ในทีนี้ ความอิจฉาคือ แค่ อยากได้อยากมี อยากเป็นเหมือนบางคน ไม่ถึงขนาดอยากให้ใครล้มขนาดนั้น

คือ ผมอยู่ในกลุ่มไลน์บริษัทเก่า และ เขาขอให้อย่าออก เพราะผมไม่เล่นfacebook จะได้ไม่หายจากกัน

แต่ว่าถึงผมมีอะไรในชีวิต ณ ตอนนี้ ถึงจะดีมากผมก็ไม่โพสลงกลุ่มหรอก เพราะผมไม่ถนัดแนวบอกชีวิตตัวเอง เลยไม่ได้เล่น facebook แบบมีตัวตน แต่ตามหัวข้อกระทู้คือ เวลา เขามีกิจกรรมกัน สนุกสนาน หรือ ทำอะไรแบบสมัยก่อนที่เราเคยอยู่มาลง ก็ทำให้เราคิดถึง แล้วก็อิจฉาอยู่นะ เพราะตอนนั้นเรื่องดีๆก็มีมาก ทีนี้เราไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว เหมือนดูเขาสนุกกันโดยที่ไม่เกี่ยวกับเรางี้ มันก็ใจแป้ว ได้แต่ส่งสติ๊กเกอรยิ้มๆไป

มองคนที่อยู่ต่ำกว่าครับ กับนึกถึงช่วงเวลาที่ลำบาก โชคดีของผมที่ตอนนี้ชีวิตดีกว่าในอดีตมากๆ เลยไม่โดนความอิจฉาบั่นทอนสักเท่าไหร่ เมื่อใดที่รู้สึกอิจฉาืหรือน้อยใจ คิดเสมอวันนี้มันก็ดีแล้ว เมื่อก่อนลำบากกว่านี้อีกนะ

ผมโฟกัสแค่ชีวิตตัวเอง

Social effects

โฟกัสที่ตัวเองและลดสิ่งเร้าจากโซเชียล หาอะไรอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ทำ จะได้ไม่ฟุ้ง เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองครับ

รู้เท่าทันความรู้สึกตัวเองก็ช่วยได้อยู่นะ
อิฉาหนอ อิจฉาหนอ อิจฉาหนอ

ผมก็เป็นคนขี้อิจฉา อยากได้อยากมี วิธีแก้ที่ดีที่สุดคือต้องทำให้ได้ ทำให้เรารู้สึกว่าเราก็ทำได้เหมือนกัน ทุกวันนี้ผมก็ไม่อิจฉาใครแล้ว พอใจกับสิ่งที่เราได้แล้ว ต่อให้ไม่ได้ก็คิดว่าเราลองจนรู้ว่าไม่ได้จริงๆ ยอมจบความอยากได้นั้นไป

กรณีนี้ท่านน่าจะต้องตามหาสิ่งที่ท่านอยาก มันจะได้จบอะไรที่ติดอยู่ในใจ หรือไม่งั้นก็ต้องยอมออกจากกลุ่ม เพื่อทำให้จิตใจเราโอเค

ถ้าผมไม่มีความอิจฉา อยากได้อะไรอย่างเขา ผมคงไม่พัฒนาตัวเอง หาทางให้ตัวเองได้ขนาดนี้ ถ้าเราใช้ในทางที่ดีมันก็ดีครับ

ก็รู้สึกไปครับ เราเป็นมนุษย์ รัก โลภ โกรธ หลง เป็นเรื่องธรรมดา

ให้มีความรู้สึกซิผมว่าดี แปลว่าเรายังมีแรงกระตุ้นในการใช้ชีวิตต่อไป

มีสุข มีทุกข์ มีอิจฉา เดี๋ยวความรู้สึกก็จางหายไป

ขอแค่อย่าให้มันมาส่งผลต่อชีวิตเราครับ

ผมแนะนำให้เจ้าของมู้ลองดู 3 คลิปนี้ของคุณ พศิน อินทรวงค์ ครับ ผมว่ามันดีมากในการเอาไปปรับในชีวิตของเราครับ

4 ขั้นตอนวิธีจัดการกับความคิดอารมณ์ความคิด ช่วยให้เรารู้จักวิธีจัดการกับความคิด


ความคิด 4 แบบ ชีวิต 4 อย่าง ช่วยให้เราเข้าใจกลไกรูปแบบอารมณ์ความคิดมากยิ่งขึ้นครับ


ฝึกตนให้อยู่กับความรู้สึกดีๆ วิธีการสร้างความคิดและความรู้สึกดีๆขึ้นมาในชีวิตของเรา

พยามอย่าอิจฉา มันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย มีแต่เสียกับเสีย
เพราะ จะทำให้ ตัวยาย ต้องเสียเงินและเปลืองไฟเพิ่มขึ้น ไปเปิดผัดลม+ติดแอร์ให้กับตา ตลอดเวลา
เพราะ อิจฉา ตาร้อน

