อ้อ หมายถึงเฮ้าเลี่ยน กำลังจะเข้ามาตอบว่าเรื่องของพันธุกรรม

ถ้าเรื่องนี้ไม่ใช่แค่อีสานหรอก คนไทยส่วนใหญ่เลยแหล่ะ ไอ้เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้เนี่ย ประโยคนี้ผมได้ยินมาตั้งแต่เด็กแล้ว แค่คนอีสานจำนวนประชากรมันเยอะกว่าคนภาคอื่นเลยเห็นได้เยอะ แต่เป็นทุกภาคแหล่ะ

ครับแอดอาไท

เอาตรงๆนะ ที่ทำงานผม พวกซองทั้งหลายแหล่ มาจากคนอีสานประจำเลย คนใต้นี่แทบไม่เคยเห็น ไม่รู้ว่าศาสนามีส่วนเกี่ยวด้วยหรือป่าว? แต่เบื่อมากๆ แถมมีคนนึงแมร่งชอบพูดว่าเงินเดือนเยอะแยะ ทำบุญกันซะมั่ง อยากบอกมันว่าเงินกรูที่ใส่ไป เมิงหน้าบานเต็มๆเลยนะเวลาไปส่งวัด

ผมว่าไม่ได้เกี่ยวว่าคนภาคไหนนะครับ

มันเป็นแนวคิดของคนไทยในยุคเก่าอันนึงคือ "การข่มกัน" ครับ

ไอ้ประเภทที่ว่างานมึงใหญ่ งานกูใหญ่กว่า แม้กระทั่งลูกข้างบ้านทำงานอะไรก็ตาม

คือมันต้องไปสืบ ไปหาช่องเพื่อข่มกันอะครับ

ก็เห็นมีกันทั่วโลก

ญาติๆผมที่เป็นอีสาน จัดงานบวชงานแต่งใหญ่โตจริงครับ แทบจะทุกคนเลย

งานบวชนี่โต๊ะจีน เหล้าเบียร์ เพียบ มีเวที มีดนตรี เว่ออลังมาก

ผมอยุ่ในเมืองจัดงานหมั้นเล็กๆ งานบวชเล็กๆ ไม่ไม่ถึงหมื่น

ผมว่าแล้วแต่คนหรือแต่ละคนอบครัว ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับภาคใดภาคหนึ่งครับ
อย่างภรรยาผมก็อยู่ทางอีสาน ที่บ้านก็พอเป็นที่รู้จักในอำเภอ
ตอนบ้านผมไปสู่ขอ ทางบ้านภรรยาผมไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย ไม่เคยร้องขอว่าต้องจัดงานแต่งใหญ่โต ต้องกลับมาจัดที่บ้าน ขอเงินสินสอดเท่านั้นเท่านี้ให้อิสระผมกับภรรยาในการตัดสินใจเรื่องจัดงานเต็มที่
สุดท้ายผมกับภรรยาเต็มใจที่จะจัดงานแต่งงานขึ้นตามกำลังทรัพย์ที่มีและก็มีความสุขที่ไม่เคยโดนกดดันอะไรเลย ทุกคนที่มาร่วมงานก็ความสุข บางคนก็บอกว่ามางานแต่งนี้แล้วรู้สึกว่าคืองานนี้คืองานแห่งความสุขจริงๆ ไม่ใช่งานที่จัดงานเพื่อเอาหน้า

ยายผมคนอีสาน ลูกสาวแต่งงานไม่เคยเอาค่าสินสอด เมื่อ 30 กว่าปีที่แล้วนะ

ขนาดแม่ผมกับป้าผมเป็นข้าราชการ ก็ไม่เอาสินสอดจากผู้ชายเลยซักบาท

ผมเคยไปบวชให้ยาย ยายก็ไม่จัดงานเลี้ยงอะไรเลย โต๊ะจีน รถแห่ อะไรนี่ไม่มี มีแต่โกนผม เดินรอบโบสถ์ ง่ายๆเลย


ผมคิดว่าเป็นเรื่องส่วนบุคคลและครอบครัวมากกว่านะ แต่ถามว่าเรื่องพวกนี้เคยได้ยินมั้ย

ก็เคยได้ยินเหมือนกัน ที่ชาวบ้านในอีสานนี่แหละเค้าจะพูดกัน ว่าคนจากแถวนั้นแถวนี้เอาค่าดองแพง-ถูก

ซึ่งจริงมั้ยผมก็ไม่รู้ เพราะไม่ได้ไปแต่งเมียทุกๆพื้นที่ทั่วอีสานเหมือนกัน 555

นอกจากงานบุญแล้ว มีงานศพอีกอันนะถ้าจัดที่บ้านนะไม่ได้จัดที่วัด อย่าคิดว่าจะคุมงบอยู่ เป็นงานศพที่สงสารเจ้าภาพมาก คนในครอบครัวเสียแล้วเสียใจไม่พอต้องเสียเงินในแอคทิวิตี้บางอย่างที่ดูไม่น่าจะจำเป็นขนาดนั้นยิบย่อยไปหมด

จากประสบการณ์ส่วนตัวทั้งเพื่อนและญาตินี่จริงสุดๆ ถ้างานแต่งจัดเช้า เที่ยง เย็น เต็มระบบ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีตังไรมากต้องไปกู้มา

มันเป็นเหมือนประเพณีมั้ง ถ้าเรื่องงานบวชหน่ะ

มีทุกที่เเหละ จากที่คาดเดาคือเป็นหน้าเป็นตาเเหละเรียกเผื่อต่อเเต่ไอ้คนโดนเรียกไม่กล้าต่อก็ เลยเป็นมาตรฐานมาเรื่อยๆ พอรราวนี้บ้านร้ได้ อีกบ้านก็ไม่ยอม ตามๆกันมา อีกอย่างอาจจะ เป็นเครือญาติกันเยอะ บอกคนนั้นไม่บอกคนนี้ก็ไม่ได้

ทุกภาคครับ เพื่อนที่ทำงานผมภาคเหนือ กลับบ้านปีใหม่ ซื้อทองใส่ทองเต็มตัว ถ่ายรูป เพื่อนๆบ้านไลค์เฟสบุ๊ค เรียกเสี่ยๆ

กลับมาเอามาจำนำ ทองก็ใช้บัตรเครดิตรูด มาผ่อน เดือนๆนึง รูดบัตรเต็มวงเงิน นอนโรงแรมติดแม่น้ำ ถ่ายรูปลง

แต่บิลเรียกเก็บจ่าย 5000 (แทบจะขั้นต่ำ)

เป็นที่บุคคลครับ ปัจเจก ไม่เกี่ยวกับภาคไหน

อย่าเหมารวมเลยครับ ผมว่าแล้วแต่บ้านเลย เรื่องจัดงาน เรื่องความพอใจ

มัยไม่ใช่ความพอใจมันเหมือนเปนค่านิยมมากกว่าเหมือนคนจีนก็จะมีอีกแบบนึง