ยืดหยุ่นสุดคือ เกณฑ์ผสมกลุ่มครับ
คือตั้งเกณฑ์ A กับ F เอาไว้แต่แรก ส่วนที่เหลือตัดตามกลุ่ม
ข้อดีคือ คนเรียนจะรู้ว่าถ้าจะรอด ต้องทำคะแนนเท่าไหร่ จะได้ A ต้องได้คะแนนถึงเท่าไหร่
ส่วนเกรดตรงกลาง ก็ขยับตามกลุ่ม แก้ปัญหาคะแนนเกาะเป็นกลุ่ม แล้วไปเฉือนเกรดกันแค่เสี้ยวเดียวได้ (ถ้าอิงเกณฑ์อย่างเดียว ต่างกันแค่ 1 คะแนนก็คนละเกรดได้แล้วครับ แต่ถ้าอิงกลุ่ม จะตัดเกรดต่างช่วงที่ห่างกันเยอะๆ)
อีกอย่างคือ อิงกลุ่มจะช่วยลดความผันผวนของข้อสอบได้ระดับหนึ่ง (ข้อสอบค่อนข้างยาก mean จะต่ำลง ข้อสอบง่าย mean จะขยับสูงขึ้น ถ้าตัดตามเกณฑ์ตรงๆ อาจจะเจอกรณีข้อสอบยาก ได้คะแนนกันน้อย แต่อาจารย์ดันตัดโหด เพราะยึดตามเกณฑ์อย่างเดียว)

แต่แน่นอนว่าวิธีนี้มันก็มีข้อเสียอยู่ คือการตั้งเกณฑ์ไว้ล่วงหน้า หมายความว่าคะแนน (max-min) ในแต่ละปีไม่ควรต่างกันมาก (ไม่ใช่ว่าบางปี mean 60 บางปี mean 80 แล้วพอตั้งว่า A ที่ 80 ขึ้นไป ก็กลายเป็น A เกือบทั้งห้อง)
แต่เรื่องนี้ ถ้าอาจารย์มีประสบการณ์ เตรียมการสอน เตรียมข้อสอบมาดีพอ มันจะไม่ต่างขนาดนั้นครับ

เอาจริงควรจะผสม ไม่ก็ใช่อิงเกณฑ์ไปเลย เพราะอิงกลุ่มมันไม่ได้แปลว่าเข้าใจเนื้อหาทั้งหมด บางทีอาจจะเป็นท็อปของกลุ่มแต่พอดูคะแนนดิบแล้วได้ไม่ถึง70%ก็ได้

ไม่เคยชอบอิงเกณฑ์ โชคดีที่ผมจบมาใช้อิงกลุ่ม คือโดยส่วนตัว ผมคิดว่าอิงเกณฑ์มันคือการแข่งขันระหว่างเพื่อนๆ และถึงแม้จะมีการติว มีการอะไรกัน แต่ผมเชื่อว่าการแข่งขันกันเอง มันจะส่งผลให้เกิดความหวงความรู้ เช่นได้ข้อมูลบางอย่างมาแล้วไม่แบ่งปันคนอื่น (ถึงแม้ผมจะไม่ได้เพื่อนเยอะหรือติววงใหญ่ก็เถอะ) ผมคิดว่าไอสิ่งนี้มันตรงข้ามกับvisionของมหาลัยที่ล้วนแล้วแต่จะเพิ่มทักษะและความรู้ ดังนั้นนักศึกษาควรได้อยู่ภายใต้environmentที่มันส่งเสริมการเรียนกันให้มากที่สุด นั่นแหละถึงจะดี

เกณฑ์ครับ
เคยเรียนกับพวกเก่งๆตอนเรียนมหาลัย
พวกซัดมีน 75 กัน
ผม70 ยังตกมีนแทบทุกวิชา หัวจะปวด

ตอนเรียนมหาลัยเคยลงวิชาอังกฤษที่เรียนกับพวกการบินแล้วเขาดันอิงกลุ่ม บอกเลยว่ายับ แค่ไม่ต้องดรอปก็บุญหัวแล้ว ไม่รู้จะเก่งอะไรขนาดนั้น พูดอังกฤษกันสะนึกว่าอยู่เมืองนอก