อ่อ งานสายอาร์ทกราฟฟิคมันได้แน่นอนอยู่แล้วครับ

ผมมีเพื่อนทำงานสายอาร์ตพอสมควร(ผู้กำกับ,คนในกองถ่าย,วาดบอร์ด) หลายๆคนก็สักเป็นปกตินะครับ
ได้ทำงานร่วมด้วยก็รู้สึกว่าเป็นคนที่ทำงานกันได้ดีและทุ่มเทไม่ต่างจากคนไม่สักครับ

หรือคนที่ไม่ได้ทำงานด้วยก็มีเพื่อนผญที่สนิทกัน ตอนนี้เป็นมาร์เก็ทติ้งเมเนเจอร์ละ ก็สักแต่ภาพลักษณ์ก็ดูดีมากๆครับ

พวกข้างบนคือสักแบบเป็นอาร์ตๆหรือแสดงตัวตนในรูปแบบนั้นๆ
อาจจะเพราะคนพวกนี้มีศักยภาพมากและมั่นใจในตัวอยู่แล้วด้วย แลยไม่แคร์ที่จะสักหรือแสดงตัวตนแสดงสิ่งที่ชอบ



แต่กลับกันในงานหลักผม(ผมเป็นวิศวะ)ได้เจอคนที่อาจจะเป็นสายเถื่อนๆหน่อยหรือคลุกคลีกับวิศวะคนอื่นหรือช่างบ่อยๆ
อันนี้ส่วนตัวผมประเมินได้ประมาณนึง

ส่วนใหญ่รู้สึกว่าคนที่สักไม่ได้เป็นออกงานศิลป์อะไรขนาดนั้น
อาจจะเป็นพวกยันต์ห้าแถว,สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรืออะไรที่ออกๆแนวความเชื่อส่วนบุคคล

แบบอันนี้ผมก็รู้สึกเหมือนแยกอะไรบางอย่างได้
แต่คนดีๆก็มีครับ คนดีแบบมากๆๆๆ ก็มีเหมือนกัน
แต่ก็รู้สึกว่าผมเจอแปลกๆได้มากกว่าคนไม่สักพอสมควร



จะว่าผมตัดสินคนจาก(ประเภท)รอยสักก็ได้นะ แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

ก็เหมือนพวกที่ไม่ยอมให้มีการยกเลิกเครื่องแบบนักเรียน ทรงผมแหละครับ แล้วมาบอกว่าโตไปจะเป็นคนไม่มีวินัย

แต่มีแนวโน้มสักนิดไหมครับว่าคนนี้นิสัยดีหรือไม่ดี เวลาเจอคนสักเยอะๆรู้สักกลัวหรือไว้ใจน้อยกว่าคนไม่สักบ้างไหมครับ หรือรู้สึกไม่ต่างสักนิดเดียวเลย

สำหรับผมมองคนสักอยู่ 3 แบบครับ
1. สักยันต์ - พวกนี้มีโอกาสสูงที่จะเกี่ยวข้องอาชญากรรม
2. สักสวยงาม - พวกหัวก้าวหน้า มั่นใจในตัวเองสูง
3. สักลายเหมือนให้เด็กเอาปากกาเมจิคเขียนเล่น - พวกไม่คิดหน้าคิดหลัง อยากทำอะไรก็ทำ

ผมมองกว้าง ๆ ประมาณนี้ครับ ผิดบ้างถูกบ้าง แต่มันก็ใช้วัดว่าเป็นคนดีหรือคนเลวไม่ได้หรอกนะ
แต่ถ้าพูดถึงการคัดกรองคร่าว ๆ ก็ได้อยู่ ตำแหน่งเดียว มีคนสมัครสองคน คนสักกับไม่สัก มันก็เลือกไม่ยากอยู่แล้วล่ะ
ไม่มีใครอยากติดแฮนดิแคปให้บริษัทตัวเองหรอก ในเมื่อมีทางเลือกที่เห็นชัด ๆ อยู่ ก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยง

