ของผมอยู่ ตจว จริง แต่ก็เป็นเขตเทศบาล ซึ่งก็มีแบบนี้เหมือนกัน แต่จะบอกว่าในสังคมแบบนี้ ถ้่าคุณเป็นลูกผู้นำชุมชน เช่น ผู้ใหญ่บ้าน นายก อบต กำนัน คุณจะสบายมาก ทำอะไรก็มีแต่คนเกรงใจไปหมด ย้ำว่าเป็นอย่างนี้จริงๆ

ผมโตบ้านนอกมาเรียนทำงานในเมือง ผมเลยคลุกคลีอยุ่กับวีถีชีวิตทั้งสองแบบ
บ้านนอกก้ตามที่ว่ามา อย่าถามหาเหตุผล เล่นพรรคเล่นพวก คนมีตรรกะในชีวิตหายาก งานบุญงานศพนี่ งงกะแมร่งทำไมต้องจัดที่บ้าน แล้วงบที่ใช้คุมเงินไม่ได้ ถ้าเลี้ยงไม่ดีมันบ่นเจ้าภาพ ขนาดงานศพนะงานที่เสียใจ ยังต้องมาเสียเงินในจุดไม่จำเป็นเยอะมาก แล้วมันจะมีพวกอ้างว่าถ้าเลี้ยงไม่ดี คนตายไปจะเสียใจนะรุ้มั้ย คำถามคือคนตายเค้าจะรุ้อะไร มีแต่พวกมึงนี่แหละอยากแดกฟรีอยากห่อกลับบ้านไอ้พวกเห้ นี่แค่ส่วนเดียวนะ ไม่รวมถึงวีถีชีวิตอื่นๆที่ต้องเกี่ยวข้องวุ่นวายกับคนแต่ละบ้าน ยิ่งงานแต่ยิ่งยอมกันไม่ได้ บ้านนี้สินสอดเท่านี้ อีกบ้านนึงต้องได้มากกว่า ทั้งที่ลางทีแมร่งคือสก๊อยชัดๆ เอาอะไรมาตีมูลค่า บ้าๆบอๆเยอะอะ ใครบอกสวยงามมันแค่มายาคติที่เค้าหลอกเราอ่ะชนบทน่ะ ลองมาอยุ่แล้วจะเก็ท

ผมว่าท่านแยกตัวออกมากันเองดีกว่า
ปล่อยให้พวกนั้นดักดานแบบนั้นต่อไปครับ
ความเชื่อนำความรู้ ก็ได้แค่นั้นแหละ อย่าไปหาสารพัดเหตุผลมาอธิบายเลย

เท่าที่อ่านมาก็เป็นเรื่องสภาพสังคมล้วนๆ แต่ละพื้นที่แตกต่างกันแน่นอนดี แย่ปนๆกันไป
แต่มาติดตรงที่ว่าสังคมชนบทที่ท่านเจอเป็นแบบนี้ซะส่วนใหญ่ ซึ่งเท่าที่เคยอยู่และไปสัมผัสที่อื่นๆมา
ผมว่าไม่จริงเท่าไหร่นะ

ท่านอยู่ในในสังคมแคบๆของท่าน อย่าไปตัดสินคนอื่นเพราะท่านเจอแบบนั้น

ผมโตมาแบบคนในหมู่บ้านแทบจะเป็นวงศาคณาญาติกันเลยดีกว่า ประมาณรุ่นปู่รุ่นย่ารุ่นทวดอพยพมาตั้งถิ่นฐาน ออกลูกออกเต้า พวกรุ่นๆต่อมาก็ได้กัน ออกลูกมาบางที่ก็ไม่ได้กับคนหมู่บ้านอื่น พอมารุ่นหลานก็อาจจะแต่งงานกัน แต่มันจะเป็นในลักษณะญาติที่ห่างๆกันไม่ได้มีแบบเลือดชิด ทุกบ้านแถบจะรู้จักกัน สมัยก่อนทุกบ้านไม่ต้องล็อคประตูหน้าบ้าน ไม่มีขโมย ผมยังดีหน่อยตรงที่แม่ผมเค้าได้กับพ่อผมที่เป็นคนต่างหมู่บ้านห่างๆ ทุกบ้านแข่งกันเรื่องลูก ลูกใครเรียนดีหรือไปได้ดี โม้3บ้าน8บ้าน แม่ผมคนนึงหล่ะชอบเอาผมไปเทียบกับเพื่อนผมที่เรียนดีกว่า จนผมโมโหเลยพูดออกไปว่างั้นไม่เอามันมาเป็นลูกเลยหล่ะ จากนั้นแกก็ไม่เคยพูดอีกเลย อยู่ในหมู่บ้านผมจะทำตัวเกเร ขี้เมา ต่อยตี เพื่อให้คนในหมู่บ้านสะใจที่เห็นผมเป็นคนไม่ดี แต่พอออกมาเรียนต่างจังหวัดผมจะทำตัวดีตั้งใจเรียน พอปิดเทอมกลับไปก็เหมือนเดิม ขี้เมา ต่อยตี วนลูปแบบนี้จนบ้านข้างๆมาพูดกับผมต่อหน้าว่าอย่างมรึงเกิดมาผลาญเงินพ่อแม่ โตไปมรึงก็ติดคุก ผมก็เฉยๆ เพราะสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ผมแค่ต้องการจะรู้ว่าใครหวังดีกับผม และใครคอยทับถม จนผมเรียนจบมีงานมีการทำที่ดีแหล่ะ ตอนนี้กลับไปไม่มีใครมากล้าดูถูกผม มีแต่คอยมาเอาใจ แต่ผมก็พยายามปล่อยข่าวไปเรี่อยๆนะว่าผมตกอับ ตกงาน อะไรแบบนั้น สงสัยผมจะโรคจิต กลับบ้านไปชีวิตคนในหมู่บ้านก็เหมือนเดิม แต่ช่วง3-4ปีมานี้ดีหน่อย ตรงที่ทุเรียนราคาดี แล้วแถวที่ผมอยู่น่าจะเป็นบริเวณที่ทุเรียนออกก่อนใครเค้าเลยมั้ง เลยได้ราคาดีกัน แต่ก็อย่างที่หลายคนบอกแหล่ะ วัยรุ่นแถวชนบทมีลูกกันเร็ว แล้วไม่เรียนหนังสือ แล้วปุ๊บปั๊บก็เลิกกันไปมีคนใหม่ ลูกก็ให้แม่ตัวเองเลี้ยง มองแล้วอนาคตประเทศไทยน่าจะลำบาก แต่พวกนี้ดีหน่อยตรงที่มีสวนกันเกือบทั้งนั้น

แถวบ้านผม มีเหตุแปลกๆ สองทุ่ม ปิดบ้านกันเงียบ ผมโน่น เกือบเที่ยงคืน เดินลาดตระเวณเล่น ง่วงถึงเข้าบ้านนอน อย่างว่า ผมคน กทม. ย้ายมาอยู่บ้านแม่ที่ ต่างจังหวัด

ชนบทในประเทศนี้ไม่ได้มีหมู่บ้านเดียวที่ท่านเจอมานะครับ อ่านเนื้อหาที่ท่านบอกมาทั้งหมดแล้วจึงพอจะสรุปได้ว่า ท่านซวยพอสมควร