ผมเป็นคนที่เกิดและโตในเมือง ได้มาอยู่ในชนบทเพราะพ่อมาซื้อที่เอาไว้ แล้วปลูกบ้านในสวนป่าไว้หลังนึง

ชนบทในความคิดของผมมีสองแบบ
1.อยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่
2.อยู่ติดถนนใหญ่

แบบแรก ความเป็นสังคมแบบปิด ทุกบ้านรู้จักกันหมด ทำอะไรขึ้นมารู้กันทั้งหมู่บ้าน ใครแปลกหน้าผ่านมา ก็จะพากันถามว่านั่นใคร มากับใคร มาหาใคร

แบบที่สอง เป็นสังคมกึ่งเมือง คือมีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านบ่อยกว่า ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้าหรือนักท่องเที่ยว
การให้ความสนใจคนแปลกหน้าก็จะมีน้อยกว่าแบบแรก


ถ้าคุณเป็นคนนอกเข้าไป มีฐานะหรือมีการศึกษาหน่อย ชาวบ้านจะมองคุณเป็นเจ้านาย จะให้ความเคารพยำเกรง การพูดการจาจะดี
แต่ถ้าคุณเป็นคนที่ไม่มีอะไร เค้าจะข่มทันที เพราะเป็นสังคมแห่งความโอ้อวด มีแต่คนอวดเก่งเต็มไปหมด รู้มากแต่ไม่รู้จริง พร้อมจะเกทับบลัฟแหลกทันที ถ้ามีการแข่งขันอะไร หรือพูดคุยอะไรกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างบ้านเต็มไปด้วยการเอารัดเอาเปรียบและความอิจฉา การแบ่งปันเกิดขึ้นเฉพาะกลุ่มแคบๆที่สนิทกัน ซึ่งในสังคมเมืองก็มี

การรวมกลุ่มเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ ใครมือยาวสาวได้สาวเอา

งานบุญมักจะถามหาของกินห่อกลับบ้าน มากกว่ามาช่วยกันทำงาน คนทำงานก็มีอยู่กลุ่มเล็กๆ

การติดต่อราชการจะต้องผ่านผู้ใหญ่บ้านเป็นคนเซ็นต์รับรอง ระบบโคตรโบราณ

เข้าเรื่องกันดีกว่า
ผมมีปัญหากับครอบครัวแฟน บ้านนี้ใช้หลักอำนาจนิยม ผู้ชายเป็นใหญ่ ทุกอย่างพ่อของแฟนต้องเป็นคนตัดสินใจ แรกๆผมก็ยอมให้ ทำตัวเป็นแก้วน้ำเปล่า เคัาบอกอะไรเราก็ฟัง แล้วพอถึงเวลาต้องทำงานร่วมกัน ผมก็เสนอไอเดีย แต่เค้าไม่ฟัง เค้าบอกให้เราทำๆไปตามที่เค้าบอก "ทำไปเถอะน่า" ทั้งๆที่เราไปหาข้อมูล แล้วเอามาพูดคุยกัน แต่มักจะถูกปฏิเสธเสมอ
ผมไม่อยากอ้างว่า การไร้การศึกษา มันทำให้คนปฏิเสธการศึกษาหาความรู้

ความเชื่อ คนพวกนี้นับถือพุทธผี เป็นพุทธแต่ให้ความยำเกรงผี ผีบ้านผีเรือน เจ้าที่ นี่ห้ามไปแตะต้องเลย บางคนเชื่อว่า ความเจ็บป่วยเกิดมาจากผีบ้านผีเรือน เอิ่มมมม. กินเหล้า,สูบบุหรี่,กินเค็ม,กินหวาน
พอป่วยมากลับโยนให้ผี


เป็นสังคมที่นิยมความเชื่อ และปราศจากเหตุผล เวลาจะทำอะไรสักอย่าง มักทำๆไปก่อน ศึกษาหาความรู้เอาไว้ทีหลัง

การเสี่ยงโชคคือชีวิตจิตใจ ตังก็ไม่มีจะกิน แต่ก็ขอให้ได้ซื้อหวยงวดละพันสองพัน เซ็นต์ไว้ก่อน พอไม่มีจ่ายก็ไปรับจ้างหรือขายของตลาดนัด
คนหนุ่มคนสาวมีโทรสับก็ ปั่นสล็อต มันก็ไม่ใช่ทุกครอบครัวหรอก แต่บ้านแฟนเป็นทั้งครอบครัว

พี่ชายเค้ามามีปัญหากับผมอีก แต่ผมก็จำเป็นต้องไป ไม่อยากไปเหยียบที่นั่นเลยจริงๆ มีแม่เค้าที่ดีกับผมหน่อย แต่ก็เท่านั้น