สำหรับผม พอจะวัดได้ครับ ไม่ร้อย 100% แต่ก็พอแบ่งจำพวกออกได้บ้างครับ

ไม่รู้สึกว่า ดีหรือไม่ดี เลยครับ ยกเว้นแค่ว่า ถ้าสักหน้ามา อาจจะมีแค่คิดว่า ทำไมกล้า แค่นั้นครับ

ถ้าเป็นคำว่ารอยสัก บอกไม่ได้อะครับ
แต่ถ้า ลายสัก พอบอกได้ แต่ก็ไม่ใช่นิสัยโดยตรง
ความชอบเป็นเรื่องของรสนิยมก็จริง แต่ลายที่เลือกสักมันพอจะมองเห็นได้บ้างว่า คลุกคลีอยู่ในสังคมแบบไหน
คนที่สักยันต์ก็แนวนึง
คนสักลายยากูซ่าก็แนวนึง
คนสักมินิมอลก็อีกแนวนึง
ลายเดียวกันแต่คุณภาพงานก้อีกเช่นกัน

แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดแบบว่าลายนี้ต้องสังคมแบบนี้แน่ๆ นะ ก็แค่อนุมานได้คร่าวๆ
สำหรับผมมันคล้ายๆกับการแต่งตัวอะครับ

พ่อผมสักรูปหน้าหลวงพ่อคูณไว้หลัง แกก็ไม่ได้นิสัยเสียอะไรนะ 5555

ได้แหละ อย่างน้อยก็ได้อย่างนึงแล้ว “คนที่สักเต็มตัว เค้าต้องชอบการสักแน่ๆเลย”

ผมว่าไม่ได้ครับ เพราะมีตัวอย่างจริงที่ผมเจอกับตัวฮะ

คนแรก พี่ผู้หญิงที่ทำงาน เป็นเด็กเรียนจบด็อกเตอร์เลย นิสัยนุ่มนิ่มขี้เกรงใจ แต่สักดอกไม้เท่ากำปั้นเหนือนมเลย ที่รู้เพราะบางทีแกใส่เสื้อคอลึกละมันเห็น

ิีิีอีกคนเพื่อนตายผมเลย นิสัยเหมือนๆพี่คนแรกแหละ เด็กเรียนจบคณะดังเลย นิสัยขี้เกรงใจ แต่สักลายทั้งแขนแบบเมสซี่เลย

คือแต่ก่อนผมเคยคิดว่าคนสัก ถ้าไม่ได้สักทั้งตัวแบบพวกค้ายา คือพวกคนที่มั่นใจในตัวเองสูง แต่พอเห็นสองคนนี้รู้สึกเลยว่ามันแค่ความชอบล้วนๆเลยฮะ บอกอะไรเกี่ยวกับนิสัยไม่ได้เลย

ผมว่าลึกๆแล้วเป็นคนมั่นใจในตัวเองแหละครับ อาจจะไม่ได้มั่นใจในตัวเองแบบทางสังคม แต่มันใจในศักยภาพตัวเอง เลยไม่ติดใจว่ารอยสักจะส่งผลกับภาพลักษณ์หรือการทำงานของตัวเอง ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องมีความชอบด้วยส่วนนึง

ถ้ารอยสักแบบที่ดูรู้ว่าสักในคุกก็วัดได้แหละครับ

สำหรับผม คิดว่า ถ้าจะให้โอกาสจริงๆ และไม่อยากเสียผลประโยชน์ ให้ดูจากรอยสักเลยครับ ถ้าเป็นปลาช่อนลุยสวนหรือกิ้งกือไต่ลมก็ตามนั่นครับน้อยมากที่ได้เพชรน้ำงาม ถ้ารอยสักที่เราเห็นมันว้าว ศิลปะ พวกนี้ส่วนมากจากทำงานเก็บเงินสักกันประมาณหนึ่ง ดูจะโอเคกว่าพวกแรก // แต่ขอให้คุณให้โอกาสเขามากๆนะครับ ผมทำงานอยู่กับที่ที่ไม่ค่อยมีโอกาสมาถึง