ยอมรับว่าเราไม่ใช่คนดีนัก สิ่งนี้คือเราต้องยอมรับและอยู่กับมัน



สเต็บต่อไปก็ขึ้นกับเราด้วยว่า อยากให้เราเป็นคนแบบไหน แล้วก็ค่อย ๆ พัฒนาตัวเราให้เปลี่ยนไปเป็นตัวเราที่เราอยากเป็น

ถามตัวเองว่าชีวิตเนี่ยมีอะไรที่ต้องการจริงๆแบบต้องได้เท่านั้นแล้วพยายามทำให้ได้

ไม่อย่างงั้น เห็นใครที่ดูชีวิตดีหน่อยก็อิจฉาเขาไปหมดอะ เพราะไม่รู้ว่าจริงๆเราต้องการอะไร บางทีเราอาจจะไม่ได้ต้องการสิ่งที่เราไปอิจฉาก็ได้

อย่างผม ยังไงก็ต้องมีแฟนสวย ถ้าผมไม่มีแฟนสวย ใครแนะนำให้ปลง ปล่อยวาง เข้าใจโลก ศึกษาธรรมะก็อาจจะไม่หายอิจฉา

พอพยายามจนมีแฟนสวยได้ปุ๊ป ปัญหาจบ ไม่อิจฉาอะไรใครทั้งนั้น เหนเพื่อนไปเที่ยวรอบโลก เพื่อนซื้อซุปเปอคาร์ก็ไม่อิจฉา เพราะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ ไอ้ที่เราต้องการเรามีแล้ว

โฟกัสแค่ชีวิตของเราก็พอ mute สิ่งอื่นๆ แล้วถามตัวเองว่า ตอนนี้อยู่ก็ดีนะ

ไม่ได้ลำบากไร ไม่ต้องไปไหน ดูหนัง ฟังเพลงชิวๆ เอาตามสมถรรพพอ

ไม่ต้องไปมองคนที่ต่ำกว่า หรือ สูงก็เรา เพราะในจุดๆนั้นเขาอาจมีความสุขในมุมๆนึงก็ได้

คนเราไม่ต้องมาบอกว่าเราแย่ไรหรอก เขาไม่บอกใช่ว่าจะไม่มี

ก็แอดไลนส่วนตัวไว้คนที่ยังติดต่อ แล้วก็ออกกลุ่มมาครับสบายใจตรงไหนก็เอาตัวไปอยู่ตรงนั้น ปัญหาคือยังรับรู้เรื่องราวดีๆในความสัมพันเลยนึกถึง

ผมว่าอันนี้มันไม่น่าใช้คำเรียกว่าอิจฉานะครับ คือคุณแค่รู้เสียดายหรือโหยหาอดีตมากกว่า

เพราะอย่างที่บอกนี่คือไลน์ของ บ เก่า ซึ่งคุณได้ออกมาแล้ว

ทีนี้เขามีกิจกรรมอะไร อย่างนัดไปเที่ยว สังสรรค์ กินดื่มกัน คุณเองซึ่งตอนนี้สถานะคือคนนอก ก็เลยรู้สึกแย่นิดๆ ที่บางทีเราอาจไม่ได้ไปกับพวกเขาแล้ว

ซึ่งวิธีแก้มีง่ายมากครับคือ คุณต้องหาสังคมที่ทำงานใหม่ได้แล้ว เพราะ บ เก่า มันคืออดีต ยังไงๆคุณก็เป็นคนนอกอยู่วันยังค่ำ หรือหักดิบก็กดออกมาเลย หรือไม่อยากออกก็กดปิดแจ้งเตือนกลุ่มไว้ครับ

ก่อนอื่น ต้องทำความเข้าใจว่า ชีวิตเราสามารถคิดลบได้ครับ
ไม่ค่อยชอบแนวคิดที่ว่า ต้องคิดบวกกับทุกเรื่องให้มองเป็นความสุขทั้งหมด มันไม่ใช่
มันฝืนธรรมชาติ มนุษย์มีรักโลภโกรธหลงได้

ขอแค่เรารู้เท่าทัน และผลักให้มันเป็นพลังของเราสักด้านนึง นั่นก็สุดยอดแล้ว
บางคนผลักความอิจฉา เป็นแรงกระตุ้น
บางคนผลักความเกลียดชัง เป็นแรงสร้างสรรค์
ส่วนตัว ผมผลักความอิจฉา เป็นแรงกระตุ้นในการพยายามทำอะไรสักอย่างนึงให้ได้ครับ อยากได้เหรอ เราต้องทำงานมากขึ้น อยากมีเหรอ ต้องพยายามขึ้น ประมาณนั้น