-จุดเริ่มต้นของประเด็นนี้ มาจากที่ศิษย์เก่าของทั้ง 4 โรงเรียน ทำป้ายประท้วงด้วยข้อความ #ยกเลิกบังคับแปรอักษร พร้อมกับแจกใบปลิวที่เขียนข้อความนี้กระจายให้คนนอกได้รับทราบ


-ว่ายังมีกลุ่มคนที่ไม่เห็นด้วยกับการบังคับให้ขึ้นอัฒจันทร์เพื่อแปรอักษร ในวันพิธีเปิด และ พิธีปิด

-เนื่องจากมีนักเรียนที่ไม่เต็มใจตากแดด ทนร้อน ทนหิวอยู่บนอัฒจันทร์เป็นเวลานานๆ


-เรามาดูรายละเอียดของการขึ้นอัฒจันทร์แปรอักษรกันก่อนว่ามีหลักเกณฑ์อย่างไร


-จากข้อมูลศิษย์ปัจจุบันของหนึ่งในสี่โรงเรียน เผยว่า การขึ้นอัฒจันทร์แปรอักษร จะใช้กำลังของนักเรียนชั้นม.2 และ ม.4 เป็นหลัก โดยมีน้องม.1เป็นกำลังเสริม

-ม.1ห้องเลขคี่ จะขึ้นอัฒจันทร์วันเปิด ส่วนห้องเลขคี่ขึ้นวันปิด


-รุ่นน้องที่ต้องขึ้นอัฒจันทร์ จะต้องถึงโรงเรียนในเวลา 06.00น. เพื่อรวมตัวเช็คชื่นและจัดแถว

-จากนั้นจะออกจากโรงเรียนไปที่สนามศุภชลาศัย ในเวลา 07.10น.

-เพื่อขึ้นอัฒจันทร์ให้ครบในเวลาก่อนเที่ยง

-และใช้เวลาอยู่บนอัฒจันทร์ จนถึง 19.00น. กลับถึงโรงเรียนเวลา 20.00น. จึงแยกย้ายกลับบ้าน

-เท่ากับว่าคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการแปรอักษร จะต้องทุ่มแรงกายทั้งหมดประมาณ 15 ชั่วโมงต่อวัน


-การใช้เวลาอันยาวนานบนอัฒจันทร์ เป็นปัจจัยหนึ่งที่นำมาสู่การต่อต้านการบังคับขึ้นอัฒจันทร์แปรอักษร

-มีศิษย์เก่าจำนวนหนึ่ง เปิดประสบการณ์ว่า ความทรมานอย่างหนึ่งคือจะลงไปปัสสาวะก็ไม่ได้ ต้องปัสสาวะใส่ขวด เพราะไม่เช่นนั้นอัฒจันทร์จะแหว่ง ภาพจะออกมาไม่สวย


-Main Stand ลงพื้นที่ลุยถามบรรดาศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบัน ของทั้ง 4 โรงเรียนเกี่ยวกับประเด็นนี้ว่าจริงเท็จอย่างไร


-ได้คำตอบมาในทิศทางเดียวกันว่า ‘ไม่ถึงขนาดนั้น’ ลงไปเข้าห้องน้ำได้ แต่ก็ต้องลงให้ถูกจังหวะ จะลงไปพร้อมกันทีเดียวไม่ได้ คนที่ลงไปทำธุระส่วนตัว จะมีรุ่นพี่ขึ้นมาเสียบแทน


-ส่วนคนที่ต้องปลดเบาใส่ขวดน้ำ อาจเป็นเพราะนั่งแถวกลาง แล้วทนรอให้ถึงคิวของตัวเองไม่ไหว


-เมื่อถามว่าคิดเห็นอย่างไรกับการขึ้นอัฒจันทร์แปรอักษร

-จากศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันที่เราสัมภาษณ์มา 8 กลุ่ม


-ตอบแบบเดียวกันว่า ‘อยากให้เกิดจากความสมัครใจ’ ไม่ใช่จากการบังคับ

“หนูอยากให้เกิดจากความสมัครใจมากกว่าค่ะ (น้องเป็นLGBTQ+)” (นักเรียนเทพศิรินทร์ )

