ถ้าเเบบว่ายกตัวอย่างมหาลัย บางคนไปรเวทมา บางคนใส่ชุดมหาลัย บางคนใส่ชอป เเต่เวลาสอบ หรือติดต่ออธิบดี ก็ต้องเเต่งตัวชุดนักศักษา ซึ่งไม่มีปัญหา

เเต่ถ้าเป็นน้องๆก็จะมีปัญหามั้ยเวลาเข้าสอบ ทำไมต้องเเต่งชุดนักเรียน ในเมื่อเรามีสิทธิในการเเต่งตัวบนเรือนร่างของเราเอง

ผมกลับตรงกันข้ามเลย โรงเรียนผมใส่เสื้อนักเรียนหรือเสื้อพละสลับวันกัน ทุกเช้าหยิบง่ายและเร็วไม่ต้องเลือกชุดมาก

แต่วันเสาร์เป็นวันเรียนพิเศษและทำกิจกรรม ผมค่อนข้างขี้อายเลือกชุดไปรเวทนานมาก แล้วมีแต่เสื้อเก่าๆ ตอนเด็กค่อนข้างจน มีวันนึงใส่เสื้อลายสก็อตเพราะคิดว่าเท่ห์โดนเพื่อนแซวทั้งวัน ถ้าย้อนกลับไปได้ผมอยากใส่ชุดนักเรียนมากกว่า ไม่อยากมาเลือกชุดไปรเวทใส่ตอนเช้า

สมัยผมเรียนมัธยม เรื่องล้อ แซว บูลลี่มีประจำ อย่าได้มีช่องเป็นล้อเพื่อน ส่วนมหาลัยควรใส่ชุดอะไรก็ได้ เพราะโตๆกันแล้ว

แต่ชุดลูกเสือกับทรงผมเห็นด้วยว่าควรยกเลิกไป

นึกถึงตัวเราในวัยเด็กเถอะ ในทุกๆวันก่อนไปโรงเรียนมันต้องมีสักครั้งในสัปดาห์ที่เราจะกังวลใจว่าวันนี้กูแต่งตัวครบเรียบร้อยยังวะ

พรุ่งนี้ครูจะตรวจผมมั้ยวะ แล้วมันวนลูปกลับมาเป็นรอบๆเป็นความกังวลที่กลายเป็นความเคยชินจนเราๆรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ

เคยลองสมมติลองนีกกันบ้างมั้ยว่ามันจะดีแค่ไหนถ้าวันนี้ที่กำลังจะออกจากบ้านไม่ต้องมีเรื่องกังวลใจเลยว่าต้องแต่งชุดอะไรหยิบในตู้ตัวไหน

ใกล้มือก็ใส่ๆไป

ในโรงเรียนเราจะต้องการความมีระเบียบเรียบร้อยไปทำไมครับ ตลอดระยะเวลากว่า 90 ปี นับจากมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองมา

เราไม่เคยใส่ใจในสิทธิเสรีภาพของประชาชนอย่างแท้จริงเลย เพราะพวกเราล้วนถูกตีกรอบ ถูกกดขี่ จนชินชาอยู่ทุกๆวันเริ่มตั้งแต่เรียน

อนุบาลเลยด้วยซ้ำ อยากเห็นประเทศไทยเปลี่ยนแปลงแต่พวกคุณกลับพยายามจะให้เด็กๆเค้าเติบโตผ่านระบบโรงเรียนเดินตามรอยพวกเรา

มาเลยเนี่ยนะ พวกคุณฝันไปแล้ว กว่าพวกเราจะตระหนักรู้ในสิทธิและเสรีภาพของเราอย่างจริงจังหลายคนก็แก่เกินจะสู้เพื่อความ

เปลี่ยนแปลงแล้ว ถ้าปราถนาจะสู้กับเผด็จการเด็กๆเหล่านี้คือกลุ่มคนที่เราควรต้องฝากความหวังเอาไว้แต่พวกคุณกลับอยากขีดเขียน

