อูไนตอนคุมน่อลทำไมไม่รอดครับ

ช่วงนั้นนักเตะขาใหญ่หลายคน คุมไม่อยู่

ที่จำได้ติดตาเลยนะ คือขุดบ่อล่อปลาแล้วมันพลาดกันบ่อยไป ไม่มีความยืดหยุ่นด้วย เขาบีบสูงหมดแล้วแต่ไม่มีโยนข้ามให้ตัวบนๆเก็บบอลเลย คือจะพูดว่านักเตะพลาดมันก็ส่วนนึง แต่แผนแกตอนนั้นมันพาให้พลาดง่าย พังง่ายมากๆอะ อาน่อลตอนยุคนั้นหลังบ้านก็ยังแย่ด้วย พวกตัวผู้เล่นก็ไม่ดีเท่าตอนนี้

ถ้าได้แชมป์ยูโรป้าน่าจะได้คุมต่อนะ

เหมือนมีนัดนึง น่าจะนัดท้ายๆของแก นักเตะเล่นห่วยมากเหมือนอยากแพ้ แล้วอยู่ๆ ลากาแซตยิงตีเสมอได้ แต่เพื่อนๆในทีมยืนงง ว่า อ่าวมึงยิงทำไม ไม่มีคนดีใจที่ได้ประตูเลย 555

ขาใหญ่ ปืน ต่างจากเชลซี

เชลซี เล่นปลดก็จริงแต่เค้าจริงจังกับความพ่ายแพ้ แล้วพี่ใหญ่ก็ยังอยู่ ไม่เอาเป้าหมายเราคือแชมป์

ปืนแพ้ ยังมีข่าวโอบา ลากา ยังมาเฮฮา หลังเกมสกันอยู่เลย เหมอืนมาทำงานเช้าเลิกเย็น

วีดีโออูไนอาจจะน่าเบื่อจริงก็ได้

แต่การที่ 3 นัดสุดท้ายขอแค่ 5 แต้มป่ะจำไม่ได้ แต่เก็บได้แค่ 1 แต้ม โปรแกรมไม่อยาก แต่พรีเมียรมันไม่ง่าย

แล้วพวกนักเตะไม้ผีอีก เพียบ บางคนเหมือนไม่ใช่ไม้ผี แต่มันเล่นบอลบิวอัพไม่ได้

เลโน่ ตอนมาก็บอกเป็นโกลสไตล์ใหม่เน้นใช้เท้าออกบอลได้ แต่พอเอาเข้าจริง เจอ บอลโยน พรีเมียร มีเป๋เหมือนกัน

ช่วงนั้นคนพ่อเป็นเจ้าของสโมสรอยู่ปะครับ วอนแฟนปืนช่วยสงเคราะห์
ผมลืมๆจำ Timeline ไม่ได้

ตอนนั้น ผมคิดว่าแผนแกงงๆ และแกสื่อสารไม่เก่ง

พอมาดูช่วงรอยต่อยุคต้า ผมว่าแกโดนแข้งซีเนียร์วางยาด้วยนะ แต่ก็แค่ข้อสังเกตส่วนตัวครับ

บอร์ดไม่สนับสนุน

คุมสตาร์ไม่อยู่

ตอนนั้นยังไม่เก่งเท่าตอนนี้

การจัดการทีม หรือแมนแมเนจเม้นท์
แย่มาก ใช้คำว่าควบคุมนักเตะดังๆ อย่าง ตอนนั้น โอซิล และโอบาเมยอง ที่ฟอร์มกำลังพีคเล่นไม่ได้แย่ หรือขาโจ๋คุมห้องแต่งตัวอย่างลากาแซตต์ ดาวิด ลุยซ์ก็เอาไม่อยู่ ปัญหาในทีมมากมายใช้วิธีการรับมือไม่ดี และไม่มีความเด็ดขาดใดๆ ในมุมมองนักเตะปืนมองเป็นประมาณแค่ 'คนนอก' แล้วไม่ค่อยได้ใจ ไม่ค่อยมีความสนิทสนมอาจมาจากด้านบุคลิกนิสัยส่วนตัว ลามไปจนถึงขั้นพังทลาย แบบบ้านแตกสาแหรกขาดหมดสิ้นความไว้ใจจากบรรดานักเตะ

แทคติคและการสื่อสาร
แทคติคของอูไนในสีเสื้อปืน ต้องยอมรับว่าไม่ดีพอสำหรับการเก็บคะแนนแบบต่อเนื่อง จุดริเริ่มคือมีการเริ่มนำระบบการบิวท์อัพเกมส์จากหลังไปหน้าใช้การสวนกลับ เริ่มนำใช้มากับอาร์เซน่อลแล้ว (แต่พูดภาษาชาวบ้านคือ ยังมั่วซั่วไม่เป็นระบบอยู่) แต่ไม่มีทิศทาง ไม่มีหลักการให้นักเตะยึดถือ สะเปะสะปะ ไม่มีแบบแผนที่แน่ชัด ซึ่งไม่เอื้อต่อการเก็บคะแนนต่อเนื่อง

