สู้ๆฮะ

สู้ๆนะครับ อย่าพึ่งคิดมากนะ
ลองไปตรวจที่คลินิคนิรนาม แล้ววางแผนการรักษานะครับ
อยากให้มีชัวิตในโลกนี้นานๆ ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ

จากที่อ่าน คุณมีความรู้ ความสามารถนะ ใต่เต้ามาจนชีวิตมีหน้าที่การงานที่ดี แต่ขาดสติ ปัญญา ยับยั้งสิ่งที่ไม่ควรทำ จนชีวิตดำดิ่ง
ทุกการกระทำ มันมีราคาที่ต้องจ่ายจริงๆ บางเคส พลาดแล้วมีโอกาสแก้ตัว บางเคส พลาดแล้ว แค่คิดกลับตัว ก็ไม่ทันแล้ว
เมื่อชีวิตเราบาดเจ็บ เราจะเห็นคุณค่าตัวเรามากยิ่งขึ้น
ชีวิตผมทุกวันนี้ อะไรที่เป็นสารตั้งต้นความบรรลัย ความชิบหายให้ครอบครัว ผมตัดวงจรแต่ต้นเลย อบายทุกทุกสิ่ง
สุดท้ายนี้ ชีวิตมีค่าครับ นึกถึงคนข้างหลังเยอะๆ

อย่าพึ่งไปลาออกครับ ลาพักร้อนมาทำใจให้สงบก่อน

1.เรื่องงาน ไม่ต้องออก แต่ถ้าคิดว่างานจะทำให้เครียด กดดัน จนมีผลต่อสุขภาพก็ลองดูว่าจะไปทำอะไรต่อ ถ้ามีลู่ทางก็ค่อยออกครับ
2.คนที่บ้านถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่ต้องบอกครับ รอจนพร้อมค่อยบอกครับ ส่วนที่ทำงานไม่มีความจำเป็นต้องบอกครับ ไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ครับ และตามปกติตรวจร่างกายประจำปีบ.ก็ไม่ตรวจHIVนะครับ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องไปบอกใครในที่ทำงานเลย

3.ประกันสังคมรักษา รับยาฟรีครับ คุณทำงานบริษัท น่ามีสิทธิ์อยู่แล้ว แต่ถ้าลาออกไปอาชีพอิสระก็ส่งเบี้ยเอ
งได้ต่อ
4.รีบไปเข้ารับการรักษา อย่าปล่อยไว้ และปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตครับ คุณจะเป็นแค่คนทั่วไปคนนึงที่มีโรคประจำตัวเฉยๆ

อยู่ต่อนะท่าน ผมขอให้ท่านอยู่ต่อ อยู่เพื่อดูฟุตบอลก็ได้

เรื่องตายตัดไปก่อนเลย ไม่เป็นไรแน่นอน

สำคัญสุดเรื่องงาน
ลองปรึกษาผู้ใหญ่ในที่ทำงานดูและให้ช่วยหาทางออกให้คับ
ถ้าได้งานเดิมทำต่อก็ไม่มีอะไรให้กังวลแล้ว

ส่วนรายละเอียดคนรอบข้างๆค่อยๆเคลียร์ทีละส่วน
เริ่มจากคนใกล้ตัวสุด ออกไปเรื่อยๆ
หลังจากนี้ก็หันหาที่พึ่งทางจิตใจลองดู ง่ายสุดก็เข้าวัดฟังธรรมคับ