ตีกรอบให้เค้าเดินตามก้นโดนกดขี่ โดนริดรอนสิทธิตั้งแต่เด็กแบบเรามา แบบนั้นจะมีสักกี่คนที่จะสามารถตระหนักรู้แล้วมาถูกทางกัน

100 คน จะมาทางนี้สักกี่คน

ทำไมไม่ลองช่วยพวกเค้าให้ก้าวออกจากกรอบเดิมๆ ตั้งแต่ตอนเรียนหล่ะครับ ถามใจพวกคุณดูว่าในโรงเรียนที่พวกคุณเรียนๆกันมาน่ะ

เผด็จการหรือประชาธิปไตย

หรือพวกคุณคิดว่าวันนี้ประชาธิปไตยชนะแล้ว?

ถ้าพวกคุณคิดแบบนั้นก็เตรียมรอดูรัฐประหารครั้งหน้าได้เลย

ปัญหาสำคัญของเรื่องนี้คือ
การแต่งกายมีผลต่อความสามารถทางการศึกษาแค่ไหน
และคำตอบก็แสดงออกมาชัดเจนแล้ว

ปัญหาสำคัญของเรื่องนี้คือ

มันไม่ใช่เรื่องการแต่งกาย แต่เป็นพฤติกรรมคุกคามยามและครู

นึกถึงตัวเราในวัยเด็กเถอะ ในทุกๆวันก่อนไปโรงเรียนมันต้องมีสักครั้งในสัปดาห์ที่เราจะกังวลใจว่าวันนี้กูแต่งตัวครบเรียบร้อยยังวะ

พรุ่งนี้ครูจะตรวจผมมั้ยวะ แล้วมันวนลูปกลับมาเป็นรอบๆเป็นความกังวลที่กลายเป็นความเคยชินจนเราๆรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ

เคยลองสมมติลองนีกกันบ้างมั้ยว่ามันจะดีแค่ไหนถ้าวันนี้ที่กำลังจะออกจากบ้านไม่ต้องมีเรื่องกังวลใจเลยว่าต้องแต่งชุดอะไรหยิบในตู้ตัวไหน

ใกล้มือก็ใส่ๆไป

ในโรงเรียนเราจะต้องการความมีระเบียบเรียบร้อยไปทำไมครับ ตลอดระยะเวลากว่า 90 ปี นับจากมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองมา

เราไม่เคยใส่ใจในสิทธิเสรีภาพของประชาชนอย่างแท้จริงเลย เพราะพวกเราล้วนถูกตีกรอบ ถูกกดขี่ จนชินชาอยู่ทุกๆวันเริ่มตั้งแต่เรียน

อนุบาลเลยด้วยซ้ำ อยากเห็นประเทศไทยเปลี่ยนแปลงแต่พวกคุณกลับพยายามจะให้เด็กๆเค้าเติบโตผ่านระบบโรงเรียนเดินตามรอยพวกเรา

มาเลยเนี่ยนะ พวกคุณฝันไปแล้ว กว่าพวกเราจะตระหนักรู้ในสิทธิและเสรีภาพของเราอย่างจริงจังหลายคนก็แก่เกินจะสู้เพื่อความ

เปลี่ยนแปลงแล้ว ถ้าปราถนาจะสู้กับเผด็จการเด็กๆเหล่านี้คือกลุ่มคนที่เราควรต้องฝากความหวังเอาไว้แต่พวกคุณกลับอยากขีดเขียน

ตีกรอบให้เค้าเดินตามก้นโดนกดขี่ โดนริดรอนสิทธิตั้งแต่เด็กแบบเรามา แบบนั้นจะมีสักกี่คนที่จะสามารถตระหนักรู้แล้วมาถูกทางกัน

100 คน จะมาทางนี้สักกี่คน

ทำไมไม่ลองช่วยพวกเค้าให้ก้าวออกจากกรอบเดิมๆ ตั้งแต่ตอนเรียนหล่ะครับ ถามใจพวกคุณดูว่าในโรงเรียนที่พวกคุณเรียนๆกันมาน่ะ

เผด็จการหรือประชาธิปไตย

หรือพวกคุณคิดว่าวันนี้ประชาธิปไตยชนะแล้ว?