การสื่อสาร เรื่องภาษาก็เป็นอุปสรรค นอกจากภาษาการสื่อสารทำความเข้าใจเป็นจุดด้อยใหญ่ๆ บรรดานักเตะไม่เข้าใจ สับสนอย่างมากเหล่านี้ปรากฏออกมาในบริบทท่าทางในสนามอย่างที่ผู้ชมจพสามมารถเห็นได้ชัด นักเตะไม่เข้าใจบทบาทและทำแหน่งตัวเอง ยังปรับเปลี่ยนแผนการเล่นแบบหลากหลายจนนักเตะสับสน

ความแข็งทื่อและการปรับตัว และปัญหากับบอร์ด
ต้องยอมรับว่าการปรับตัวส่วนตัวของอูไนมีปัญหาอย่างยิ่ง รวมไปถึงการปรับตัวนักเตะ แม้นมีการนำเสนอให้บอร์ดบริหารถึงแผนการรื้อปัญหาแต่ต่อมาก็ไม่ได้รับการสนับสนุนจากบอร์ด ซึ่งบอร์ดบริหารปืนชุดนั้นก็ห่วยเช่นกัน แต่ต่อมาก็ไม่ได้รับการสนับสนุนจากบอร์ดเท่าที่ควร เรื่องความแข็งทื่อของรูปแบบการเล่นที่ไม่ยืดหยุ่น เหมือนหุ่นยนต์เล่นอย่างไรก็เล่นอย่างนั้น เล่นไม่ได้ก็ยืนหยัดที่จะเล่นแบบดันทุรังไปสุดทาง จนลามถึงการขึ้นเกมไม่ได้และโดนกดจากฝั่งตรงข้ามแม้นจะทั่งจากทีมบ๊วยๆ ก็ไม่ยำเกรงปืนอีกแต่ไปในช่วงนั้นปัญหามาพร้อมกันสารพัดแล้ว

ตลอดการคุมทีมกับปืนจะถูกไล่ออก อูไนก็พิสูจน์แล้วว่า ก็ยังไม่สามารถปรับตัวกับอาร์เซน่อลได้ ยังจับแนวทางการเล่นในลีกอังกฤษไม่ได้

ความสม่ำเสมอการเก็บคะแนน
ก็ต้องบอกว่าไม่ดีพอและเป็นจุดอ่อนสำหรับอูไนอีกนั้นแหละ ที่เราไม่สามารถคาดหวังผลสำเร็จจากการแข่งขัน การได้ไปเล่นในในยูฟ่า หรือแม้นกระทั่งแชมป์บอลถ้วยได้เลย ฟอร์มและคะแนนก็จะขึ้นๆลง เน้นความฉาบฉวยอย่างเดียว

การซื้อตัว
ก็ต้องบอกว่าไม่ดี ทั้ง เปเป้ (แต่อูไนต้องการยานนิค การ์รัสโก้เป้าหมายหลัก ซึ่งอยู่ลีคจีนง่ายถ้าจะคว้าตัวจริงๆ และวิลฟรีด ซาฮาเป็นหมายรอง) โซกราติส ปาปัสตาโทปูโลส ก็แย่แม้นจะโชว์เทพฤดูกาลเดียว แต่ผมก็มองว่าไม่คุ้มในระยะยาวเพราะแก่เกินไป ใช้งานได้ระยะสั้น สุดท้ายส่งผลให้ปืนต้องแกว่งเรื่องเซ็นเตอร์ไปอีกยาวจนถึงยุคมากัลเญสเลยทีเดียว

แน่นอนการซื้อตัวนักเตะว่ามีการแทรกแซงและทับซ้อนของอำนาจหน้าที่จากโครงสร้างการบริหารทั้ง มิสลินตัต หัวหน้าฝ่ายคัดสรรนักเตะและราอูล ซานเญฮี ผ.อ.เก่า ซึ่งจะมีเรื่องคอรัปชั่นภายหลัง