ยังไงโลกใบนี้ก็สวยงามเสมอคับ

อย่างที่หลายๆคนแนะนำไปเลยครับ โรคนี้อยู่ได้อีกนาน และโลกก็เปิดกว้างมากแล้ว

ส่วนเรื่องงานไม่ต้องลาออกครับ ตรวจแค่ตอนเข้างาน หลักจากนี้ก็ทำที่เดิมไปครับ

ส่วนตัวผมไม่ได้อยากเกิดมา ไม่ได้อยากอยู่บนโลกนี้

แต่มีครอบครัว มีหน้าที่ต้องดูแล

ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปครับท่าน

ขอบคุณที่แค่นี้ท่านก็กล้ามาเล่าให้คนในssฟัง

ท่านมีอะไรมาระบายกับพวกผมได้หมดคับ

Ssก็คือครอบครัวของท่าน เห็นมั๊ยคับว่าทุกคนมีแต่ให้กำลังใจท่าน ไม่มีใครซ้ำเติมเลย

อย่าพึ่งคิดไปเองครับว่าใครจะรับไม่ได้ เป็นกำลังใจให้เสมอครับท่าน

ลองเป็นเทรนเนอร์ พี่เลี้ยง แบ่งประสบการณ์ การเรียน การเก็บความรู้ จากการทำงาน หรือ งานอื่นๆ แบบ
*** ออนไลน์*** ก็น่าจะได้นี่ (แผลสดก็จะอึ้งแบบนี้แหล่ะ ) เป็นกลจให้ครับ

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี

เป็นกำลังใจให้ จขม. ครับ..แล้วผมชอบประโยคนี้ของท่านนี้มากเลย "คุณจะเป็นแค่คนทั่วไปคนนึงที่มีโรคประจำตัวเฉยๆ" ใช่ครับ..เหมือนท่านทำงาน..แล้วมีตรวจสุขภาพประจำปี..ผ่านไปปีแล้วปีเล่า..ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลมาก..แต่ปีนี้ไม่เหมือนปีที่ผ่านมา..ท่านอายุมากขึ้น..ร่างกายเริ่มเสิ่อมโทรม..โรคภัยก็มาเยือน..ท่านมีโรคประจำตัวเพิ่มขึ้นมาที่ต้องรักษา 1 โรค..แค่นั้นเองครับ...ปรึกษาแพทย์..ทานยาตามคำแนะนำ..เรียนรู้ที่จะอยู่กับโรคที่เกิด..รักษาสุขภาพกายและใจ..ท่านอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแน่นอนครับ..มีอะไรอยากระบายสังคม ss พร้อมรับฟังท่านครับ..ที่ท่านมาตั้งมู้นี่..ท่านก็ได้ระบายแล้ว..แล้วท่านก็ได้รับคำแนะนำจากสังคม ss มากมาย..เห็นไหมครับ..ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว..ยังมีผู้คนที่พร้อมจะรับฟังท่านอยู่..สุดท้ายสู้ๆครับ..เป็นกำลังใจให้..ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ

สู้ต่อไปท่าน

ไม่มีใครไม่เคยผิด ไม่มีใครไม่เคยพลาด

ถ้าโรคของท่าน อาการเจ็บป่วยไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดขยับตัวไปไหนมาไหนเจอคนไม่ได้เลย ว่างๆมีเวลาลองไปทำบุญตามบ้านเด็กกำพร้า มูลนิธิ ผู้สูงอายุ ช่วยวัดล้างห้องน้ำ ฯลฯ อะไรงี้(เอาที่ท่านสะดวก)

สิ่งดีๆตรงนี้จะทำให้ท่านพบคำตอบหรือทางออกที่ถูกต้องสำหรับตัวท่านเองไม่ช้าก็เร็ว

อ่านมาถึงเม้นท์ผมท่านคงได้อะไรจากชาว SS ไปเยอะแล้วล่ะ

สู้ๆครับ

ใจเย็นครับ ค่อยๆคิด ทุกอย่างมีทางออก

ยังมียาให้กินอยู่นะครับ ใช้ชีวิตให้ปกติได้ ดูแลสุขภาพดีๆครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ ดูแลสุขภาพดีๆ พบหมอให้เป็นกิจลักษณะ
ขอให้ท่านกลับมาแข็งแรง เข้มแข็งไวๆ

ตั้งสติ แล้วคิดอีกรอบนะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