ลองมองอีกมุม พอขายดี กลับมีพวกเกรียนที่ไม่ได้ซื้อของที่ร้านก็เยอะครับ
หรือมาซื้อก็ขอเครดิต ว่าจะจ่ายทีก็ลากยาว ๆ
เงินหมุนไม่ออกเลยทีนี้ เลยเลือกไม่ให้ความสนใจ แล้วไปเทคแคร์ลูกค้าดี ๆ ดีกว่าครับ

ผมคิดว่ามันน่าจะหมดยุคลูกค่าคือพระเจ้าแล้วนะครับ

เงินอยู่กับเรา ถ้าเขาบริการไม่ถูกจริตเรา เราก็แค่ไม่อุดหนุน

ลูกค้าก็มีหลายเกรดนะ
1. ชั้นดี ซื้อของไม่ต่อราคา(คนกลุ่มนี้มีราคาในใจอยู่แล้วก่อนซื้อ)ไม่มีปัญหา ไม่ลีลาไม่มากเรื่อง
ส่วนใหญ่กลุ่มนี้มักจะได้บริการดีๆ จากผู้ขาย

2. ชั้นกลาง ซื้อของมีต่อราคาบ้างปละปลาย มีปัญหานิดๆหน่อยๆ ลีลาบ้างนานๆที ลูกค้ากลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะได้รับ
บริการทั้งดีและไม่ดีจากผู้ขาย ขึ้นกับระดับความกวนตีนตอนซื้อ ณ เวลานั้นๆ

3. ชั้นเลว ซื้อของติทุกเม็ด เรื่องมากจุกจิก แถมต่อแล้วต่ออีก สุดท้ายไม่เอา ทำเสียเวลา และสุขภาพจิตคนขาย
พร้อมจะเปลี่ยนร้านที่ซื้อทุกเมื่อ เหมือนมาเพื่อก่อกวนมากกว่าจะมาซื้อ

ธุรกิจเจ๊งแน่ถ้ามีปัญหากับกลุ่มที่ 1 ส่วนกลุ่มที่ 2 ต้องดูเป็นกรณีๆไป ส่วนกลุ่มที่ 3 ตัดได้ตัดเถอะ

ซึ่งจังหวะที่เราไปเจอ ไม่รู้ว่าเจอกับลูกค้ากลุ่มไหน อาจจะเป็นกลุ่ม 3 ก็ได้

กว่า 50% ของร้านค้า เป็นแบบนี้....

แต่พอทำไปสักระยะ เจอลูกค้ามากหน้าหลายตา

ตัวเขาเองก็คงถึงจุดที่คิดได้ แคร์ลูกค้าทุกคนไม่ได้ หรอก..

เลือกแคร์เป็นกลุ่มๆดีกว่า ที่เหลือก็อยู่ว่าแคร์ได้ถูกกลุ่ม จนร้านรอดไหม

ป้าขายข้าวแกงที่ตลาดแน่ๆ

ผมว่า ทุกร้านต้องไปสู่จุดที่สามารถเลือกลูกค้าได้ ให้ได้

เพราะพวกลูกค้า Toxic มันเยอะ จะขาดทุนซะมากกว่า

ตอบในฐานะคนขายของออนไลน์ บริการตามมาตรฐานเท่ากันทุกคนครับ แต่บางเคสลูกค้างี่เง่าจริงก็ไม่ง้อครับ เสียทั้งเวลาและจิตใจ

ถ้าสินค้าดี ลูกค้าซื้ออีกอยู่ละ สินค้าจะกระชากใจลูกค้าให้มาซื้อเอง

แม้คนขายจะปากไม่ดีก็เถอะ ผมขายของมือ2อยู่บ้างลูกค้าปสด

ผมก็ไม่ขายให้นะ ผมบอกเลยไปซื้อกับคนอื่นผมไม่ขายให้คุณ

แต่ถ้าลูกค้าปกติผมก็พูดดีๆด้วย

ที่เคยเจอคือร้านเสื้อผ้าที่เมียซื้อ แต่ก่อนดีมากกกก หลังๆเหมือนดังแล้ว ไม่ง้อ ไม่สนใจ พิมพ์เรื่องไซส์เสื้อผ้าไป อ่านแต่ไม่ตอบก็บ่อย ตอนนี้เมียเลยไม่ซื้อละครับ