ส่วนที่เซ็นสัญญาที่ดีคือ เทียร์นีย์และเลโน่ ไม่มีข้อครหา (แต่ถ้าพูดถึงการส่งต่อเป็นมรกดก็ถือว่าไม่มีประโยชน์อยู่ดีโดนต้าโล๊ะหมดชุด) ตามมาด้วยเกวนดูซี่ ที่จะกลายเป็นมะเร็งในภายหลัง ส่วนกลางๆค่อนไปทางดี คือ ดาวิด ลุยซ์ แม้นฟอร์มจะขึ้นๆลง มีดีที่ราคาถูกและมีประสบการณ์พอที่ช่วยให้ปืนเล่นในเกมสำคัญรายการบอลถ้วยได้ ส่วนการซื้อตัวมาร์ติเนลลี่ ก็เป็นนโยบายในการหาเสียงรับตำแหน่งของเอดู กัสปาร์ ไม่เกี่ยวกัน

เหล่านี้ทำให้อูไนปลิวจากบรรดาสารพัด ข้อดี คือการให้โอกาสนักเตะดาวรุ่งอย่างซาก้า, สมิธ โรว์, มาร์ติเนลลี่, วิลล็อคและเสี่ยไนลส์ แต่ก็ไม่เชิงให้ความคิดในเรื่องชั้นเชิง ความคิดที่เป็นระบบและความเข้าใจเกมแบบที่อาร์เตต้ามอบให้ พูดตรงๆว่า ได้แต่เรื่องการลงเล่นและประสบการณ์เท่านั้นในยุคอูไน ส่วนการเซ็นสัญญาของวิลเลี่ยม ซาลิบา ก็ต้องให้เครดิต ซานเญฮี+มิสลินตัต+อูไน : ดังนั้นมรดกที่มีอย่างน้อยก็มีประโยชน์ 3 อย่าง คีอ 1.ให้มาร์ตี้ได้ลง 2.ให้ซาก้าได้ลงเก็บเว่ลตั้งแต่เด็ก 3.ซื้อซาลิบา (แม้นจะมีเรื่องคอปรัปชั่นเปเป้)

โอซิล ซานเญฮี บอร์ด การสื่อสาร

ผิดที่ สกิลการจัดการคน เลยครับ

ถ้าตรงนี้ทำไม่ได้ แทคติคล้ำแค่ไหน ก้ไม่รอด

ดูอย่างเป๊บ คลอปป์ เป็นตัวอย่างได้เลย จัดการคนได้ดี เฮี๊ยบมาก คุมลูกทีมอยู่เสมอ

นักเตะไม่เอาโค้ทอุไนมั้ง เล่นใครเล่นมัน นักเตะโวยกันเองไม่รู้เพราะแผนหรือคุณภาพนักเตะ
ต่างจากอาเตต้า แพ้แต่นักเตะก็ยังเชื่อในโค้ทอาเตต้า
ผมว่าอุไรคุมทีมใหญ่ได้ดี คุมปารีสก็ดี แตะเพราะนักเตะมั้ง

บอร์ดกาก คุมนักเตะไม่ได้ ตัวโค้ชเองก็อ่อนเรื่องการจัดการคน และ อาจจะยังไม่เข้าใจฟุตบอลอังกฤษดีพอ

ผมว่าถ้าต้าไปอยู่ยุคนั้นก็พังเหมือนกัน เพราะ อย่างที่เห็น นักเตะ ซีเนียร์ยุคอุไน โดนต้าจับขายหมด ยกเว้น ชาก้าคนเดียว

บอร์ดยุคอุไน แทรกแซงการซื้อตัวไม่พอ มีการคอรับชั่นแถมไปอีก

ส่วนตัวโค้ช พูดอังกฤษไม่ได้ การสื่อสารแย่ ถึงจะพยายามใช้แทคติคสมัยใหม่ แต่ก็จูนไม่ค่อยลงตัว ขาด ๆ เกิน บวกกับนักเตะเล่นไม่ได้ด้วย

สุดท้าย เจอกลุ่มเพื่อนโอซิลเลื่อยขาเก้าอี้ จนโดนไล่

ช่วงก่อนยุค ลูกครองกี้ จะเข้ามาดูแลแทนพ่อ

บอร์ดนอล เละเทะมากแบบจัดๆเลย แถมในทีมก็ไม่เอา อูไนกันแล้ว

มีปัญหางัดกับ แรมซี, โอซิล

บอร์ดก็ซื้ออะไรมาก็ไม่รู้ อย่างเปเป้ ทั้งๆที่อูไน อยากได้ ซาฮา

แถมอุไน ชอบมีแผนเป็นร้อยแผน แต่ใช้ไม่ได้ดีซักกะแผน

พออันนึงเละ มันก็เละตามมาเรื่อยๆ จนโค้ชมันก็คงหมดไฟจะทำทีมแล้วละครับ

ไปอยู่ทีมแบบ หนุนพี่แกจริงๆจังแบบพวก เซบีญ่า,บีอาเรอัล, วิลล่า ดีกว่าเยอะ