[RE: เครียดสุดในชีวิตของคุณถึงขั้นคิดฆ่าตัวตายกันไหมครับ]
เคยเครียดเรื่องเรียน สะสมๆมากๆจนเป็นซึมเศร้า มีอาการหูแว่ว ประสาทหลอน เห็นภาพตัวเองกำลังผูกคอตายบ้าง วิ่งให้รถชนบ้าง ขับรถยนต์เห็นภาพหักพวงมาลัยให้สิบล้อชนบ้าง มองอะไรก็เห็นตัวเองกำลังจะฆ่าตัวตาย
แต่ผมสู้ครับ เราเครียดจริงยอมรับ แต่เราไม่ได้อยากตาย อาการมันนำพาเราไป สุดท้ายผมเลือกที่จะรักษาเลย โดยไม่สนใจคนรอบข้างที่เค้าบอกว่าจะเสียประวัติ บลาๆนะ แล้วผมก็คิดถูกที่ทำแบบนั้น ท่องในใจทุกวัน กูจะไม่มาทำอะไรแบบนี้กับชีวิตกู กูต้องหาย ถ้าเกิดกูจะต้องตาย ขอทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมแล้วตายก็ยังดีกว่าฆ่าตัวตายไปเฉยๆ แล้วทุกวันนี้หายปกติดี แต่จะรับเรื่องเศร้าๆมากไม่ได้ อย่างเช่น คนฆ่าตัวได้ คนถูกทำร้าย ฯลฯ อาการจะหวิวๆพร้อมกำเริบได้ทุกเวลา อาการที่ว่านั่นคือ อาการที่เค้าเรียกว่า ดิ่งนั่นแหละครับ รู้ตัวว่าตัวเองมีความเสียงแบบไหนก็เลี่ยงรับรู้มันซะ
นอกเหนือจากการรักษาโดยคุณหมอ การกินยาอย่างเหมาะสม เราต้องปรับความคิดเราด้วยครับ ที่ผ่านมา ผมโทษตัวเองมาตลอดว่าเราไม่ดี ทำตามจุดมุ่งหมายไม่สำเร็จ ล้มเหลวในชีวิต คุยกับครอบครัว คำปลอบใจก็ไม่เป็นดั่งที่หวัง เศร้า เสียใจ ความคิดเหล่านี้ คิดได้ครับ แต่เราต้องปลงให้เป็น พูดง่ายนะ แต่ทำยาก แต่ก็ทำได้
คนเราทุกคนล้วนมีปัญหา แตกต่างกันไป ผมก็ปัญหานึง คุณเองก็มีปัญหานึง ผมไม่รู้ว่าคุณต้องประสบพบเจออะไรมาบ้างในแต่ละวัน ความกดดันเป็นยังไง ผมไม่อาจช่วยให้คุณหลุดพ้นจากปัญหาที่คุณมีได้ ผมทำได้เพียงรับฟังและให้กำลังใจให้ทุกเรื่องแย่ๆ ผ่านไปได้ด้วยดี
เอาจริงนะ แค่คุณยอมรับอาการที่คุณเป็น คุณก็เก่งมากๆแล้ว ให้ทุกสิ่งดำเนินต่อไป ค่อยๆคิด ค่อยๆแก้ปัญหาไป อาการไม่ดี ก็รักษาตัวกันไป
สมัยอากงผมยังอยู่ แกสอนว่า เกิดเป็นคนชีวิตต้องสู้ ล้มได้ก็ลุกใหม่ได้ ไม่ไหวก็พัก ถอยหลังมาตั้งหลักค่อยเดินต่อก็ได้ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป เป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วมันจะผ่านไปครับ