ถ้าพวกคุณคิดแบบนั้นก็เตรียมรอดูรัฐประหารครั้งหน้าได้เลย

แต่ตอนทำงานก็ต้องแต่งชุดทำงานอยู่ดี ส่วนตัวผมคิดว่าควรมีชุดที่บ่งบอกว่าเป็นนักเรียนนะ แต่เอาชุดที่อเนกประสงค์ ซักง่าย แบบเสื้อยืดกางเกงวอมไรงี้

ตอนแรกก็คิดแบบนี้ แต่หลังๆ เริ่มไม่ชัวร์ละ เพราะในโซเชียลพูดถึงแต่เรื่องชุด ไม่พูดถึงพฤติกรรมแล้ว

เพิ่งคุยประเด็นนี้ไปเมื่อคืนมุ้นุง

มันพูดคนละมุมมองไง ฝ่ายสนับสนุนก็ลากเข้าแต่เรื่องสิทธิ

แต่ผมยึดสมเจียมไปละกัน spectacular but useless

ดึงมวลชนไม่ได้แล้วจะเอากำลังมาไหนไปเปลี่ยนแปลง

ก็อธิบายเขาไปสิครับ ว่าทำไมต้องมี dress code
ที่กลัว ๆ กันนี้คือไม่มีปัญญาอธิบายกันหรอ?

การต่อสู้เพื่อเรียกร้องสิทธิมันคือการต่อสู้โดยอาศัยเหตุผลที่ชอบธรรมทางการเมืองนะครับ ถ้าเหตุผลไม่ชอบธรรมการต่อสู้เพื่อเรียกร้องสิทธิมันก็ไม่ประสบความสำเร็จ

ไอคุกคามยามอะไม่เห็นด้วย แต่ไอชุดเนี่ยเห็นด้วยกับน้องมันนะใส่ไรก็เรียนได้ สอบคิดว่าไม่มีปัญหาแน่นอน

มหาลัยก็มีให้เห็น แค่บอกให้แต่งกายสุภาพมาแค่นั้น ไอที่คิดๆว่าเด็กจะบ้าแต่งตัว หรือแต่งตัวไม่รู้จักกาลเทศะ

อะไรพวกนี้คิดไปเองทั้งนั้น ผมอยู่มหาลัยที่แต่งอะไรก็ได้จนจบเด็กมีแต่เป็นตัวของตัวเอง ฟูลเทินรับใบปริญญา

จนดราม่าก็มีถึงเด็กข้างในไม่ได้สนใจซักกะนิด ก็ยังไม่เคยเจอปัญหาที่คนใน Social พิมพ์มาซักอัน จบมาก็

ทำงานกันปกติ ที่ไหนจำเป็นต้องมียูนิฟอร์มก็ใส่กันได้ไม่เห็นมีใคร woke จัดอะไร

ผมกลับตรงกันข้ามเลย โรงเรียนผมใส่เสื้อนักเรียนหรือเสื้อพละสลับวันกัน ทุกเช้าหยิบง่ายและเร็วไม่ต้องเลือกชุดมาก

แต่วันเสาร์เป็นวันเรียนพิเศษและทำกิจกรรม ผมค่อนข้างขี้อายเลือกชุดไปรเวทนานมาก แล้วมีแต่เสื้อเก่าๆ ตอนเด็กค่อนข้างจน มีวันนึงใส่เสื้อลายสก็อตเพราะคิดว่าเท่ห์โดนเพื่อนแซวทั้งวัน ถ้าย้อนกลับไปได้ผมอยากใส่ชุดนักเรียนมากกว่า ไม่อยากมาเลือกชุดไปรเวทใส่ตอนเช้า

สมัยผมเรียนมัธยม เรื่องล้อ แซว บูลลี่มีประจำ อย่าได้มีช่องเป็นล้อเพื่อน ส่วนมหาลัยควรใส่ชุดอะไรก็ได้ เพราะโตๆกันแล้ว