ลูกค้าทุกคนควรได้รับบริการที่ดี ทุกงานคือประสบการณ์ ทุกฟีดแบ็คเราปรับปรุงและพัฒนาตัวเอง

แต่ถ้าบางคนที่ไม่ไหวจะเคลียร์อย่ามาอีกเลย

ความคิดว่า ลค คือพระเจ้าอะ เลิกทีเหอะ

ลูกค้าบางคนเรื่องเยอะจนทำให้เสียเวลา ขายของให้ลูกค้าคนนี้ต้องทำโน่นนี่นั่นให้
กลับกันลูกค้าส่วนใหญ่ที่เหลือ คุยง่าย จบไว ทุกอย่างตาม Process เพราะมาซื้อสินค้า ไม่ได้จะมากดหัวใคร

คุยกับคนแรกใช้เวลาเกือบทั้งวันได้มาหลักร้อยบาท แต่คุยกับลูกค้ากลุ่มหลัง 10 นาทีจบได้มาเกือบแสน แค่นี้ก็น่าจะคิดไม่ยากแล้วครับว่าเราต้องมุ่งไปที่คนกลุ่มไหน

หมดยุคลูกค้าคือพระเจ้าแล้วครับ มาซื้อของนะครับ ไม่ได้มาซื้อความเป็นทาส

ถ้าไม่มีความคิดว่า ลูกค้าคือพระเจ้า ก็ไม่มีอะไรมากหรอกคับ เพราะเปิดร้านใหม่ๆไม่เข้าใจระดับลูกค้าเพราะเพิ่งเคยเจอกันเลยบริการเป็น +++ หมด หลังๆเลยrandomเอาเพราะเริ่มเข้าใจ ยกเว้นคนที่จำๆกันได้ งานบริการก็จริงแต่ไม่ใช้เข้าร้านไปแล้วจะเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในร้าน ก็มันเป็นงานต่างตอบแทน มันก็มีแหล่ะที่ร้านที่ตุดขายมันเป็นแบบ ลบๆ

คนอื่นๆตอบในเชิงบริบทด้านสังคมหมดละ ผมตอบเชิงหลักการนะ

การซื้อขายของรวมถึงบริการ นอกจากจุดคุ้มทุนแล้ว มันมีคำว่า Net Emotional Value ด้วยครับ หรือคุณค่าทางใจ (หรือกำไร/ขาดทุนทางความรู้สึก) เวลาลูกค้าต่อรอง เพราะเค้าต้องการตรงนี้ เวลาคนขายจะขายของ เค้าก็มีตรงนี้เหมือนกัน

สมัยตั้งตัว ลูกค้าไม่ดีเราก็อาจจะรับ เพราะตอนนั้น EV ของเรามองว่าเออเรารับได้ เพราะ capital gain มันยังจำเป็น จึงทำให้เรามองว่า EV ยังไม่จำเป็น

แต่มนุษย์ทุกคนมีการวัดตรงนี้ครับ พอคุณพอขายของได้มากขึ้นหรือธุรกิจคุณเริ่มรันได้ดีขึ้น คุณจะมองหาลูกค้าที่สร้าง EV ให้กับคุณไปพร้อมๆกับสร้าง revenue ให้คุณได้เช่นกัน หรือบางคนอาจจะมองว่า EV > Revenue ก็มีครับ ฉะนั้นคุณจะไม่ทนไม่แคร์ หรือไม่สนใจลูกค้าที่อาจจะให้เงินกับคุณเท่าๆกัน แต่ไม่สร้าง EV ให้กับคุณก็ได้ เพราะสุดท้ายคุณสามารถสร้างกำได้ได้จากบริษัทสองเจ้าเท่าๆกัน ในเวลาที่เท่ากัน แต่ที่นึงให้ EV ที่สูงกว่า ทำไมต้องไปเอาเวลา ที่เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ไปใช้กับอันที่ได้ value กลับมาน้อยกว่าล่ะครับ

อยากให้ลองหาหนังสือเรื่อง Buy-o-lo-gy มาอ่านนะครับ สนุกดีเลยครับ

แล้วทำไมต้องย้อนกลับไปอ่ะ

อุตส่าห์สร้างแบรนด์มาแทบตาย ก็เพื่อให้ติดตลาด ขายได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่หรือไง
position เค้าอาจจะตั้งไว้ว่า ขายอาหารอร่อย ของดี ไม่ใช่ service ดี