ ค้นหาข้อมูลหลักสูตรหลายๆที่เอามาเทียบกับ

2. ถ้าซิ่วเพราะสังคม ไม่โอเคหรืออาจแย่ก้ลองพูดคุยดูก่อนอาจให้เวลานักเรียนลองปรับตัวถ้าไม่ไหวจริงๆก้ซิ่วครับเพราะว่าสุขภาพจิตนี่สำคัญมากๆยอมเสีย 1 ปีดีกว่าเสียสุขภาพจิตดีกว่า แต่ถ้าเข้าไปเจอ sotus แบบไร้สาระก้ไม่ต้องปรับแล้ว ซิ่วออกมาเลย

3. ถ้าซิ่วเพราะเรื่องเรียน เรียนไม่ไหวจริงๆลองเรียนพิเศษมั้ยลองแบบหาเพื่อนช่วยมั้ยถ้าไม่ไหวจริงๆก้ซิ่วครับเพราะปีต่อๆไปจะหนักขึ้นแหละ

สุดท้ายมันไม่เสียเวลาหรอกครับ ถ้าเราใช้เวลา 1 ปีนั้นค้นหาตัวเอง เตรียมตัวให้พร้อมกับการเข้าในปีหน้า แต่ถ้าซิ่วออกมาแล้วนั่งๆนอนๆใช้ชีวิตไปวันๆแบบนั้นดูจะเสียเวลาจริงๆ

ได้สบายไม่ชอบก็เรียนใหม่เสียเวลาปีสองปีดีกว่าไปเสียเวลาทั้งชีวิต

ชีวิตเอง เลือกแล้วก็เดินตามที่เลือก

แม่ผมเมื้อก่อนโครตดุ โครตหัวโบราณ ทุกวันนี้ดีขึ้นเยอะมากๆๆๆๆตั้งแต่แกเล่นดูโซเชียล
น้องผมเดินมาบอกว่าเรียนไม่ไหว ขอซิ่ว เสียเวลาไป2ปี แม่ผมบอกได้ ถ้าไม่ไหว ไม่ชอบอย่าฝืนเลย สมัยผมถ้าขอซิ่วคงโดนด่า

ดูที่เหตุผลสิครับ
ผมทำงานสาย it การงานมั่นคง เก่งในด้านนี้ แต่ไม่ได้ชอบขนาดนั้นนะ

ลุุงเลยให่ลูกเค้าเรียนบ้าง แล้วปรึกษาผม จะได้มีคนช่วย
สรุปเด็กมันไม่ชอบด้านนี้เรียนๆไป พอครบปี บอกไม่ไหวไม่ชอบเลย
อยากออกแบบมากกว่า เลยซิ่ว สรุปซิ่วแล้ว ได้เกรียตินิยมไปเลย

ถ้าเหตุผลแบบนี้ หาตัวเองเจอ ไม่มีคำว่าเสียเวลาครับ

มันต้องดูตั้งแต่เลือกคณะเรืยน ทำไมถึงเลือกคณะนั้นเรียนที่นั้น
เพื่อนมาบ่นเรื่องลูกให้ฟัง ตอนแรกบอกให้เรียนด้านวิศวะสาขาที่ลูกชอบเลย เพราะพ่อดูจากผลการเรียนการใช้ชีวิต แต่ลูกไม่เอาเพราะจะเรียนตามแฟนเรียนนิเทศ พ่อก็ตามใจ แต่พอเรียนไปก็ไม่ชอบเรียนไม่ไหวแล้วเลิกกับแฟนด้วย จนต้องมาบอกพ่อขอซิวไม่อยากเรียนคณะนี้แล้ว เพื่อนมันบอกว่าอึ้งไปพักนึก แล้วก็คุยกันหลายเรื่อง สรุปก็ตามใจเพราะเห็นว่าไม่ไหวแน่ ก็ให้ลูกมันเลือกเอง ตอนนี้ก็ไปเรียนวิศวะ ปีหน้าก็จบแล้ว

ปล.ฐานะบ้านเพื่อนก็ปกติทำงานบริษัท

ในใจผมคงคิดแบบข้อสอง แต่ก็จะถามเหตุผลเขาก่อนนะว่าทำไม

มันมีซิ่ว 2 แบบคือ ไม่รุ้จริงๆว่าตัวเองต้องการจะเรียนอะไร จบไปทำงานอะไรต่อ
ผมว่าอันนี้อยากจะโทษการแนะแนวของมัธยมนะ ควรทำอะไรให้ชัดเจนกว่านี้ เด็กมันจะได้รุ้ไปเลย

กับอีกแบบนึงคือลองไปเรื่อย อันนี้ผลาญเงินแท้ๆ

ผมเป็นคนนึงที่ซิ่ว

ตอนที่ซิ่วเดินไปบอกพ่อว่าจะซิ่ว

บอกกับแกไปว่า ตอนนี้ที่เรียนอยู่เป็นไฟฟ้าซึ่งไม่มีความชอบแต่อย่างใด และโตขึ้นหากต้องอยู่กับมันทุกวันคงไม่มีความสุขมากเท่าไหร่

แกก็เลยโอเคกับเหตุผล

ซิ่วไม่ใช่เรื่องเสียหายเลย สมัยเรียนมีเพื่อนซิ่วจากหมอมาเข้าถาปัด มันบอกว่าเอ็นท์เข้าไปเพราะพ่อแม่อยากให้เป็นหมอ แต่พอเรียนแล้วไม่ชอบ มันชอบวาดรูปมากกว่า เลยออกมาเอ็นท์ใหม่

ยอมเสียเวลาแค่ 1-2 ปี ดีกว่าทนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบแล้วต้องเสียเวลาทั้งชีวิต

ก่อนเรียนจบ ผมจะถามก่อนเลยครับ ว่าพร้อมเรียนต่อไหม อยากพักผ่อนสักปีไหม เพราะตอนผมเอง ผมลงเรียนรามไว้ แล้วอีกปีไปสมัครเรียนครับ

ส่วนตัวผมโอเคกับชีวิตมากเลย ได้พักสมอง 1 ปีเต็มๆ

ผมเกือบเรียนไม่จบ ป ตรีเพราะติดโปรเจ็ค จบช้าไป 1 ปีเลย คือยากจริงแล้วคณะผมแม่งทำคนเดียว

ไม่มีเพื่อนช่วยแบก ถ้าลูกจะพลาดบ้างก็คงได้ แต่ให้แค่1ครั้งถ้ามีครั้ง2ก็ออกเถอะไม่ต้องเรียนละ

ค้าขายรวยกว่าเป็นพนักงานประจำเยอะ แต่ก็เหนื่อยปวดหัวเยอะเหมือนๆกันไม่ว่าทำอาชีพอะไร