ทั้งนี้ทั้งนั้น คนในชนบทที่ดีก็มี แต่เป็นส่วนน้อย ถ้ามองแบบภาพรวม ก็ตามนั้น

ก็เป็นอย่างว่าแหละคับ ผมก็เบื่อเหมือนกัน ผมมีที่ทางไปเคลียร์บ่อยกับปัญหารุกที่ สุดท้ายผมก็ปล่อยเช่าให้เค้าปลูกเต็มแปลงไปเลย จะได้ไม่ต้องมีใครมาล้ำ งานบุญก็อย่างว่าคิดซะว่าทำโรงทาน คนคิดได้มันก็มีแต่มันน้อย
แต่ถ้าคุณซื้อใจพวกเค้าได้เค้าก็ทำงานเป็นมือเป็นเท้าให้คุณแบบดีเลย เพราะส่วนใหญ่เค้าก็เจอแต่คนลักไก่กันเองนี่ละ ถ้าคุณพาเค้าเจริญไปได้ เค้าก็จะนับถือคุณเยอะเลย

ศาสนาผี นับถือแแต่ผี โคตรน่าเบื่อ

มันอยู่ที่สถานที่และสังคมของที่นั้นๆด้วย

อย่างบ้านผมอยู่บ้านนอกอาจจะดีหน่อยตรงที่บ้านผมอยู่ห่างจากหมู่บ้านแถบจะอยู่หลังเดี่ยวๆเลยบ้านข้างๆคือห่างก้น 200-300 เมตร
แต่ครอบครัวผมค่อนข้างเป็นที่รู้จักพ่อผมเป็นครูที่มีคนเคารพเกือบทั้งจังหวัด คือถ้าไปซื้อของแล้วบอกเซ็นไว้ลงชื่อพ่อผมไว้ก็ทำได้
แต่ผมไม่เคยทำและเพื่อนบ้านหรือคนรู้จักก็ไม่ได้ขี้เสื..ก อะไรเวลามาเยี่ยมหรือมาหาอย่างมากสุดก็ถามทำงานอะไรมีเมียหรือยัง
ตอนนี้ผมอยู่ กทม. ยังอยากกลับบ้านตลอดเลยเบื่อๆก็ออกไปขับรถเสพบรรยากาศบ้านนอก กินอาหารพื้นบ้านที่ชอบ

แบบนี้คือ ชนบ๊ททท ชนบทของแท้เลย

อย่างไม่วุ่นวายเกินไปแบบ กทม ผมว่าต้องแนว ตจว ในตัวเมืองนะ ดีกว่าเยอะ

โคราช กาญ หาดใหญ่ สุราษ ชม เลือกเอาๆ

เอ่อ ผมว่าท่านกำลังจะ "ตัดสิน" สังคมชนบททั่วประเทศไทยจากประสบการณ์ส่วนตัวเพียงเท่านั้นผมว่ามันน้อยเกินไปหรือเปล่าครับ หรือท่านได้ไปอยู่ในสังคมชนบทหลายที่มากๆแล้ว เฉลี่ยเลยเป็นแบบนั้น? อันนี้ผมไม่ได้กวนตีนนะ เพราะเท่าที่ผมรู้มาแต่ละสังคมชนบท หรือบ้านนอกอะไรต่างๆแต่ละพื้นที่มันวัดกันยากมากเลย คล้ายๆกับการบอกว่าไปเที่ยวเกาหลีแล้วบอกว่าประเทศเค้าแมร่งเหี้ยเพียงเพราะเราได้เจอคนแย่ๆที่นั้น

ส่วนเรื่องที่ท่านเจอเกี่ยวกับ พ่อตา อันนี้หนักข้อจริงๆเพราะว่าด้วยความเป็นผู้ใหญ่เค้าก็จะมีชุดความคิดเก่าๆเป็นทุนเดิม + กับ Ego ที่มีของแต่ละคนนั้นทำให้ผลคือคิดว่าเค้าถูกต้องมากกว่า

เรื่องความเชื่อ อันนี้ก็ไม่ต้องมีเหตุผลอะไรมาก ส่งต่อกันมาเป็นรุ่นๆ เชื่อมากเชื่อน้อยว่ากันไป แต่ละที่ก็จะมีความเชื่อแปลกๆไม่เว้นแม้แต่ที่ๆเจริญแล้ว มันไม่ต้องการเหตุผลนั้นละถึงได้เป็นความเชื่อ

เรื่องพฤติกรรมแบบชาวบ้านคือทำๆไป ไม่คิดอะไรมาก หาเช้ากินค่ำ เล่นพนันเสี่ยงโชค โดนหลอกง่าย อันนี้เป็นปัญหาหนักสุดเลยเพราะผลเนื่องจากการศึกษาโดยตรงเลยละมั้ง อยากให้ภาครัฐคิดช่วยเรื่องคุณภาพประชากรมากกว่านี้ แต่ด้วยปัญหาที่เรียกได้ว่าทำทั้งชีวิตคุณพิธาก็ไม่รู้จะได้สักครึ่งนึงหรือเปล่าในตอนนี้น่าจะหวังยาก