“พวกผมเต็มใจ ใครไม่เต็มใจก็ไม่ต้องขึ้นแค่นั้นครับ คนที่เต็มใจเขาไม่ได้ง้อ” (ศิษย์ปัจจุบันของสวนกุหลาบ เป็นแก๊งที่ขึ้นอัฒจันทร์แปรอักษร)

“ผมไม่รู้หรอกว่าเขาดราม่าเรื่องอะไรกัน แต่สำหรับพวกผมจตุรมิตรมันเหมือนฟุตบอลโลกอะ ก็อยากมีส่วนร่วมกับงานมากที่สุด แต่ผมก็อยากให้มาจากความสมัครใจ” (ศิษย์เก่ากรุงเทพคริสเตียน)

“อยากให้จัดการให้มันเป็นคนที่สมัครใจมากกว่าครับ เพราะก็ต้องยอมรับว่าคนที่ขึ้นไปบนนั้นก็ต้องทนแดนทนฝนทนร้อนทนหิวเนอะ ถ้าบังคับกันขึ้นไปมันก็ไม่ดี” (ศิษย์ปัจจุบันสวนกุหลาบ)

“บางคนเขาอยากเชียร์แบบไม่ถูกบังคับอะครับ มันไม่เหมือนกับนักบอล ที่ลงไปเตะก็ได้เงินอัดฉีด คนที่อยู่บนอัฒจันทร์มันต้องอดทนกับหลายอย่าง แต่ไม่มีใครมาอัดฉีด” (ศิษย์ปัจจุบันอัสสัมชัญ)

-นี่คือความเห็นบางส่วนเท่านั้น ยังมีอีกหลายคนที่คิดเห็นว่า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องหนักหนาและภูมิใจที่ได้ทำ

-ส่วนคนที่เห็นด้วยกับ #ยกเลิกบังคับแปรอักษร ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาอยากให้ยกเลิกกิจกรรมนี้ เพียงแต่อยากให้เกิดจากความสมัครใจเท่านั้น



Edit : ขอแก้หัวข้อจาก #ยกเลิกแปรอักษร เป็น #ยกเลิกบังคับแปรอักษร

ยุคดิจิตอลผมว่าแปรอักษรไม่จำเป็นแล้วมั้ง แค่ไปนั่งเชียร์เฉยๆไม่ได้เหรอ
เคยไปแปรเหมือนกันนะ คือไม่มีประสบการณ์ดีๆเลย
ทั้งร้อน ฝนตก เปียก ของกินก็กินยาก ห้องน้ำก็เข้ายากคิวเยอะ
อยากดูเขาแข่งแต่ต้องมาคอยดูช่องสีตัวเอง รอแปรเพื่ออะไรหนอ ระบบเน้นหน้าตาล้วนๆ

สมัครใจก็ดีครับ คนไม่พอประกาศทางเฟสเชิญชวนนร.เก่าได้ ผมพร้อมเป็นกำลัง อายุสีสิบต้นๆ ตากแดดได้ไม่บ่น ตอนสมัยเด็กชอบทุกวินาทีที่ได้ร่วมครับ

มีปัญหาด้านการแปลไทยเป็นไทยหรอคนรุ่นนี้
ไม่บังคับ ไม่ใช่ยกเลิก
หรือว่ากลัวเด็กจะไม่เข้า?

มีแต่ห้องเลขคี่เหรอครับ

เออเรื่องแค่นี้ หลายคนไม่เข้าใจ หรือมันแค่เกลียดสิทธิเสรีภาพ ซึ่งตรงข้ามกับพรรคที่มันเชียร์แค่นั้น

ถ้าเป็นผมนะ ถ้าจำเป็นต้องบังคับจริงๆ จะแก้ปัญหาด้วยการ

1. ทำหลังคา เปิดพัดลมตัวใหญ่ที่ใต้สแตนเชียร์
2. ห้องน้ำเคลื่อนที่ ต้องมีตามสแตนแต่ละโรงเรียนเลย
3. นำ อาหาร ขนม ให้พร้อม
4. เพิ่มแรงจูงใจด้วยคะแนนวิชาพละ หรือ อะไรก็ว่าไป