แต่ชุดลูกเสือกับทรงผมเห็นด้วยว่าควรยกเลิกไป

remark ก่อนเลยว่า ผมไม่ได้จะบอกว่าวิธีการของน้องจะทำให้เกิดสิ่งที่ผมกำลังอธิบาย ผมแค่จะอธิบายว่าการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองไม่ได้เกิดจากเสียงข้างมาเสมอไป

ยกตัวอย่างเช่น การยกเลิกกฏหมาย jim row (สะกดถูกป่าวไม่รู้ จำไม่ได้) ที่เป็นกฏหมายแบ่งแยกคนผิวขาวและผิวดำ ถูกยกเลิกเพราะผู้พิพากษาหัวก้าวหน้าในศาลตัดสินว่ามันขัดกับรัฐธรรมนูญสูงสุด ซึ่งเป็นการตัดสินแย้งกับคำพิพากษาของศาลก่อนหน้าที่บอกว่าเป็นไปตามรัฐธรรมนูญในการแบ่งแยกอย่างเท่าเทียใ

การเดินขบวนประท้วงเพื่อต่อต้านกฏหมาย jim row มีครับ แต่คนเข้าพีคสุดร่วมราว 5 หมื่น ซึ่งไม่ถึง 0.05% ของจำนวนประชากรอเมริกาในสมัยนั้นด้วยซ้ำ แถมไม่ค่อยมีพื้นที่ในข่าวระดับชาติด้วย

เหตุผลที่ผู้พิพากษาตัดสินแบบนั้นก็ง่ายมากครับ เพราะเหตุผลที่ฝ่ายประท้วงมีความชอบธรรมมากกว่า

กลไลอำนาจของระบบประชาธิปไตยมันมี 3 ขาครับ การเรียกร้องการเปลี่ยนแปลงก็มีหลายวิธี มันไม่ได้มีแค่ pathway เดียวที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลง ผมถึงบอกเสมอว่าอย่าเพิ่งไปรีบ judging วิธีการของใครว่าจะไม่ได้ผล ในประวัติศาสตร์การเมืองมันมีกรณีศึกษาเยอะแยะครับ

ย้อนกลับไปคุณก็ยังมีสิทธเดิมครับ แต่เพื่อนๆคุนที่เค้าอยากแต่งชุดอะไรก็ได้เค้าก็ยังไม่มีสิทธิไงครับ

เค้าให้ยกเลิกการบังคับแปลว่าถ้าคุณสะดวกใส่ชุดนักเรีน คุณก็ใส่ ถ้าเพื่อนอยากใส่ชุดไปรเวทเพื่อนก็ใส่

ความชอบธรรมของน้องในพากิลด์การบุกไปคุกคาม รปภ และครู ทั้งที่ลาออกเองแล้วคืออะไรครับ

สมมุติผมเป็นศาล ผมจะตัดสินคดีนี้ยังไง

หรือผมเป็น สส ที่เตรียมจะเอาเรื่องนี้เข้าสภาอยู่แล้ว เตรียมเขียนคำปราศรัย เตรียมให้ทำประชามติเพื่อดึงมวลชนให้กาเห็นด้วย มาเจออะไรแบบนี้ ผมควรจะรู้สึกอย่างไร ทำไมไม่มาคุยในเมื่อผมเป็นตัวแทนประชาชนในมตินี้มาพรรคมอบหมายให้

ผมไม่เคยลากคนที่บอกว่าไม่เห็นด้วยกับวิธีการหรือไม่ชอบที่ก้าวร้าวมาถก เพราะถ้าเกินขอบเขตไปผมก็คิดเหมือนกัน

คุณคงไม่สังเกต พวกบอกถ้าอยากเรียกร้องสิทธิก็ต้องทำตามกฎให้ได้ก่อน ได้คืบจะเอาศอก หรือเปรียบเทียบแปลกๆ ขึ้นท็อปเม้นเต็มไปหมด