ผมก็เติบโตมาในชุมชนชนบทอะไรประมาณนี้นะ ต่างจังหวัด บ้านอยู่ติดถนนหลัก คนบ้านนอกเรียกถนนใหญ่
เดินไปไหนหรือบ้านไกลกันเป็นหลายกิโลยังรู้จักกัน หมายถึงพวกผู้ใหญ่เค้ารู้จักกันนะ
แล้วในระแวก 1-2 โลเนีย เหมือนเป็นกลุ่มบ้านที่สนิทกัน ก่อนผมเกิดคงรู้จักกันมาหลาย 10 ปีละ
ส่วนระแวกบ้านผม 5-6 บ้านนี่เดินเข้าเดินออกได้สบายเลย เพราะลูกหลานอายุใกล้เคียงกัน
และก็จะมีเพื่อนอีกกลุ่มที่ไกลออกไปหน่อย แต่พอเดินไปเล่นด้วยกันได้

งานบุญงานวัดอะไรก็ช่วยกันเต็มที่ทุกบ้าน ทำกับข้าว ทำความสะอาด
อันนี้ในมุมมองตอนเป็นเด็กนะฮะ

ส่วนตอนโตกลับไปก็ยังเห็นวิถีชีวิตพวกเค้าเหมือนเดิม

ส่วนพวกเพื่อนที่ยังอยู่ที่เดิมผมกลับไปก็มีงานมีการดีกันหลายคน
บางคนเป็นเสาหลักครอบครัว บางคนอาจหลงผิดกันไปบ้าง ตามประสาแหล่ะ
มีทุกที่ไม่ว่าจะในกรุงในเมือง

เรื่องที่น่าห่วงคือคนแก่นี่แหล่ะ ลูกหลานมาทำงานในกรุงหรือต่างที่กันหมด
คนแก่ระแวกบ้านผมก็ล้มหายตายจากกันไปเยอะ บ้านผมก็มีแต่ตาอยู่บ้านคนเดียว
ฝากหลานเพื่อนบ้านใกล้กันแวะไปดูบ้าง จะรับแกมาอยู่ด้วยก็ไม่ยอมมา ห่วงบ้าน
ยายผมก็ไปแล้ว

ขอพูดเรื่องน่าหดหู่หน่อยนะครับ พอดีแฟนไปออกพื้นที่เยี่ยมชาวบ้านมาเจอวัยรุ่นหญิงอายุ 15-18 มีลูกแล้วเยอะมากแถมไม่มีพ่อด้วยแล้วเด็กบางคนโตแล้วยังไม่ได้เรียนหนังสือเลย ไม่รู้อนาคตประเทศเราจะเป็นยังไงเพราะว่าอีกหลายพื้นที่น่าจะเป็นเหมือนกัน

ผมว่า เเล้วเเต่สภาพครอบครัวเลย

ท่านอาจจะเจอ คนเเบบนี้

มันบอกไม่ได้หรอก เหมารวมไม่ได้หรอก เเล้วเเต่ปัจเจกบุคคล

ด้วยความที่มันรู้จักกันหมด สังคมแคบ มันก็จะเป็นดาบสองคมแบบนี้แหละ

พอรู้จักกัน มันก็ต้องพึ่งพากัน ทำอะไรร่วมกัน หรือบางทีมีคนไม่หวังดี หรือไม่ค่อยเกรงใจใครเข้ามา เขาก็จะอาศัยความไม่กล้า ความเกรงใจของคนอื่น เข้ามาเอาเปรียบ ใครเห็นก็ไม่กล้าไล่ มันก็คล้ายๆสังคมครอบรัวเหมือนกันนะ

ผมเลยไม่ค่อยเอาตัวเองไปยุ่งกับธุระของใคร ขีดเส้นแบ่งกันชัดๆดีกว่า

บ้านผมปลูกแยกมาจากตัวหมู่บ้าน สงบดี ไม่มีใครมากวนเท่าไหร่ เพราะไม่ไปสุงสิงกะใคร แต่หมู่บ้านนี่แม่อยู่มาตั้งแต่เกิดนะ เวลาทำบุญ งานศพ เงินแม่จะฝากป้าไปครับ ใครนินทาอะไรก็ไม่สนอยู่แบบนี้สบายใจดี

จะชนบทหรือเมือง มันก็ไม่ต่างกันหรอก คุณหวังอะไรกับชนบทหรือเมืองละ

สังคม ตจว. ชนบท มันแคบครับ รู้จักกันหมด ไม่เหมือน สังคมเมือง ใน กทม. ที่ต่างคนต่างอยู่ มีความเป็นส่วนตัวสูง ผมเกิดและโต ใน กทม. ไม่สามารถไปอยู่ที่อื่นได้เลยครับ

ก็ตามนั้นแหละ มีแต่คนเมืองจริงๆที่คิดว่าชีวิตคนชนบทนั้นสวยงามสโลว์ไลฟ์ มีน้ำใจแบ่งปันช่วยเหลือกันทุกอย่าง อยู่กันแบบพี่น้องครอบครัว รักกันปานจะกลืนกิน

ตามน้ำครับ แล้วขอบแซะคนกรุงด้วยนะ