ผมก็อบมา เขาน่าจะพิมพ์ผิด

ดราม่า

ไม่บังคับใครจะขึ้นไปนั่งร้อนๆวะ ถามจริง

พอเจอคำว่า ยกเลิก ปุ๊บ การทำความเข้าใจก็หายไปหมด

ถ้าในมุมผมคือถ้าไม่ยกเลิก ควรต้องมีผลตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อกับตัวเด็กบ้าง

ไม่งั้นกิจกรรมนี้คนที่ได้ประโยชน์คือคนที่คอยคุม คนดีไซน์ ส่วนมดงานก็คือมดงานแรงงานฟรีเองนะครับ

สรุปคือ เหตุการณ์นี้ = #แปลอักษรต้องสมัครใจ
แค่นั้นแหล่ะ ที่เด็กมันอยากได้ แล้วมัน fair

ยุคดิจิตอลผมว่าแปรอักษรไม่จำเป็นแล้วมั้ง แค่ไปนั่งเชียร์เฉยๆไม่ได้เหรอ
เคยไปแปรเหมือนกันนะ คือไม่มีประสบการณ์ดีๆเลย
ทั้งร้อน ฝนตก เปียก ของกินก็กินยาก ห้องน้ำก็เข้ายากคิวเยอะ
อยากดูเขาแข่งแต่ต้องมาคอยดูช่องสีตัวเอง รอแปรเพื่ออะไรหนอ ระบบเน้นหน้าตาล้วนๆ

มันคงยากจะยอมรับแหละ ว่าถ้าไม่บังคับ มันก็คงไม่ได้มีเด็กอยากขึ้นไปแปลสักเท่าไหร่

ถามตัวเองตอนเด็กอยากไปซ้อมแปล อยากขึ้นสแตนด์ฝั่งร้อนกันหรอ คนที่ไม่ต้องแปลหนีไปดูฝั่งมีหลังคากันทั้งนั้น

มันไม่ใช่เรื่องแปลไทยเป็นไทยไม่ออก แต่มันเป็นเรื่องการประเมินความเป็นไปได้หลังการยกเลิกการบังคับ

ขอออกตัวก่อนว่าสำหรับผมจะบังคับหรือไม่บังคับ ยังไงก็ได้ แปรอักษรไม่ได้สำคัญขนาดนั้น บอลชนะสำคัญกว่า

นักเรียนสมัครใจเพื่อให้จำนวนพอกับการแปลอักษรมันต้องมีคนสมัครใจถึง 50% (อิงจำนวนนักเรียน กท.) ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้

ในมุมผมถ้าจะยกเลิก ยกเลิกแปรอักษรไปเลย ฝ่ายจัดงานไม่ต้องมาวุ่นวายปวดหัว เพราะให้สมัครใจยังไงก็ล่ม

บอลจุฬา-ธรรมศาสตร์ มันใช้ % คนสมัครใจ ถ้านับแค่เด็กปี 1 แค่ 3% เอง ถ้ารวมหมด 4 ปีนี่ไม่ถึง 1%

มันคือเรื่องสถิติและความน่าจะเป็น

EDIT เพิ่ม: ลองมองจตุรมิตรเป็นสินค้าหรือธุรกิจดูอ่ะครับ พวกจำนวนคนสมัครใจมันไม่ต่างจาก model sales funnel เท่าไหร่หรอก จะแปลงจาก Awareness--> Purchaser สุดท้ายมันก็เหลือประมาณ 5% (ซึ่งส่วนตัวคิดว่า 3% ก็หรูแล้ว)

ซึ่งถ้าลองคำนวณย้อนกลับไป ต้องการคนสมัครใจ 1500 คน ต้องสร้าง awareness กับจำนวนนักเรียนและศิษเก่าทั้งหมด 30,000 คน ซึ่งถ้าเป็น กท.คือคน 75 รุ่น ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้

เป็นผมโดนบังคับขนาดนี้ผมไม่มีใจกลับมาดูตอนเป็นศิษย์เก่าแน่ๆ งานแบบนี้ผมไม่ไปดูอยู่แล้ว มองไปเห็นแต่คนที่เกณฑ์มา ไม่ชอบเลย